“တႏွစ္ေဟာင္းလို ့”

တခ်ိဳ ့
ေဟာင္းေပမယ့္
ေကာင္းေနဆဲ

တခ်ိဳ ့
ေကာင္းေပမယ့္
ေဟာင္းေနဆဲ

တခ်ိဳ ့
ေဟာင္းလည္း မေဟာင္းဘူး
ေကာင္းလည္း မေကာင္းဘူး

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေဟာင္းပါေစ
ေကာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေကာင္းပါေစ
ေျပာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေျပာင္းပါေစ

တို ့တေတြမွာေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းတဲ့
ကိုးဆယ္ရဲ ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြရွိတယ္
အနာဂတ္ေကာင္းဘို ့
စီအာပီပီ ရဲ ့ ေကာင္းေၾကာင္းေတြရွိတယ္
အစဥ္တစိုက္ မေျပာင္းလဲတဲ့
စစ္မွန္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ ့ကင္းေသာ
ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေၾကာင္းေတြရွိတယ္

မေကာင္းတာမွန္သမွ်
ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ခ်န္ရစ္ၾက

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဴင္းရဲ ့စာတပိုဒ္နဲ ့
ႏွစ္သစ္ကို တက်ိဳက္ၿပီးတက်ိဳက္ ေမာ့လိုက္ၾကေဟ့
“ေကာင္းက်ိဳးအေထြေထြရယ္နဲ ့ ခၽြန္ေစျမေစေသာ
ေဒါင္းအိုးေ၀ရယ္နဲ ့ တြန္ေစ ကေစေသာ ။

“ႏွစ္သစ္”

ဒဏ္ရာေတြဗလပြ
အနာတရမ်ားစြာနဲ ့
ဘ၀ကိုဒရြတ္ဆြဲ
ႏွစ္ေဟာင္းကိုခြဲထားခဲ့ၿပီ၊

အပူေသာက ေမာသမွ်ေတြ
ႏွလံုးေသြးစ မ်က္ရည္စေတြနဲ ့
ကံမေကာင္းအေၾကာငး္မလွခဲ့တဲ့
အတိတ္ေဟာင္း
ႏွစ္ေဟာင္းမွာေနရစ္ခဲ့
ႏွစ္သစ္မွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့
အသက္ရွင္သန္ဘို ့
ႀကိဳးစားရုန္းကန္ရဦးမယ္၊

ရံႈးနိမ့္ျခင္းရဲ ့သက္တမ္း
ျပန္လည္စမ္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ
ဆရာေဇာဂ်ီရဲ ့ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ
ငါအတြက္ အားေဆးတလက္ျဖစ္ခဲ့၊

ဆံုးရံႈးမႈမ်ားစြာရဲ ့တဘက္ကမ္း
ေတာက္ပတဲ့အနာဂတ္လမ္းမွာ
ေဗဒါပ်ံရဲ ့ ဇြဲသတၱိအားမာန္
ခို၀င္တြယ္ၿငိ ယံုၾကည္ခ်က္အတိနဲ ့
ႏွစ္သစ္ကို ငါေပြ ့ဖက္မိတယ္၊

အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာရွင္

လာတုန္းကလည္း
တေယာက္ထဲပါပဲ
ဘ၀မွာ လိုအပ္သမွ်
အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရ
အေတာင္အလက္ မစံုခင္
အေမ့ရင္ကို ေျခစုန္မကန္ခင္အထိေပါ့ ။

ေမတၱာတရားရဲ ့စြမ္းပကား
ႀကီးမားပံုမ်ား
အေမ့ရင္ခြင္ခိုလံႈ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုတဲ့ နိဗၺန္ဘံုဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အဖံုဖံုနဲ ့
ဘ၀မွာ ကံုလံုႁကြယ္၀ခဲ့ေလရဲ ့ ။

အခုေတာ့
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေဖာက္
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္
တေထာင့္ငါးရာ ေမတၱာေတာမွာ
ရင္ခံုစရာ အစံုစံုကို တြယ္ငင္ရစ္ခ်ည္
ဆယ္သက္ဆယ္ကမၻာထင္မိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
အေမ့ရဲ ့နိဗၺန္ဘံုဟာ မကံုလံုေတာ့ၿပီပဲ ။

ေလွ်ာက္စမ္း
ကိုယ္ခင္းတဲ့လမ္း
ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ဆူးၾကမ္းခ်င္ ႀကမ္းစမ္း
ခ်စ္သူရဲ ့အၿပံဳး အားေဆးတခြက္လို သံုးစမ္း
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရိုက္ႏွက္ေမာင္းႏွင္ထားစမ္း
ကံကိုသာယံု ဆူးပံုနင္းစမ္း
ကိုယ့္အခ်စ္နဲ ့ အရာရာကိုအေကာင္းတိုင္းျဖစ္ေစခဲ့ေပါ့ ။

ငမိုက္သား
ကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္ခဲ့ပံုမ်ား
အေမအိုကို ေမ့ထားခဲ့ၿပီး
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာစခန္း
လွမ္းခ်င္တိုင္းလွမ္း ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္း၊
ဒီလိုနဲ ့
မိဘေနရာ ေရာက္ရွိလာခဲ့
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာရဲ ့အေတြ ့ဟာ
အသိတရားတေပြ ့တပိုက္နဲ ့
ငါ့ရင္ကိုတိုက္ခတ္လာတဲ့အခါ
ေခတ္သစ္ အဇာသသတ္ဟာ
ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနပါေရာ့လား၊

အံ့ၾသထိတ္လန္ ့
ရိႈက္ငင္ငိုေႁကြး ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
အေမအိုထံပါး ၀ပ္တြားဦးခိုက္
မိုက္ျပစ္အေႁကြး ခြင့္လႊတ္ေပးပါ၊

အေမအိုရဲ ့ေဆြးေျမ့တဲ့ အေတြးမွာ
သားအတြက္နာက်ည္းစရာမပါ
အေမ့ရင္မွာ
ခ်စ္ေမတၱာတရားသာ လႊမ္းၿခံဳ
သားဘ၀ကို ကံုလံုႂကြယ္၀ ေနေစဦးမွာပါ သားရယ္ ။

(သားဆိုး သားမိုက္မ်ားနဲ ့ မဟာဂရုဏာရွင္ ခ်စ္ခ်င္းတရားျပည့္၀သူအေမမ်ားသို ့)

၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၉

ခ်ယ္ရီေျမလမ္းခြဲ

ေ၀းရမယ့့္အခါ
ႏွလံုးသားမွာ နာက်င္ခံစား
ကမၻာပ်က္သည့္ အလားပါပဲကြယ္၊

ခ်ယ္ရီပြင့္ရာေျမမွာ
တို ့ႏွစ္ေယာက္ဆံုစည္းခဲ့ၾက
ခ်ယ္ရီပြင့္ရာေျမမွာ
တို ့ႏွစ္ေယာက္ခြဲၾကရဦးမယ္၊

ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး
ခ်စ္မိုးေဆြရြာ ခ်စ္ခဲ့ၾကလည္း
ညိွမရတဲ့ျပႆနာ
ယံုၾကည္ခ်က္က စခဲ့တာပါေလ၊

ခြန္အားအရွိဆံုးအရာ
ယံုၾကည္ရာဘ၀
အဲဒီဘ၀မွာ အခ်စ္ဟာ
အစိတ္ပိုင္းတခုမွ်သာ
ကိုယ့္ခံယူထား ႏွလံုးသားမွာ
မင္းနဲ ့ကိုယ္ၾကား
အေပးအယူသေဘာ မထားခဲ့ပါ၊

ေပးခဲ့ရတာနဲ ့ ရခဲ့ရတာ
ဆတူတူပါပဲကြာ
ခ်စ္သူသိထား နားလည္ေပးပါ
“ယံုလို ့ပံုအပ္ခဲ့တာလည္း
ရိုးသားမႈတခုပါပဲ”
ရိုးသားမႈတခုကိုတပ္မက္
ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္-ေဖါက္ဖ်က္ခဲ့ရင္
ကိုယ့္ေရးတဲ့ ကိုယ့္သမိုင္း
ရာဇ၀င္ရိုင္းသြားလိမ့္မယ္၊

ေနရစ္ခ့ဲလို ့ က်န္ခဲ့ရတာလား
က်န္ရစ္ခဲ့လို ့ ေနခဲ့ရတာလား
အေျဖရႈပ္မယ့္ပုစၦာ
ကိုယ္မထုတ္ခ်င္ေတာ့ပါ ၊

ခ်စ္သူသိေလ
စြန္ ့လႊတ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
စြန္ ့လႊတ္ခံရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ရင္မွာခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာ
အတိုင္းအဆမဲ့စြာနာက်င္
ေၾကမြတဲ့ရင္အစံုမွာ
ကံဇတ္ဆရာအလိုက်
ကခဲ့ရတဲ့ဒီဘ၀
ဒီမွ်သာတခန္းရပ္လို ့ ။

က်ိန္စာ

· ငါဟာ
ဘ၀မွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
က်ိန္စာသင့္ခဲ့သူ
ဦးေႏွာက္ဆူပြက္
အလိုရမၼက္တြင္းနက္ထဲ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ျပဴတင္းေပါက္ထဲက
ခုန္ဆင္းသြားခဲ့ၾက ၊

· ကမၻာႀကီးကို ထမ္းပိုးထားႏိုင္ဘို ့အတြက္
လန္းဆတ္တဲ့ နံနက္ခင္းမ်ား
ညရထားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခ်ိန္
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းခြင့္ရမယ့္အရပ္ဆီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ ့စြန္ ့ခြါထြက္ခဲ့ ၊

· ေသခ်ာပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြက
မေသခ်ာမႈေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ထား
လြဲမွားတဲ့ခရီးကို သြားခဲ့သူလို
စြန္ ့စားမႈေကာင္းကင္လြင္ျပင္ထဲ
လြင့္ေမ်ာတိမ္တစဟာ ငါျဖစ္တယ္ ၊

· တဘ၀လံုးနီးပါး ေပးခဲ့ရတာေတာင္မွ
ဒုကၡက အာသာမေျပဘူး
ေအးခဲသိပ္သည္း
ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ ့
ဆန္ ့က်င္ဘက္တရား အဲဒီႏွစ္ခုအၾကားမွာ
ဘ၀ဟာ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရ
ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မာနတရား
ပါးလ်ကြယ္ေပ်ာက္
သမုဒၵရာ တစ္ထြာေအာက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ၊

· ညီမေလးေရ
အဲဒီေန ့က စလို ့
ငါ့ရဲ ့ညေတြမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြေတာ့တာပဲ ။

“သမီးေလးအတြက္ ကဗ်ာ”

(အခ်စ္ဆံုးသမီးေလးရဲ ့တဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့အတြက္ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးပါ။
သမီးေလးေမြးေတာ့ ကိုယ္က မေလးရွားမွာ၊ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာေရြ ့လ်ားရင္း ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း
စကၤာပူမွာ ေသာင္တင္ခဲ့၊ အဲဒီမွာပဲ သမီးေလးကို ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲေခၚယူေထြးေပြ ့ထားခဲ့၊ သမီးေလးအသက္ (၄)ႏွစ္၊
အတူေနလို ့မွတည္ၿငိမ္မယ္ႀကံကာရွိေသးတဲ့ဘ၀ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ဂ်ပန္ကိုေရြ ့ခဲ့ရျပန္ေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ သမီးေလး
အသက္က(၇)ႏွစ္၊အခုေတာ့ အဲဒီသမီးေလး (၁၈)ႏွစ္ျပည့္ၿပီ၊ သမီးေလးဘ၀မွာ ဖေအနဲ ့အတူေနခဲ့ရကာလ သံုးႏွစ္သာသာ၊
အဲဒီသမီးေလးရင္ထဲမွာ ဖေအရင္ေငြ ့နဲ ့ေ၀းကြာခဲ့ရတဲ့ စိတ္အနာ ရွိေနတယ္။မိသားစုအတူတကြမေနရတဲ့ စိတ္အနာ သမီးေလး
ရင္ထဲမွာ တေျမ့ေျမ့နဲ ့၊ဘယ္သူက ဘယ္သူ ့ကို အျပစ္တင္ရမွာလဲ၊ သမီးေလးအနာဂတ္အတြက္ သမီးစိတ္ခ်မ္းသာဘို ့အတြက္၊
ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဘာကိုပဲေပးရ ေပးရ၊ ကိုယ့္အိမ္သူကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္၊ သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီတဲ့။)





၁။
သမီးေလးေရ
ေခတ္တေခတ္ဟာ
စနစ္တခုကို ေတာင္းဆိုစၿမဲပါ
အရာရာဟာလည္း
မ်က္စိတမိွတ္ လွ်ပ္တပ်က္အတြင္းမွာ
ေျပာင္းလဲေနတယ္ ။
ဘ၀ဆိုတာကေတာ့
သမုဒၵရာထက္က ေရတပြက္ပါပဲ ၊

၂။
သမီးေလးေရ
ေလာကႀကီးမွာ
ေကာက္က်စ္မႈမာယာေတြက
အားေကာင္းလြန္းတယ္
ဘ၀ေတြက
တိုေတာင္းလြန္းတယ္
ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈဆိုတာ
ေမြးရာပါမဟုတ္ဘူးကြဲ ့
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကလည္း
ႀကိဳးစားအားထုတ္သူတို ့အတြက္
ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ ကမၻာတခုပဲေလ
ေလးစားျမတ္ႏိုးရတဲ့
ၾကယ္ပြင့္တိုင္းမွာ
မရိုင္းတဲ့ ရာဇ၀င္သမိုင္းဆိုတာ
ရွိတယ္ကြယ့္ သမီးေလးရဲ ။

၃။
သမီးေလးေရ
ေကသရာဇာျခေသၤ့တို ့
သားေကာင္ဖမ္းတဲ့အခါ
သားေကာင္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္
စိုက္ထုတ္တဲ့ခြန္အားလံု ့လ
အတူတူပါပဲဲကြယ္
အဲဒီ ဥပေဒသကို
လိုက္နာက်င့္သံုး
သမီးေလးရဲ ့ ဘ၀တခုလံုး
ေအာင္ျမင္မႈေတြဖံုးလာမွာ အေသအခ်ာပ ။

၄။
သမီးေလးေရ
သစ္ရြက္ကေလး ေလတိုးလို ့လႈပ္ခါ
စိတ္လႈပ္ရွားတတ္တဲ့
သမီးတို ့အရြယ္မွာ
ႏွလံုးသားဟာ
ဦေႏွာက္ထက္မႀကီးေစနဲ ့
အခ်စ္ဆိုတာလည္း
ဘ၀ရဲ ့အစိတ္အပိုင္းတခုသာပ
ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္တဲ့
ခြန္အား ဥာဏ္အား
သမီးေလး ပြားမ်ားႏိုင္ေစသား ။

၅။
သမီးေလးေရ
မိသားစုနဲ ့ခြဲခြာေနရတဲ့အခါ
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထိမ္းေက်ာင္းႏိုင္မွ
လမ္းေတြက ေကြ ့ေကာက္လြန္းလို ့
မိသားစု တကြဲတျပားဆိုတာလည္း
ေဖေဖတို ့မိသားစု တခုထဲ မဟုတ္ဖူးကြဲ ့
သမီတို ့ ေဖေဖတို ့ ဘ၀ေတြထက္
ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့
မိသားစုတကြဲတျပား ဘ၀မ်ား
ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာ
ေရတြက္လို ့ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ သမီးရယ္ ။

သမီးေလးေရ
ဘ၀ရဲ ့တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲတဲ့အခါ
စိတ္ဓါတ္ကို ႀကံ့ခိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ
ဗမာျပည္ကိုုုုုုုုုုု ခ်စ္ပါ
ဧရာ၀တီကို ခ်စ္ပါ
တိုင္းျပည္ရဲ ့အနာဂတ္ကို သစ္ေစမယ့္
ခြြြြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္ကို ခ်စ္ပါ
ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္လို က်င့္ပါ ။

“မိေ၀း ဖေ၀း သမီးေလး”

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
သမီးအသက္ တဆယ့္ရွစ္မွာ
အတူေနရ သံုးႏွစ္မွ်သာ
အေဖနဲ ့သမီးရဲ ့ ကမၻာ ေၾကကြဲစရာ ၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
အပ်ံသင္စ စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္
သမီးအရြယ္မွာ
ႏွလံုးသားဟာ ဦးေဏွာက္ထက္
မႀကီးေစနဲ ့ သမီးရဲ ့၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
ေလာကႀကီးမွာ
မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ အရာမွန္သမွ်
အသိဥာဏ္ခြန္အားနဲ ့ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား
ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားလဲ မမွားေစနဲ ့ သမီးရဲ ့၊

မိေ၀း ဖေ၀း နုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းတဲ့အခါ
ကိုယ္က်င့္တရားကို အစြန္းအထင္းမခံနဲ ့
ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပါနဲ ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထက္ ယံုၿပီး
သူမ်ားကို ပံုမအပ္ေလနဲ ့ သမီးရဲ ့ ၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
မိသားစုစံုညီစြာေနေရး
မေ၀းေတာ့တဲ့ ကာလတခုမွာ
ဒါဟာ အိပ္မက္တခုမဟုတ္တာအေသအခ်ာ
ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပ သမီးရ ၊

သမီးရဲ ့ ကမၻာမွာ
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိေစရ
ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းပ သမီးရ ၊

အို ေကာင္းကင္နဲ ့ေျမျပင္တခြင္
နားဆင္ၾကေလာ
နားစြင့္ၾကေလာ
ေအာင္ျမင္မႈအေပါင္း
သရဖူေဆာင္းမယ့္သူဟာ
ငါတို ခ်စ္မၿငီးတဲ့ ခ်စ္သမီး
ဇြဲေဟမာန္သက္လင္းသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာ
ယံုမွားသံသယ မရွိၾကေလနဲ ့ ။

၂၀၀၈ ။ ဒီဇဘၤာ ။ ၁၉

ဒီဇင္ဘာရဲ ့ေဆာင္းညမ်ား

တိတ္ဆိတ္မႈ အရိပ္ေအာက္မွာ
ဆူညံတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြရွိတယ္
၀င္ကစြပ္ေကာင္တို ့ရဲ ့လွည့္စားမႈမွာ
ေဆာင္းညမ်ား မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ရွာ
၀ဋ္နာ ကံနာ တခုလို
လေရာင္ေအာက္မွာ ။

အံုနဲ ့က်င္းနဲ ့ လက္ခံခဲ့ရတဲ့ ေ၀ဒနာ
နံရိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္းမွာ တူညီတဲ့
ယံုၾကည္မႈေတြရွိတယ္
ေဟရာကလိုက္တပ္စ္ ရဲ ့အာေဘာ္
(ျမစ္တျမစ္ထဲကို လူတေယာက္ႏွစ္ခါမဆင္းႏိုင္)
ငါ့ကို နဲနဲ ေအာ္ခြင့္ေပးပါ ။

ရင္ဘတ္ေတြနဲ ့စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီး
ဘယ္လို ရွင္သန္ဖူးပြင့္ခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာ
ပုခံုးေပၚကတာ၀န္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရံုနဲ ့
ေခတ္တခုလံုး ဆလိုက္ထိုးျပသလိုမ်ိဳး
တကြက္ၿပီး တကြက္
ငါ့မွာ ရင္သတ္ရႈ ့ေမာ ။

ေဆာင္းညမ်ားထဲမွာ
ေစြးေစြးနီတဲ့ေသြးမ်ား
ရဲရဲရင့္ရင့္ စီးဆင္းၾက
ရဲရဲရင့္ရင့္ သမိုင္းမွတ္တိုင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္ စိုက္ထူၾက
စြန္ ့လႊတ္ စြန္ ့စားသြားသူမ်ားရဲ ့
နာနာက်ည္းက်ည္း ေရရြတ္သံမ်ား
ပဲ့တင္လိႈင္းခတ္ လႈပ္ရွား
ဒီဇင္ဘာရဲ ့ ေဆာင္းညမ်ားမွာ ။

ယံုၾကည္ခ်က္

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈနဲ ့
အေၾကာက္တရားမ်ား
ရက္စက္စြာ
ငါ့အေပၚလဲၿပိဳပိက်
ကံဇာတ္ဆရာအလိုရ
ကခဲ့ရတဲ့ဘ၀ထဲ
အိပ္မက္ေတြေတာင္မွ
လန္းဆန္းစြာဖူးပြင့္ခြင့္မရ
အတိတ္ဆီမွာ
ေသာကမ်က္ရည္စေတြနဲ ့ေလ ။

ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္းျဖစ္စဥ္ထဲ
ႀကီးျပင္းရင့္က်က္စြာ ေရြ ့လ်ားစီးဆင္း
စဥ္းစား၊ ေတြးေခၚ၊ ေၿမွာ္ျမင္၊ သံုးသပ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားက
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံရဲ ့အရွင္သခင္ ပ
ျမင္လိုက္ရတဒဂၤ၊ ပစၥဳပၸန္တခဏမွာ
အိပ္မက္ေတြအစြမ္းကုန္ပြင့္လန္း
ခြန္အားသစ္မ်ား ၿဖိဳးေ၀ျပည့္လွ်မ္းလာခဲ့
ဘ၀ဟာ ေနထိပန္းတပြင့္မဟုတ္ခဲ့ၿပီ ။

ရာစုေဟာင္းက လက္ျပႏႈတ္ဆက္
ထားရစ္ခဲ့လည္း
ရာစုသစ္က ဆီးႀကိဳေပြ ့ဖက္
အနာဂတ္ရဲ့
ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္ တမ္းတမက္စဥ္
ေအာ္သံမ်ားၾကား
တို ့ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား
တို ့ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား ေလ
ဆူညံေသြးပြက္ သစၥာျပဳလွ်က္
မဆံုးကမၻာ ဥဒါန္းမေက်ေလေတာ့ၿပီ ။

အတိတ္ရဲ့ ပူပန္ေၾကာက္ရြံ ့မႈမ်ားကို
ပစၥဳပၸန္ရဲ့ခြန္အားမ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားတဲ့အခါ
အနာဂတ္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္ ၾကည္လင္ပီသ
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ ့ ျမင္ေနခဲ့ရအခိုက္မွာ
တို ့ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္ မလြဲ
တို ့ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္ မလြဲပါ ။

(၂၀၀၁၊ ၈၊ ၂၇)

မုဒိတာျမစ္တစင္း၏ ခ်စ္ခ်င္းဖြဲ ့စကား

မိတ္ရင္းေဆြရင္း သူငယ္ခ်င္း
ေနရတဲ့ဘ၀ တခဏမွာ
ရသာခ်ိဳကိုမရွာ မလိုတမာ
အမနာပ စကားတင္းဖြဲ ့
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ခ်စ္ျခင္းကို မဲ့ေစခဲ့ ။


အမွန္တရားနဲ ့သစၥာ
တဘ၀စာရွာေဖြ
ေကာင္းျမတ္တဲ့စိတ္ထား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
အမွားမ်ားေစခဲ့ ။

အျမင္မတူရင္ ရန္သူလိုသေဘာထား
လြပ္လပ္ခြင့္ကို မေလးစား
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့စိတ္ထား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ႏွလံုးသားမွာနားခိုေစခဲ့ ။

အသံုးအႏံႈးစကားလံုးထြားမ်ားနဲ ့
သူမ်ားကိုေ၀ဖန္
ကိုယ္မွားရင္၀န္ခံ
ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္အင္အား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ရင္ခြင္ၾကားမွာေမြးမထားခဲ့ ။

ႀကီးသူကိုရိုေသ
ရြယ္တူကိုေလးစား
ငယ္သူကိုသနားညွာတာ
ေလာကနိတိတရားသင္ၾကားတတ္ခဲ့
ဒါနဲ ့မ်ားေတာင္မွ
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
အပါယ္ငရဲတံခါးကို ဇြတ္အတင္းဖြင့္ခဲ့ ။

မိတ္ရင္းေဆြရင္း သူငယ္ခ်င္း
ငါ့ရဲ ့ခ်ဥ္ျခင္း ျဖစ္ေစျခင္းက
လူတိုင္းရဲ ့ရင္တြင္း
(မင္းအပါအ၀င္)
မုဒိတာျမစ္တစင္း
ခ်စ္ျခင္းမ်ားနဲ ့စီးေစခ်င္ ။

(၂၀၀၁။ ဂၽြန္။ ၃ )

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းမိတဲ့ မဟာအမုန္း

ကိုေဆာင္းရဲ့ ဆီဗံုးထဲမွာ ထားခဲ့တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကိုေတြ ့ေတာ့ ဘာေရးရမွာလဲဆိုတာ မသိဘူး
ျဖစ္ရတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ တုံးတာ။ ကိုေဆာင္းေရ၊ ခင္ဗ်ားနဲ ့က်ေနာ္ အေရာင္တူလွခ်ည္ရဲ့။ ့အဲဒါေၾကာင့္လက္ရွိျဖတ္သန္းေနတဲ့ ဘ၀ခရီးလမ္းရဲ ့ မဟာအမုန္း ဆယ္ခ်က္လံုးကို ကဗ်ာလိုေရးဖြဲ ့ ့ထံုးမိတယ္။
က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။


ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းမိတဲ့ မဟာအမုန္း
၁။
ေၾကကြဲဘြယ္ အမွတ္တရ
အထိမ္းအမွတ္ ေန ့ရက္မ်ား
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
ငါတို ့ဦးညြတ္ရံု ဦးညြတ္ေနခဲ့ရ
အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊


၂။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္
အေတြးအေခၚ အသိဥာဏ္မ်ား
ေျမျမဳပ္သၿဂၤ ိဳလ္ရာ
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာကို
ႏိုင္ေအာင္မတိုက္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကိုငါလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

၃။
သူတပါးေျမေပၚမွာ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ေလးတခု
ရရွိဘို ့အတြက္
ျဖဴစင္ခဲ့ေသာေစတနာ
အမွန္တရား ရိုးသားမႈမ်ားအား
ခုတံုးလုပ္ ။ လုပ္စားသြားသူမ်ားကို
မတားဆီးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

၄။
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္
အေျခအေနေလးတခု ရွိလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း
ေစာင့္ေရွာက္ကူညီရမယ့္အစား
ဇာတ္တူသားစားသူမ်ားကို မသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၅။
ငွက္ေပ်ာအူဟင္းနဲ ့
ခေယာင္းလမ္း
ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းမွာ
ဆူးေတာခ်ံဳတိုး ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းေတြကိုေက်ာ္လႊားေရွ ့တိုး
ေတာ္လွန္ေရး ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး
တတိယႏိုင္ငံႀကီးေတြေရာက္တဲ့အခါ
အတိတ္ေမ့ ဘ၀ေမ့ အရာခပ္သိမ္းေမ့
ေတာ္လွန္ေရးကိုပါေမ့တဲ့သူေတြကို
တပ္လွန္ ့မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၆။
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္
တိုက္ပြဲ၀င္ဘို ့ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့
ငါတို ့ရဲေဘာ္ေလးေတြရဲ ့ပူပန္မႈ
(လက္နက္ ။ က်ည္ဆန္ ။ စားနပ္ရိကၡာ )
ငါ့ကို မီးလိုကူးစက္တဲ့အခါ
ၿမိဳ ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ႀကီးမ်ားေပၚက
တို ့ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့
ေထာက္ပံ့ေငြေၾကး လက္ေႏွးေနၾက
အာေပါက္ေအာင္ေျပာရနဲ ့
အေပ်ာ္အပါးမွာ စိတ္ပါလက္ပါ
ေငြကိုေရလိုသံုးေနသူေတြကို
ေျပာဆို ေဖ်ာင္းဖ် စည္းရံုးႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၇။
နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
အသက္တေခ်ာင္း ရွင္သန္ေအာင္
ႀကံဖန္ေမြးယူေနရ
ျပည္သူမ်ားရဲ ့ ဘ၀
လက္နက္ကိုင္ဆြဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲေနတဲ့
တပ္ဦးက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားရဲ ့ ဘ၀ကို
အျပည့္အ၀ ပံ့ပိုးမႈမေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၈။
ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ
အႏွိမ္ခံ အဖိႏွိပ္ခံ
အႏုိင္က်င့္ခံ ။ ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့
ငါ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ့ ဘ၀
ျပားျပား၀ပ္ၿပီး
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္
ညွင္းပန္းရက္စက္ သတ္ျဖတ္
ပညာေရး စီးပြားေရး လူမႈႈေရး
အစစအရာရာ စုတ္ျပတ္
လူျဖစ္ေပမယ့္
လူ ့အခြင့္အေရးမရွိေတာ့တဲ့
ဗမာျပည္တြင္းက ျပည္သူတို ့ရဲ ့ဘ၀
ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုတို ့ရဲ ့
မူလအစ
အာဏာရွင္စနစ္နဲ ့
အာဏာရွင္တို ့ရဲ ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ရပ္တန္ ့သြားေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားေအာင္
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၉။
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ေတာင္ေလာက္ ႀကီးျမင့္ပါေပရဲ ့
ဒီမိုကေရစီ အတြက္
ေတာ္လွန္ေရး အတြက္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္
ငါ့ လုပ္ရပ္ေတြက
ဇီးေစ့ေလာက္ပဲ ခရီးေပါက္ပါ့မလား စိုးရိမ္စိတ္နဲ ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၁၀။
လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြထက္
လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြက
နဲေနတာကိုပဲ
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္မပါႏိုင္
ရုပ္အေျခအေန ယိုင္ေနတဲ့
ငါ့ ကိုယ္ငါ
ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို
မုန္းမိေတာ့တယ္ ။

အရူးပါး

(နာဂိုယာက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါ။ အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္လို ့
ဘယ္ေပါက္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။သူ ့သတိရေနတာနဲ ့အာဟာရမွာ
သူေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြထဲက က်ေနာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေလး
အားလံုးအတြက္ ေ၀မွ်လိုက္တယ္)


အိုင္က်ဴ ကျမင့္တယ္ ။
လစ္ရင္ခိုးမယ္ ၊ မိရင္ျပန္ေပးမယ္
မဟုတ္သလိုၿပံဳးျပမယ္ ၊


သူေတာင္းစားလိုေတာင္းမယ္ ၊
ရသေလာက္၀ါးမယ္ ၊
မသိေပမယ့္ သိသလိုတတ္သလို
လိုအပ္သည္မ်ားကို လမ္းညႊန္မယ္ ၊

အထက္ဆိုဖားမယ္ ၊ လာဘ္ထိုးမယ္ ၊ေ၀ယ်ာ၀စၥလုလုပ္ေပးမယ္ ၊
ေအာက္ဆို ဖိမယ္၊ေဟာက္စားလုပ္မယ္ ၊စားခြက္လုမယ္ ၊ရူးသြားေအာင္ေမာင္းမယ္ ၊

ဘာသာေရးဆို ခုတံုးလုပ္မယ္ ၊ ကိုင္းရိႈင္းျပမယ္ ၊
ဘိုးေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ ကိုးကြယ္မယ္ ၊

တရားမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊ တရားစကားေတြေျပာမယ္ ၊
ၿပီးရင္ ဘစ္စနက္ စင္တာ ေတြေထာင္မယ္ ။ ေမွာင္ခိုမယ္ ၊
မတရား ဒုစရိုက္လုပ္မယ္ ၊ကာရာအိုေက မွာအျပာသီခ်င္းဆိုမယ္ ၊
ဖဲ၀ိုင္း ၊ ၾကက္၀ိုင္း ေထာင္မယ္ ၊ မူးယစ္ေဆး ပုန္း ေရာင္းမယ္ ၊

ဆင္ေမြးမယ္ ၊ဆင္လိုက်င့္မယ္ ၊ ဆင္ႀကံႀကံမယ္ ၊
သို ့ေသာ္ အထက္ဆင္ဆို ေၾကာက္တယ္ ၊

က်မ္းက်ိန္ျပမယ္ ၊ ကတိေတြေပးမယ္ ၊
ပြဲေတြက်င္းပမယ္ ၊ ပိုစတာေတြကပ္မယ္ ၊ အသံလႊင့္မယ္ ။
ၿပီးရင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊
မီဒီယာေတြကို ေလွေလွာ္ခိုင္းမယ္ ၊ ျမင္းစီးခိုင္းမယ္ ၊

ဘုရားကို မနက္ဆိုသြားမယ္ ၊
ပုတီး ကို အၿမဲလိုသလိုေဆာင္ထားမယ္ ၊
ေစတီေတြ ့ရင္ ထံုးသုတ္မယ္ ၊
ဗလီေတြ ့ရင္ မီးရိႈ ့မယ္ ၊
ဘုရားေက်ာင္းဆို ၿဖိဳခ်မယ္ ၊
ဘုန္းႀကီး ဆိုေထာင္ခ်မယ္ ၊
သီလရွင္ဆီက ဆန္လုမယ္ ၊

ဧည့္သည္ေတြဆို
ေစတနာကို မရွိေသာ္ျငား ၊
ထမင္းစားဖိတ္မယ္ ၊ အာပလာရိုက္မယ္ ၊ အလံုးႀကီးႀကီးေတြပစ္မယ္ ၊
နားမလည္ေသာ္ျငား ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပမယ္ ၊
ေရမခ်ိဳးရေအာင္ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ သကာေတြေလာင္းမယ္ ။
ကြယ္ရာမွာ ဆားပက္မယ္ ၊
ကူလီကူမာလုပ္မယ္ ၊

သတိျပဳမိသြားရင္
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊ေလထီးခုန္ျပမယ္ ။
အိုင္က်ဴ ကျမင့္တယ္ ။

ခံစားမႈ၀ိညာဥ္ - ေမာ(၀္)ခ်ယ္ရီ

အေနအထိုင္မတတ္မႈမ်ား

ၾကယ္ေတြ မရုိးမရြ
ေကာင္းကင္ က်ိဳးက်ေတာ့မယ္
ေျမႀကီးကို ေရႊ ့ထားရရင္ေကာင္းမလား ၊

ေခါင္းတိုင္က မီးခိုးလို
ပါးစပ္ အေဟာင္းေတြထဲက
အသံေဟာင္းေတြ ေပၚထြက္လာ
နားေတြလည္း ေညာင္းလွပါၿပီ ။
လမ္းဆိုးလို ့ ယာဥ္ပ်က္တာ
ဘယ္သူ ့ကို စြဲခ်က္တင္ရမလဲ
မ်ိဳးဆက္တစ္ခုလံုး ခ်ေႁကြးခဲ့တာေတာင္မွ
ေရွ ့ေရးက မေကာင္းေသးဘူး ၊

မာယာမ်ားတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ
က်င္းစိမ္ဖို ့ႀကိဳးစားမိသူ ေဂါက္ရိုက္သမား
ဒါဟာ အျပစ္လို ့ ေခၚလို ့ရရင္
အျပစ္တင္ခံပါ့မယ္
က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ်မွာ
ထူး ခၽြန္ဖို ့ပဲ လိုအပ္တယ္ ။

လွသန္း
(ရနံ ့သစ္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၇၀၊ ၁၉၉၉)

(ဘာရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ မွတ္စုစာအုပ္အေဟာင္းေလးထဲမွာ ႀကိဳက္လြန္းလို ့ ကူးထားတဲ့ ဆရာ လွသန္း ရဲ ့
ကဗ်ာေလး ေ၀ငွလိုက္တယ္။)

ဘာေတြထားခဲ့မလဲ

ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ျပန္မေရာက္ဘူး
ေလာကလူ ့ရြာ ဤကမၻာ၀ယ္
ရွင္သန္ေနရ တခဏတြင္
ႏြားေျခရာခြက္ ပင္လယ္ထင္လ်က္
တပ္မက္တြယ္တာ မေနသာဘူး ---၊

မေသခင္ရ ဒီဘ၀မွာ
ရွာထားစီးပြား ဥစၥာမ်ားအား
အမွန္ထင္အပ္ ပံုမအပ္ႏွင့္
သမုဒၵရာထက္ ေရပြက္ပမာ
ရွိသည္သာတည္း ---၊

တမလြန္ခရီး ထြက္သြားႏွင့္ၿပီ
ဘာမွမပါ လက္ခ်ည္းဗလာ
သိမွတ္ရာတည့္
ေသာေသာညံညံ ငိုေႁကြးသံလည္း
နား၀ယ္မၾကားသာၿပီ
ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမည္နည္း ---၊

ဘ၀သံသရာ ၾကင္လည္လာခိုက္
ေမြးဖြားေသဆံုး လူျဖစ္ရႈံးရ
အပမၼာေဒန သမၼာေဒထ
မေမ့ေသာတရား ႏွလံုးသားမွာ
ဆင္ျခင္ကာထား လြတ္ေျမာက္ေလမလား
ႀကိဳးစားခ်င္သည္ ---၊

ရွင္သန္ျခင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္လိုက္ပါ
မရဏမင္းရဲ ့ သိမ္ဖ်င္းအမိန္ ့
အရိပ္ပမာ ကပ္လ်က္သာတည့္
ေၾကာက္စိတ္ကိုပယ္ လူ ့ဘံုလယ္တြင္
မ်ားက်ိဳးကိုသာ ေရွ ့ရႈပါလ်က္
ေစတနာမွန္ပင္ စမ္းေရလ်င္သို ့
တသြင္သြင္စီး ေအးျမၿပီးလွ်င္
စာပန္း စာခိုင္ စာငံု စာဖူး
အထူးထူးတို ့ ငါလွ်င္ေရးဖြဲ ့ခ်င္ခဲ့ ---၊

မင္း ငါ သူ လူတကာတို ့
လူ ့ဘံုခန္း၀ါ လူတို ့ရြာတြင္
မေသခင္မွာ
ဘာေတြထားခဲ့မည္လဲ ---၊

(၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တာေလးပါ။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ တဦး ဦး တိမ္းပါး
သြားတယ္လို ့ ၾကားတိုင္း ဒီကဗ်ာကို ရြတ္မိတယ္။)

ရက္စက္ေသာညမ်ား၏ေနာက္

၀သုန္ေျမတိတ္ဆိတ္
ၾကယ္မီးလံုးပိတ္
လရိပ္မသန္း အေမွာင္လႊမ္းေန
ေနမင္းဘယ္ေရာက္ အာရုဏ္ေပ်ာက္ခဲ့
ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္း ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း
ဆူးျပည့္လႊမ္းလဲ ယံုၾကည္ရာလမ္း
မေမာတမ္းေလ အေမွာင္ထြင္းေဖာက္
အလင္းေရာက္မည္

ေမွ်ာ္ရည္ၾကည္ႏူး ေအာင္ပန္းခူးမည့္
ျပည္သူ ့လက္မ်ား တြဲယွက္သြယ္ထား
ၿမဲၿမံခိုင္က်ည္ သစၥာရည္လ်က္
ဖက္ဆစ္စံနစ္မ်ိဳး မိစၦာဆိုးအား
အျမစ္မက်န္ တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္
ေအာင္ပြဲဆက္ရန္ တို ့ျပည္သူမ်ား

“အေၾကာက္တရား ရိုက္ခ်ိဳးထားေလာ့
မတရားတဲ့ အမိန္ ့အာဏာဟူသမွ်
တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾကေလာ့
ၿမိဳ ့ေရာေတာအႏွံ ့ ဒီမိုကေရစီေခတ္ႀကီး
တည္ေဆာက္ၾကေလာ့
အင္ႏွင့္အားႏွင့္ မေႏွးပါ၀င္
တိုက္ပြဲ၀င္ေလာ့”

အေမွာင္ညမ်ား ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္
တမိုးေသာက္ေသာ အေရွ ့ဆီမွ
ဖိတ္လွ်ံအံက် ေရာင္နီစမ်ား
လမ္းျပသယ္ေဆာင္ ဤလူ ့ေဘာင္တြင္
အမွန္မုခ် ႀကံဳေတြ ့ရမည္

“ျပည္သူ ့အာဏာေခတ္သာတည္း
ခ်ိဳးျဖဴငွက္တို ့ပ်ံေစသတည္း
ခြပ္ေဒါင္းေအာင္လံလႊင့္လႊင့္တည္း”

အေႁကြြြး

( အစ )
အလင္း ၿပီးေတာ့ အေမွာင္
တေန ့ ၿပီးေတာ့ တေန ့
ငွက္ကုလားအုပ္မ်ားလို
ဦးေခါင္းကို
သဲေျမထဲ၀ွက္ထား
ေနခဲ့ရႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ----၊

( အလယ္ )
ေတာ္လွန္ေရးတခုမွာ
အသက္ေသြး ေခၽြး
စေတးေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ
ငါတို ့ လကၡံပါရဲ ့ ----၊

ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းမွာ
စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားမေပး
ဦးေႏွာက္နဲ ့ စဥ္းစားေပးရမယ္ဆိုတာလည္း
ငါတို ့ နားလည္ပါရဲ ့ ----၊

ျဖစ္ခ်င္တာထက္
ျဖစ္သင့္တာကို ေရြးရမယ္ဆိုတာလည္း
ငါတို ့ သိပါရဲ ့ ----၊

(၁၉၉၀) ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုလည္း
ငါတို ့ ဆုပ္ကိုင္ထားပါရဲ ့ ----၊

စီအာပီပီ ကိုလည္း
ငါတို ့ အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါရဲ ့----၊

စားပြဲ၀ိုင္း အတူထိုင္
ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးပြဲစကား
ငါတို ့ မတားခဲ့ပါဘူးကြဲ ့ ----၊

( အဆံုး )
နားေထာင္စမ္းေဟ့
ေရွ ့ ေနာက္ ၀ဲ ယာ
အသံေတြၾကားရ

သင္ပုန္းေခ်ေရးတဲ့လား

ေဟ့ --- ဒီမွာၾကည့္စမ္း
မႏုသတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ
လူ ့အသက္တေခ်ာင္း
ရခဲေကာင္းသတဲ့ ----။

ငါတို ့ မသိစိတ္ရဲ ့စြဲလမ္းမႈမွာ
ဟာမူရာဘီ ကိုဓ ဥပေဒလိုသာ

မ်က္လံုးတလံုးကို
မ်က္လံုးတလံုးျခင္း

လက္တဖက္ကို
လက္တဖက္ျခင္း

အသက္တေခ်ာင္းကို
အသက္တေခ်ာင္းျခင္း

ငါတို ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္
ရင္းစားျပန္ရခ်င္တာ တခုပါဘဲ -----၊

ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ ့ ေမေမ

- နင့္နင့္သည္းသည္း
နာက်ည္းမႈေတြနဲ ့ပါ ေမေမေရ
က်ေနာ္တို ့မွာ ရွိသမွ်
အကုန္ထုတ္ရႈိးခဲ့ပါရဲ ့
ဒါနဲ ့မ်ားေတာင္မွ
ကံႀကမၼာရက္စက္ပံုက
ႏွင္းဆီတပြင့္ေတာင္
(က်ေနာ္တို ့အတြက္)
မဖူးပြင့္ခဲ့ဘူး ၊

- မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္
အလြမ္းေတြ ရင္နဲ ့အျပည့္ပါ ေမေမေရ
ေၾကမြေနတဲ့
တိုင္းျပည္ႀကီးထဲကို
ကြဲအက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားထဲက
အလြမ္းေတြ ေန ့တဓူ၀
တမ္းတမ္းတတနဲ ့ ပစ္သြင္း
ခ်ိဳးငွက္ေတြေတာင္မွ
(က်ေနာ္တို ့ ကိုယ္စား)
ပ်ံသန္းခြင့္ မရရွာၾကဘူး ။

- တရႈိက္ရႈိက္ တငင္ငင္
မ်က္ရည္ျမစ္မိုး
တာရိုး က်ိဳးသလိုမ်ိဳးေပါ့ ေမေမေရ
မိခင္တို ့ရဲ ့ မ်က္၀န္းထဲမွာ
ကေလးသူငယ္တို ့ရဲ ့
အနာဂတ္ အပိုင္းအစမ်ား
အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ
ပံုရိပ္ထင္လို ့
ခ်စ္သူတို ့ရဲ ့ မ်က္၀န္းထဲမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေန ့ရက္မ်ားကို
မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့တဲ့
ပူေဆြးေသာကမ်ား
စြန္းထင္းလို ့။

- နာနာက်ည္းက်ည္း
ခံျပင္းမႈေတြနဲ ့ပါ ေမေမေရ
အနာဂတ္ဆိုတာႀကီးကလည္း
ထုတ္သံုးမရတဲ့
ဒုတိယကမၻာစစ္လက္က်န္
ပစၥည္းႀကီး တခုလိုမ်ိဳး
မနက္ျဖန္ေန ့မ်ား ကို
ေမွ်ာ္ရလြန္းလို ့
ဒီေန ့ေတြကိုလည္း
ေမ့ေလ်ာ့လာခဲ့ၾက
တျဖည္းျဖည္းနဲ ့
ဘုရားသခင္ကိုေတာင္
အယံုအၾကည္ မဲ့မဲ့လာတယ္ ၊

- ခြင့္မလႊတ္္ပါနဲ ့ ေမေမေရ
( မိသားစုကို ပစ္ခြာသြားတဲ့သားအေပၚ )
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က
တိုင္းျပည္ကို လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့
စိတ္တခုကလြဲလို ့
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ ရင္ထဲမွာ
ဘာတခုမွမရွိေတာ့ ။

(၂၀၀၆ ဇူလိုင္ မွာ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာ)

ေက်ာေပၚက ေတာင္ယာမ်ား

ေက်ာေပၚ က ေတာင္ယာမ်ား
ခ်ဳိစိမ့္
ႏို၀င္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၀၈


သစ္ေျခာက္ပင္ေပ်ာက္

တေတာလုံး မီးခုိးလႊမ္းခဲ့ရ

သူဟာ အမာဆုံး သစ္သား

ျပီးေတာ့

သူ႔ အႏွစ္အသားေတြကုိ

ခ်စ္လြန္းလို႔ ေပးဆပ္ေနသူ

သူရင္ နဲ့ ထုဆစ္ခဲ့တာ

ေဖြရွာမရႏုိင္ေသးတဲ့

လူေတြ , ဥစၥာေတြ ကေတာ့

အျပိဳ အပ်က္

ဒီလုိပဲ

တိမ္ဝွက္ ကစားၾကတဲ့ အခါ

အံၾကိတ္ သက္မခ်

သခၤါရ ဆုိတာလည္း

ေနေသးသပ ေပါ့

မီးရႈိ႔ ေတာင္ယာေတြ ေက်ာေပၚတင္

ယာခင္ တခြင္ လွည့္ၾကည့္ ဖုိ့

ဟုိမွာ ရဲေဘာ္ေတြ ေစာင့္ေနၾကေလရဲ့၊၊

ရဲေဘာ္ တုိ္က္ေမာင္း၊ ရဲေဘာ္ ထက္မုိး၊ ရဲေဘာ္ ဂုရု နဲ့ အျခား ရဲေဘာ္မ်ားသုိ႔
၂ဝ- ၁၁- ၂ဝဝ၈

(မိုးမခမွ ကူးယူးေဖၚျပပါသည္။)

ပ်မ္းမွ်လူ ့သက္တမ္းတခု

ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဆိုပါလားေဟ့
ေမာက္မာေစာ္ကား ရိုင္းျပလိုက္ပံုမ်ား
သတၱ၀ါနဲ ့ လက္နက္မမွ်တဲ့
ပွ်မ္းမွ် လူ ့သက္တမ္းတခုဟာ
ဒင္းတို ့ရဲ ့ လက္ထက္မွာ
ဒင္းတို ့ရဲ ့ ပါးစပ္ထဲမွာ
လိုသလို ပံုသြင္းထားၾက ။

ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဆိုပါလားေဟ့
ေမာက္မာေစာ္ကား ရိုင္းျပလိုက္ပံုမ်ား
အေရွ ့ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္
အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ ေရာက္ကုန္ၿပီ
စာနာကင္းမဲ့မႈတရား
ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ႀကီးထြားလာၿပီ ။

ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဆိုပါလားေဟ့
ေမာက္မာေစာ္ကား ရိုင္းျပလိုက္ပံုမ်ား
သက္ရွိလူသားေတြ မဆိုထားနဲ ့
သက္မဲ့ရုပ္ထုေတြေတာင္မွ
အသံုးခ် လွည့္ဖ်ားခံရ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ေရွ ့မွာ
ေခါင္းေဆာင္ပီသစြာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့
အာဇာနည္မ်ားရဲ ့ေသြး ေစြးေစြးနီဆဲပါ
ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ေသြး ေစြးေစြးနီရဲ ့လား
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေသခ်ာစဥ္းစား
ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဆိုတာ
လူတေယာက္ရဲ ့ ပွ်မ္းမွ်သက္တမ္း
ျမန္မာျပည္ရဲ ့ စစ္တမ္းအရပါ ။

ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္တဲ့့လားေဟ့
ေမာက္မာေစာ္ကားရိုင္းျပတဲ့သူေတြ
ငါတို ့ျပည္သူေတြက
ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္ သက္ေသ ျပခဲ့ၿပီးၿပီပဲ
ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ သက္ေသျပခဲ့ၿပီးၿပီပဲ

စစ္အုပ္စုေရ ေနႏွင့္ဦးေဟ့

ငါတို ့ ေပအျဖစ္က ရုန္းထြက္
တူတလက္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ

တူတလက္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ

တူတလက္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ။

ဂုရုေရ

ဂုရုေရ
လက္မျပ ႏႈတ္မဆက္ပဲ
ရုတ္တရက္ႀကီးကို
ခင္ဗ်ား တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြြါသြားခဲ့ေပါ့ ။

ဂုရုေရ
မယံုႏိုင္စရာ
ေၾကကြဲစိတ္ဟာ
ကိုယ္ စိတ္ ႏွလံုး
သံုးပါးလံုးကို ဆြံ ့အ ေစခဲ့ၿပီ။

ခင္ဗ်ားနဲ ့က်ေနာ္
ခရီးတခုကို အတူသြားဘူးခဲ့
မယ္လအူး စခန္းမွာ
ရက္တခ်ိဳ ့အတူေနဘူးခဲ့
မဲေဆာက္က ကိုလြမ္းဏီအိမ္မွာ
ညေနခင္းတခ်ဳိ ့ကို
အေရေဖ်ာ္ေသာက္ဘူးခဲ့။

ဂုရုေရ
အခုေတာ့ဗ်ာ
ေတာ္လွန္စစ္ကို ခ်စ္တဲ့
ကဗ်ာေတြကို တပ္မက္တဲ့
ရန္ ငါ စည္းျပတ္တဲ့ ခင္ဗ်ား
အိမ္အျပန္ ေစာလြန္းလွခ်ည္ရဲ ့။

ေၾကကြဲမႈရဲ ့ေကာင္းကင္မွာ
ေဒါင္းသံနဲ ့ေဒါင္းအလံေတြ
လေရာင္ကိုထိုးေဖာက္
ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေနေလရဲ ့။

(ကမၻာေျမေရ ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ ဧည့္သည္တေယာက္ကို ဆီးႀကိဳေပေတာ့။
ေရာက္ရာဘ၀မွာ အာဏာရွင္စနစ္ကို အဆံုးသတ္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါေစ။)

ေနလို လ လို ရဲေဘာ္ေနလ

“ေနလို လ လို ရဲေဘာ္ ေနလ”
လင္းေႏြးအိမ္
ႏုိ၀င္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈


ဂုရုေရ

အိပ္မက္ေတြပိုက္ၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့

ေတာ္လွန္စစ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ကာလမွာ

ဌာနေတြမတူခဲ့ၾကေပမယ့္

ဝါဒေတြတူခဲ့ၾကတယ္။


ဂုရုေရ

ေဆးလိပ္တိုလက္ၾကားညွပ္ၿပီး

အဆိပ္ေငြ႔ေတြရွဴရႈိက္ရင္း

အသက္ျပင္းျပင္းေရးခဲ့ၾကတဲ့ကဗ်ာေတြထဲမွာ

ပါဒေတြတူခဲ့ၾကတယ္။



ဂုရုေရ

မဲေဆာက္က ဆရာလြမ္းရဲ့ ကဗ်ာစခန္းမွာ

သူရာနဲ႔ ဝရုဏကို ဂုဏ္ျပဳၾကတုန္းကလဲ

စရဏေတြ တူခဲ့ၾကတယ္။



အခုေတာ့

ရဲေဘာ္ေရ လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါမွာ

ခြၽန္ျမေနတဲ့ကေလာင္တေခ်ာင္းက

ျမင့္ေဇဘေလာက္ထဲကထြက္လာတယ္

အဲဒါ ဂုရု ျဖစ္တယ္

အဲဒါ ပြင့္သစ္(ကရိန္ကန္) ျဖစ္တယ္

အဲဒါ ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ျဖစ္တယ္

အဲဒါ ကိုေနလ ျဖစ္တယ္

အဲဒါ ၈၈ ရဲ့ ရင္ေသြးတေယာက္ျဖစ္တယ္

အဲဒါ စစ္အုပ္စုႏွလံုးသားမွာ စိုက္နင္ခဲ့တဲ့ က်ည္ဆန္တေတာင့္ျဖစ္တယ္။



ရဲေဘာ္ဂုရုေရ

စိတ္ခ်လက္ခ်သြားေပေတာ့

ခင္ဗ်ားခ်စ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရွိေနသမွ်

ခင္ဗ်ားပြင့္ေစခ်င္တဲ့ပန္းေတြ ေဝဆာလာလိမ့္မယ္။ ။



(၂ဝဝ၈ နုိဝင္ဘာ ၂ဝ မွာဘဝကူးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲေဘာ္သို႔)

(မိုးမခမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။)

ေတာင့္တစိတ္

(လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္က ေရးခဲ့တာေလးပါ)

·· အမိ၀မ္းကထြက္စ
အူ၀ဲလို ့ေအာ္ရကထဲက
လိုခ်င္ေတာင့္တမႈေတြနဲ ့
စခဲ့ရတဲ့လူ ့ဘ၀ ၊

·· အရြယ္ငယ္ေသး ခေလးဘ၀
ျဖတ္သန္းစမွာ
‘ဖိုးလမင္းႀကီးေရ
ထမင္းဆီဆမ္း ေရြလင္ဗန္းနဲ ့
ေပးပါ ေပးပါ ေပးလွည့္ပါ’
အေမ့ဆိုေတး အရိပ္ေအးမွာ
မ်က္ေတာင္ဖြင့္ပိတ္
ေတာင့္တစိတ္နဲ ့
အိပ္မက္မ်ားလဲ မက္ဖူးခဲ့ ၊


·· အရြယ္ရဲ ့ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္စဥ္
ႀကီးျပင္းျခင္း၀င္ေရာက္တဲ့အခါ
ေတာင့္တအိပ္မက္မ်ား
အလံုးအထည္နဲ ့ဖြံ ့ၿဖိဳးလာခဲ့ၾက
ေလျပင္းမုန္တိုင္း လိႈင္းထန္ပင္လယ္
ေလာကအလယ္မွာ
ေတာင့္တလိုခ်င္စိတ္ေတြ
ႀကိတ္မွိတ္ၿမိဳသိပ္ထားတဲ့ၾကား
ဘ၀ရဲ ့လိုအပ္ခ်က္မ်ား
ျဖည့္ဆီးလို ့မကုန္ႏိုင္ပါလား ၊

·· ေတာင့္တစီတ္ရဲ ့ေနာက္ကလိုက္ပါ
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မီးမ်ား
ဖိဆီးေလာင္ၿမိဳက္တဲ့အခါ
ဘ၀ဟာ ေသာကနဲ ့
အေမွာင္တိုက္ပါပဲ ၊

·· အသိဥာဏ္ အလင္းတန္းမ်ား
ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္
အေမွာင္တိုက္ထဲက လြတ္ေျမာက္တဲ့အခါ
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟမ်ားကိုခါခ်
ေလာကႀကီးလဲသာယာလွပ
လူသားအားလံုးခ်စ္ခင္ၾကင္နာၾက
အဲဒီအခါ
ငါ့စိတ္ကလိုခ်င္ေတာင့္တ
ေမတၱာေရၾကည္တေပါက္သာပ ။

ခါတရံ မိုးရြာေစသတည္း

အျပင္းစားနတ္ဖုရားတပါးရဲ ့
ဂီတသံလိုမ်ိဳး
သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး
မ်ိဳသိပ္ထားသမွ်
အကုန္အန္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။


ေပါ့ပါးသြားမလား
ေလ်ာ့ပါးသြားမလား
ခါးခါးသီးသီး နာက်ည္းမႈမ်ားက
အေငြ ့ပ်ံ ေကာင္းကင္ယံတက္
မ်က္၀န္းမွာ မိုးတိမ္ေတြဖြဲ ့ခဲ့ယံုကလြဲလို ့၊

ဒီမွာ
ေရာက္ေနတဲ့ဘ၀ ျဖစ္လာသမွ်ကို
မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္
ဘ၀မွာ မေနတတ္ မေသတတ္နဲ ့
ေက်နပ္စရာ ဘာတခုမွမရွိေတာ့တဲ့အဆံုး
ေနထိုင္မႈစနစ္တခုလံုး လံုးပါးပါးၿပီ ၊

တကယ္ဆို
ဦးေႏွာက္တခုရဲ ့ အသိဥာဏ္
ႏွလံုးသားတခုရဲ ့ ခြန္အား
ၾကံ့ခိုင္သြားမလား
ယိုင္နဲ ့သြားမလား
ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းတရားမ်ား
ေ၀့၀ါးသြားၿပီ ၊

အမွန္တရားရဲ ့ေရွ ့မွာ
တထြာတည္းေသာသမုဒၵရာကာဆီး
ဘ၀ရဲ ့ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း
သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြကလည္း
တဆူဆူ တပူပူ ျငဴစူေနတဲ့အခိုက္မွာ
ေ၀ဒနာေတြက ေရစီးကမ္းၿပိဳလိုက္လို ့
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က ခါခ်ဥ္ေကာင္မာန္ႀကီးေနဆဲ ၊

ယံုၾကည္ရာ သစၥာတရား
သမုဒၵရာအထပ္ထပ္ကိုေက်ာ္လႊား
ငါ ဆိုတဲ့အတၱမ်ားကိုဖယ္ရွား
ဖယ္ ရွား လိုက္ တဲ့ အခါ
အဲဒီကစ
ဘ၀မွာ မိုးေခါင္ေတာ့တာပါပဲ ၊

ႏွလံုးသားရဲ ့ အနက္ရိႈင္းဆံုးတေနရာမွ
‘ေဖၚေ၀း’ ရဲ ့ကဗ်ာတစ
နာက်င္စြာ ရင္ကိုထိရွ ႏိုးထလာခဲ့

·မြတ္သိပ္ျခင္း၏ ဒုတိယအမည္
အက္ကြဲရယ္သံျဖင့္သာ အသက္ရွင္သူ
ငါ့ ပံုတူတခု၏ ဦးေခါင္းကိုဖြင့္
ပင့္သက္မ်ား အေငြ ့ပ်ံ
ခါတရံ မိုးရြာေစသတည္း ။


(· ၃ ။ ၇ ။ ၁၉၇၈ တြင္ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ
ကဗ်ာဆရာေဖၚေ၀း.
ကဗ်ာစုမ်ားမွ )

တိုက္ေမာင္း(သို ့)သတၱိတေသာင္းေအာင္ပြဲ

(ဒီေန ့စာအုပ္စင္ရွင္းေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္းရဲ ့
၀ိေရာဓိလြင္ျပင္ႏွင့္သတၱိတေသာင္းေအာင္ပြဲစာအုပ္ကေလးျပန္ေတြ ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က တိုက္ေမာင္းတမ္းျခင္းဆိုၿပီးေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးျပန္ေတြ ့လို ့ ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။)


အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရ ၿပီ ၊
ဒါေပမယ့္ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြက
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ ရွင္သန္က်န္ရစ္ခဲ့ ၊

အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ ၊
ဒါေပမယ့္ ေတာ္လွန္ခြန္အားေတြက
ငါ့ရင္တြင္းမွာ နက္ရႈိင္းစြာအျမစ္တြယ္ရစ္ခဲ့ ၊


အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ ၊
ဒါေပမယ့္ အရႈံးမေပးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြက
ငါ့ကို ရုိက္ပုတ္ႏႈိးခဲ့ ။

အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ။
ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားနဲ ့ လြတ္လပ္မႈကို
ျမတ္ႏုိးတဲ့ စိတ္ေတြက
ငါ့ေသြးေၾကာထဲ စီး၀င္ပ်ံ ့ခဲ့ ။

အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စြန္ ့လႊတ္မႈနဲ ့
ငါတို ့ကိုဒီမိုကေရစီ အလင္းေရာင္ေပၚ
ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ ။

အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ ၊
ဒါေပမယ့္ ဖိႏွိပ္ရက္စက္တဲ့အစုိးရကိုေတာ္လွန္
ဒီမိုကေရစီ ရရွိဘို ့အတြက္္
ေခတ္အဆက္ဆက္က
က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ သူရဲေကာင္းတို ့၀ိဥာဥ္
(ခင္ဗ်ားအပါအ၀င္)
ပူး၀င္ေပါင္းစည္း
ငါတို ့ရင္ထဲက ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တဲ့မီးကို
အားျဖည့္ ေပးခဲ့ၾက ။

အဲဒီ
ရုပ္ခႏၶာၾကီးကို ပစ္လိုက္ရၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ခြပ္ေဒါင္းေတြလိုရဲရင့္
ခ်ဳိးငွက္မ်ားလို ၿငိမ္းခ်မ္းသိမ္ေမြ ့
ဒီအေတြ ့ေတြ
ခင္ဗ်ားရဲ ့ ကဗ်ာေတြမွာ ထင္ဟပ္ေနခဲ့။

ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းတို ့ရဲ ့ျပယုဂ္
ခင္ဗ်ားလုပ္ခဲ့တယ္
ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းေတြရဲ ့၀ိဥာဥ္
(ခင္ဗ်ားနဲ ့အတူ)
ရွင္ျပန္ထေျမာက္
ေအာင္ပြဲေရာက္ေစေသာ္၀္ ။

“ႏွစ္ကာလမ်ား”

ရက္စက္ေသာေန ့မ်ား
ရက္စက္ေသာညမ်ား
ကမၻာေျမ၏ သူစိမ္းတရံ ဆံမႈမ်ား
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေထြးပိုက္ခြင့္မရခဲ့ေသာ
ေလာကပါလတရားမ်ား ၊

အစြယ္လိုသူ
အသြားေစခိုင္းသူ
ေလးပစ္သူ အားလံုး
ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း၏ အျခားတဖက္နိဂုံး
မိုးေကာင္းကင္တခုေအာက္ထဲမွ
မၿမဲေသာ ဘ၀တို ့၏ စာမ်က္ႏွာမ်ား ၊

အေကြ ့ အေကာက္ အေျဖာင့္
အေ၀့ အ၀ိုက္ အနိမ့္ အျမင့္
ကစင့္ကလ်ား ၀ိုးတိုး၀ါးတား
လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚႏိုင္ေသာ
ပံုသ႑န္မ်ား ပ်က္ျပား
ရာသီဥတု မိုးေလ၀သ
ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း သေဘာတရား
ယံုၾကည္မႈ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ခၽြတ္ေခ်ာ္တိမ္းပါးမႈမ်ား ၊

ျမစ္အား အလ်ားလိုက္ ျဖတ္ကူးေနၾကေသာ
တကိုယ္ရည္ ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးမ်ား
စနစ္တက် သိုေလွာင္ သိမ္းဆီးထားေသာ
ခါးပိုက္ထဲမွ ေမြေပြးမ်ား
ဒါးရိုးကမ္းေနခဲ့ၾကေသာ ႏွစ္ကာလမ်ား
ေန ့တဓူ၀ မ်ိဳခ်ေနရေသာ သက္ျပင္းမ်ား
ထိုအရာအားလံုးတို ့
ငါတို ့ေခတ္မွာ မၿပီးဆံုးၾကေတာ့ဘူးလား ၊

ေကာင္းကင္မွာေတာ့
ၾကယ္ေတြ တစင္းၿပီးတစင္းေႁကြ
ဒါေပမယ့္ ငါယံုတယ္ ။
ႏွစ္ကာလမ်ားထဲမွာ
သူရဲေကာင္းၾကယ္စင္မ်ား
တပြင့္ၿပီးတပြင့္ ေ၀ေနဦးမွာ အေသအျခာပါပဲ ။
အခုေတာ့ ေျမေခြးအုပ္တို ့ရဲ ့လက္ထဲမွာ
တရားကို နတ္မေစာင့္ေတာ့ဘူး
တရားကို တရားကလဲ မေစာင့္ေတာ့ဘူး
သမိုင္းရဲ ့ ေသြးစြန္းေန ့ရက္မ်ား
ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာ
ငါတို ့ကိုေစာင့္စား တိုက္ပြဲေခၚသံၾကားမွာ ။

ရဲေဘာ္ႀကီး ေနဘုန္းလတ္

နာက်င္ေၾကကြဲဲဲမႈရဲ ့အတိုင္းအဆ
ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးနဲ ့ႏိႈင္းျပရမွာလဲ
စကားလံုးေတြက
ရွားပါးလွခ်ည္ရဲ ့ ။

ရဲေဘာ္ႀကီး ေနဘုန္းလတ္ေရ
အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တဲ့လား

က်န္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ
ရဲေဘာ္ရဲ ့ ရင္ထဲက
လြတ္ေျမာက္ေရးေတးသြားသံဟာ
အမွန္တရားနဲ ့ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ ့ျပယုဂ္
အမ်ိဳးသားေရးကို သီက်ဴးတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္
ဟုတ္တယ္ ့့ ့ ့ ့ အမ်ိဳးသားေရးကို သီက်ဴးတဲ့
သီခ်င္းတပုဒ္ ဆိုတာ ငါတို ့ယံုတယ္ ။

ရဲေဘာ္ႀကီး ေနဘုန္းလတ္ေရ
ႏုနယ္ ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ ရုပ္ခႏၶာကိုသာ
ခ်ဳပ္ေႏွာင္တားဆီးလို ့ရမယ္
ရဲေဘာ္ရဲ ့ရင္ထဲက ျပင္းျပတဲ့စိတ္ဆႏၵကို
ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကမွ
ခ်ဳပ္ေႏွာင္တားဆီးလို ့ မရႏိုင္ေပဘူး၊
ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကမွ
ၿပဳိကြဲပ်က္ဆီးေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပဘူး၊

ရဲေဘာ္ႀကီး ေနဘုန္းလတ္ေရ
သံမဏိစိတ္နဲ ့ေရွ ့သို ့သာရဲရဲခ်ီကြဲ ့
ေအာင္ပြဲဆိုတာ တိုက္ရဲသူအတြက္
ယံုၾကည္လ်က္ပင္ ။

အေမ့လြမ္းျခင္း

(က်ေနာ္တို ့ကို သြန္သင္ဆံုးမ ပဲ့ျပင္ေပးတဲ့ လမ္းညႊန္ျပေပးတဲ့ က်ေနာ္တို ့ခ်စ္တဲ့ အေမ လူထုေဒၚအမာရဲ ့ေမြးေန ့ မၾကာမွွီ
ေရာက္ရွိလို ့လာပါေတာ့မယ္။ ၂၉ ႏို၀ဘၤာ ၂၀၀၈ မွာ အေမ့အသက္ ၉၃ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ အေမ့စာေတြကို
ျပန္ျပန္ဖတ္မိေလ အေမ့ရဲ ့တန္ဖိုးကိုပိုပိုၿပီး တမ္းတမိေလျဖစ္လာရတယ္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့မွာ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး ပမာျဖစ္ရၿပီ။
အေမ့ရဲ့ ၉၁ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့ကဗ်ာေလးကိုျပန္ေဖၚျပလိုက္ပါရဲ ့။)

အေမ့လြမ္းျခင္း

မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ား
ႏွစ္ ရက္ လ ၾကာရွည္လာေတာ့
“အေမ့တသက္
ဒီေခတ္ေလာက္ ဆင္းရဲတာ
လူေတြ ဒုကၡျဖစ္တာ မႀကံဳဖူးဘူး
အဲဒီ ဆင္းရဲေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္စားျပဳမယ္ဆိုရင္
မင္းတို ့ ရပ္တည္ခ်က္မွန္မွာပဲ ”ဆိုတဲ့
အေမ့ရဲ ့ ဆံုးမ လမ္းညႊန္ျပတဲ့စကား
အေ၀းေရာက္အေမ့သားသမီးမ်ား
ႏွလံုးသားနဲ ့ ဆတ္ဆတ္နာၾကားခဲ့ရပါတယ္အေမ ၊

တကယ္ေတာ့အေမရယ္
အေမ့ေမြးေန ့ေတြမွာ သားတို ့တေတြ
ကဗ်ာေတြရြတ္ၾက
ဆုေတြေတာင္းၾက
အေမ့ရဲ ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ေဖာ္က်ဴးၾက
အေမ့ရဲ ့ စာေပသမိုင္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးၾက
အဲသလို လုပ္ေပးရံုကလြဲလို ့
လူထုအတြက္
သားတို ့ ဘာတာ၀န္မ်ားေၾကပြန္ခဲ့ၾကေလသလဲ
အေမ့အရိပ္ကိုခိုၿပီး
သားတို ့ ဆိုးခဲ့ မိုက္ခဲ့ သမွ်
ခြင့္လႊတ္ပ အေမ ၊

သံမဏိႏွလံုးသား
ယံုၾကည္ခ်က္န ့ဲ အမွန္တရားတို ့ရဲ ့ျပယုဂ္
အဲဒီဇာတ္ထုပ္ထဲမွာ
ရာဇ၀င္နဲ ့မႏၱေလးလဲပါတယ္ ။
လူထုဦးလွနဲ ့လူထုေဒၚအမာလည္းပါတယ္။
ရာစုတ၀က္ေက်ာ္
အာဏာရွင္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့
ေတာ္လွန္ေနဆဲ (၉၀)ေက်ာ္ အေမ
သက္ေတာ္ရာေတာ္ ရွည္ပါေစ။
ျမန္မာျပည္ အေမွာင္ေပ်ာက္ၿပီး
အလင္းေရာက္ခ်ိန္မွာ
အေမ့ကိုမ်က္၀ါးထင္ထင္
ေတြ ့ျမင္ ကန္ေတာ့ရလိုပါ၏ ။

(အေမလူထုေဒၚအမာ (၉၁)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန ့သို ့)

ညီညြတ္ေရးပန္းတိုင္

၁၊
အားနည္းခ်က္၊ အတၱ၊ မိုက္မဲမႈေတြကို
ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ ့ဖံုးထား
လတ္ဆတ္မႈမရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္မ်ား
မမွည့္ခင္ထဲက ပုတ္သိုးကုန္ၾကၿပီ ။

၂၊
လက္ေတြ ့မပါ အႏွစ္ဗလာ
စကားလံုးေတြေဖါက္ခြဲေနရံုနဲ ့
ဘ၀ေတြဒီထက္ပိုထူးမလာခဲ့
ငွက္ကုလားအုပ္မ်ားလုိ
ဦးေခါင္းကိုသဲေျမထဲ၀ွက္ထား
ေနခဲ့ရႏွစ္ကာလမ်ား
ရာစုတ၀က္ရွည္လ်ားစြာ
အခ်ိန္ရာသီေတြမွာေတာ့
သူတို ့ရဲ ့ ၀တၱရားကိုထမ္းပိုလ်က္ပါပဲ ။

၃၊
ကိုယ္တုိင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကုိယ္တုိင္ရိပ္သိမ္းခြင္ ့မရတဲ့ဘ၀ေတြမ်ားျပား
ညီညြတ္ေရးေသြးကက်ဲပါးေနဆဲပါေလ
ဘယ္အရာကိုမ်ားေစာင့္စားေနတာလဲ
“မိုးဟာမက္ဆီေတာင္ႀကီးကမလာရင္
ေတာင္ႀကီးရွိရာမိုဟာမက္သြားရမွာပဲ
စနစ္ေတြပုခံုးေျပာင္းၿပီး
ေခတ္ေတြကဘ၀ေဟာင္းကို
အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖတ္ေက်ာ္ေနဆဲ
အသဲရဲရဲ ေသြးရဲရဲထဲ
ဦးေႏွာက္အားလဲမနဲေစနဲ ့
ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရေတာ့ မဟုတ္ဘူေပါ့၊

၄၊
ဒီမိုကေရစီလုိခ်င္တဲ့မီး
(ခင္ဗ်ားတုိ ့က်ေနာ္တိုရင္ထဲ)
တၿငီးၿငီးေတာက္ေလာင္
မွန္ကန္တဲ့အလင္းေရာင္
အေမွာင္ကမၻာကို ထြင္းေဖါက္
သြားရမယ့္လမ္းတေလွ်ာက္
ဒူးမေထာက္၊ လက္မေျမွာက္
လုိခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ေရာက္ရမယ္၊
၅၊
ျမင့္ျမတ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့
အသက္စြန္ ့သြားၾကတဲ့
အာဇာနည္သူရဲေကာင္းတုိ ့ရဲ ့၀ိဥာဥ္
ေပါင္းစပ္စီး၀င္ လူထုလိုအင္
အာဏာရွင္ေတြကိုသုတ္သင္
ေအာင္ပြဲဆင္ဘို ့
အဘိုးမိွႈင္းရဲ စကား တုိ ့တေတြနာၾကား
“အေရးၾကီးလွ်င္ျဖင့္ ေသြးစည္းၿပီး
ေသြးနီးရာဆိုသည့္အတိုင္း
ကိုင္း--- ထထႁကြႁကြန ့ဲ ၀ုိင္းၾကေပေရာ ့ ။

၂၃။၇။၂၀၀၁

အေရာင္တူငွက္မ်ားအေၾကာင္း

ငါတို ့ဟာ
ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအသီးသီးရဲ ့
ဘုရားသခင္မ်ား ဖန္ဆင္းညႊန္ၾကား
တရားဓမၼမ်ားနဲ ့ ႀကီးျပင္းလာတဲ့
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
ေလာကပါလ - နီတိတရား
အေကာင္းအဆိုးမ်ားနဲ ့
အေၾကာင္းအက်ိဳးမ်ားကို
ဆင္ျခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး
လူသားဘ၀ကို အေလးထားတဲ့
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
ေလာကရဲ ့ဓမၼတရား
လြပ္လပ္ ညီမွ် တန္းတူအခြင့္အေရးမ်ား
တပ္မက္က်င့္ႀကံသြားခ်င္တဲ့ဆႏၵျပင္းျပ
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
အဓမၼတရားမ်ားကို
ရြံရွာစက္ဆုပ္ - ဆြဲဆုတ္ပစ္ဖို ့
ဦးတည္ဆႏၵ တူညီၾကတဲ့
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
အျမင္မတူရင္
ရန္သူလိုသေဘာမထား
လြပ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ကိုေလးစား
ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုျမတ္ႏိုးစိတ္ထားနဲ ့
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို တန္ဖိုးထား
နိပါတ္ေတာ္ထဲက ဇာတ္တူသားစားလို ့
ဟသၤာကိုးေသာင္းပ်က္စီးေၾကာင္းတရား
ေကာင္းေကာင္းႀကီးနားလည္ထားတဲ့
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ၊

ငါတို ့ဟာ
ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း
မင္းမဲ့စရိုက္ဆန္ျခင္း၀ါဒမ်ားနဲ ့
မတရားအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ့
အာဏာာရွင္ငမိုက္သားမ်ားကို
ေနာက္ဆံုးေသြးတစက္က်န္သည့္အထိ
တိုက္ပြဲ၀င္သြားမယ့္
အေရာင္တူငွက္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္ ။

“ေၾကမြသြားေသာ အိပ္မက္မ်ား”

ေရျပင္က်ယ္ႀကီးရဲ ့
ရက္စက္မႈေအာက္မွာ
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ခဲ့ရေပမယ့္
ရွင္လ်က္နဲ ့
ဘ၀ေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီ ညီမေလးေရ ၊

“အတူေနရရင္
သိပ္ေပ်ာ္မွာပဲ”
“ဒီတမိုးကုန္ရင္
အဘတို ့ဆီ လာေတာင္းလွည့္”လို ့
ခ်ိဳပ်ားသကာ စကားဆိုရာ
ရြာထိပ္ေခ်ာင္းနေဘးက
ပင္ေညာင္အိုႀကီးလဲ
ဘယ္၀ယ္ဘယ္ဆီ ေရာက္သြားၿပီလဲ ၊

သံသာေလကမ္းတိုင္
တူၿပိဳင္ကာလွမ္းႏိုင္ဘိုအေရး
သစၥာေတးသြားသီက်ဴးခဲ့ရာ
ရြာဦးေက်ာင္း ရြာဦးေစတီနဲ ့
ခ်စ္ရေသာ ညီမေလးကို
နာဂစ္ေရ
ဘယ္ကိုမ်ား ေခၚေဆာင္သြားလဲကြဲ ့၊

ဘယ္အရာမွ
မေသျခာေတာ့ဘူးဆိုတာ
ေသျခာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္
ေၾကကြဲမႈလေရာင္ေအာက္မွာ
တရားနဲ ့ေျဖပါေသာလည္း
ငါတို ့ရဲ ့ ေရွ ့ေရးကိို
နာဂစ္က သယ္ေဆာင္ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၿပီပဲ ၊

ညီမေလးေရ
ငါကိုယ္တိုင္ က
ကံဆိုးလြန္းလို ့ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာပါကြယ္ ။

(နာဂစ္ မုန္တိုင္း ၆ လ ျပည့္သို ့)

“တိုက္ပြဲေခၚသံ”

ေဗဒင္ ကိန္းခန္း
အတိတ္ တေဘာင္
ဘိုးေတာ္ေတြရဲ ့ အေဆာင္ေတြနဲ ့
လူေရာင္ျပန္ခ်င္သူမ်ား၊

ဒီမွာေလ
ဇာတ္တူသားစားလို ့
ဟသာၤကိုးေသာင္းပ်က္စီးေၾကာင္းတရား
စစ္အုပ္စုမွာ နားမရွိရွာဘူး
အခုေတာ့
ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ခံရတဲ့
ေခြးတေကာင္ရဲ ့ တံုံ ့ျပန္မႈမ်ိဳး
ဂမူးးရႈးထိုး ကမၻာ့အလယ္မွာ ၊

မွတ္ထားၾကစမ္းေဟ့
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တဲ့
တကမၻာလံုးမွာ
ငါတို ့ ႏိုင္ငံတခုထဲသာရွိေနတာ
ဂုဏ္ယူစရာ
စစ္အုပ္စုရဲ ့ ေနျပည္ေတာ္က
ရုပ္ထုႀကီး သံုးခု ခမ်ာမွာေတာ့
သနားစရာ ၊

အာဏာရူးတို ့ေရ
အကုသိုလ္ေတြ
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွေတာ့
အကုသိုလ္ေတြပဲ
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မွာေပါ့ ၊

ငါတို ့အဖို ့မွာေတာ့
‘လူထုတိုက္ပြဲနဲ ့လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ
ႀကိဳးပမ္းေပါင္းစပ္ၾက’ဆိုတဲ့
တပ္ဦးရဲ ့ေႁကြးေက်ာ္သံသာ
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္
တိုက္ပြဲေခၚသံျဖစ္တယ္ ။

(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေမြးဖြားျခင္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ျပည့္သို ့)

“ခရီးသည္”

ည
တစတစနဲ ့ ၿပိဳကြဲက်လာ
လ
ေအးျမျမ၀တ္ရံုကို
ဆြဲယူသိမ္းရုပ္
တိမ္အုပ္ေနာက္ကို၀င္သြားတယ္ ၊

အရုဏ္
တေရြ ့ေရြ ့နဲ ့
ေန ့တေန ့ရဲ ့အစကို ဆြဲယူလာခဲ့
ေန
ပူပူေလာင္ေလာင္ သူ ့ရဲ ့အေရာင္ကို
ကမၻာေျမျပင္အေရာက္ပို ့လိုက္တယ္ ၊

အဲဒီလို ညေတြ ေန ့ေတြ
သံသရာအဆက္ဆက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္
အသက္ရွင္လိုသူမ်ား

အဆင္ကြဲ မဲျပာပုဆိုးမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ယံုၾကည္မႈေတြတည္ေဆာက္
အဲဒီေအာက္က သံသယမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ပုဆိုးၿခံဳထဲက
လက္သီးပုန္းမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
သႀကၤန္အေျမွာက္ဆံမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ရာဇ၀င္ထဲမွာယစ္မူး
ရူးသြပ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ

ေျမႀကီးရဲ ့ သားသမီးမ်ား
ေျမႀကီးထံျပန္မသြားခင္ၾကားမွာ
သမိုင္းေပးတာ၀န္ ေၾကပြန္ေစဘို ့
တို ့လက္မ်ားနဲ ့ ေခတ္တေခတ္ကို သစ္ေစမယ္ ။

အသက္ရွင္ေနထိုင္နည္း

ဒါဟာ
အိပ္မက္တခုသာ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့
ညီမေလးေရ ၊

သက္တံ့ဆိုတာ
အျမင္အာရံုနဲ ့ခံစား
ဆြဲကိုင္ဆုပ္လို ့မရတဲ့ အရာမဟုတ္လား ။


ရပ္တန္ ့ေနတဲ့
မီးခိုးနဲ ့တိမ္ေတြကို ေတြ ့ဘူးရဲ ့လား
စိတ္ဆိုတာက
ေၾကကြဲမႈမွာအိပ္စက္
အိပ္မက္ရွည္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္ေနေလရဲ ့၊

သံသရာရွည္သေရြ ့ပါပဲ
က်ည္းေပါင္းတက္ ႏွလံုးသားမွာ
ခံစားခ်က္ေတြ မေပ်ာက္သမွ်
ဒဏ္ရာေတြက
လတ္ဆတ္လွပေနဦးမွာပဲ ယံုတယ္ ၊

အလံုးစံု လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္က
၀ဠ္နာ ကံနာတခုလို
တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကၽြမ္း
‘အဆံုးစြန္ထိသာ
ေတြးႏိုင္ခဲ့ရင္
မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး၊

အခုေတာ့
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ ့ ထိုးမယ့္
လူေတြၾကားမွာ
အတံု ့အလွည့္ဆိုတဲ့မာနကိုပယ္ထား
အမွန္တရားနဲ ့သာ
ငါ ရွင္သန္ေနခ်င္တယ္ ။
“အသက္ရွင္ေနထိုင္နည္း ”

ဒါဟာ
အိပ္မက္တခုသာ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့
ညီမေလးေရ ၊

သက္တံ့ဆိုတာ
အျမင္အာရံုနဲ ့ခံစား
ဆြဲကိုင္ဆုပ္လို ့မရတဲ့ အရာမဟုတ္လား ။

ရပ္တန္ ့ေနတဲ့
မီးခိုးနဲ ့တိမ္ေတြကို ေတြ ့ဘူးရဲ ့လား
စိတ္ဆိုတာက
ေၾကကြဲမႈမွာအိပ္စက္
အိပ္မက္ရွည္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္ေနေလရဲ ့၊

သံသရာရွည္သေရြ ့ပါပဲ
က်ည္းေပါင္းတက္ ႏွလံုးသားမွာ
ခံစားခ်က္ေတြ မေပ်ာက္သမွ်
ဒဏ္ရာေတြက
လတ္ဆတ္လွပေနဦးမွာပဲ ယံုတယ္ ၊

အလံုးစံု လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္က
၀ဠ္နာ ကံနာတခုလို
တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကၽြမ္း
‘အဆံုးစြန္ထိသာ
ေတြးႏိုင္ခဲ့ရင္
မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး၊

အခုေတာ့
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ ့ ထိုးမယ့္
လူေတြၾကားမွာ
အတံု ့အလွည့္ဆိုတဲ့မာနကိုပယ္ထား
အမွန္တရားနဲ ့သာ
ငါ ရွင္သန္ေနခ်င္တယ္ ။

“ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရား၀င္စားသူမ်ား”

ရက္စက္ေသာဘုရင္
(ငါ့ရဲ့)
ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနေသာေျခေထာက္အစံုက
ေသြးမ်ားကိုသင္နမ္းရႈံ ့ဘို ့အတြက္
အခ်ိန္သည္သင့္ကိုဆြဲခ်ေခၚလာေပလိမ့္မည္
(ရွယ္လီ)


ေျမနတ္သမီးရဲ ့သား
ေမတၱာနတ္သမီးလင္သား
ပရီုမီးသယတ္နတ္ဘုရား
လူသားမ်ားအေပၚေမတၱာထား
ဂ်ဴပီတာနတ္မင္းႀကီးတားျမစ္တဲ့ၾကားက
(ေလာကလူဘံုအတြက္)
မီးကိုယူေဆာင္လာခဲ့ ၊

နတ္မင္းႀကီးရဲ ့ေဒါသတရား
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရားအား
ေကာ့ေကးဆပ္ေတာင္မွာ
ေႏွာင္တည္းထားခဲ့ ၊

ပရိုမီးသယတ္ရဲ ့အသဲႏွလံုး
ေန ့အခါမွာ
လင္းယုန္ငွက္မ်ားက ေဖာက္ယူစားသံုး
ေၾကာက္ခမန္းအင္အား ေမတၱာတရားက
ညအခါမွာ
အသဲႏွလံုးအသစ္ျဖစ္ေပၚရစ္တယ္ ၊

တေန၀င္တေနထြက္
အႏွစ္သုံးေထာင္ၾကာေညာင္းရက္ရွည္ထဲမွာ
အလြန္အမင္း ေအးျခင္းပူျခင္း
ဒုကၡတြင္းထဲခံစား
နတ္မိစၦာမ်ားကလည္းႏွိပ္စက္
ပရိုမီးသယတ္ရဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္
ကမာႀၻကီးအတြက္မေျပာင္းလဲလ်က္
ေမတၱာတရားသာ
ဒုကၡအဖံုဖံုကိုေဆးေၾကာသန္ ့စင္ျပစ္မယ္လို ့ယံုထားခဲ့ ၊

ဒီလိုပါပဲ
ဒီမိုကေရစီကိုယံုၾကည္ထား
ငါတိုရဲ ့သူရဲေကာင္းမ်ားလည္း
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရား
ပူးကပ္၀င္စားလာသလား ၊

ခိုင္မာစိတ္အင္အားနဲ ့
ေလာကလူ ့ဘံုအတြက္
ဒီမိုကေရစီအတြက္
--------အတြက္
--------အတြက္
အာဏာရွင္ေတြကိုတိုက္ဖ်က္ေနတဲ့
ဗမာျပည္ရဲ ့
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရားမ်ားအား
ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ဂါရ၀ဆင္လ်က္
ရင္၀ယ္ဆုေတာင္း ေအာင္ေစေၾကာင္း ။


ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းအပါင္းအားရွယ္လီ၏ပရုိမီးသယတ္
လြတ္ေျမာက္ျခင္းကဗ်ာျပဇာတ္အားခံစားေရးဖြဲ ့ဂုဏ္
ျပဳအပ္ပါသည္။။

ေပ်ာက္ေသာလမ္း

ပ်ားရည္လို မခ်ဳိေသာဒုကၡမ်ား
အလိုမတူပဲ
တ႐ိႈက္မက္မက္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ဘူးတယ္ အေမ။
ရင္ဘတ္ျပဴတင္းတံခါးကိုလည္း
ပိတ္ထားခဲ့သလား
ဖြင့္ထားမိသလား
မပီ၀ိုးတ၀ါးနဲ႕
တံလွ်ပ္ေတြကို အငမ္းမရေသာက္ေနခဲ့ရၿပီး
ေပ်ာက္ေနတဲ့ လေရာင္အတြက္
အသဲကြဲေနရသူပါအေမ။

မိုက္မွားမိခဲ့တယ္
(အေမရဲ႕သြန္သင္ခ်က္ေတြၾကားက)
ေနေရာင္လေရာင္ ၾကယ္ရဲ႕အေရာင္ေတြ မသိေအာင္ကိုပဲ
မိုက္လံုးႀကီးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕
မိုက္မွားမိခဲ့ပါတယ္. . . အေမ။

အေမျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို
က်ေနာ္ကပစ္ပယ္
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို
အေမကနားလည္
စုန္ေရရဲ႕ သေဘာကို ရင္နဲ႕ခံစား
သိနားလည္လာတဲ့အခါ
က်ေနာ္က အေမ့ရဲ႕ေ၀းရာမွာပါ အေမ။

အေမ့ရင္က ထြက္ခြါပ်ံသန္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း
သံုးဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ခရီးၾကမ္းမွာ
ဘ၀ရဲ႕ အရသာ
ခ်ဳိတ၀က္ ခါးတ၀က္
အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႕ ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီးမွ
ပိုင္ဆိုင္တာေတြ ျပန္လွဲ႕ၾကည့္တဲ့အခါ
ဇနီး သား သမီးနဲ႕ အေႁကြး
မေရရာတဲ့ အနာဂါတ္လဲပါေသးရဲ႕ အေမ။
ညတည ရဲ႕ေခ်ာက္အိပ္မက္တခုလို
ဒုကၡေတြနဲ႕အိပ္ရာကႏုိးထ
က်ေနာ္မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ေၾကကြဲရပါရဲ႕အေမ။

ကံကိုယံုလို႕ ဆူးပံု နင္းတဲ့သား
ဘ၀ရဲ႕ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈ ဆူးေတြၾကားမွာ
အေမ့ရဲ႕ေမတၲာေအးရိပ္
ေခြၽးသိပ္ခ်င္မိတဲ့ ေတာင့္တစိတ္က
တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္
ေသာကအေမာေတြေဖါက္လို႕
အေမရယ္အခုမ်ားေတာ့
အေမ့ဆီကရခဲ့တဲ့အေမြဗီဇ
စာ ကဗ်ာ ဂီတေတြနဲ႕
ဘ၀ကိုၿမိဳၿမိဳခ်ေနမိရဲ႕ အေမ။

ေဒါင္းမိခင္ရဲ ့တရား

ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူမ်ားရဲ ့

သတၱိနဲ ့အမွန္တရားကို

ဘယ္လို ယုတ္မာနိမ့္က်တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြကမွ

ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး ၊



ႀကိဳးၾကာငွက္တို ့ရဲ ့

မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးလို

မနားတမ္းပ်ံသန္းေနတာကိုက

သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ျပည္သူေတြရဲ ့

အနာဂတ္နဲ ့

ခ်ေႁကြးခံထားရတဲ့

မ်ိဳးဆက္မ်ားရဲ ့

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ျဖစ္တယ္ ၊



ဒူးမေထာက္ခဲ့ဘူး

အညံ့မခံခဲ့ဘူး

အတုအေယာင္ညီလာခံ မတက္ဘူး

မယိမ္းမယိုင္ ခိုင္မာတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြက

ေခတ္သစ္ဗမာ့သမိုင္းရဲ ့

ကမည္းတင္ရမယ့္

မွတ္တိုင္မ်ားပဲျဖစ္တယ္ ၊



ဘ၀က ဇာတိ ကို ျဖစ္ေစတယ္

ၿပီးေတာ့ ဇရာ

ေနာက္ ဗ်ာဓိ

အဆံုးက်ေတာ့ မရဏ

ဒါဟာ

တရားသေဘာေပပဲပ ၊

“ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ

ဘယ္အရာမွမၿမဲတဲ့တရားအရ

အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာလဲ

အေႏွးနဲ ့အျမန္

က်ဆံုးရမွာဧကန္

ဒီပဲယင္း အျဖစ္မွန္

ပက္စက္ယုတ္မာစြာႀကံသူ

တရားခံဆိုသူေတြလဲ

အေႏွးနဲ ့အျမန္

ျပည္သူေတြရဲ ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရမွာဧကန္

ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္

တရားေသာတိုက္ပြဲဟာ

ေအာင္ပြဲဆင္ရမွာအမွန္ ” ပဲလို ့

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေတြးအျမင္နဲ ့ႏွလုံးသြင္းေနမယ့္

ငါတို ့ခ်စ္တဲ့ ေဒါင္းမိခင္ေလ

သူမရဲ ့

၅၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့ဟာ

အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ

အမွန္တရားနဲ ့ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခဲ့ေပါ့ ၊



(ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး-ဒီပဲယင္း-၁ ႏွစ္ျပည့္ႏွင့္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၅၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့သို ့)

သြားရမယ့္လမ္း

၁၊
အဲဒီ
ေလာကဓံရွစ္ပါး
ခ်ိဳသလား ။ ခါးသလား
ငါတို ့ အတူအကြ
အကုန္ေမာ့ေသာက္ပစ္ခဲ့ၾက ၊

၂၊
ဟိုး အေ၀းႀကီးက အသံ
သဲ့သဲ့ၾကားတယ္ ။
“သေဘာထားၾကီးၾက” တဲ့ေလ။
ရာစုေဟာင္းထဲက
ႀကီးခဲ့ရတဲ့ သေဘာထား
ရာစုသစ္ထဲ ေရာက္တာေတာင္မွ
သေဘာထားကႀကီးေနရတုန္းမို ့
ငါတို ့တေတြရဲ ့ ေက်ာမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြ အတုန္းအရုန္းနဲ ့ပါဘဲ ၊

သေဘာထား ႀကီးရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္အရာမဆို
အတိုင္းအတာ တခုေတာ့ ရွိေလရဲ ့ ။
ငါတို ့တေတြဟာလည္း
ဘုရားဆုပန္ မဟုတ္ေလေတာ့
ပုထုဇဥ္လူသား
အမွားမ်ားလည္း မကင္းေပဘူးေပါ့ ၊
၃၊
ငါ တားဆီးခဲ့တယ္ ။
အရာရာအခ်ိန္မလြန္မွီ
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္
တူတာေတြ တြဲလုပ္ၿပီး
မတူတာေတြ ခြဲလုပ္ဘို ့အထိ ။
ေနာက္ဆံုးရလဒ္
ငါ ေၾကကြဲစိတ္နဲ ့ အဆံုးသတ္ခဲ့ရေပါ့ ၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သေဘာထားႀကီးဘို ့အတြက္
ေလးသေခ်ၤနဲ ့ ကမၻာတသိန္း
ပါရမီျဖည့္စရာ မလိုဘူး ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဘို ့အတြက္
ေတာထြက္ တရားရွာမွီးဘို ့မလိုဘူး ။
သေဘာထားႀကီးဘို ့အတြက္
ႏွလံုးသားႀကီးႀကီး ထားတတ္ဘို ့နဲ ့
သည္းခံခြင့္လြတ္ႏိုင္ဘို ့အတြက္
မုဒိတာမ်ားမ်ား ပြားႏိုင္ဘို ့ပဲလိုတယ္ ၊
၄၊
အယူအဆ တူတူ မတူတူ
(လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္နဲအတူ)
ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္တူရင္
တဦးကိုတဦး
ေဖးမကူရင္း တိုက္ပြဲဆင္မယ္ဆို
အဲဒီ အာဏာရွင္ကို
ေအာင္ပြဲဆင္ရမယ္ဆိုတာ
နဲနဲေလးေတာင္မွ သံသယမရွိသင့္ေပဘူး ၊

(ခံစားမႈတို ့ ပြင့္အန္က်ျခင္း)

ေယာနိေသာ မနသိကာရ နဲ ့ ငါ

နိဒါန္း

သူငယ္ခ်င္းက မၾကာခဏ ေျပာတယ္
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”
အသင့္အတင့္ႏွင့္
ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို ့လိုသည္ တဲ့ ။

၁။
အာဏာရူးေတြကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္မဲပံုမ်ား
ခေလးသူငယ္ေတြရဲ့ အနာဂတ္ကို
သံုးစားမရတဲ့ေခ်ာက္တဲ့ ပစ္ပစ္ခ်ေနမွေတာ့
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ” ကို
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။

သိကၡာအျပည့္နဲ့စီးေမ်ာ
ဧရာ၀တီျမစ္တေက်ာအေပၚမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြၿပီးရင္း ေႁကြေနတာကို
ရင္နာစြာျမင္ေတြ ့ေနရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။
၂။
ေနရာေတြလြဲမွား
စာသင္ခန္းေတြထဲက ေက်ာင္းသားမ်ား
နယ္နမိတ္မ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရး သႏၱိသုခကိုစားသံုး
အာဏာရွင္ကို တြန္းလွန္ေနတာျမင္ေနရမွေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း ။

ရုပ္သြင္သ႑န္က
ေဖါ့ဖေယာင္းလို ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေပမယ့္
ုယံုၾကည္ခ်က္နဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ား
သံမဏိသံဆိုင္ခဲလိုမာေက်ာ
(အမည္နဲ ့လိုက္ဖက္စြာ)
ေလးစားရေသာ ကိုသံခဲေရ
ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ရမယ့္ ခင္ဗ်ားလက္ထဲ
ေသနတ္ကိုင္ဆြဲ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏဲႊေနတာျမင္္ေနရေတာ့
ငါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း။

၃။
ငယ္စဥ္ခေလးဘ၀ထဲကစ
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးရတဲ့ အကိုေရ
ျပည္တြင္းကေန တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း
ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္မျမင္ရေအာင္မဲေမွာင္
(ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တာကာလ)
နအဖ အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္တာေတာင္မွ
အေမကေန တဆင့္မွာၾကား
“မင္းတို ့ငါတို ့ေခတ္မွာ
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးသတ္ဘို ့ႀကိဳစား”
အဲဒီစကား ျပန္ၾကားရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္ႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း။

ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးရဲ့ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရ
လူငယ္မ်ားစြာ တိုင္းျပည္မွထြက္ခြာ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေဖြရင္းနဲ့
(တိုးတက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဖုန္းဆိုးေျမမ်ားမွာ)
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ျဖစ္အင္ေတြ ျမင္ေတြ ့ေနရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။

နိဂံုး။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ေက်းဇူးလဲတင္ ခင္လဲခင္တယ္
မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မွာ
အာဏာရွင္စနစ္ ဘံုးဘံုးလဲက်သြားတဲ့အခါ
မင္း မၾကာခဏ ေျပာျပေနတဲ့
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ငါ ႏွလံုးသြင္းလို ့ရမွာပါ ။

ဆံုးရႈံးမႈမနက္ျဖန္မ်ား

ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ ဘ၀တြင္းထဲက
ႁကြယ္၀ခ်မ္းသာလိုတဲ့ ရမၼက္ေဇာနဲ ့
ေငြေၾကးဘုရားေရွ ့ေမွာက္္မွာ
စစ္မွန္တဲ့ဘ၀ေတြကို ယဇ္ပူေဇာ္ေနသူငဲ့
ႁကြယ္၀ခ်မ္းသာလိုတဲ့ ရမၼက္ဖံုးလႊမ္း
စံုလံုးကန္းတဲ့ ပ်ိဳရြယ္မႈမ်ား
ရင္းႏွီးေပးျပစ္
တန္ဖိုးအစစ္ မျမင္ရစ္ၿပီ ၊

ေလာကထဲမွာ
ေငြထက္အေရးႀကီးတဲ့့အရာ
မ်ားစြာရွိလည္း
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ခဲ့ ၊

အသိတရား ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ရပါ့မလဲ စဥ္းစားေနဆဲ
အတၱကိုစီး ေလာဘခရီးႏွင္
မဇၥ်ိမပဋိပဋာကိုလည္း မဆင္ခ်င္
ဘုရားေဟာတာေတြလည္းမျမင္
ေငြကိုသာခံုမင္ ေငြရွိလွ်င္ျပည့္စံုၿပီထင္
စိတ္ရဲ ့လိုအင္ဟူသမွ်ကိုလိုက္ေလ်ာ
သံသရာေၾကာထဲနစ္ေမ်ာယစ္မူးေနသူ
ငါလိုလူတေယာက္
ဆံုးရံႈးမႈေတြရဲ ့တန္ဖိုး
ေငြနဲ ့ေပး၀ယ္မရေတာ့တဲ့အခါက်မွ
(ဘာ့အတြက္မ်ား ေငြရွာေနခဲ့ )
စိတ္မသန္ ့တဲ့ လိပ္ျပာစိတ္နဲ ့
အထိတ္တလန္ ့ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကို
ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရေတာ့မယ္ ၊

က်ိန္စာ

· ငါဟာ
ဘ၀မွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
က်ိန္စာသင့္ခဲ့သူ
ဦးေႏွာက္ဆူပြက္
အလိုရမၼက္တြင္းနက္ထဲ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ျပဴတင္းေပါက္ထဲက
ခုန္ဆင္းသြားခဲ့ၾက ၊

· ကမၻာႀကီးကို ထမ္းပိုးထားႏိုင္ဘို ့အတြက္
လန္းဆတ္တဲ့ နံနက္ခင္းမ်ား
ညရထားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခ်ိန္
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းခြင့္ရမယ့္အရပ္ဆီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ ့စြန္ ့ခြါထြက္ခဲ့ ၊

· ေသခ်ာပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြက
မေသခ်ာမႈေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ထား
လြဲမွားတဲ့ခရီးကို သြားခဲ့သူလို
စြန္ ့စားမႈေကာင္းကင္လြင္ျပင္ထဲ
လြင့္ေမ်ာတိမ္တစဟာ ငါျဖစ္တယ္ ၊

· တဘ၀လံုးနီးပါး ေပးခဲ့ရတာေတာင္မွ
ဒုကၡက အာသာမေျပဘူး
ေအးခဲသိပ္သည္း
ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ ့
ဆန္ ့က်င္ဘက္တရား အဲဒီႏွစ္ခုအၾကားမွာ
ဘ၀ဟာ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရ
ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မာနတရား
ပါးလ်ကြယ္ေပ်ာက္
သမုဒၵရာ တစ္ထြာေအာက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ၊

· ညီမေလးေရ
အဲဒီေန ့က စလို ့
ငါ့ရဲ ့ညေတြမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြေတာ့တာပဲ ။

“ ရာစုသစ္ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္တို ့”

ပ်ားရည္တစက္ဟာ
အဆိပ္တခြက္ပါပဲ
ဓါးသြားကို လ်က္မိလို ့ ျပတ္က်ရတဲ့လွ်ာ
ေဟာဒီကမၻာမွာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားခဲ့ၿပီလဲ ။

အသိဥာဏ္ေက်ာက္ေဆာင္
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ
အေမွာင္ထု ဒီေရတိုက္စား
မ်က္မျမင္ပု႑ားေျခာက္ေယာက္ရဲ ့ အသိမ်ိဳးနဲ ့
ဘ၀ခရီးကို သြားေနခဲ့ၾက ။

အမွန္တရားသစၥာ
ရွာေဖြစိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ ့
သံသရာခရီးကို တသြားထဲ သြားခဲ့
အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးစံု ေတြ ့ႀကံဳခံစား
ရာစုသစ္ထဲက
သုမနေက်ာမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြသာ တိုးပြားလာခဲ့ရ ။

လိုခ်င္တာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ
ဘာမွ မရတတ္တာ သဘာ၀မို ့
ကံကိုသာ အျပစ္ပံုခ်ထား
ေသာႏုတၱိဳမုဆိုးစကားနဲ ့
ဘ၀ဟာ ငိုခ်င္းခ်ေနရေတာ့မွာလား ။

တကယ္တမ္းစဥ္းစား
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုထဲ
တိုး၀င္သြားတဲ့အခါ
ငါတို ့တေတြ ႀကိဳးစားေဖြရွာ
ပညာ ဆိုတဲ့အရာကသာ
ငါတို ့ရဲ ့ အနာဂတ္ကို
ေျဖာင့္ျဖဴးေစႏိုင္လိမ့္မယ္ ။

“ငါ မုန္းတယ္”

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ေၾကကြဲဘြယ္ အမွတ္တရ
အထိမ္းအမွတ္ ေန ့ရက္မ်ား
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
ငါတို ့ဦးညြတ္ရံု ဦးညြတ္ေနခဲ့ရ
အေျခအေနေတြ
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္
အေတြးအေခၚ အသိဥာဏ္မ်ား
ေျမျမဳပ္သၿဂၤ ိဳလ္ရာ
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာကိုလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
သူတပါးေျမေပၚမွာ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ေလးတခု
ရရွိဘို ့အတြက္
ျဖဴစင္ခဲ့ေသာေစတနာ
အမွန္တရား ရိုးသားမႈမ်ားအား
ခုတံုးလုပ္ ။ လုပ္စားသြားသူမ်ားကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊
အဲဒီလိုပဲ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္
အေျခအေနေလးတခု ရွိလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း
ေစာင့္ေရွာက္ကူညီရမယ့္အစား
ဇာတ္တူသားစားသူမ်ားကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ငွက္ေပ်ာအူဟင္းနဲ ့
ခေယာင္းလမ္း
ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းမွာ
ဆူးေတာခ်ံဳတိုး
ေတာ္လွန္ေရး ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး
တတိယႏိုင္ငံႀကီးေတြေရာက္တဲ့အခါ
အတိတ္ေမ့ ဘ၀ေမ့ အရာခပ္သိမ္းေမ့
ေတာ္လွန္ေရးကိုပါေမ့တဲ့သူေတြ
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
တိုင္းျပည္အက်ိဳးသယ္ပိုးသူ
ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အသက္ကိုေပးဆပ္သူ
ဘာသာလူမ်ိဳးမခြဲျခား
အားလံုးဟာငါ့အေသြးအသားမ်ားျဖစ္ၾကရဲ ့ ။
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္
တိုက္ပြဲ၀င္ဘို ့ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့
ငါတို ့ရဲေဘာ္ေလးေတြရဲ ့ပူပန္မႈ
(လက္နက္ ။ က်ည္ဆန္ ။ စားနပ္ရိကၡာ )
ငါ့ကို မီးလိုကူးစက္တဲ့အခါ
ၿမိဳ ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ႀကီးမ်ားေပၚက
တို ့ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့
ေထာက္ပံ့ေငြေၾကး လက္ေႏွးေနၾက
အာေပါက္ေအာင္ေျပာရနဲ ့
အေပ်ာ္အပါးမွာ စိတ္ပါလက္ပါ
ေငြကိုေရလိုသံုးေနသူေတြကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
အသက္တေခ်ာင္း ရွင္သန္ေအာင္
ႀကံဖန္ေမြးယူေနရ
ျပည္သူမ်ားရဲ ့ ဘ၀
လက္နက္ကိုင္ဆြဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲေနတဲ့
တပ္ဦးက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားရဲ ့ ဘ၀
ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ
အႏွိမ္ခံ အဖိႏွိပ္ခံ
အႏုိင္က်င့္ခံ ။ ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့
ငါ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ့ ဘ၀
ျပားျပား၀ပ္ၿပီး
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္
ညွင္းပန္းရက္စက္ သတ္ျဖတ္
ပညာေရး စီးပြားေရး လူမႈႈေရး
အစစအရာရာ စုတ္ျပတ္
လူျဖစ္ေပမယ့္
လူ ့အခြင့္အေရးမရွိေတာ့တဲ့
ဗမာျပည္တြင္းက ျပည္သူတို ့ရဲ ့ဘ၀
ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုတို ့ရဲ ့
မူလအစ
အာဏာရွင္စနစ္နဲ ့
အာဏာရွင္တို ့ရဲ ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ ့ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ေတာင္ေလာက္ ႀကီးျမင့္ပါေပရဲ ့
ဒီမိုကေရစီ အတြက္
ေတာ္လွန္ေရး အတြက္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္
ငါ့ လုပ္ရပ္ေတြက
ဇီးေစ့ေလာက္ပဲ
ခရီးေပါက္မယ္ ထင္ရဲ ့
လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြထက္
လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြက
နဲေနတာကိုပဲ
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္မပါႏိုင္
ရုပ္အေျခအေန ယိုင္ေနတဲ့
ငါ့ ကိုယ္ငါ
ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို
မုန္းမိေတာ့တယ္ ။

၂၀၀၃ ၊ ၇ ၊ ၂၉
မနက္ခင္း ၃း၃၀ နာရီ

ငါ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ကမၻာ

သက္ျပင္းခ်လိုက္ရမွာလား
ငိုခ်င္းခ်လိုက္ရမွာလား
ဇာတ္သိမ္းကို မေက်ညက္ခဲ့ေတာ့
ဘ၀နဲ ့ကိုယ္နဲ ့
ဟာမိုနီ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ၊

“ဘာမွမေပးခဲ့ပဲနဲ ့
အကုန္လိုခ်င္လို ့ရမလား”
စကားတခြန္းဟာ
ရင္ကိုရိုက္ခ်ိဳးလိုက္သလိုမ်ိဳး
ပိုးစိုးပက္စက္ အသဲေတြဟက္တက္ကြဲခဲ့ေပါ့ ၊


ငါကိုယ္တိုင္ထက္
ငါ့ကို ပိုသိသူႀကီးေရ
ငါတို ့ဘ၀ဟာ
ေရြးစရာလမ္းမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာ
မင္းသိရက္သားနဲ ့
အခုမ်ားေတာ့
လေရာင္ေအာက္မွာ
တရားခံတေယာက္လို
ေၾကေၾကကြဲကြဲ၊

အဆံုးမသတ္လို ့ မျဖစ္ဘူး
ငါ့အတၱနဲ ့ ငါ
စီးခ်င္းထိုးဘို ့ ႀကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ
ယံုၾကည္တာေတြစြန္ ့လႊတ္လိုက္ဘို ့
တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္အေပါင္းတို ့ေရ
ႀကိဳက္သလိုသာစြဲခ်က္တင္ၾကပါေတာ့
သမီးသာ ငါ့ရဲ ့ ကမၻာျဖစ္တယ္ ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ

(ငါ့ ကိုယ္ႏွင့္ ငါ အစဥ္မေျပေသာေန ့ရက္မ်ားသို ့)

“၈၈ ေသြးရိုင္းမုန္တိုင္း”

အေၾကာက္တရားနဲ ့
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ဘ၀ေတြကို
ရိုက္ခ်ိဳးေခ်ဖ်က္ျပစ္ဘို ့အတြက္
၈၈ က မုန္တိုင္းကိုေမြးဖြားလိုက္တာပါေမေမ ။

လမ္းမထက္က်ခဲ့တဲ့
ေသြးစက္ေသြးကြက္ေတြထဲက
ရုန္းထ ႀကံဳး၀ါး
သူရဲေကာင္းတို ့ရဲ ့၀ိဥာဥ္မ်ားကလည္း
မုန္တိုင္းျဖစ္သြားၾက
အဲဒီ့မုန္တိုင္းက က်ေနာ္ျဖစ္သြား
အဲဒီက်ေနာ္ကပဲ
၈၈ ရဲ ့ ေသြးသားျဖစ္သြားခဲ့ေပါ ့ေမေမ ၊

မေမ့ေကာင္းစရာအျဖစ္ေတြက
အသစ္သစ္ျပန္ျဖစ္
ႏွလံုးသားမွာ တစစ္စစ္နဲ ့
ဦးေႏွာက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ နာက်င္ခံစား
ခႏၷာကိုယ္ဆဲလ္မ်ားလည္း
၈၈ ရဲ ့ ေသြးအားနဲ ့
ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနဆဲပါေမေမ ။

မုန္တိုင္းေနာက္ကေလေျပေလညွင္း
ဘယ္အခ်ိန္မ်ားဆင္လာမလဲေလ
ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာေတြ
တဆယ့္ငါးႏွစ္တိုင္တိုင္
ၾကာေညာင္းခဲ့ၿပီေမေမေရ ။

မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ၀င္ခဲ့တဲ့ေန
ဆယ္ေႏြမကပူလြန္းလွခဲ့
အတိတ္ရဲ ့အရိပ္ေတြက
ရင္နဲ ့ေက်ာပမာ
တသားထဲကပ္လ်က္ရွိေနဆဲပါေမေမ ။

အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့
အတိတ္ထဲက က်ေနာ္တို ့အရိပ္ေတြကို
ဆြဲမထုတ္သာ အၿမဲလႈပ္ခတ္ေနကာ
ေသြးရိုင္းမုန္တိုင္း ၈၈ ရဲ ့ သမိုင္း
မ်ိဳးဆက္တိုင္းကို ရိုက္ပုတ္လႈပ္ႏႈိး
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးမွန္သမွ်
အျမစ္မက်န္ တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္
ေလးဆယ့္ရွစ္သန္းေသာျပည္သူေတြအတြက္
ထာ၀ရသစၥာ ၈၈ မုန္တိုင္းဟာ
က်ေနာ္တို ့ရင္ထဲ
သစ္လြင္လန္းဆတ္ဆဲပါေမေမ ။

ျမစ္တခုလို စီးဆင္း

လွပတဲ့ေကာင္းကင္ျပာႀကီးရဲ ့ ေအာက္
စိမ္းလမ္းစိုေျပ ကမၻာေျမမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာသက္တမ္းရွိသေလာက္
ငါ့အား စီးဆင္းခြင့္ေပးလွည့္ပါ ၊


၁၊
ဘ၀က ျမစ္တခုလိုစီးဆင္း
ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္း ေရအလ်င္မ်ား
အတိတ္ထဲကို စီး၀င္သြားတဲ့အခါ
ႀကီးရင့္ျခင္း ပစၥဳပၸန္ထဲ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဒီေရလိႈင္းမ်ား
ေတာက္ပေသာအနာဂတ္အား
အဆက္မျပတ္ ရိုက္ခတ္လာၾက ၊

၂၊
ျမစ္တို ့ရဲ ့ သဘာ၀
လႈင္းေလေတြထန္လဲ စီးဆင္း
အညစ္အေၾကးနဲ ့ ဒိုက္သေရာမ်ား
သယ္ေဆာင္ရင္းစီးဆင္း
ကမ္းပါးေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို
တိုက္စားစီးဆင္း
အေကြ ့အေကာက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားလည္း
ျဖတ္သန္းစီးဆင္း
(ဘယ္လိုပင္စီးဆင္း)
အစိပါၸယ္ရွိေသာ စီးဆင္းမႈမ်ိဳးနဲ ့
ျမစ္တခုငါျဖစ္ခ်င္ခဲ့ ။

၃၊
စီးဆင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္
ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳခဲ ့
ေလာကကို ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳခဲ ့
ၹၹၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အက်ိဳးျပဳခဲ့
ၹၹ့့့ၹၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အက်ိဳးျပဳခဲ့
အက်ိဳးျပဳခဲ့မ်ားစြာ ရွိပါရဲ ့လား
ေ၀ဖန္ပိုင္ျခား အသိညာဏ္မ်ား
ဆန္းစစ္ေစျခင္ အျမင္ပီသ
ျမစ္တို ့ရဲ ့သဘာ၀
ထာ၀ရ စီးဆင္းေနဖို ့ပါပဲေလ ။

က်ိန္စာသင့္သူမ်ား

ေ၀းကြာျခင္းရဲ့အတြင္းမွာ
အခ်ိန္အခါမဲ့ရာသီေလမ်ား
ခါးသီးစြာတိုက္ခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္
ေရာက္လာတဲ့အလြမ္းမိုးတိမ္မ်ားက
ကိုယ့္အေပၚက်ိန္စာေတြပဲရြာခ်ေနရဲ့ ။


ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္
တဘ၀စာပိုင္ဆိုင္ဘို ့အတြက္
ဘယ္သူသိႏုိင္မွာတဲ့လဲ
တေန ့တာကုန္ဆံုးတဲ့အခ်ိန္
အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို ့ရဲ့
ရင္လိႈင္းခတ္သံကို
ၾကားရျပီးတဲ့ေနာက္
ပူပန္ေသာကေတြကိုလည္း
ေျဖခ်ေနရတဲ့တခဏမွာ
ရူးသြပ္စြာတပ္မက္ျငိတြယ္
က်ိန္စာေတြကိုပဲျမိဳခ်ေနမိျပန္တယ္ ။

အလြမ္းေတြရင္ႏွင့္အမွ်
ျပည့္လွ်ံက်လာတဲ့အခါ
မိုးေကာင္းကင္အျပည့္
စကားလံုးေတြအံခ်ေနမိခဲ့ ။

ေနလံုးႀကီးကတေန ့တာအတြက္
လက္ျပႏႈတ္ဆက္
လမ္းမီးတိုင္ေတြလင္းလက္လာတဲ့အခါ
လက္ကိုင္ဖုန္းမွန္သားျပင္မွာ
ေပၚလာမယ့္ သူ ့ေခၚသံ
မိဘေမာင္ဘြား အနားမွာ ရွိေနေလမလား
မေယာင္မလည္နဲ ့လမ္းသလားေနမယ့္
သူမကိုျမင္ေယာင္
ေသာကေတြနဲ့ပူေလာင္ေနမလား ၊

ဒီလိုနဲ ့အကြာအေ၀းအပုိင္းအျခားေတြရဲ့ၾကားမွာ
ကုိယ္တို ့ႏွစ္ဦးသားရဲ့ဘ၀မ်ား
က်ိန္စာေန ့ေတြမ်ားလာခဲ့ေပါ့ ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ

ရိတ္သိမ္းခြင့္

အခ်ိန္နာရီစကၠန္ ့နဲ ့အမွ်
ျပဳစု ့ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ရအခ်စ္မ်ား
မေရရာတဲ့သံသယမ်ားေၾကာင့္
သံသရာရွည္မယ့္အလြမ္းမ်ားသာ
ကိုယ့္မွာေန့တဓူ၀
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မယ္---။။

ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့အရာအတြက္
ဘ၀တခုလံုးပံုေအာျခင္းရဲ့ရလဒ္
ကြဲအက္ေၾကမြသြားတဲ ့ႏွလံုးသားနဲ့
အမုန္းမ်ားၾကားက
တိုေရ ရွားေရ မင္းရဲ့
အၾကင္နာအၾကည့္တခ်က္
ေမွ်ာ္လင့္တပ္မက္ဆဲေလ ။

ေနျခည္ခတဲ့ႏွင္း
အရည္ေပ်ာ္ဆင္းရသလိုမ်ဳိး
ခ်စ္ျခင္းရဲ့အစမလွပခဲ့ေတာ့
ေပ်ာ္စရာကင္းတဲ့ကိုယ္တို့ခ်စ္ျခင္းထဲ
ေ၀ဒနာေတြကိုသာနာက်ည္းမွု ့မ်ားစြာနဲ ့
ေဖါေဖါသီသီစားသံုးခဲ့ရျပီ ။

ဆႏၵနဲ ့ဘ၀
တထပ္ထဲမက်တဲ့အခါ
ရင္နင့္စြာလမ္းခြဲ
ေလာကထဲ ေသာကမ်ားနဲ ့
ေနစရာမရွိ ေပ်ာ္စရာမရွိ
“ထာ၀ရ ျမတ္ႏုိးခြင့္တခုသာ
ကိုယ့္တသက္မွာ ဒီအခြင့္ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့”
ေျဖေတြးေတြးရင္း
သံသရာရွည္မယ့္အလြမ္းမ်ားသာ
ကိုယ့္မွာေန ့တဓူ၀
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မယ္ ။

ေမာင္လြမ္းမိႈင္း

“ခြပ္ေဒါင္းတို ့ရဲ ့တရားခြင္”

ယုတ္မာပက္စက္
ဇေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္
အာဏာရူး စစ္ဘီလူးေတြၿဖိဳဖ်က္
ၿပိဳပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ
ေလးဆယ့္တႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ ၊

နယ္ခ်ဲ ့အဂၤလိပ္ကိုလိုနီစနစ္
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး
လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ
သမဂၢကေမြးဖြား
ထင္ရွားတဲ့ခြပ္ေဒါင္းမ်ား
လူထုနဲ ့တသားတည္းရွိခဲ့ ၊


ရုပ္နဲ ့နာမ္တရားမွာ
ရုပ္ပ်က္ျပားတာကိုပင္
ေအာင္ပြဲထင္ခဲ့
အိုဘယ့္ အာဏာရူးမ်ားငဲ့၊

ရုပ္တရားျဖစ္တဲ့
သမဂၢအေဆာက္အဦးကို
ၿဖိဳဖ်က္လို ့သာရႏိုင္မယ္ ။
နာမ္တရားျဖစ္တဲ့
သမဂၢစိတ္ဓါတ္အားက
မ်ိဳးဆက္တိုင္းကိုရိုက္ခတ္သြားတဲ့အခါ
အာဏာရူးတို ့မဟာအမွား
ေသြးရူးေသြးတမ္းနဲ ့
အသက္ရွင္ေနရတာဘဲမဟုတ္လား ၊

မႀကံေကာင္းမစည္ရာ
အာရူးတို ့ရဲ ့တရားက
‘ဓါးကိုဓါးခ်င္း ။ လွံကိုလံွခ်င္း
ၿဖိဳခြင္းမယ္တဲ့’စိမ္ေခၚႀကံဳး၀ါး
အဓမၼတရားပါပဲ ။
ဓမၼနဲ ့အဓမၼ
ဘယ္သင္းကေအာင္ပြဲရ
သမိုင္းကသက္ေသျပလိမ့္မယ္ ၊

‘ဟင္းယူမလာနဲ ့
သတင္းယူလာခဲ့
တို ့ေက်ာင္းသားေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲ’
မ်ိဳးဆက္သစ္သမဂၢစိတ္ဓါတ္နဲ ့ႀကံဳး၀ါး
ေထာင္ထဲက မင္းကိုႏိုင္ရဲ ့စကား
ဖိႏွိပ္ခံရတဲ့ သမိုင္းမ်ား
ေခတ္တိုင္းမွာအတူတူပါဘဲ ၊

စိတ္ဓါတ္မက် ၊ စိတ္တက္ႁကြစြာ
သမဂၢအလံေတာ္ေအာက္
ေပါင္းရုံးစုစည္း ေတာ္လွန္ေရးခရီးမွာ
ျပည္သူလူထုကိုဦးေဆာင္
ထြန္းေျပာင္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းသမိုင္း
ဘယ္ေတာ့မွမရိုင္းဘူး ၊

အာဏာရူးစစ္ဘီလူးတို ့အတြက္
ကံၾကမၼာဘီးရဟတ္
တပတ္လည္လာတဲ့အခါ
ခြပ္ေဒါင္းေသြးနဲ ့စီရင္ တရားခြင္ကို
အေၾကာက္တရားနဲ ့ေစာင့္စားၾကေတာ့ ။

(၄၁ႏွစ္ျပည့္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန ့သို ့)

အႏွစ္ႏွယ္ဆယ္ပံုရိပ္

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းသြားဘို ့ မလိုပါဘူး ညီမေလးေရ
သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္တခ်က္မွာ
အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတာ ခဏေလးပါ ၊

၁၉၈၆ ရဲ ့ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ေန ့ညမွာ
ဘုရားသခင္ တားျမစ္ထားတဲ့ အပင္ရွိရာအရပ္
တို ့ႏွစ္ေယာက္
ႏွစ္လံုးသားျပဴတင္းေပါက္က ခုန္ဆင္းခဲ့ၾကတယ္
ပညတ္ထားတဲ့အသီး ခူးဆြတ္လို ့ စားခဲ့ၾကတယ္
ငါ့ပဥၥမေျမာက္ နံရိုး ျပန္ရွာေတြ ့တဲ့ညလဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊


အနံ ့ခံေကာင္းတဲ့ မုဆိုးတို ့ရဲ ့ စက္ကြင္းက
မလြတ္ေတာ့တဲ့အဆံုး
ေတာင္သမန္အင္းနဲ ့ မယ္ဇယ္ပင္တန္းကိုႏႈတ္ဆက္
ေတာင္ၿမိဳ ့ နဲ ့ အမရပူရကို ႏႈတ္ဆက္
တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ ျမည္တြန္သံမ်ားၾကားက
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ ့
အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္မ်ားစြာကိုျဖတ္သန္း
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခရီးလမ္းမွာ
ညီမေလး ေရ
ကြမ္းတယာ ေရတမႈတ္နဲ ့
ငါ့ကို ထားခဲ့မယ့္ အလုပ္ မင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး
ဒုတိယအႀကိမ္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမွာ
မင္းဟာ ငါ့ရဲ ့ တိုက္ေဖၚတိုက္ဖက္
ရဲေဘာ္ တေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္
ငါတို ့ျဖတ္သန္း ဘ၀လမ္းဟာ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတယ္ ၊

ဘ၀ရဲ ့ တိုက္ပြဲေတြၾကားကေန
ေလာကဓံတရားတို ့ရဲ ့ ရိုက္ပုတ္မႈၾကားကေန
“ဓါးေတာင္ကိုလဲ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ
မီးပင္လယ္ကိုလဲ ျဖတ္ခဲ့ၿပီ ”
(ငါ့အထင္ေပါ့ေလ)
ညီမေလးေရ
ငါတို ့ရဲ ့မ်ိဳးဆက္ အသက္ဆက္ဘို ့အတြက္
သမီး တေယာက္ (၁၉၉၀)
သား တေယာက္ (၂၀၀၂)
ဘုရားသခင္ရဲ ့ လက္ေဆာင္
ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြနဲ ့ခ်ည္ေႏွာင္ထားေပါ့ ၊

ညီမေလးေရ
အစစအရာရာ ငါ့ဘ၀ကို
ပါရမီျဖည့္ေပးတဲ့အတြက္
ဘုရားသခင္ထံက ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအေပါင္း
မင္းအေပၚက်ေရာက္ပါေစကြယ္
ေနာင္လာမယ့္ႏွစ္တရာတိုင္
သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြကို ထမ္းပိုးရင္းနဲ ့
တဦးကို တဦးေဖးမကူရင္းနဲ ့
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေျမေပၚမွာ
လူတေယာက္ရဲ ့ အခြင့္အေရး ျပည့္ျပည့္၀၀နဲ ့
လူပီသစြာေနထိုင္ခြင့္ရမယ့္
အနာဂတ္ရဲ ့ ေန ့သစ္မ်ားအတြက္
ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဦးစီီု ့ ညီမေလးေရ ။

အေမ့လြမ္းျခင္း

(က်ေနာ္တို ့ကို သြန္သင္ဆံုးမ ပဲ့ျပင္ေပးတဲ့ လမ္းညႊန္ျပေပးတဲ့ က်ေနာ္တို ့ခ်စ္တဲ့ အေမ လူထုေဒၚအမာရဲ ့ေမြးေန ့ မၾကာမွွီ
ေရာက္ရွိလို ့လာပါေတာ့မယ္။ ၂၉ ႏို၀ဘၤာ ၂၀၀၈ မွာ အေမ့အသက္ ၉၃ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ အေမ့စာေတြကို
ျပန္ျပန္ဖတ္မိေလ အေမ့ရဲ ့တန္ဖိုးကိုပိုပိုၿပီး တမ္းတမိေလျဖစ္လာရတယ္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့မွာ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး ပမာျဖစ္ရၿပီ။
အေမ့ရဲ့ ၉၁ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့ကဗ်ာေလးကိုျပန္ေဖၚျပလိုက္ပါရဲ ့။)

အေမ့လြမ္းျခင္း

မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ား
ႏွစ္ ရက္ လ ၾကာရွည္လာေတာ့
“အေမ့တသက္
ဒီေခတ္ေလာက္ ဆင္းရဲတာ
လူေတြ ဒုကၡျဖစ္တာ မႀကံဳဖူးဘူး
အဲဒီ ဆင္းရဲေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္စားျပဳမယ္ဆိုရင္
မင္းတို ့ ရပ္တည္ခ်က္မွန္မွာပဲ ”ဆိုတဲ့
အေမ့ရဲ ့ ဆံုးမ လမ္းညႊန္ျပတဲ့စကား
အေ၀းေရာက္အေမ့သားသမီးမ်ား
ႏွလံုးသားနဲ ့ ဆတ္ဆတ္နာၾကားခဲ့ရပါတယ္အေမ ၊

တကယ္ေတာ့အေမရယ္
အေမ့ေမြးေန ့ေတြမွာ သားတို ့တေတြ
ကဗ်ာေတြရြတ္ၾက
ဆုေတြေတာင္းၾက
အေမ့ရဲ ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ေဖာ္က်ဴးၾက
အေမ့ရဲ ့ စာေပသမိုင္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးၾက
အဲသလို လုပ္ေပးရံုကလြဲလို ့
လူထုအတြက္
သားတို ့ ဘာတာ၀န္မ်ားေၾကပြန္ခဲ့ၾကေလသလဲ
အေမ့အရိပ္ကိုခိုၿပီး
သားတို ့ ဆိုးခဲ့ မိုက္ခဲ့ သမွ်
ခြင့္လႊတ္ပ အေမ ၊

သံမဏိႏွလံုးသား
ယံုၾကည္ခ်က္န ့ဲ အမွန္တရားတို ့ရဲ ့ျပယုဂ္
အဲဒီဇာတ္ထုပ္ထဲမွာ
ရာဇ၀င္နဲ ့မႏၱေလးလဲပါတယ္ ။
လူထုဦးလွနဲ ့လူထုေဒၚအမာလည္းပါတယ္။
ရာစုတ၀က္ေက်ာ္
အာဏာရွင္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့
ေတာ္လွန္ေနဆဲ (၉၀)ေက်ာ္ အေမ
သက္ေတာ္ရာေတာ္ ရွည္ပါေစ။
ျမန္မာျပည္ အေမွာင္ေပ်ာက္ၿပီး
အလင္းေရာက္ခ်ိန္မွာ
အေမ့ကိုမ်က္၀ါးထင္ထင္
ေတြ ့ျမင္ ကန္ေတာ့ရလိုပါ၏ ။

(အေမလူထုေဒၚအမာ (၉၁)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန ့သို ့)

“ဒုတိယ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲ”

တဟုန္ထိုးပ်ံသန္းေနတဲ့
ငါတို ့ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
တားဆီးထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့ျပင္းျပတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္နဲ ့
အနာဂတ္သစ္စိတ္ကူးေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့လြပ္လပ္္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြနဲ ့
ရင္ထဲကခံစားမႈေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ပိတ္ဆို ့အေမွာင္ခ်ထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့ရင္ထဲကထြက္ေပၚလာတဲ့
သစၥာတရားရဲ ့ရိုက္ခတ္မႈနဲ ့
ျပည္သူ ့ထံကပဲ့တင္သံေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ဆြံ ့အ နားမၾကားေအာင္လုပ္ထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ေအာင္ပြဲဆိုတာ
တိုက္ရဲသူအတြက္
ယံုၾကည္လ်က္ပင္ငါတို ့ျမင္၏ ၊
ေမြးရာပါလူ ့ဂုဏ္သိကၡာ
လူ ့အခြင့္အေရးအတြက္
ဆံုးရႈံးမႈရဲ ့အေႁကြး
အသက္ေသြးနဲ ့ေပးဆပ္
ပင္လံုစိတ္ဓာတ္
ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္
ၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့စိတ္ဓာတ္မ်ားစြာ
အဆက္မျပတ္ရွင္သန္
အာဏာရွင္စနစ္ကိုေျမလွန္ၿပီး
အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲဘို ့အတြက္
ငါတို ့ရဲ ့ ေဖါင္ေတြကို ဖ်က္ခဲ့ၿပီ ။

“ငါ့ သူရဲေကာင္း”

ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တဲ့လား
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
ေန ့မွန္း
ညမွန္း မသိရ
နီက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေလးနဲ ့သာ
အေဖၚျပဳေနခဲ့ရရွာသူ
ငါ့ ရဲ ့ သူရဲေကာင္းႀကီးငဲ့ ၊

သင့္ရင္ထဲက
ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီး
အမွန္တရားနဲ႑
ထိန္ထိန္ ၿငီးေနခဲ့ေပါ့။
သင့္ကိုပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့
သံမဏိတံခါးထက္
အဆ ရာ ေထာင္
ခိုင္ခန္ ့ လံုၿခံဳ
ၿဖိဳဖ်က္မရတဲ့ အေဆာက္အအံုအလား
သင့္ ယံုၾကည္ခ်က္
စိတ္တံခါးကို
ဘယ္လို မိစၦာဆိုးတို ့မွ
ရိုက္ခ်ိဳး ေခ်ဖ်က္ဘို ့
မတတ္ႏိုင္ၾကေပဘူး၊

ကတိစကား တခြန္းနဲ ့
လက္မွတ္ တခ်က္အထိုးမွာ
သင္ လြတ္ေျမာက္မယ္ဆိုတာ
သင္သိသလို
ငါလဲ သိပါရဲ ့။
ဒါေပမယ့္
ေသြးပ်က္သူတို ့ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း
ခြပ္ေဒါင္းတို ့က ဘယ္ေတာ့မွ မလြမ္းဘူး
သင့္ ရဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္
ငါ ေလးျမတ္စြာ ဦးညႊတ္လ်က္ပါ ၊

“ရုပ္ နာမ္
ခႏၷာ ႏွစ္ပါး
အိုးစားကြဲသြားသည့္တိုင္ေအာင္
တမလြန္မွာ
ငါ့ အတြက္
ငရဲ မရွိ ။ နိဗၺာန္ မရွိ
လူထုလြတ္ေျမာက္ေရးသာရွိတယ္ ”ဆိုတဲ့
သင့္ရဲ ့ ႀကံဳး၀ါးသံၾကားမွာ
မာယာ တသိန္း
အပလိန္း အနႏၵ
ဗာလနံ စစ္လူမိုက္ေတြဟာ
သင့္ ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြေအာက္မွာ
ေၾကာက္ဒူး တုန္ေနၾကေပေရာ့မယ္ ။

့့“သမိုင္းရွိတယ္”

နာက်ည္းမႈမ်ားနဲ ့
စိတ္ဓာတ္မ်ားက်ည္းေပါင္းတက္လို ့
လြပ္လပ္ေရးစာခ်ဳပ္ႀကီး
ငါးဆယ့္သံုးႏွစ္တာကာလ
ျပည္တြင္းစစ္မီးေရာင္နဲ ့ဖတ္ခဲ့ရ
(ဖတ္ေနရဆဲ)
မၿပီးဆံုးေသးေသာေတာ္လွန္ေရးမ်ား
မ်က္ရည္။ အသက္။ ေသြးေခၽြး
ဓေတး ေပးဆပ္မဆံုးပါပဲ

တခ်ဳိ ့က ေထာင္ထဲ
စိတ္စာတ္ျပင္းျပၿမဲ

တခ်ဳိ ့က ေတာထဲ
လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ဆဲ

တခ်ဳ ့ိက လြတ္ေျမာက္ရာေျမ
နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုသံုးတိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲ

တခ်ဳိ ့က ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္
အေရးေတာ္ပံုလႈိင္းေရစီးနဲ ့
ေလွႀကံဳလိုက္စီးဘို ့ေစာင့္ဆိုင္း

ဟိတ္ အဲ့ဒီမွာ
ဘယ္သူ ့သမိုင္းရုိင္းမလဲ
အခ်ိန္နဲ ့အေျဖညိွိ
ျပည္သူမွာ သမိုင္းအသိရွိတယ္ ။

အနာဂတ္အခင္းအက်င္း

ႀကက္ဥအေရာင္
တိမ္ေတာင္သဖြယ္
မင္းေရးက်ယ္၏ တဲ့
ေႏွာင္းလူေတြေရာ
အခုလူေတြေရာ
အုတ္ေရာေရာ၊ ေက်ာက္ေရာေရာ
လိုရာသံုးစြဲ
လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းႀကီးလဲ
အနာဂတ္နဲ ့လြဲခဲ့ရေပါ့ ၊

ငါးဆယ့္ကိုးႏွစ္ သက္တမ္းမွာ
ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး
သာသာထိုးထိုးေျပာရရင္
ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ေပါ့
ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းႀကီးနဲ ့
ဇာတိမာန္တက္ခဲ့ပံုမ်ား
ပစဳၥပၸန္ႀကီးလဲ အားအားရွိတိုင္း
ေရႊထီးေစာင္းလို ့၊

ဘယ္သူ ့ကို အျပစ္တင္ရမွာလဲ
အနာဂတ္ခမ်ာ ထစ္ခနဲဆို
အတိတ္ထဲ ဆြဲဆြဲထည့္ခံေနရ
ေကာင္းကင္ႀကီးတခုလံုး
စကားလံုးေတြနဲ ့ ေဖာင္းပြလို ့၊

ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
အသက္စေတးခံ သူရဲေကာင္းတို ့ဟာ
စကားလံုးးေတြနဲ ့ မကစားခဲ့ဘူး။
ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
ဘ၀တခုလံုးကိုေပးအပ္
စြန္ ့လႊတ္စြန္ ့စားသူမ်ားဟာ
အတိတ္မွာ မေမြ ့ေလ်ာ္ဘူး ။
ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
အနာဂတ္ကိုတည္ေဆာက္မယ့္လက္ေတြဟာ
လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီးကို
ဖုန္သုတ္သန္ ့ရွင္း ( ၿပီးေတာ့)
ေရလဲေဆးလို မသံုးဘူး၊

ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဟာ
တကမၻာလံုးမွာ
က်ဳပ္တို ့ႏိုင္ငံတခုထဲ ရွိတယ္ဆိုတာ ၹ
ခင္ဗ်ား ခိုင္ခိုင္မာမာႀကီးသာ ယံုလိုက္ပါ
လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ရဲ ့
အခင္းအက်င္းဟာ
ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့
လက္ထဲမွာ ။

(၅၉ ႏွစ္ျပည့္ လြတ္လပ္ေရးေန ့အခမ္းအနား (တိုက်ိဳ) တြင္ ရြတ္ဆိုေသာကဗ်ာ)

“လေရာင္တမ္းျခင္း”

ညီမေလးေရ
ငါ့ရဲ အေတြးအိပ္မက္ပင္လယ္ထဲ
ပ်ားရည္ျမစ္မ်ား ျမစ္ဖ်ားခံရာ
ဧဒင္ဥယ်ဥ္တံခါး၀မွာ
မက္မက္စက္စက္ ညေတြကို
အထုပ္ျဖည္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
လေရာင္ဟာ
ဖရိုဖရဲနဲ ့ တစစီျပန္ ့က်ဲက်လာတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီ လေရာင္ေတြပဲေပါ့
ေသာင္ရင္းျမစ္ေပၚ ၿပိဳက်
ရင္း(၈)တပ္စြဲရာ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚၿပိဳက်
တပ္မဟာ(၇)ရဲ ့ ေက်ာင္းကေလးေပၚၿပိဳက်
ဟိုအေ၀းက ေတာင္တန္းႀကီးေတြကလဲ
ၿပိဳက်လာတဲ့ လေရာင္ကို ေပြ ့ဖက္
မ်က္ရည္ စက္လက္နဲ ့ ၿငီးတြားေနျပန္ေရာ ၊

ညီမေလးေရ
ႏို၀င္ဘာ (၃၀)ရက္ေန ့ရဲ ့ ညဟာ
အခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ ျမဴႏွင္းေတြက
ပိုက်ေနသလိုပါပဲ
အခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ လေရာင္ဟာ
ပိုလွေနသလိုပါပဲ
အဲဒီညဟာ ဘ၀မွာအမွတ္ရစရာ
ရင္း(၈)ကရဲေဘာ္ေတြနဲ ့ စကား၀ိုင္း
လေရာင္နဲ ့
လွခ်င္တိုင္း လွေနခဲ့တယ္ေလ ၊

ညီမေလးေရ
လေရာင္ကို ဥပကၡာျပဳၿပီး
အိပ္စက္ျပစ္လိုက္ဘို ့
ငါ တတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါဘူး
တပ္ဦးကရဲေဘာ္တို ့ရဲ ့
ယံုၾကည္ခ်က္ သံမဏိဓါးသြားဟာ
လေရာင္မွာ တဖိတ္ဖိတ္လက္လို ့
ငါ ယံုတယ္
အနာဂတ္ တိုင္းျပည္သစ္အတြက္
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲတဲ့စိတ္ဓါတ္
ရဲေဘာ္တိုင္းရဲ ့ ရင္ကို
လေရာင္နဲ ့အတူရိုက္ခတ္ေနမယ္ဆိုတာ ။

(၂၀၀၆ ။ ႏို၀င္ဘာ ။ ၃၀)

“長井健司さん“

“長井健司さん“

心を寂しくさせている雨の中、
悲しいひびが影のように、汚れている、
涙を止まらせている事は出来ないように
誰が壊したんですか？
長井健司さん、
川のように情報の流れか
壁が無、国境も無いわよ。
貴方がいつも語っている言葉、
何かが起こっている所を、
誰も行きたくなければ、
誰かが行かなければ行けません。
で　言葉
命をかけて教えてくれましたよね。
長井健司さん、
世界家族全てが
貴方が命と一緒に教えてくれたことを、
触れている手で受け取ってくれましたよ。
独裁者を、
かばってくれた国も
見直してくれているよ、
(日本国も)
長井健司さん、
ビルマーの二度目の民主か運動道で、
忘れられる事無く、貴方を、ビルマーだけではなく
世界人々達も、尊敬し英雄と決まっているわよ。
今は。。。。静かで眠れる所を、
JOHN LENNONのIMAGINE歌に抱き込まれて、
雨の中、
別れの言葉を語って行ってくれ。。。
(長井健司さんを神様が見守ってくれるように)
2007年10月8日お葬式で書きました。
YE YINT THET ZWE.

翻訳者　テンテンウ(FWUBC)

နာကာအိခန္းဂ်ိစံ

လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္
မိုးစက္ေတြၾကားက
ေၾကကြဲရိပ္တို ့ စြန္းထင္းေနတဲ့
မ်က္၀န္းမ်ားရဲ ့ မ်က္ရည္တာရိုး
ဘယ္သူေတြကမ်ား ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့တာလဲ ၊

နာကာအိခန္းဂ်ီးစံ ေရ
သတင္းစီးဆင္းမႈရဲ ့ျမစ္ဟာ
အကန္ ့အသတ္ အတားအဆီး
နယ္နမိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး
ခင္ဗ်ား ေျပာေျပာေနတဲ့
‘တခုခုျဖစ္ေနတဲ့ေနရာကို
ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ပဲျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္
တေယာက္ေယာက္ကေတာ့
သြားဘို ့လိုလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့စကား
အသက္နဲ ့လဲျပခဲ့တာလား ၊

နာကာအိခန္းဂ်ိးစံ ေရ
ကမၻာမိသားစုႀကီးတခုလံုးက
ခင္ဗ်ား အသက္နဲ ့လဲၿပီး
ေပးခဲ့တဲ့သတင္းကို
တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္နဲ ့
လက္ခံယူၾကရပါၿပီ ။

စစ္အုပ္စုကို
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းနဲ ့
ဆက္ဆံေရးေကာင္းေနခဲ့တဲ့
ႏိုင္ငံအခ်ိဳ ့ေတာင္မွ
ျပန္လည္သံုးသပ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းကုန္ၾကၿပီ
(ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအပါအ၀င္ေပါ့)

နာကာအိခန္းဂ်ီးစံ ေရ
ဗမာျပည္သူျပည္သားတို ့ရဲ ့
ဒုတိယအႀကိမ္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္မႈသမိုင္းတေကြ ့မွာ
အမွတ္တရ မွတ္တိုင္စိုက္ထူ
ခင္ဗ်ားလိုလူကို
ဗမာသာမက ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးကပါ
ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ ၊

အခုေတာ့
ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ဘံုဘ၀ဆီကို
ဲဂၽြန္လင္ႏြန္ ရဲ ့
ႈအင္မဲယ္ဂ်င္း သီခ်င္းသံေပြ ့ဖက္ေခၚေဆာင္ရာ
မိုးေရစက္ေတြၾကားမွာ
အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားေပဦးေတာ့ ။ ။

(နာကာအိခန္ဂ်ီးစံအေပၚ ဘုရားသခင္ရဲ ့
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအေပါင္း က်ေရာက္ပါေစ)

၈ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇ စ်ာပနအခမ္းအနားတြင္
ေရးဖြဲ ့ ေသာကဗ်ာအား တႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရအျဖစ္ ျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္၊

“အႏိုင္အရႈံး”

ေၾကကြဲစရာ
မိုးေကာင္းကင္တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား
ေျဖသိမ့္စရာ စကား
ရွားပါးလို ့ ေနေလရဲ ့ ။

မင္းရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္ နဲ ့
ငါရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္
အတူတူပါကြဲ ့ ၊


ငါတို ့
ဘ၀တခုအတြက္
အိပ္မက္ဖူးေတြ ခူးခဲ့ၾကဘူးရဲ ့
အိပ္မက္က ႏိုးထ
မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ေၾကကြဲၾကရ ၊

ေ၀းကြာျခင္းရဲ ့ အတြင္းမွာ
စိတ္ေတြက ခံတြင္းပ်က္
အျမင္အာရံုေတြက ဖ်ားခ်င္ နာခ်င္
အလြမ္းေတြ အန္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ မာနမွာ
ေဆြးေျမ့မႈအန္ဖတ္ေတြ ေပက်ံလိို ့၊

ယူဇနာေပါင္းမ်ားစြာက လာတဲ့အသံ
‘အခ်စ္ရဲ ့ နိဂံုး
အမုန္း ဆိုလား ’
ငါ့ ႏွလံုးသားက သဲ့သဲ့ၾကားရ
တခဏမွာ
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ျမည္တမ္း အသဲကြဲတမ္းခ်င္းၾကားက
ေနာက္ဆံုးမာန
အခ်စ္ေရ
မင္းကအစ
မင္းရဲ ့ အသိုင္းအ၀န္းတခုလံုး
ငါ့ကို မုန္းတဲ့သူေတြ အကုန္လံုး
ငါ မမုန္းဘူး
အဲဒီအတြက္ ငါမရံႈးဘူး၊

ေၾကကြဲစရာ
မိုးးေကာင္းကင္ တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား ။

“ျပန္မလာႏိုင္သူ”

ေကာင္းကင္တခုလံုး
ေၾကကြဲမႈေတြနဲ ့ပိတ္ဖံုးလို ့
စြန္ ့လႊတ္လိုက္ရမွာလား
ခြင့္လႊတ္လိုက္ရမွာလား
ဦးေႏွာက္နဲ ့ႏွလံုးသား
အားၿပိဳင္မႈၾကားမွာ
ကိုယ္က
အသိုက္အၿမံဳရွိရာ ျပန္မလာႏိုင္သူပဲေလ ၊


လေရာင္နဲ ့မက္တဲ့ အိပ္မက္မွာ
ၾကယ္မစံုညမ်ားရဲ ့
တကိုယ္ေရလြမ္းဆြတ္မႈတို ့
ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတိုင္း မိႈင္းရီလို ့
ခံစားမႈအစိတ္အပိုင္းတိုင္းဟာ
ခ်စ္သူရဲ ့ အလိုက်အတိုင္းသာ
အိပ္မက္ကႏိုးထ မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့ ၊

အမွတ္တရတခုကို
ဘ၀တခုနဲ ့လဲခဲ့ရသူမို ့
ကံ ကံ၏အက်ိဳးေပးမွာ
ေခ်ာလဲ ေရာမထိုင္ခ်င္သူ
သစၥာေဖာက္ခံရသူတေယာက္ရဲ ့မွတ္တမ္း
ရင္ကြဲနာက်ခန္းဟာ
အလြမ္းေတြနဲ ့တမ္းခ်င္းပဲေလ ။

ေပ်ာ္ခ်င္သူနဲ ့
ေပ်ာ္ရာမွာ ေပ်ာ္ရွာပါေတာ့
ကိုယ္က
အသိုက္အၿမံဳရွိရာ ျပန္မလာႏိုင္သူပဲေလ ။

“ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့ မုန္တိုင္းေရ”

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
နာစရာအသဲ
ခြဲထုတ္ထားခဲ့ၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
တို ့တိုင္း တို ့ျပည္ရဲ ့
ရွိသမွ်၀ဋ္ေႁကြး
အကုန္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
နာက်င္ေက်မြ
ဘ၀မ်ားစြာ
တိုက္စားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
ေသသင့္တဲ့သူေတြ
မေသပဲနဲ ့
မေသသင့္တဲ့ျပည္သူေတြ
ေသေစခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
လူမဟုတ္တဲ့သူေတြရဲ ့
အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာ
ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါးထဲက
မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ
သူခိုးနဲ ့ မင္း
တေပါင္းတည္းျဖစ္သြားမွေတာ့
ျပည္သူေတြခမ်ာ
ကံ ကံ၏ အက်ိဳး
တရား ဓမၼ အားကိုးလို ့မရေတာ့ၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
အခင္းအက်င္းက
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္နဲ ့
မက္တဲ့အိပ္မက္လို
အိပ္မက္ကႏိုးထ
ျပည္သူေတြရဲ ့ ဘ၀က
အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့
စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့
၀တ္ရမဲ့ ေနရမဲ့
ကူသူမဲ့ ကယ္သူမဲ့ လူမႈဒုကၡ
ရႈပ္ပြေနတဲ့ အပ်က္အစီးေတြႀကားမွာ
ေသသူ ရွင္သူတို ့ရဲ ့ က်ိန္စာ
လွ်ပ္စီးလိုပ်ိဳးပ်ိဳးျပက္ျပက္
ေကာင္းကင္ႀကီးလဲကြဲအက္
စစ္အုပ္စုရဲ ့ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ဟာ
မိုးခါးေရတိမ္မွာ နစ္ရၿပီပဲ ။


(နာဂစ္ မုန္တိုင္းသင့္ျပည္သူမ်ားသို ့)

အလင္းမဲ့ ေကာင္းကင္ရဲ ့ ည

အသက္
ေသြး
ေခၽြး
မ်က္ရည္စက္မ်ား
အလင္းေပ်ာက္ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ၊
အစိမ္းေရာင္၀တ္ရံုမ်ား နဲ ့
လိုင္စင္ရ သားသတ္သမားမ်ားလက္ထဲ
ယံုၾကည္မႈတခုအတြက္
အသက္ေပးသြားၾကတဲ့
သူရဲေကာင္းမ်ား
ဒ႑ာရီမဟုတ္ခဲ့ဘူး၊

အေမ
ငိုေနမလား
ခ်စ္သူ မ်က္ရည္စက္မ်ားနဲ ့
ေက်ကြဲမႈ မီးအိမ္ကို
ထြန္းညွိေနသလား
ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ
ၾကယ္ေတြ ေၾကြတဲ့လမ္းမွာ ၊

ျငင္းဘို ့ေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္တဲ့
အေျခအေနဆိုးၾကီးကို
အလိုမတူပဲ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ ည
ေစာင္းတီးမပ်က္တဲ့
နီရိုးဘုရင္လို လူစားမ်ားက လြဲလို ့
လူမေသဘူးတဲ့အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ရွာသလိုမ်ိဳး
ေသြးနဲ ့ကိုယ္ သားနဲ ့ကိုယ္
နာက်ည္းခဲ့ရတဲ့ ညပါ ၊

တဆယ့္ကိုးႏွစ္လံုးလံုး
ဘရုတပ္စ္ လိုလူေတြၾကားမွာ
အဲဒီည
ေနာက္တႀကိမ္ မႀကံဳရေအာင္
ဘ၀မ်ားစြာ ေပးဆပ္ေနရင္းနဲ ့
ဆာ၀ီလ်ံ ရဲ ့ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ထြက္စကား
လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့အသံသာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကားေနမိေတာ့တယ္

ညကေတာ့ ကုန္ႏိုင္တယ္လို ့ရယ္ မရွိေတာ့ဘူး ။

“အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ရဲ ့ ”

ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စရာ
အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး
ဒင္းတို ့တေတြရဲ ့
လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ ့
ငါ ေျခေဆးလိုက္ခ်င္တယ္ ၊

ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူးစီးေတာ့
ေမတၱာသုတ္နဲ ့ ေအာင္ႏိုင္ေပမယ့္
ဗမာျပည္ စစ္ဘီလူးစီးတာ
ေမတၱာသုတ္နဲ ့တင္မလံုေလာက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
တကမၻာလံုးက
ဘုန္းႀကီးတေစၦကို
ကမၼ၀ါဖတ္ျပဘို ့
ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ ၊

က်ဳပ္တို ့အတြက္မွာေတာ့
အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့
ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ရဲ ့ နာက်ည္းမႈထဲ
ဥတုသံုးပါးလံုးရဲ ့ ေပးဆပ္မႈေတြပါတယ္ ။
ပိုင္ရွင္မဲ့သြားတဲ့ ဖိနပ္ကေလးမ်ားရဲ ့
ေၾကကြဲပံုရိပ္မ်ား ပါတယ္
နက္နက္ရိႈင္းရႈႈႈိင္း အျမစ္တြယ္ေနတဲ့
အေလ်ာ္အစားေတြပါတယ္။
စြန္ ့လႊတ္စြန္ ့စားသြားသူမ်ားရဲ ့
အရိုးတြန္သံေတြဟာ
ပြဲသိမ္းတိုက္ပြဲအတြက္
တံပိုးခရာသံေတြအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတာေတြပါတယ္ ၊

မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
အတုံ ့အလွည့္မ်ားအတြက္
ဒီကမၻာမွာ
ငါတို ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္
ငါတို ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္
ငါတို ့ အသက္ရွင္ ေန ထိုင္ ၾကတယ္

ေပျဖစ္တုန္းကအိပ္မက္
အနာဂတ္အတြက္
တူတလက္ရဲ ့ သမိုင္းဟာ
အရင္းအႏွီးမ်ားစြာနဲ ့ ေစာင့္ေနေလရဲ ့၊

ခြဲရမယ့္တရား

အၿငိဳးတႀကီး ရြာေနတဲ့မိုးက
တေငြ ့ေငြ ့ေလာင္ေနတဲ့ မီးကို
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့
လက္မိႈင္ခ်ၾကည့္ေနရေတာ့တယ္ ၊

တခ်ိမ္းခ်ိမ္းနဲ ့
ျပစ္ခတ္ေနတဲ့ မိုးခ်ိမ္းသံေတြက
မီးခဲျပာဖံုး အလြမ္းေတြကို
လွ်ပ္စီးပ်က္ အလင္းေရာင္ေတြနဲ ့
တေရြ ့ေရြ ့ ႏွိပ္စက္လို ့ေနၾကတယ္ ၊


အနာဂတ္အတြက္ပါ
ခြဲထားခဲ့ရဦးမယ္
အံုနဲ ့က်င္းနဲ ့ ပက္စက္လြန္းတဲ့
စနစ္ဆိုးၾကား
ေဟာဒီ ငါးႏွစ္သား ခေလးငယ္ဟာ
ႏိုင္ငံလည္း မရွိရွာဘူး
အနာဂတ္လည္း မရွိရွာဘူး ၊

ျဖစ္စဥ္တခုလံုးရဲ ့ တရားခံဟာ
မ်က္မျမင္ ပု႑ား ဆင္စမ္းတဲ့တရားလို
ယုတ္မာသူ စစ္အုပ္စုဟာ
ႏြားေျခရာခြက္ သမုဒၵရာထက္က
ေရတပြက္ပမာ ၊

သက္တံ့ေရာင္စဥ္မ်ားရဲ ့ နိဂံုးမွာ
ဆည္းဆာတိမ္ေတာက္ေနပံုမ်ား
ငါ့ မွာ တရားနဲ ့ေျဖခ်င္ေသာလည္း
ခြဲရဦးမယ့္စကား ရင္နာစြာ
ငါ မေျပာလို ငါမၾကားလို ၊

အခုေတာ့
သမီးနဲ ့သား
ဘ၀မခါးရေလေအာင္
ကိုယ့္မ်က္ရည္ ကိုယ္သုတ္လို ့
ကိုယ္အထုပ္ကိုယ္ဆြဲ
အလြမ္းေတြ တြဲလဲနဲ ့
ေၾသာ္ ့ ့ ့ ့ ခြဲရဦးမယ္၊

“ငါးႏွစ္သားေလးရဲ ့ အေတြးနဲ ့စကား”

မနက္ခင္း ေလေျပေလညွင္းထဲက သီခ်င္း
“အေဖ
ငါ့သားေလ
အိပ္ခ်င္မ်က္လံုးျဖစ္ေနလို ့
ၿပီးေတာ့ေလ ငါ့သား
ေက်ာင္းမႀကိဳက္ဘူး”

အိမ္အျပန္ ေက်ာင္းအဆင္းက သီခ်င္း
“အေဖ
တကၠစီနဲ ့ျပန္ရေအာင္
ငါ့သားေလ
ေခါင္းထဲက ေမာေနလို ့”

ဆည္းဆာရဲ ့ေနာက္ အေမွာင္ေအာက္က သီခ်င္း
“အေဖ
ငါ့သားေလ
ဘာျဖစ္လို ့ ေရခ်ိဳးရမွာလဲ
ေက်ာင္းကျပန္လာထဲက
စိတ္ထဲမွာ ခ်ိဳးၿပီးသား
အေဖ
ငါ့သားေျပာမယ္ေနာ္
ဗမာအေခြေတြက ဘာျဖစ္လို ့
ဗိုက္ထဲက ရယ္(ရီ)ရတာလဲဟင္”

ေန ့တဓူ၀ ေကာင္းကင္းျပာႀကီးေအာက္က သီခ်င္း
“အေဖ
ေျပာမယ္ေနာ္
ငါ့သားရဲ့ တိုင္းျပည္က ဘယ္ဟာလဲဟင္
ငါ့သား တီဗြီထဲမွာ ေတြ ့တဲ့
ဘုန္းႀကီးေတြကို တုတ္နဲ ့ရိုက္တဲ့ ေနရာလား
စုၾကည္စံ ကိုေတာ့ မရိုက္ဘူးေနာ္
ငါ့သားေလ စုၾကည္စံကိုခ်စ္တယ္ ”

“အေဖ
ငါ့သားေျပာမယ္ေနာ္
အေဖက အစည္းေ၀းပဲ
ခဏခဏ သြားေနတာပဲ
တီဗြီထဲမွာ
ဖုန္းၾကီးေတြ အရိုက္မခံရေအာင္
အေဖတို ့ လုပ္လို ့မရဘူးလား
သြားေျပာေပါ့ မရိုက္ပါနဲ ့လို ့”

“အေဖ
ငါ့သားေလးတို ့
ဗမာျပည္ျပန္ရင္ အရိုက္ခံရမွာလားဟင္
အဲဒါဆိုရင္
ငါ့သား စကၤာပူမွာ
မမႀကီးတို ့နဲ ့ သြားေနမယ္
အေဖနဲ ့အေမပဲ ဗမာျပည္ျပန္ ”

ငါးႏွစ္သားေလးရဲ ့
အေတြးစကားမွာ
ငါ ဖ်ားၿပီးက်န္ခဲ့တယ္ ။

“မုန္တိုင္းထဲမွာပြင့္တဲ့ပန္း”

ေန ့ကို

ညက ခိုးယူေနပံုမ်ား

လက္က်န္

ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေလးေတြေတာင္မွ

ကသုတ္ကယက္နဲ ့

ကမၻာေျမကို ႏႈတ္ဆက္လို ့ ၊



ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ

တိတ္ဆိတ္မႈေတြက

ေျမႀကီးနဲ ့ေကာင္းကင္ရဲ ့ၾကားမွာ

မုန္တိုင္းမလာခင္ ၿငိမ္သက္မႈမ်ိဳးနဲ ့

ရက္စက္ေနၾကတယ္ ၊




မုန္တိုင္းေတြေရာက္လာၾကတယ္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္



မုန္ တိုင္း ထဲ မွာ

ပန္း ေတြ ပြင့္ ၾက တယ္ ၊



သာသနာေတာ္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲဘို ့အတြက္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



ေလာကကို အလွဆင္ဘို ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



စနစ္တခုေျပာင္းဘို ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



ေမြးရာပါ လူ ့အခြင့္အေရးအတြက္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



အဲဒီ ပန္းေတြပဲေပါ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

တပြင့္ၿပီး တပြင့္ေၾကြ

ဒါေပမယ့္ ငါယံုတယ္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

တပြင့္ၿပီး တပြင့္

ေ၀ ေန ဦး မွာ

ပန္းေတြ တပြင့္ၿပီး တပြင့္

ေ၀ ေန ဦး မွာ အေသအခ်ာ ၊



(က်ဆံုးသြားခဲ့ေသာ ရဟန္းသံဃာ ေက်ာင္းသားျပည္သူလူထုႀကီးသို ့)

ေမွာက္က်သြားတဲ့ စက္တင္ဘာညေနခင္းထဲမွာ

စက္တင္ဘာရဲ႕ ညေနခင္းတခု
ပက္ပက္စက္စက္ ေမွာက္က်သြားပံုမ်ား
ေရဒီယိုထဲက မိစာၦတို႔ရဲ႕ နတ္ဆိုးထိုးသံေတြ
လမ္းမ်ားေပၚကို
ႏွလံုးသားေတြထဲကို
ဖိတ္စင္လြင့္က်လာသည္အထိ .....။

ကမာၻမေၾက ေတးသံဟာ
ေမွာက္က်သြားတဲ့ ညေနခင္းထဲမွာ
ေတာက္ေတာက္ပပနဲ႔ အလွ်ံတညီးညီး



“လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားၾက”
“ေၾကာခ်င္းကပ္ထားၾက”
“အရံႈးမေပးဘူးကြ”
“လမ္းေတြပိတ္ထားၾက”
“သစ္ပင္ေတြ လွဲထားၾက”
“သပိတ္စခန္းေတြကို အခိုင္အမာ ကာကြယ္ၾက”
“ရရင္ရ မရရင္ခ်”
ဒါဟာ..... ငရဲပြက္သံ ေသြးပ်က္သံမဟုတ္
ေက်ာင္းသား ျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူတို႔ရဲ႕
ရဲရင့္တဲ့ တိုက္ပြဲေခၚသံျဖစ္တယ္ .....။

ေမွာက္က်သြားခဲ့တဲ့
စက္တင္ဘာရဲ႕ညေနခင္းတခုဟာ
ေအာ္ဂလီဆန္စရာ
ငါတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြအေပၚမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြအေပၚမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ
ကပ္ေရာဂါဆိုးတခုလို အျမစ္တြယ္ေနခ်ိန္မွာ
ငါတို႔တေတြရဲ႕ ညီၫြတ္ေရးဆိုတာကလည္း
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ ဆင္စမ္းသလိုမ်ဳိး
*အိပ္ေရးမဝေသးတဲ့ ဝက္ဝဝႀကီးလို
ဒီယိုင္ ဟိုထိုး ကိုယ္က်ဳိးနည္းစရာခ်ည္းသာပ .....။

ရဲေဘာ္တို႔ေရ .....
အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲထဲမွာ
ဂမ္ဘာရီကို ေမ့ထားလိုက္
ဘန္းကီမြန္းကို ေမ့ထားလိုက္
ျပည္ပအကူအညီေတြ ေမ့ထားလိုက္
သင္တို႔ရဲ႕ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵကိုသာ
ယံုၾကည္ခ်က္ေလးေပၚတင္ၿပီး ပစ္လိုက္စမ္းပါ၊
ေမွာက္က်သြားတဲ့ စက္တင္ဘာညေနခင္းထဲမွာ
လြတ္ေျမာက္ျခင္းေတးသံနဲ႔ သမိုင္းသစ္ကိုဖြင့္လွစ္ၾကမယ္.....။ ။

(* ကဗ်ာဆရာတိုက္ေမာင္း၏ ‘ကုလားထိုင္စိုက္ပ်ဳိးေရး’ ကဗ်ာမွ စာသား)

စပယ္ေတြ ့ ့ ့ ့ ့ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႕

၁။
အေရာင္တူငွက္ေတြ
ဆံုမွတ္တခုကို ဦးတည္ပ်ံသန္းသြားၾကတဲ့ေန ့က
စပယ္ေတြ ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့
အေမ့မွာ တရားနဲ ့ေျဖလည္း မရဘူး ။
၂။
ငါတို ့ ့ ့ ့ ့
ေႏြးေထြးေသာ
ရင္ခြင္မ်ား
အိမ္မ်ား
အေမမ်ား
ခ်စ္သူမ်ား
အနာဂတ္မ်ား
ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ အရာမ်ား
ထားရစ္ ခ်န္ရစ္
ေက်ာခိုင္းထြက္ခြါခဲ့ၾက
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက
စပယ္ေတြလို ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့ ။

၃။
အခုေတာ ့ ့ ့ ့
ဆရာေမာင္ေသာကရဲ ့
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္
ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းရဲ ့
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္
ႏူးညံ့ေသာ ႏွလံုးသား
ခံႏိုင္ရည္နဲ ့ အားတင္းထားခဲ့တဲ့
အေမအိုရဲ ့မ်က္၀န္းမ်ားမွာ
စြန္းထင္းေပက်န္ေနတဲ့
ေသာကရဲ ့အတိုင္းအဆ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကာလ ့ ့ ့ ့ ့
ဟုတ္တယ္ ့ ့ ့ ့ ့
အေမအိုရဲ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ။

စပယ္ပြင့္ေတြၾကားမွာ အေမၿပံဳးတယ္
ေသာက မ်က္ရည္စေတြနဲ ့
နာနာ က်ည္းက်ည္း ၿပံဳးတယ္ ။
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြနဲ ့
ေရာက္ရွိလာဦးမယ့္ ေန ့သစ္ေတြမွာ
အေမ့ရဲ ့စိတ္ဟာ သားနဲ ့ထပ္တူ
ေအာင္ပြဲကို ေပြ ့ဖက္မယ့္သူပါ
အေမ ေစာင့္ေနတယ္ သားေရ
စပယ္နံ ့ေတြနဲ ့မႊမ္းထံုေနတဲ့ အေမ့ရဲ ့စကား
သားရွိရာအရပ္ဆီကို
သယ္ေဆာင္သြားေပးပါလား ေလညွင္းကေလးးေရ ။
၄။
အေရာင္တူငွက္ေတြ
ဆံုမွတ္တခုကို ဦးတည္ပ်ံသန္းသြားၾကတဲ့ေန ့ကလိုပါပဲ
သားရယ္ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့အခုလည္း
စပယ္ေတြ ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့
အေမ့မွာ တရားနဲ ့ေျဖလည္း မရဘူး ။

အေမ နဲ ့ သားရဲ ့ကမၻာ

အေမ
မနက္လား
ညလား
သားမသိေတာ့ဘူး
နီက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေအာက္က
အဆက္မျပတ္ရိုက္ႏွက္ခံရမႈသာ
လတ္တေလာမွာ
သားရဲ႕ကမၻာျဖစ္တယ္ ၊

သားရဲ႕ ကမၻာထဲမွာ
ရိုက္ခ်က္တခ်က္တိုင္းဟာ
ေၾကြလြင့္သြားရတဲ့
ၾကယ္တစင္းစီရဲ႕ ခြန္အား
သားကိုယ္ထဲ ပြားမ်ားလို႕သာလာေတာ့တယ္ ၊

ရိုက္ခ်က္ တခ်က္။ ေမးခြန္းတကြက္နဲ႕
ဂ်ာေအးသူ႕အေမရိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းမွာ
ညစ္ညမ္းမႈမွန္သမွ် ကမ္းကုန္
ဖရုႆ၀ါစာေတြ လႊမ္းၿခံဳလို႕
ဒါဟာ ေခတ္သစ္ငရဲခန္း
ေအဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက အနမ္းမဟုတ္ဘူး
ေသြးေၾကြးအတြက္
အထိတ္တလန္႕ မနက္ဖန္မ်ားစြာ
မင္းတို႕ရဲ႕ ကမၻာသာျဖစ္တယ္ ၊

သားကမၻာထဲမွာ
သားကိုယ္တိုင္မသိတဲ့ ခြန္အားေတြက
မီးလိုေတာက္ေလာင္ေနတယ္
သားကိုယ္တိုင္ကလည္း
မီးေတာက္မီးလွ်ံတခုျဖစ္လို႕ေနတယ္ ၊

အေမေရ
ေသျခင္းတရားကို တြန္းလွန္
ေနျခင္းတရားကို ဆြဲဆန္႕ထားဦး
မိစၦာတို႕လက္က
တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္တဲ့အခါ
ခ်စ္ခ်င္းမ်ားစြာ နဲ႕ ျပန္ဆံုၾကရမယ့္
အေမနဲ႕သားရဲ႕ကမၻာ ။

“အဆံုးသတ္မသြားဘူး(၂)”

တကိုယ္ေရလြမ္းဆြတ္မႈ
အထီးက်န္ကမၻာထဲမွာ
အသိုက္အၿမံဳ ပ်က္ခဲ့ရသူ
တြယ္ရာမဲ့လြင့္ေမ်ာ
ဘ၀အေမာမ်ားစြာ
ခိုလံႈရာ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး ။

အဲဒီ
ဒုကၡမီးေတြကို ၿငိမ္းသတ္ဘို႕
ကံၾကမၼာေရ
ေကာင္းမြြန္လွပတဲ့ ေန႕ရက္မ်ား
ငါ့အတြက္
လက္က်န္မရွိေတာ့ဘူးလား ။

အခုေတာ့
မင္းအတြက္လား
ငါ့အတြက္လား
မသိႏိုင္ေအာင္ကိုပဲ
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ျပင္းထန္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕၊
မင္းကို သနားရမွာလား
ငါ့ကိုယ္ငါ သနားရမွာလား
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ရက္စက္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕ ၊
မင္းကိုစြန္႕ပစ္လိုက္ရမွာလား
ငါ့ကိုယ္ငါ ဇာတ္သိမ္းလိုက္ရမွာလား
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ေၾကကြဲဘြယ္ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕ ။

ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႕
ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး ဆိုစကား
(လူေတြမ်ား အမနာပ ေျပာရက္ၾကတယ္)
ရာဇ၀င္အသိုးထဲမွာ
ကဲ့ရက္ခုႏွစ္ရက္ ခ်ီးမႊမ္းခုႏွစ္ရက္နဲ႕
ေရာေႏွာထားရစ္ခဲ့
တို႕ႏွစ္ဦးဟာ
ေရေပးသူနဲ႕ ေရငတ္သူ
ေတြ႕ၾကတဲ့သေဘာသာပ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါ့ ဘ၀ကို ငါခ်စ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး
အေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ဒုကၡမီးက
အဆံုးသတ္မသြားဘူး ။

ေမာင္လြမ္းမိွဴင္း

အလြမ္း

ရပ္ေ၀းေျမျခား တိုင္းတပါးမွာ
ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါ
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ေ၀ဒနာဟာ
မေၾကမျငာနဲ ့
ေဟာ့ဒီရင္မွာ ေနရာအျပည့္ယူလာေတာ့တယ္၊

အေမ့အၿပံဳး အေဖ့အၿပံဳး
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႕
တ၀ုန္၀ုန္းဆူညံေနခဲ့တဲ့
အိမ္အိုေလးတလံုးကို လြမ္းလြမ္းေနတာလဲ
ေဟာ့ဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

ေနမေကာင္းတဲ့အခါ
စိုးရိမ္ပူပင္မႈ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ျပဳစုေထြးေပြ႕ အေမ့ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးကို
ျပန္ၿပီးတမ္းတ လြမ္းေနရတာလည္း
ေဟာ့ဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

ေနပူထဲမွာေဆာ့ကစား
အျပင္းဖ်ားတုန္းက
အေဖဆူမွာစုိးလုိ႕
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့အခါ
နဖူးေလးကိုအသာလာစမ္း
က်ေနာ့္ပါေလးကို အေဖနမ္းတာလည္း
ေဟာဒီရင္ထဲက လြမ္းေနတာပါပဲ၊

အိပ္ရာထဲမွာလွဲ အေတြးနယ္ထဲမွာ
ငယ္ကေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြနဲ႕
ေက်ာင္းေျပးၾကတာကအစ
ပ်ိဳရြယ္စဥ္ဘ၀ေတြကို ျပန္ေတြး
ေဆြးေဆြးၿပီး လြမ္းေနရတာလည္း
ေဟာဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

အခုေတာ့ အေမေရ
ထစ္ခနဲ႕ဆို လြမ္းလြမ္းေနတတ္တဲ့
ေဟာ့ဒီရင္ကို
မီးရိႈ ့ျပာခ် နလံထခ်င္လွၿပီ ။

(က်န္မာေရးမေကာင္းေသာ ေန႕ရက္မ်ားသို႕)

“မိုးရြာေနဆဲလား”

ၿပိဳမွာေလလားမိုးရဲ ့
တဖြဲဖြဲေစြရြာသြန္း
ကမၻာေျမကိုေတာက္ပ
အစိမ္းေရာင္အစေတြ
ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့
ရင္ကိုမေအးျမေစ
ေႏြကႏၷာေန ့တေန ့လိုပ
မိုးရြာေနဆဲလား၊

ေလာကတခြင္
ေဆးေၾကာသန္ ့စင္
မိုးမင္းအလ်င္ ေလျပင္းဆင္ခဲ့
ေလျပင္းရဲ ့ေနာက္မိုးေပါက္လိုက္ေလ
မိုးေပါက္ေတြက
ကိုယ့္အလြမ္းကို ပိုလြမ္းေစေတာ့တယ္၊

ခ်စ္သူေပးတဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းမႈအလယ္
ကိုယ့္ဘ၀ပင္လယ္
အေငြ ့ပ်ံေကာင္းကင္ယံထက္
အဲ့ဒါ ခ်စ္သူ ့အတြက္
ကိုယ့္ရဲ ့ အလြမ္းမိုးတိမ္ေတြပါကြဲ ့ ၊

တဘ၀စာ
ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူေရ
ျပန္မလာေတာ့မယ့္ သူအတြက္
ကိုယ့္ဘ၀ ေကာင္းကင္မွာ
အလြမ္းမိုးေတြရြာခ်
ခ်စ္သူအတြက္
ေသာကမ်က္ရည္စေတြပဲေပါ့၊

ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြအတြက္
ဘ၀ကို အရူးအမူးဖက္တြယ္ အသက္ရွင္
တိမ္ညိဳတိမ္မဲေတြအံု ့ဆိုင္းတာလဲမျမင္
ကမၻာေျမေတာက္ပ
အစိမ္းေရာင္အစေတြနဲ ့လွေနတာလဲမျမင္
ခ်စ္သူေရ
ဒီရင္မွာ ပူပင္ေသာက
လြမ္းတမ္းတမႈေတြနဲ ့သာ
အျပင္မွာ မိုးရြာေနဆဲလား၊

“ႏွစ္ကာလထဲက အျဖစ္အပ်က္မ်ား”

ဘ၀က
ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳပါပဲ
မာန္မာန မထားတတ္သူ
ကမၻာေျမႀကီးက ေပးသမွ်နဲ ့
ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲတတ္သူပါ ၊

အႏုပညာကို ေပြ ့ဖက္
ကဗ်ာကို ရူးသြပ္တပ္မက္တဲ့သူ
အားနာတတ္တယ္
(တခ်ိဳ ့ကအတယ္လို ့ထင္)
လူေပၚလူေဇာ္မလုပ္တတ္သူပါ ၊

အခ်ိန္တိုင္းမွာ
အားလံုးအတြက္
ကိုယ္သာလ်င္ အနစ္နာခံခ်င္သူ
ရင္ခုန္သံ အသစ္သစ္ေတြကို
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ ရိတ္သိမ္းခ်င္သူပါ ၊

အေမ့ရဲ ့ ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာေနရင္း
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ
ငရဲႀကီး တဆယ့္ႏွစ္ထပ္
နိဗၺန္ဘံု အဖံုဖံု
ခ်စ္ခ်င္းတရားနဲ ့ လႊမ္းၿခံဳေစခ်င္ခဲ့သူပါ ၊

ဘုရားသခင္ကို မယံုခ်င္ေပမယ့္
ဘုရားသခင္ေပးသနားတဲ့
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ားနဲ ့
ဘ၀ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားမိသူပါ ၊

အဲဒီလိုလူတေယာက္ဟာ
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရး
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္မေကြးေအာင္ႀကိဳးစား
သစၥာတရား
ရွားပါးတဲ့ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ
ကိုယ့္ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြေတြကလဲ
ဘရုတပ္စ္ျဖစ္လိုျဖစ္သြား
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြၾကားမွာ
ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာရဲ ့
“ရန္သူမရွိ
မိတ္ေဆြသာရွိ။
မုန္းသူမရွိ
ခ်စ္သူသာရွိ”ဆိုတဲ့တရား
သံသရာ အဆက္ဆက္
ႏွလံုးသားအထက္မွာ ၊

အလြမ္းပြင့္ေန ့ရက္မ်ား

ရက္ရက္စက္စက္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
အခန္းငယ္ေလးထဲကေန
ေၾကကြဲမွု အစုစုကို
ထမ္းပိုးေပြ ့ပိုက္ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္နဲ ့
လူတေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္၊

အဲဒီသူဟာ
မဟာပထ၀ီေျမျပင္ ၿပိဳကြဲမတတ္
အလြမ္းပြင့္ေတြ
တပြင့္ၿပီး တပြင့္ ေျခြလို ့။



အဲဒီသူဟာ
အထီးက်န္ လြမ္းဆြတ္မွုေတြကို
ရင္ဘတ္နဲ ့ေက်ာမွာကပ္
ေက်ာင္းအျပန္လမ္းမွာ ရပ္တန္ ့လို ့။

အဲဒီသူဟာ
ဦးေႏွာက္ထက္ႀကီးတဲ့
ႏွလံုးသားနဲ ့ စိတ္အာရံုကို
ေျမမွာခ်နင္းလို ့။

အဲဒီသူဟာ
ေအာင္ေ၀းရဲ ့
“ဘယ္သူေျပာလဲ
တေတာလံုးေႁကြ ”ကဗ်ာတပိုင္းတစကို
အဖန္ဖန္ အခါခါ
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္လို ့။

အဲဒီသူဟာ
သူ ့စိတ္သူမႏိုင္တဲ့အခါ
တယ္လီဖုန္းေတြကို
ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ က်ိန္ဆဲလို ့။

အဲဒီသူဟာ
မိသားစုတကြဲတျပား ျဖစ္စဥ္ကို
ျပန္လွည့္ႀကည့္တဲ့အခါ
ကုန္းေပၚျပစ္တင္ခံရတဲ့ ငါးဟာ
သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာကို
ေတြ ့ရွိလို ့သြားေလရဲ ့။

အဲဒီေန ့မွာပဲ
သူ ့ရဲ ့ ေမြးေန ့ကို
သားသမီးေတြမပါပဲနဲ ့
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ ့ဘဲ
ျဖတ္ေက်ာ္လိုက္ႀကတယ္၊

ေစာင္းတီးမပ်က္သူအတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္

အသံတခုစီရဲႛစီးဆင္းမႁမႀာ
ေၾကကြဲျခင္းက ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္
အဆြဲအငင္၊ အျဖတ္၊ အေတာက္
ခံစားမႈအျပည့္နဲႛအသံမဵားေအာက္မႀာ
နာဂစ္ဟာ ကစုန္ဆိုင္း
ငၝတိုႛ ရင္ထဲ
ဒုန္းစိုင္းလိုႛ၀င္ေရာက္လာေတာ့တယ္ ၊



ေနာက္ခံေတးဂီတအသံၾကားက
ခေလးငယ္ရဲႛအေမကို တမ္းတေခၞသံ
ငၝ့ႎႀလံုးသား တစစီမြေႃခြ
ကမၻာမေၾကစရာမဵား
ငၝတိုႛဘ၀ ငၝတိုႛေခတ္ဳကမႀ
မဵားပဲ မဵားႎိုင္လၾန္းလႀခဵည္ရဲႛ ၊

သံသရာရွည္သမ႖ပၝပဲ
အပူသယ္ဘ၀ေတြကို
ဘယ္လိုေဖးကူမၾကမွာလဲ
သံစဥ္လိႈင္းေတြက
ဆူနာမီလိႈင္းေတြလို ရိုက္ခတ္
နာဂစ္မုန္တိုင္းလို တိုက္ခတ္
ငၝတိုႛရင္အစံုဟာ
မုန္တိုင္း႓ပီးစ ႓မိႂႛပဵက္႒ကီးပမာ
အပဵက္အစီးမဵားဳကားက ကုန္းရုန္းထရ
သည္သီခဵင္းသံက
ငၝတိုႛကို ဆြဲယူထူမ
ငၝတိုႛခဵစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးကိုဆြဲယူထူမ
အဳကင္နာတရားနဲႛလူပီသသူမဵားကို ဆြဲယူထူမ
ဘ၀မဵားကို ျပန္တည္ေဆာက္ျပလိမ့္မယ္ ။

(အၾကင္နာေတြနဲ ့ေဖးကူပၝ သီခဵင္းအားခံစားေရးဖၾဲႛပၝသည္။)