ပ်ားရည္တစက္ဟာ
အဆိပ္တခြက္ပါပဲ
ဓါးသြားကို လ်က္မိလို ့ ျပတ္က်ရတဲ့လွ်ာ
ေဟာဒီကမၻာမွာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားခဲ့ၿပီလဲ ။
အသိဥာဏ္ေက်ာက္ေဆာင္
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ
အေမွာင္ထု ဒီေရတိုက္စား
မ်က္မျမင္ပု႑ားေျခာက္ေယာက္ရဲ ့ အသိမ်ိဳးနဲ ့
ဘ၀ခရီးကို သြားေနခဲ့ၾက ။
အမွန္တရားသစၥာ
ရွာေဖြစိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ ့
သံသရာခရီးကို တသြားထဲ သြားခဲ့
အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးစံု ေတြ ့ႀကံဳခံစား
ရာစုသစ္ထဲက
သုမနေက်ာမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြသာ တိုးပြားလာခဲ့ရ ။
လိုခ်င္တာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ
ဘာမွ မရတတ္တာ သဘာ၀မို ့
ကံကိုသာ အျပစ္ပံုခ်ထား
ေသာႏုတၱိဳမုဆိုးစကားနဲ ့
ဘ၀ဟာ ငိုခ်င္းခ်ေနရေတာ့မွာလား ။
တကယ္တမ္းစဥ္းစား
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုထဲ
တိုး၀င္သြားတဲ့အခါ
ငါတို ့တေတြ ႀကိဳးစားေဖြရွာ
ပညာ ဆိုတဲ့အရာကသာ
ငါတို ့ရဲ ့ အနာဂတ္ကို
ေျဖာင့္ျဖဴးေစႏိုင္လိမ့္မယ္ ။
No comments:
Post a Comment