ေၾကကြဲစရာ
မိုးေကာင္းကင္တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား
ေျဖသိမ့္စရာ စကား
ရွားပါးလို ့ ေနေလရဲ ့ ။
မင္းရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္ နဲ ့
ငါရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္
အတူတူပါကြဲ ့ ၊
ငါတို ့
ဘ၀တခုအတြက္
အိပ္မက္ဖူးေတြ ခူးခဲ့ၾကဘူးရဲ ့
အိပ္မက္က ႏိုးထ
မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ေၾကကြဲၾကရ ၊
ေ၀းကြာျခင္းရဲ ့ အတြင္းမွာ
စိတ္ေတြက ခံတြင္းပ်က္
အျမင္အာရံုေတြက ဖ်ားခ်င္ နာခ်င္
အလြမ္းေတြ အန္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ မာနမွာ
ေဆြးေျမ့မႈအန္ဖတ္ေတြ ေပက်ံလိို ့၊
ယူဇနာေပါင္းမ်ားစြာက လာတဲ့အသံ
‘အခ်စ္ရဲ ့ နိဂံုး
အမုန္း ဆိုလား ’
ငါ့ ႏွလံုးသားက သဲ့သဲ့ၾကားရ
တခဏမွာ
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ျမည္တမ္း အသဲကြဲတမ္းခ်င္းၾကားက
ေနာက္ဆံုးမာန
အခ်စ္ေရ
မင္းကအစ
မင္းရဲ ့ အသိုင္းအ၀န္းတခုလံုး
ငါ့ကို မုန္းတဲ့သူေတြ အကုန္လံုး
ငါ မမုန္းဘူး
အဲဒီအတြက္ ငါမရံႈးဘူး၊
ေၾကကြဲစရာ
မိုးးေကာင္းကင္ တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား ။
No comments:
Post a Comment