ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တဲ့လား
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
ေန ့မွန္း
ညမွန္း မသိရ
နီက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေလးနဲ ့သာ
အေဖၚျပဳေနခဲ့ရရွာသူ
ငါ့ ရဲ ့ သူရဲေကာင္းႀကီးငဲ့ ၊
သင့္ရင္ထဲက
ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီး
အမွန္တရားနဲ႑
ထိန္ထိန္ ၿငီးေနခဲ့ေပါ့။
သင့္ကိုပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့
သံမဏိတံခါးထက္
အဆ ရာ ေထာင္
ခိုင္ခန္ ့ လံုၿခံဳ
ၿဖိဳဖ်က္မရတဲ့ အေဆာက္အအံုအလား
သင့္ ယံုၾကည္ခ်က္
စိတ္တံခါးကို
ဘယ္လို မိစၦာဆိုးတို ့မွ
ရိုက္ခ်ိဳး ေခ်ဖ်က္ဘို ့
မတတ္ႏိုင္ၾကေပဘူး၊
ကတိစကား တခြန္းနဲ ့
လက္မွတ္ တခ်က္အထိုးမွာ
သင္ လြတ္ေျမာက္မယ္ဆိုတာ
သင္သိသလို
ငါလဲ သိပါရဲ ့။
ဒါေပမယ့္
ေသြးပ်က္သူတို ့ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း
ခြပ္ေဒါင္းတို ့က ဘယ္ေတာ့မွ မလြမ္းဘူး
သင့္ ရဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္
ငါ ေလးျမတ္စြာ ဦးညႊတ္လ်က္ပါ ၊
“ရုပ္ နာမ္
ခႏၷာ ႏွစ္ပါး
အိုးစားကြဲသြားသည့္တိုင္ေအာင္
တမလြန္မွာ
ငါ့ အတြက္
ငရဲ မရွိ ။ နိဗၺာန္ မရွိ
လူထုလြတ္ေျမာက္ေရးသာရွိတယ္ ”ဆိုတဲ့
သင့္ရဲ ့ ႀကံဳး၀ါးသံၾကားမွာ
မာယာ တသိန္း
အပလိန္း အနႏၵ
ဗာလနံ စစ္လူမိုက္ေတြဟာ
သင့္ ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြေအာက္မွာ
ေၾကာက္ဒူး တုန္ေနၾကေပေရာ့မယ္ ။
No comments:
Post a Comment