လာတုန္းကလည္း
တေယာက္ထဲပါပဲ
ဘ၀မွာ လိုအပ္သမွ်
အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရ
အေတာင္အလက္ မစံုခင္
အေမ့ရင္ကို ေျခစုန္မကန္ခင္အထိေပါ့ ။
ေမတၱာတရားရဲ ့စြမ္းပကား
ႀကီးမားပံုမ်ား
အေမ့ရင္ခြင္ခိုလံႈ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုတဲ့ နိဗၺန္ဘံုဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အဖံုဖံုနဲ ့
ဘ၀မွာ ကံုလံုႁကြယ္၀ခဲ့ေလရဲ ့ ။
အခုေတာ့
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေဖာက္
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္
တေထာင့္ငါးရာ ေမတၱာေတာမွာ
ရင္ခံုစရာ အစံုစံုကို တြယ္ငင္ရစ္ခ်ည္
ဆယ္သက္ဆယ္ကမၻာထင္မိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
အေမ့ရဲ ့နိဗၺန္ဘံုဟာ မကံုလံုေတာ့ၿပီပဲ ။
ေလွ်ာက္စမ္း
ကိုယ္ခင္းတဲ့လမ္း
ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ဆူးၾကမ္းခ်င္ ႀကမ္းစမ္း
ခ်စ္သူရဲ ့အၿပံဳး အားေဆးတခြက္လို သံုးစမ္း
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရိုက္ႏွက္ေမာင္းႏွင္ထားစမ္း
ကံကိုသာယံု ဆူးပံုနင္းစမ္း
ကိုယ့္အခ်စ္နဲ ့ အရာရာကိုအေကာင္းတိုင္းျဖစ္ေစခဲ့ေပါ့ ။
ငမိုက္သား
ကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္ခဲ့ပံုမ်ား
အေမအိုကို ေမ့ထားခဲ့ၿပီး
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာစခန္း
လွမ္းခ်င္တိုင္းလွမ္း ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္း၊
ဒီလိုနဲ ့
မိဘေနရာ ေရာက္ရွိလာခဲ့
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာရဲ ့အေတြ ့ဟာ
အသိတရားတေပြ ့တပိုက္နဲ ့
ငါ့ရင္ကိုတိုက္ခတ္လာတဲ့အခါ
ေခတ္သစ္ အဇာသသတ္ဟာ
ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနပါေရာ့လား၊
အံ့ၾသထိတ္လန္ ့
ရိႈက္ငင္ငိုေႁကြး ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
အေမအိုထံပါး ၀ပ္တြားဦးခိုက္
မိုက္ျပစ္အေႁကြး ခြင့္လႊတ္ေပးပါ၊
အေမအိုရဲ ့ေဆြးေျမ့တဲ့ အေတြးမွာ
သားအတြက္နာက်ည္းစရာမပါ
အေမ့ရင္မွာ
ခ်စ္ေမတၱာတရားသာ လႊမ္းၿခံဳ
သားဘ၀ကို ကံုလံုႂကြယ္၀ ေနေစဦးမွာပါ သားရယ္ ။
(သားဆိုး သားမိုက္မ်ားနဲ ့ မဟာဂရုဏာရွင္ ခ်စ္ခ်င္းတရားျပည့္၀သူအေမမ်ားသို ့)
၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၉
No comments:
Post a Comment