ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ျပန္မေရာက္ဘူး
ေလာကလူ ့ရြာ ဤကမၻာ၀ယ္
ရွင္သန္ေနရ တခဏတြင္
ႏြားေျခရာခြက္ ပင္လယ္ထင္လ်က္
တပ္မက္တြယ္တာ မေနသာဘူး ---၊
မေသခင္ရ ဒီဘ၀မွာ
ရွာထားစီးပြား ဥစၥာမ်ားအား
အမွန္ထင္အပ္ ပံုမအပ္ႏွင့္
သမုဒၵရာထက္ ေရပြက္ပမာ
ရွိသည္သာတည္း ---၊
တမလြန္ခရီး ထြက္သြားႏွင့္ၿပီ
ဘာမွမပါ လက္ခ်ည္းဗလာ
သိမွတ္ရာတည့္
ေသာေသာညံညံ ငိုေႁကြးသံလည္း
နား၀ယ္မၾကားသာၿပီ
ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမည္နည္း ---၊
ဘ၀သံသရာ ၾကင္လည္လာခိုက္
ေမြးဖြားေသဆံုး လူျဖစ္ရႈံးရ
အပမၼာေဒန သမၼာေဒထ
မေမ့ေသာတရား ႏွလံုးသားမွာ
ဆင္ျခင္ကာထား လြတ္ေျမာက္ေလမလား
ႀကိဳးစားခ်င္သည္ ---၊
ရွင္သန္ျခင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္လိုက္ပါ
မရဏမင္းရဲ ့ သိမ္ဖ်င္းအမိန္ ့
အရိပ္ပမာ ကပ္လ်က္သာတည့္
ေၾကာက္စိတ္ကိုပယ္ လူ ့ဘံုလယ္တြင္
မ်ားက်ိဳးကိုသာ ေရွ ့ရႈပါလ်က္
ေစတနာမွန္ပင္ စမ္းေရလ်င္သို ့
တသြင္သြင္စီး ေအးျမၿပီးလွ်င္
စာပန္း စာခိုင္ စာငံု စာဖူး
အထူးထူးတို ့ ငါလွ်င္ေရးဖြဲ ့ခ်င္ခဲ့ ---၊
မင္း ငါ သူ လူတကာတို ့
လူ ့ဘံုခန္း၀ါ လူတို ့ရြာတြင္
မေသခင္မွာ
ဘာေတြထားခဲ့မည္လဲ ---၊
(၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တာေလးပါ။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ တဦး ဦး တိမ္းပါး
သြားတယ္လို ့ ၾကားတိုင္း ဒီကဗ်ာကို ရြတ္မိတယ္။)
No comments:
Post a Comment