ဘ၀က
ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳပါပဲ
မာန္မာန မထားတတ္သူ
ကမၻာေျမႀကီးက ေပးသမွ်နဲ ့
ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲတတ္သူပါ ၊
အႏုပညာကို ေပြ ့ဖက္
ကဗ်ာကို ရူးသြပ္တပ္မက္တဲ့သူ
အားနာတတ္တယ္
(တခ်ိဳ ့ကအတယ္လို ့ထင္)
လူေပၚလူေဇာ္မလုပ္တတ္သူပါ ၊
အခ်ိန္တိုင္းမွာ
အားလံုးအတြက္
ကိုယ္သာလ်င္ အနစ္နာခံခ်င္သူ
ရင္ခုန္သံ အသစ္သစ္ေတြကို
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ ရိတ္သိမ္းခ်င္သူပါ ၊
အေမ့ရဲ ့ ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာေနရင္း
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ
ငရဲႀကီး တဆယ့္ႏွစ္ထပ္
နိဗၺန္ဘံု အဖံုဖံု
ခ်စ္ခ်င္းတရားနဲ ့ လႊမ္းၿခံဳေစခ်င္ခဲ့သူပါ ၊
ဘုရားသခင္ကို မယံုခ်င္ေပမယ့္
ဘုရားသခင္ေပးသနားတဲ့
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ားနဲ ့
ဘ၀ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားမိသူပါ ၊
အဲဒီလိုလူတေယာက္ဟာ
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရး
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္မေကြးေအာင္ႀကိဳးစား
သစၥာတရား
ရွားပါးတဲ့ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ
ကိုယ့္ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြေတြကလဲ
ဘရုတပ္စ္ျဖစ္လိုျဖစ္သြား
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြၾကားမွာ
ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာရဲ ့
“ရန္သူမရွိ
မိတ္ေဆြသာရွိ။
မုန္းသူမရွိ
ခ်စ္သူသာရွိ”ဆိုတဲ့တရား
သံသရာ အဆက္ဆက္
ႏွလံုးသားအထက္မွာ ၊
No comments:
Post a Comment