Tuesday, December 25, 2012

လူျဖစ္ရတဲ့ … ဒုကၡ

လူျဖစ္ရတဲ့ … ဒုကၡ

အေမေပးတဲ့အသက္
ဖက္နဲ ့ထုပ္
ရန္သူလက္က
လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ခဲ့ဘူးတယ္….။

အခ်စ္ မာယာေက်ာ့ကြင္း
ဆင္းရဲျခင္းနက္နဲ
ဒုကၡတြင္းထဲလဲ
မက္မက္ေမာေမာ ခုန္ဆင္းခဲ့ဘူးတယ္ …..။

စြန္းထင္းေပညစ္
ေသာကစစ္စစ္မ်ားနဲ ့
လူျဖစ္ခဲ့ရေန ့ရက္မ်ား
အႀကိမ္ႀကိမ္ေလွ်ာ္ဖြတ္လည္း
နဂိုမူလ ျပန္မရေတာ့တဲ့ဘ၀
စိတ္ဟာမေကာင္းမႈမွာေမြ ့ေလ်ာ္တယ္ ….။

အေမ့၀မ္းကထြက္စ
ျဖဴစင္တဲ့ဘ၀ကိုတမ္းတ
အျပစ္မရွိေသးတဲ့ ခေလးေလးဘ၀ကို
တခါေလာက္ေရာက္ခ်င္ေသးတယ္…..။

အခုေတာ့…..
(ကို)ခင္၀မ္းသီခ်င္းစာသားလို
အမွားသံသရာမွာ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါမိေတာ့
--------- ---------- -----------
ေနာင္တေတြနဲ ့ လူ ……….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၀၁၁၂၀၁၂

ဘာအတြက္ ဘာကို လိုခ်င္တယ္ … မသိေတာ့ဘူး

ဘာအတြက္ ဘာကို လိုခ်င္တယ္ … မသိေတာ့ဘူး

သံသရာဟာ …..
မေခ်ာေမြ ့ေတာ့
ကာလသံုးပါးရဲ ့ ျဖစ္တည္ျခင္းးမ်ား
ယံုမွားသံသယ အေမွာင္ထုၾကား
ငါ့အား … အလင္းေရာင္ေပးပါ ……

ငတ္မြတ္ေတာင့္တမႈေဘး
ျပည္ထဲေရးႏွင့္၀မ္းေရးတို ့ထက္
လြမ္းေရးခက္ၿပီ
 အခ်စ္ေရ …
 ငါ့အား … လမ္းျပလွည့္ပါ …….

 ေရာ္ရြက္ေႂကြမ်ား
 ေလအေ၀ွ ့မွာ
 အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္
 ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါး
 ရင္ဆိုင္ရန္ခြန္အား
 ငါ့အား … ေပးလွည့္ပါ ….

 ထစ္ခနဲ ့ဆို
 ေခတ္နဲ ့ စံနစ္ဆိုးကိုသာ
 အျပစ္ဆိုေနခဲ့ရကာလမ်ား
 ငါ့ကို … ညႊန္ျပဆံုးမ
 အမွန္တရား ကိုယ္ထင္ျပပါ ……

အဲဒီ ငါ့တကိုယ္စာ
 ေတာက္ေလာင္တဲ့မီး
 အလွ်ံတၿငီးၿငီးထဲမွာ       
 ဖီးနစ္ငွက္လို ရွင္ျပန္ထေျမာက္လိုက္ရမလား
ပိုးဖလံလို မီးထဲတိုး၀င္မိုက္လိုက္ရမလား
 အသိတရား ငါ့အား ျပန္လည္ခ်ဥ္းကပ္လွည့္ပါ ……

ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏ
 ဘ၀တဏွာ တပ္မက္တြယ္တာပံုမ်ား
 ေဟာဒီ ေလာကီဘံုမွာ
 လူ ့အလို နတ္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ……..။         

 ရဲရင့္သက္ဇြဲ   ၂၄၁၁၂၀၁၂

ကိုယ့္အေတြးမ်ားလည္းခ်ာခ်ာလည္


ကိုယ့္အေတြးမ်ားလည္းခ်ာခ်ာလည္

တကယ္ေတာ့ ……
ျမစ္ကမ္းနေဘး သြားထိုင္မိတာကိုက
ငါ့ရဲ ့ အျပစ္ပါ …။

တဘ၀စာ အကုသိုလ္မ်ား
ငါ့အေပၚျပဳတ္က်လာပံုက
 ဂႏၶာရီဆန္လြန္းလွတယ္….။

လြင္ျပင္က်ယ္ ဟိုဘက္အဆံုးမွာ
ဘာေတြရွိမလဲ
မအိပ္ပဲ မက္ေသာ အိပ္မက္မ်ား
ျမစ္ေရထဲေမ်ာ ပါသြား ႀက ……

ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေထြးေပြ ့ခြင့္မရေသာ
အနာဂတ္အား
သပြတ္အူထ ဲဘယ္သူထည့္သြားခဲ့လဲ ….။

အခုေတာ့
ရွိသမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အကုန္လံုး
ပံုရိႈးလိုက္တယ္
ရိုးသားျခင္းအရင္းအျမစ္တခုသာ
ငါ့မွာက်န္ေတာ့တဲ့အထိ …..။

 ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၆၁၂၂၀၁၂

Tuesday, October 02, 2012

မိုက္ယံုတြင္မက မဲလည္းမဲတဲ့အေကာင္ေတြ

မိုက္ယံုတြင္မက မဲလည္းမဲတဲ့အေကာင္ေတြ
 
ရာသီေတြက နရီစည္း၀ါးမဲ့လာသလား
ဘ၀ကပဲ နရီစည္း၀ါးမဲ့ေလသလား
ကမၻာေျမႀကီးေရာ နရီစည္း၀ါးမဲ့ဲၿပီလား
ေမးခြန္းမ်ားနဲ ့ ကမၻာ မွာ
ေ၀ဒနာေတြသာ ေဒသနာျဖစ္လို ့…
 
ခံႏိုင္ရည္ဆိုတဲ့အရာ
စကားရည္လုပြဲ တခုလို
ေခါင္းစည္းတပ္ ကာရန္ေတြညွပ္ပီး
လက္ခုပ္လက္၀ါး တီးသံမ်ားၾကားမွာ
ဘ၀ဟာ ကတ္၀ပ္ခ္(Cat walk) ေလွ်ာက္သလိုမ်ိဳး
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ….ေသာကမီးက
ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းလို ႀကီးမားက်ယ္ျပန္ ့လာခဲ့ၿပီ …..။
 
အေတြးအႀကံမ်ား တီထြင္ႀကံဆေတြးေခၚ
ျမင့္ျမင့္ပ်ံ ေ၀းေ၀းျမင္
ဘ၀ရဲ ့အားမာန္ ဘာညာ အစရွိသျဖင့္
လူသားအားလံုးနားလည္
လူသားအားလံုးၾကားတယ္…. ျမင္တယ္ သိတယ္
သိရက္နဲ ့ပဲ သိရက္နဲ ့ပဲ မိုက္ခဲ့တယ္ …။
 
အဲသလို မ်ိဳး
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စဥ္းစားေတြးေခၚ
ေနထိုင္မႈအႏုပညာထဲ
မင္းဘယ္လဲ ငါဘယ္လဲ သူတို့ေရာဘယ္လဲ
ဆည္းဆာခ်ိန္တိမ္ေတာက္ ျပန္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ခါမွ
၀ုန္းကနဲ ဗုန္းတလံုးလို ေပါက္ကြဲ
ေခ်ာက္ကပ္ကပ္ ရယ္သံထဲမွာ
အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္
ခါးမလွရင္ေနပါေစ
၀မ္း၀ဘို ့အေရး သတိရပါေစ ….သတိရပါေစ…
အသံနက္ႀကီးအဆံုးမွာ
ခိုတအုပ္ သဲသဲလႈပ္လႈပ္ ထပ်ံသြားၾကတယ္….။
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၃၀ စက္တင္ဘာ၂၀၁၂
 
 

Saturday, May 19, 2012

က်ီေတာက္စြပ္ ခဏ မခ်စ္ၾကနဲ ့

က်ီေတာက္စြပ္ ခဏ မခ်စ္ၾကနဲ ့

ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး
ပုခံုးလက္ႏွစ္သစ္
လူျဖစ္ေအာင္ေမြး
အေမ့ ေက်းဇူး ဘာညာ
တဇာဇာေအာ္ဟစ္ ….

မရွိတာထက္ မသိတာခက္
လွတာမက္၍ ညစာခက္
ခက္ခဲဘ၀ႀကံဳမွ အေမ့တ
သားမွားၿပီ မွားၿပီ အေမရဲ ့
ငိုခ်င္းေတြခ် အေမ့အိမ္၀မွာ …..

အာကာကို လႊာပံုျပဳပါလို ့ အစခ်ီ
အေတာင္အလက္မစံုခင္ထဲက
ေျခစံုကန္ခဲ့ၾကပံုမ်ား
မိဘေနရာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အစျပဳတဲ့အခါ
အေမဘယ္လိုေနရွာမလဲေလ
မ်က္၀န္းထဲမွာ မိုးေတြရြာေစြ
ၿပိဳမယ့္ မိုးမသဲနဲ ့ေလ ……

အေမတေယာက္က
သားတေယာက္ကို ေျပာခဲ့ဘူးတယ္
ငါ့ကို မသနားနဲ ့ နင့္ကိုယ္နင္သနားတဲ့
(ပိေတာက္ဖူးေပၚ ပ်ံသန္း …….. ေမာင္လြမ္းဏီ)
ျပန္လာခဲ့ပါ သားရယ္…
အေမ ေသရင္လည္း ငါ့သားေတြ မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ
ငါ့သားေတြ ေသရင္လည္း အေမ့မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ …
(မထုတ္ျဖစ္ေသးေသာ အေမေမွ်ာ္ရွာေနေရာ့မယ္ နွင့္…..ရဲရင့္သက္ဇြဲ)

အေမ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာ
ေရႊ ေငြ တိုက္တာ ေမာ္ေတာ္ကား
ဒါေတြမလိုပါ မရခ်င္ပါဘူး
သားသမီးေတြရဲ ့ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာတရား
အေမ့ရင္မွာ လေရာင္ပါပဲ
အေမ့ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာတရား
သားသမီးမ်ားအေပၚ ထာ၀ရစီးဆင္းေနၿမဲ …

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၃၀၅၂၀၁၂



တကိုယ္ေတာ္ ေလမွာလြင့္ခ်င္တယ္

တကိုယ္ေတာ္ ေလမွာလြင့္ခ်င္တယ္

အခုေတာ့
ေရခဲေတြ အရည္ေပ်ာ္ကုန္ၾကျပီ ။

တေရြ ့ေရြ ့ကုန္လြန္ခဲ့
ပရိေဒ၀ မီးနဲ ့ထြန္းညွိတဲ့အလင္းေရာင္မွာ
ပိုးဖလံတို ့ရဲ ့ေတာင္ပံခပ္သံမ်ား
တရားျပ
ငါ ကိုယ္တိုင္ ငါဟာအျပစ္လဲမကင္းႏိုင္
အေတာင္တျဖတ္ျဖတ္ခတ္လို ့..။

ဒီလမ္းအဆံုးအထိ
ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ့ဦးမလား
ဒီေတာင္က
ေက်ာ္ႏိုင္ပါ့ဦးမလား
မေက်ာ္ႏိုင္ရင္လည္းေကြ ့သြား
ဘယ္လိုသြားသြား
တေန ့ေတာ့ေရာက္မွာပါ …။

၀ကၤပါ
ဆူညံရႈပ္ေထြး ဤအေရးမွ
ေျပးထြက္ခြာလို ခ်ည္ေႏွာင္သည္ႀကိဳး
ရုန္းထြက္ဘို ့ႀကိဳးစားတာေတြလည္း
ငါ မင္းကို ေျပာျပခ်င္တယ္….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၇၀၅၂၀၁၂


မီးေတာက္ထဲကိုပိုးဖလံ တိုး၀င္မိုက္တယ္

မီးေတာက္ထဲကိုပိုးဖလံ တိုး၀င္မိုက္တယ္

ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
ေမွ်ာ္ကိုးေနမိတဲ့စိတ္ကို
အျမစ္ျပတ္ေအာင္ မႏႈတ္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး ။

ေလွေမ်ာ ေလွနဲ ့လိုက္ၾကတယ္
ေငြေမ်ာေတာ့လည္း ေငြနဲ ့လိုက္ၾကျပန္တယ္
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အဲဒီထင္ေၾကးထဲကို မ်က္ေစ့စံုမွိတ္
ေနာက္ျပသနာ ေနာက္ရွင္း
ခပ္တင္းတင္းခုန္ဆင္းသြားၾကတယ္ ။

ဘ၀သံသရာမွာ
သမုဒယ အႏုအလွေတြနဲ ့
ယုယုယယ ေနခ်င္ေသာ္လည္း
ဘ၀ေမ်ာေတာ့ ဘ၀ေတြနဲ ့လိုက္ရ
အနာဂတ္ေတြ ေမ်ာေတာ့
ဘာေတြနဲ ့လိုက္ရမွာလဲ
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အဲဒီမီးထဲကိုပဲ ထင္းေတြထပ္ထိုးေနခဲ့ၾက ။

ဟိုးတုန္းကလို
အိပ္ကပ္ထဲ ေအာင္ဘာေလထီလက္မွတ္ေတြ ့ရံုနဲ ့
စကားကို အျပတ္မေျပာလိုက္ဘို ့
အဲသလိုမ်ိဳး ေခတ္ကို
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အိပ္မက္အသိုးေတြကို သာသာထိုးထိုးေပးေနျပန္ၿပီ .။

မယူလိုက္က မိုက္လို ့ထင္
ယူလိုက္ျပန္က ၾကိဳက္လို ့ထင္
မျပတ္သားတဲ့ စိတ္ကို ေခတ္တိုင္းမွာ
အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ဆြဲမႏႈတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပံုမ်ား
ထင္းေတြျဖစ္လို ့ ……။။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၂၀၅၂၀၁၂

Thursday, May 10, 2012

ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အိမ္ျပန္လာၾကျပီ ဘ၀ခိုငွက္ေတြမွာေတာ့

ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အိမ္ျပန္လာၾကျပီ
ဘ၀ခိုငွက္ေတြမွာေတာ့


ႏွင္းပြင့္ေလးေတြကို ငါခ်စ္တယ္
ႏွင္းအတုန္းအခဲေတြကိုလည္း ငါခ်စ္တာပါပဲ။
ေနြအခါမွာ ေ၇ျပင္က်ယ္
ေဆာင္းအခါမွာ ကစားကြင္းျဖစ္သြားတဲ့
ပင္လယ္ရဲ ့ ဘ၀ကို သနားလိုက္တာ။
၀င္ရိုးစြန္းႏိုင္ငံရဲ ့
ေဆာင္းနက္နက္ထဲတိုး၀င္သြားတဲ့အခါ
သနားစရာဟာ ငါျဖစ္လို ့သြားတယ္။

ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္က
ႀကံဳရတဲ့ ငါ့ အျဖစ္ကို
ျပန္ေျပာျပတာပါ။

လူေတြ လူေတြ
အသားအေရာင္ လူမ်ိဳး ကိုးကြယ္ရာ မတူေသာလည္း
ဘ၀ရွင္သန္ဘို ့ အနာဂတ္ရွင္သန္ဘို ့
သူတို ့ အသိုက္အၿမံဳေတြကို စြန္ ့ခြါခဲ့ရပံုက ထပ္တူ
ေဆာင္းခိုငွက္မ်ားရဲ ့ ပ်ံသန္းမႈမ်ိဳး ထပ္တူ
အဲဒီလို ထပ္တူျပဳမႈနဲ ့သူေတြကို
ေဟာဒီေျမေပၚမွာ ဘ၀ခိုငွက္ေတြလို ့ ငါဆိုလိုက္ခ်င္တယ္. ..။

ဖိႏွိပ္ခံရတဲ့ေ၀ဒနာကို ဖိႏွိပ္ခံရဘူးသူသာလ်င္ စာနာနားလည္ႏိုင္တယ္
လံုၿခံဳေအးခ်မ္းတဲ ့ ဒီေျမေပၚမွာ သူတို ့ရဲ ့ အိပ္စက္မႈေတြဟာ
ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ရာ အိပ္မက္ေတြနဲ ့ဖ်က္ဆီးခံေနရဆဲ
တေယာက္ခ်င္းရဲ ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကားနာရတဲ့အခါ
မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္တိုေလးေတြ ၾကည့္ရသလိုမ်ိဳး
ခံစားခ်က္အဖံုဖံု ငါ့ရင္ကို တုန္ေစတယ္
ငါ့ႏွလံုးသားကို ခုန္ေစတယ္
ငါ့ မ်က္၀န္းကို မႈံရီေ၀ေစတယ္။

ရုတ္ရင့္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လူမဆန္တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ
ေဟာဒီကမၻာႀကီးရဲ ့ ေနရာအႏွံ ့မွာျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ ဆိုတာ
ေအးခဲလြန္းတဲ့ ၀င္ရိုးစြန္းႏိုင္ငံတခုရဲ ့ လူသားေတြအေနနဲ ့
ယံုခ်င္မွ ယံုၾကမယ္…..။
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ အိပ္မက္ထက္ ဆန္းက်ယ္တယ္
၀တၳဳဇာတ္လမ္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္းတို ့ လိုက္မမွွွွွီတယ္ ။

ခင္ဗ်ားပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
တျခားတေယာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို စြန္ ့ခြာ
မိသားစုကိုစြန္ ့ခြါ ခ်န္ထားခဲ့ရတဲ့ ေ၀ဒနာ
အသြားထက္ထက္ ဓါးတလက္နဲ ့
ႏွလံုးသားတည့္တည့္ ထိုးစိုက္လိုက္သလိုမ်ိဳး ။

သူစိမ္းေတြရဲ ့ေျမေပၚမွာ
ဘာသာစကားမတူသူေတြရဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ယဥ္ေက်းမႈမတူသူေတြရဲ ့ အရိပ္ေအာက္မွာ
ရွင္သန္ခြင့္ရတာ ခါးသီးမႈတခုဆိုတာထက္
ငါ…. ကံေကာင္းေလျခင္းလို ့မ်ား
ခင္ဗ်ားတို ့ ေတြးမိဘူးရဲ ့လား

ငါေတာ့ မထင္ဘူး
က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ား ရဲေဘာ္ ရဲဘက္မ်ား
ဒုကၡတြင္းထဲ ျပစ္ထားခဲ့သလို
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အလြတ္ရုန္းခဲ့သလို
ခံစားရတဲ့စိတ္က သိပ္ႏွိပ္စက္လြန္းတယ္ ။

လူေျခတိတ္ဆိတ္
ညကေတာ့ အိပ္စက္သြားၿပီ
ေသာကလႈပ္ႏိႈး ေ၀ဒနာဆိုး အမ်ိဳမ်ိဳးနဲ ့
တေရးႏိုးတာလား တေရးမွမေပ်ာ္ေသးတာလား
မိတ္ေဆြ စိတ္ေလ်ာ့ စိတ္ေလ်ာ့
ဖိဆီးမႈက ေပါ့ေပါ့ေလးမွ မဟုတ္ပဲ ……..
ကဲ … ဒီလိုေတြးရေအာင္
ခင္ဗ်ားလြတ္ေျမာက္လာတဲ့အတြက္
က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု ေဆြမ်ိုးသားျခင္း
မိတ္ေဆြ ရဲေဘာ္မ်ား လိုအပ္ခ်က္
ခင္ဗ်ားကူညီေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ ့လြတ္ေျမာက္ ရွင္သန္မႈအတြက္
က်န္ရစ္သူမိသားစုက ၀မ္းေျမာက္ေနေပလိမ့္မယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ ့လြတ္ေျမာက္ ရွင္သန္မႈအတြက္
မိတ္ေဆြ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္မ်ားက ၀မ္းသာေနၾကလိမ့္မယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ ့လြတ္ေျမာက္ ရွင္သန္မႈနဲ ့
ကမၻာႀကီးကို အလွဆင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့
တို ့တေတြဟာ အထီးက်န္သူေတြ မဟုတ္ဘူး
တို ့တေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေတြ မဟုတ္ဘူး
တို ့တေတြဟာ အနာဂတ္မဲ့ေတြ မဟုတ္ဘူး
တို ့တေတြဟာ အသားအေရာင္ ရုပ္လကၡဏာ မတူညီၾကေပမယ့္
အေရျပားေအာက္က ေသြးေတြ နီပံုျခင္းတူၾကတယ္
တို ့တေတြဟာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္က ရုန္းထြက္လိုတဲ ့ဆႏၵတူညီၾကတယ္

ဒီမိုး ဒီေရ ဒီေလ ဒီေျမ ဒီလူေတြရဲ ့
ေမတၱာ ဂရုဏာ စြမ္းပကားနဲ ့ေဖးမကူညီမႈေအာက္မွာ
ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာသြားလိမ့္မယ္လို ့
ငါယံုတယ္….

ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အိမ္ျပန္လာသလိုမ်ိဳး
ဘ၀ခိုငွက္ေတြလည္း
တေန ့ေတာ့ အိမ္ျပန္ႀကရမွာ………..။


ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၄၀၄၂၀၁၂
၃း၃၆ ေအအမ္ 








Saturday, May 05, 2012

ေျပးလမ္းရဲ ့အဆံုးမွာ

ေျပးလမ္းရဲ ့အဆံုးမွာ

တခ်ိဳ ့…..
ဒရီးဒယိုင္ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ ့
ေျပးလမ္းေပၚကို တက္လာၾကတယ္
ဟန္ပန္ကေတာ့့ တာေ၀းအေျပးသမား ဂိုက္အျပည့္နဲ ့

တခ်ိဳ ့ ….
မသမာမႈကို
မင္းသားေခါင္းစြပ္လို ့
ေျပးလမ္းေပၚတက္လာၾကတယ္

တခ်ိဳ ့ ….
ေလသံၾကား တရားနာ
ေလဖမ္း ဒန္းစီး
ေတာ္၏ မေတာ္၏ သူမသိ
ေျပးလမ္းေပၚတက္လာၾကတယ္

တခ်ိဳ ့ ….
မမွန္ မတရားမႈကို
အျပဳတ္တိုက္မဟဲ့တဲ့
ကိုယ္ခံအားေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း
စိတ္ေကာင္းတခုနဲ ့
ေျပးလမ္းေပၚ တက္လာၾကတယ္

အႏိုင္ အရံႈးဆိုတာ
ပြဲၿပီးမွသိရမွာ
ေျပးလမ္းရဲ ့အဆံုးမွာ
တာေ၀းအေျပးသမား
ဘာေတြမ်ားရသြားမလဲ

ေျပးလမ္းအဆံုးမွာ
ေညာင္သီးလဲစား
ေလးသံလည္း နားေထာင္…..။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၅ ေမ ၂၀၁၂


Sunday, April 22, 2012

ဒီမွာၾကည့္စမ္း အသဲႏွလံုးေတြ မီးခဲလိုပဲ

ဒီမွာၾကည့္စမ္း အသဲႏွလံုးေတြ မီးခဲလိုပဲ

မင္းလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ
ညွင္သာစြာ ေျခလွမ္း ေျဖးေျဖးေလးလွမ္းလွည့္ပါ ။
မင္းစကားေျပာတဲ့အခါ
တိုးတိုးဖြဖြ ရယ္သံလႊလႊ
ဖူးငံုသစ္စ ႏႈတ္ခမ္းပါးလ်
လက္၀ါးေလးနဲ့ ကာေျပာစမ္းပါ ။

ဟိုမွာေတြ ့လား ……
ကြန္ကရစ္ အတုန္းအပံုေတြၾကားမွာ
ျမစ္ဆံုေလ
ဧရာ၀တီအတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္ၾကတဲ့။

မင္းမ်က္၀န္းေတြထဲက
ေၾကက္ရြံ ့စိုးရိမ္စိတ္ေတြကို
ျမစ္ဆံုမရိပ္မိေစနဲ ့
ဧရာ၀တီေပၚကို မက်မိေစနဲ ့
ကိုယ့္လက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္တြယ္
တရားတဖက္ ဓါးတလက္နဲ ့
သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြပါကြဲ ့။

အခ်စ္ေရ …..
အရြယ္ေတြ အရုပ္ေတြ အေရာင္ေတြ ယံုၾကည္ရာေတြ
ေခတၱခဏေမ့ထား
ေဟာ့ဒီ ေျမေပၚမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းသူ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာ့ဒီ ေျမေပၚမွာ ႏွစ္ကာလရွည္လ်ားလာေရာက္အေျခခ်သူမ်ား
ေဟာ့ဒီ ေရ ေျမ ေလ တို ့ရဲ ့သစၥာတရားကို ေစာင့္သိသူမ်ား
ေဟာ့ဒီ ႏိုင္ငံရဲ ့ အနာဂတ္သစ္ကို ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ တည္ေထာင္လိုသူမ်ား
ျမစ္ဆံုအေရး ဧရာ၀တီအေရးမွာ လက္ေႏွးမေနၾကနဲ ့….
အဖိုးမိႈင္းသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးရင္ …..
(………………………..ဓါးမေသြးေလာက္ပီမို ့လို ့မ်ားစာခ်ိဳး)
တိုက္ပြဲထဲ ရဲရဲတိုးသြားမွာအေသအခ်ာပဲ …။

အခ်စ္ေရ ….
ရင္ကိုဖြင့္ၾကည့္စမ္း ဘာေတြေတြ ့ႏိုင္မလဲ……..။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၀၀၄၂၀၁၂

Saturday, April 14, 2012

ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူး ဖူးၾကၿပီေလ

ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူး ဖူးၾကၿပီေလ

ႏွင္းပြင့္ေတြက ေျမျပင္ေပၚကို
အရွိန္ျပင္းျပင္း ေျပးဆင္းလာၾကတယ္…။
ေလအေ၀ွ ့မွာ အေအးဓာတ္က
အရိုးထိေအာင္ ထိဳးထဲ့လိုက္သလိုမ်ိဳး
ေျခာက္ေသြ ့ေနတဲ့ ေျမျပင္ကေတာ့
ငိုပြဲ ဆင္ေနေလရဲ ့ ….။

ငါေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ကေန
အလြမ္းေတြ ကိုင္းကူးဆက္
ဖူးပြင့္လာတဲ့ေ၀ဒနာ
ပိေတာက္၀ါ
ပိေတာက္၀ါ
တို ့ေရ တို ့ေျမမွာ
အတာေရေလာင္း ခ်မ္းေျမ ့ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းၿပီ …။

ႏွစ္ကာလမ်ား
သတိရတမ္းတမိေပါ့
ဒီမွာေတာ့
ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအႀကိဳညမွ်ားမွာ
ငါ့ … ျပဴတင္းမွျမင္ရတဲ့ လမင္း
ပိေတာက္၀ါအေရာင္နဲ ့
ထိန္ထိန္ေတာက္လို ့ ……

ငါ ဒိေန ့တေန ့လံုး
ငါ … အထီးက်န္ အေဖၚမဲ့ ေရခံဖံုးေျမအေပၚမွာ
ပိေတာက္ေတြကို အလြမ္းေတြနဲ ့ဖုံုး
အလြမ္းေတြကို ပိေတာက္ေတြနဲ ့ဖံုးေနတုန္း
တံခါးေခါက္သံၾကားတယ္
ေနေအာင္ရယ္ ခင္သန္းႏုရယ္ ဇင္၀ိုင္းနဲ ့
ေမသန္းႏု သီတာသိမ့္ ေဖာ္၀မ္းတို ့
ေရေတြရႊဲရႊဲစိုလို ့
ငါ့ …အိမ္ေရွ ့မွာ ….. ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၃၀၄၂၀၁၂


Monday, April 02, 2012

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ


ငါ သတင္းအဆံုးသတ္ကို

နားမေထာင္ေတာ့ပါဘူး

ဒီတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းတဲ့

ပတ္၀န္းက်င္ကို

ငါတို ့ေျမမွာ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲက

လူးသာလြန္ ့သာ ေအာင္ပြဲအေၾကာင္းကို

အသိေပးရေတာ့မယ္။



တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ

တေယာက္ေယာက္နဲ ့စကားေျပာခ်င္တယ္

မ်ိဳးႀကီး သီခ်င္းတစ

ငါ့ ေ၀ဒနာကို လာဖြေနတယ္။



၀မ္းသာမႈလြန္ကဲတဲ ့အသဲက

ဖြင့္ထားတဲ့ အင္တာနက္ေရဒီယိုရဲ ့

အသံျမွင့္တဲ ့ခလုပ္ကို

ခပ္ရဲရဲ အဆံုးထိ ဆြဲျမွင့္လိုက္တယ္။



ငါ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါ

လူသံ ေခြးသံေတြၾကားရ

ရဲကားရဲ ့ဂီတသံၾကားရ

တံခါးေခါက္သံမ်ားၾကားရ

ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ဟာ တိတ္ဆိတ္မႈကေန ႏိုးထလာခဲ့ၿပီ ။



ငါ အသက္ျပင္းျပင္းတခ်က္ ရႈရႈိက္

တံခါးကို အသာလွည့္ဖြင့္အလိုက္မွာ

မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ၿပံဳးေနတဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာကိုအေတြ ့မွာ

ေခြးေဟာင္သံကလြဲလို ့ အားလံုးဟာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားရဲ ့ ။



အေမး အေျဖမ်ား

ငါ့တိုင္းျပည္ရဲ ့ အေျခအေနမ်ား

ေၾကလည္တဲ့အထိ ရွင္းျပ ငါ့ရင္ထဲက ဆႏၵ

ငါ့ရင္ထဲကေသာက သူတို ့သိသြားၾကေလရဲ ့

ရဲသားရဲ ့ သတိေပးခ်က္အၿပီးမွာ

အားလံုးကို အၿပံဳးနဲ ့ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။



လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ႏွစ္တုန္းကေတာ့ တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္

ေအာင္ပြဲကိုေပြ ့ဖက္ခဲ့ရတာေတြ

ရန္သူရဲ ့ ေကာက္က်စ္မႈေတြ

ဒဏ္ရာေတြကိုပြတ္သတ္

ခဲဲမွန္ဘူးတဲ့ စာသူငယ္ရဲ ့ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈမ်ား

အေတြးမ်ား မိုးမဆံုး ေျမမဆံုး

ငါေနတဲ့ အရပ္ကေတာ့ ၀န္ရိုးစြန္းဆိုတဲ့အတိုင္း

ျပန္လည္ေအးခဲသြားပံုမ်ား



တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ

တေယာက္ေယာက္နဲ ့စကားေျပာခ်င္တယ္ ……။



(လြန္ခဲ့ေသာ နာရီပိုင္းအတြင္းက အျဖစ္အပ်က္အားေရးဖြဲ့ျခင္း)



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၁ဧၿပီ၂၀၁၂

၁၈း၄၅






Saturday, March 31, 2012

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တိုက္ပြဲရွိရမယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တိုက္ပြဲရွိရမယ္

ပန္းေပါင္းစံု ဖူးပြင့္တယ္လို ့ ေျပာရမွာလား
သပြတ္အူ ေမ်ာလာတာေတြ ့ရတယ္လို ့ေျပာရမွာလား
အမယ္ဘုတ္ရဲ ုသူ ့ခ်ည္ခင္
ျမန္မာျပည္ထဲကို၀င္ေနတာ
ငါ …ထင္တယ္
ကမၻာဦးအစ
ျမန္မာရယ္လို ့ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္ကထဲက
ေမြးရာပါ ဗီဇစရိုက္
ကပ္ဆိုက္လာတာပဲျဖစ္မယ္ …။

အခုတေလာ …
web ေပၚ net ေပၚ mail ေပၚ
ငါ့ ဖန္သားမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ေပၚလာသမွ်အကုန္းလံုး
စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက် ျဖစ္ရပံုမ်ား
ရႈရိႈက္ေနရတဲ့ ေလေတြေတာင္မွ
ပုပ္အဲ့နံေစာ္သလိုခံစားလာရ …။

အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္
အဲဒီသံုးရပ္စလံုးအတြက္
ရိုးစင္းေသာ အေျခခံတရား
မရွိမျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားပါပဲ
တခုေတာ့စဥ္းစားၾကဗ်ာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးေရး
အျပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
ဒါေတြဟာ အသစ္ေတြမဟုတ္ဘူး
ရန္သူရဲ ့ေနာက္ေက်ာကိုပို ့ထားတဲ့လက္ထဲက
စိတ္ပုတီးကုံးဟာ မီဂါတန္ဗံုးေတြပဲျဖစ္တယ္။

လွည့္စားမႈ မာယာကပဲ အားေကာင္းေလသလား
ကိုယ့္ညီအကိုမ်ားရဲ ့တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ကပဲအားေကာင္းသလား
မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး
ဘာကိုယံုလို ့ ဘာကို ပံုၾကမွာတဲ့တုန္း
ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့သမိုင္း ရိုင္းသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးလား
ကိုယ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့သမိုင္း ကိုင္းသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးလား
ကိုယ့္ရဲ ့ေပးဆပ္မႈေတြ ေကြးသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးလား
တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ အသက္စြန္ ့သြားသူမ်ားအေပၚ
သစၥာေဖာက္ရာေရာက္သြားမွာကို မေၾကာက္ဘူးလား…..။

ယုံခ်င္သူေတြ ယံုၾကပါ
ပံုခ်င္သူေတြ ပံုၾကပါ
ႀကိဳးတန္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္သလိုမ်ိဳး
အသက္ကိုညာဏ္ေစာင့္တယ္
ဟန္ခ်က္ညီေစကြဲ ့
ေအာ္ … ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ေသြးစြန္းလက္မ်ားကို မခ်စ္ေသာ္လည္း
ေအာင့္ကာနမ္းၾကပံုမ်ား ဒ႑ာရီဆန္လြန္းေနမလား …။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁ မတ္ ၂၀၁၂


Friday, March 23, 2012

ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ကို အိပ္မက္ျခင္း

ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ကို အိပ္မက္ျခင္း


အိပ္မက္ေတြကို ေျခရာခံၾကည့္ေတာ့
ႏွစ္ေတြကိုအထုပ္ျဖည္ခ်
ေခတ္ေတြကို ပီပီသသျမင္ရတယ္
ၾကယ္ေတြေႁကြတုန္းလား ။

အတြင္းစည္း အျပင္စည္း
လူ ့စည္း ဘီလူးစည္း
စည္းေတြရဲ ့ခရီးအကြာအေ၀းေတြၾကား
လသာသာမွာ ကစားမလား နားမလား
ရိုးစင္းတဲ့ မာယာမမ်ားတဲ ့ တရား
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေဟာဒီ ဒြႏၷယာမွာ ရိုးသားခဲ့ဘူးတယ္။

မိုင္တိုင္မ်ား တြားတြားတက္လာၾက
အရိပ္မ်ား ပိုရွည္လ်ားလာ
အတၱမ်ား ပိုသိပ္သည္းလာ
ဘ၀က ပိုၿပီးပါးလ်လာခဲ့
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ လမ္းဆံုမွာ
ငါ့ရွိတာအကုန္ပံုရိႈးခဲ့ၿပီး
ေမွာက္ထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးဖဲခ်ပ္
ပြတ္ဆြဲေနဘို ့အခ်ိန္
ငါ့ဘ၀ လက္က်န္နဲခဲ့ပံုမ်ား
သံေ၀ဂရစရာ
အရင္းအတိုင္းခ်ျပလိုက္တယ္။

ဟာ ကနဲ ဟင္ ကနဲ အသံေတြႀကဲသြားတဲ့အခါ
လဲသြားတ ဲ့ငါ
လြဲသြားတဲ့ငါ
မိသားစုရဲ ့ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ နဲ ့
ေသမင္းရဲ ့ဟားတိုက္ရီေမာသံ
ငါ့အတြက္ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ ေခါင္းေလာင္းသံပဲျဖစ္မယ္ ။

(၂၃ - မတ္လ - ၂၀၁၂ မွာေရာက္ရွိမယ့္ေမြးေန ့အတြက္)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၀၀၃၂၀၁၂

ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ေမြးေန ့

၃ မတ္လ ၂၀၁၂ တြင္က်ေရာက္ေသာေမြးေန ့အထိမ္းအမွတ္

အဖိုးသခင္ကိုယ္ေတာ္မီႈင္း၏ဂုဏ္
ေက်းဇူးေတာ္မ်ားအား ဦးခီုက္လ်က္ ............



ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ဂႏၶာရီေလးခ်ိဳးႀကီး

၁။

ေၾသာ္ - စံဌာနီ စံဌာနီႏွင့္၊ သံသရာလည္ခဲ့တဲ့၊ ျမန္မာျပည္ ဗရုတ္ဗရက္၊ ျပဳတ္ပ်က္နန္းဆီက၊ ဂႏၶာရီ တရုတ္ တရက္ ၾကငွန္းဆီသို႔၊ ႏႈတ္ဆက္စမ္းမယ္လို႔၊ ကမၼဌာန္း ရတုအတိုင္းေပကိုး၊ (အိုကြယ္) ရုတ္တရက္ လွမ္းခဲ့ပါတဲ့ ဘန္းတစု မိႈင္းေရႊကိုယ္။


၂။ ၾသ - ယဥ္စစ အႏႉးေတြေပါ့၊ သခင္ဘဦး သခင္လြင္ရဲ႔ျပင္၊ အယဥ္တြင္ ယွဥ္မရႏိုင္တဲ့၊ ခင္လွကေလး တေျပာင္ေျပာင္ စြန္းသူနဲ႔၊ ေမာင္ထြန္းျမင့္ ဆိုသူ အမတ္တရွဥ္းရဲ႔ျပင္၊ ျဒပ္လင္းသဟာ ဒဂုန္တာရာႏွင့္၊ မျဖံဳ ရန္တကာ မေအာင္သမွ် တင္းမဟဲ့ဆိုတဲ့၊ ေမာင္လွဝင္း တကၠသိုလ္ဇာနည္တို႔နဲ႔၊ တို႔ဗမာျပည္ ေဝဟင္ယံမွ၊ ေလယဥ္ပ်ံ ေကာင္းကင္စခန္းေပပ၊ ေဒါင္းယဥ္ပမာလို ျမန္းခဲ့၊ စခန္းတမ်ိဳး သာသာယာယာႏွင္၊ တို႔ဗမာ အလံေအာက္ေပပ၊ ဗန္ေကာက္ တဆိတ္ဆင္းၿပီး၊ အဂၤလိပ္ပိုင္ ေရႊေဟာင္ေကာင္မွ၊ ထို႔ေနာင္ေသာ္ တေလာတဖံု ေခတ္ဆိုတဲ့၊ အိုး ေကာဠဳမၸရာဇ္ တခါဝင္တဲ့ျပင္၊ ရာဇာဘုရင္ အလီလီသနင္းေတြရဲ႔၊ ပီကင္းဗိုလ္ဝင္ခံၾကၿပီး၊ ဟို အရင္ယမန္ လူ႔တခြင္ လြမ္းေလာက္တဲ့၊ ဗဟိုပလႅင္ပ်ံ မုခဒင္စခန္းရဲ႔အျပင္၊ လူ႔သဘင္ တနန္း တည္ရန္ ထင္ေလာက္သည့္၊ တီယန္ဆင္ တေထာက္ျမန္းၿပီး၊ ေခ်ာက္ကမ္း ကမၻယံဝင္းေတြႏွင့္၊ ေျမာက္နန္းအလံ ခင္းမည္ဟု၊ နန္ကင္းတဖန္ ဆိုင္းခဲ့ၿပီး၊ ရွံဟိုင္း သာနဂိုရဲ႔အျပင္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ ယမန္ အေဟာင္းကဲ့သို႔ေသာ၊ ဟန္ေခ်ာင္းမွာ တအားကိုးမဟဲ့လို႔၊ ဘုရာပုထိုး ရွိရွဥ္ခိုးၿပီး၊ ကၽြန္မ်ိဳးေခတ္ တခါမႀကံဳဘို႔လို႔၊ ပတၱနာအစံု ညြတ္ကာေပ်ာင္းတဲ့ၿပီး၊ 'ေမာ္စီတုန္း' ဆိုတာ ထိုရာဇာဟာ မေဟာ္ အရည္ တႏႈန္းလိုသာ ေကာင္းပါေစလို႔၊ ေဒါင္းရတု ျမန္ဗဟိုမွာေနာ္ကြယ္၊ အေပါင္းတစု အေၾကာင္းေၾကာင္းရႈၿပီး ေတာင္းဆုပန္ဆို။

၃။ အႏွီစံရာ ေဘးမကင္းတကင္း အေရာက္ေနာ္ ျမန္းခဲ့ေသာ္လည္း၊ ျပည္ဂႏၶာ ေသြးရင္းေပါက္ေဖာ္တို႔ လြမ္းရာက၊ နန္းဆက္၌ စေနခို၊ ေရႊဘိုႏွင့္ ရတနာပံုအဆင္း၊ (အိုကြယ္) ေနညိဳညိဳမွာျဖင့္၊ ဆရာ အာရံုမကင္း။

၄။ သို႔ရာတြင္၊ တို႔ဗမာဇာတာတခြင္၌္၊ ဒသာ မျမင္ ေျပာင္းခ်ိန္သင့္ၿပီမို႔၊ ေဒါင္းအရွိန္ ေကာင္းခ်ိန္ ဝင့္ပါလိမ့္၊ အခြင့္အခါဟုတ္ၿပီမို႔၊ အမ်ားအစီအရီ၊ တအားညီညီ ထုတ္ၾကေပေတာ့၊ (အမယ္မင္း) အႏုတ္စုတ္ ဂုတ္စုတ္ အျပည္လုခဲ့တဲ့၊ ထာဝရအသင္းတည္းဟူေသာ၊ ကမၻာဒျမ ရွင္းေပမည့္၊ (ေၾသာ္) ကၽြန္ပ္ အၾကည္တစု တို႔ႏွင့္တကြ၊ တရုတ္ျပည္သူ႔ မဟာသမတမင္း။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း။
[ဒဂုန္တာရာရဲ႔ ဧရာဝတီ ယန္စီ ေဗာ္လဂါ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]
(မာယာမဂၢဇင္းမွ)



Sunday, March 18, 2012

poerty day



Poetry DayPoetry Day

ဆန္း ႏွင့္ ၾကည္

ဆန္း ႏွင့္ ၾကည္ (ဒဂုန္တာရာ) ဂ်ပန္ ၀င္ေရာက္လာေသာ ၁၉၄၂ တြင္ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ေရာက္ပါၿပီ။ အဂၤလိပ္မ်ားထြက္ခြာၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္တို႔ ၀င္ေရာက္ လာသည္။ ဗိုလ္မွဴးရန္ႏုိင္က က်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ လုပ္ေဖၚလုပ္ဖက္။ တကၠသုိလ္သမဂၢ အတြင္းေရးမွဴး ကုိ ထြန္းရွိန္ သူက ‘ရန္ကုန္သိမ္းၿပီးၿပီဗ်၊ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္က သိမ္းတာ၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ရန္ကုန္သြား၊ အလံျပ ဘုရားလမ္းကုိသြား၊ ပတ္ခ္ဟုိတယ္မွာ က်ေနာ္တို႔ လူေတြရွိတယ္’ သေဘၤာၾကဳံႏွင့္ က်ေနာ္ ရန္ကုန္သြားသည္။ အေရွ႕ အာရွ စစ္ျဖစ္သည္ႏွင့္ ရန္ကုန္ကုိ ဂ်ပန္တုိ႔က ဗုံးၾကဲလုိက္သည္။ထုိအခါ အသြားအလာမ်ား ပ်က္ကုန္ေတာ့သည္။ ခါတုိင္း သြားေနက် ဧရာ၀တီသေဘၤာလည္း မရွိေတာ့။ သည္ေတာ့ ဘုိကေလးမွ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ႏွင့္ ပန္းခ်ီဆရာ ကုိ အုန္းလြင္ တုိ႔ ပါလာေသာ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ က်ဳိက္လတ္ဆိုက္သည္ႏွင့္ က်ေနာ္လုိက္သြားသည္။ ညဘက္ ရန္ကုန္ဆိပ္ ကမ္းသို႔ ကပ္ခြင့္မရ၍ ခေနာင္တုိ႔ဘက္တြင္ တညအိပ္၍ ေနာက္ေန႔ နံနက္ေစာေစာ ရန္ကုန္ ေရာက္သြားသည္။ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ဆိပ္ကမ္းမွေန၍ အလံျပဘုရားလမ္းမွေန၍ အလံျပဘုရားလမ္းရွိ ပတ္ခ္ဟုိတယ္သုိ႔ တန္းသြားလိုက္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ေတြ႔ပါၿပီ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္မ်ား၊ သူတုိ႔သည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မ ေတာ္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပၿပီ။ လန္ကတ္စတာလမ္းေထာင့္ရွိ မက္သဒစ္ေက်ာင္း (ယခု အထက ၁ ဒဂုံ) သည္ BIA ေခၚ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္၏ စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ယင္းဗမာ့တပ္မေတာ္ စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ဘက္ရွိ ယခင္ အဂၤလိပ္ သံ အမတ္ႀကီး အိမ္တြင္ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းကုိ သြားေတြ႔ရသည္။ ဗိုလ္လက္်ာကေခၚ၍ ပါသြားသည္။ ကုိေအာင္ဆန္းကုိ ေရညႇိစိမ္းေရာင္ သကၠလပ္စစ္၀တ္စုံႏွင့္ ခါးတြင္လည္း ဓားခ်ိတ္ လ်က္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲတြင္ တမ်ဳိးျဖစ္သြားသည္။ အံ့လည္း အံ့ဩသြားသည္။က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ သခင္ေအာင္ဆန္း ၏ ႐ုပ္ပုံလႊာ။ ယခင္ ျမင္ေနက် သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုပ္ကားခ်ပ္ကေတာ့ ပင္နီအေပၚဖုံး၊ ေရႊေတာင္လုံခ်ည္ႏွင့္၊ သမိုင္းဆိုသည္က လည္း ေျပာင္းလဲတတ္သည္မဟုတ္ပါလား။ ယခင္ကေတာ့ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သူက သခင္ေအာင္ဆန္း ေခၚလွ်င္ႀကဳိက္ သူ၊ ယခု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတဲ့။ ထုိအခါ ဗိုလ္ေတဇ ဟုလည္း ေခၚသည္။ နာမည္က မတြင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း နာမည္ ကသာ သမုိင္းတြင္သြားသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းအနီးရွိ ပတ္ခ္ဟုိတယ္တြင္ က်ေနာ္မတည္း၊ လူမ်ားေနသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္ ကုိထြန္းလွ ေခၚသြားေသာ လန္ကတ္စတာလမ္းရွိ ထရီနီတီေဂဟာဟုေခၚေသာ အမ်ဳိးသမီးေဆာင္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ အမ်ဳိးသမီးေဆာင္တြင္ တနသၤာရီဘက္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ခ်ီတက္ရာလမ္းေၾကာင္းရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဖြဲ႔လွ်င္သုံးရန္ ေခၚလာေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား စုေနသည္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္ သေဘာ။ က်ေနာ္ အဲ သည္မွာ တည္းလုိက္သည္။ က်ေနာ့္အတြက္ စႏၵရားတလုံး ယူေပးထားသည္။ အေတာ္ပဲ။ (ခ) တညေနတြင္ ကုိေအာင္ဆန္း ေဆး႐ုံတက္ေနသည္ဆို၍ သြားၾကည့္ရန္ က်ေနာ့္ကုိ လာေခၚၾကသည္။ သူတုိ႔ကေတာ့ သခင္သန္းထြန္း၊ ကုိဗဟိန္း၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ကုိေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းကို ခုတင္တလုံးႏွင့္ ေတြ႔ရသည္။ သူတုိ႔က က်ေနာ့္ကုိ ‘ခင္ဗ်ား လူႀကီး ၾကည့္လုပ္ဦးဗ်၊ ၾကည္တုိက္မွ ေဆးေသာက္မယ္ ျဖစ္ ေနတယ္ဗ်’ ဟု သူ႔ဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပၾကသည္။ ကုိေအာင္ဆန္းကေတာ့ မထုံတက္ေသး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ျပဳံးလုိက္မိ သည္။ ‘ခင္ဗ်ားနဲ႔ မိတ္ဖဲြ႔ေပးရမယ္ဗ်၊ လာ၊ မခင္ၾကည္နဲ႔ မိတ္ဖဲြ႔ေပးရမယ္၊ အေပၚဆုံးထပ္မွာေနတယ္ လာ’ ဟု တေယာက္က ေျပာ၍ က်ေနာ္တို႔ လူစုသည္ ေဆး႐ုံႀကီးလုပ္ထားရာ အေပၚထပ္သုိ႔ တက္သြားၾကသည္။ (ဒုိင္အုိ မိန္းကေလးေက်ာင္းကို စစ္အတြင္းက ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံအျဖစ္ ျပဳလုပ္ထားသည္) သုံးထပ္တြင္ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ အထဲေရာက္ေသာအခါ ဆရာမ မခင္ၾကည္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ စႏၵရားႀကီးတလုံးရွိသည္။ ‘တေယာက္ ကုိ သီခ်င္းဆိုခုိင္းရမယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ားတီး’ က်ေနာ့္ကုိ စႏၵရားေရွ႕သို႔ပုိ႔လုိက္သည္။ မခင္ၾကည္က အခန္းထဲျပန္၀င္သြားသည္။ စႏၵရားခလုပ္မ်ားကုိ က်ေနာ္ စမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ တီးလုိ႔မရ၊ အသံမ်ား ပ်က္ေနသည္။ ႀကဳိးညႇိမထားသျဖင့္ ဘယ္လုိမွ တီး၍မရ၊ က်ေနာ္ကလည္း ဇီဇာေၾကာင္သည္။ စႏၵရား အသံေကာင္းေကာင္းမွ တီးခ်င္သည္။ ‘လုပ္ေလဗ်ာ၊ သီခ်င္း တပုဒ္’ တေယာက္က ေျပာလုိက္သည္။ ‘တီးလုိ႔ မရဘူးဗ်၊ ႀကဳိးက်ေနတယ္၊ တီးရင္ အသံေၾကာင္တယ္’ သူတုိ႔က နားမလည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေကာ္ဖီမ်ားေရာက္လာ သည္။ ကုိေအာင္ဆန္း၏ ခ်စ္သူ မခင္ၾကည္က ျပန္ထြက္မလာ။ က်ေနာ္ ေကာင္းစြာမွတ္မိေနသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္ တုိ႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္ က်ေနာ္တေယာက္သာ စႏၵရားတီးတတ္၍ က်ေနာ့္ကို မၾကာခဏ တီးခုိင္း သည္။ မခင္ၾကည္ ျပန္ထြက္မလာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ရွက္ေနဟန္တူသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူစုမွာ အသက္ပင္ ၃၀ မ ေက်ာ္ေသး။ က်ေနာ္က သည္အသိုင္းအ၀ုိင္းထဲတြင္ အသက္အငယ္ဆုံး။ ထုိအခါက အသက္ ၂၂၊ ကုိေအာင္ဆန္းက ၂၆ ႏွစ္၊ ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ ကုိဗဟိန္းတုိ႔ကလည္း က်ေနာ့္ထက္ ႀကီးၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ မခင္ၾကည္ကုိ က်ေနာ္က ၾကည့္ေကာင္းသူဟု ခံစားမိသည္။ မ်က္ခုံးေမႊး ထူထူ၊ မ်က္ႏွာထားလည္း ခ်ဳိသည္။ ၾကည္လင္ ခ်ဳိျမ၊ ေလွကားထစ္မွ က်ေနာ္တို႔ ဆင္းလာေသာအခါ ေခ်ာသားပဲဗ်၊ ကုိေအာင္ဆန္း ေရြးတာမဆိုးဘူး’ ဟု က်ေနာ္က ေျပာလုိက္သည္။ သူတုိ႔ကလည္း တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾကျပန္သည္။ ထုိအခါက က်ေနာ္တုိ႔သည္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ (ဂ) ကုိေအာင္ဆန္း ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမွ မခင္ၾကည္ကုိ လက္ထပ္မည္ဟူေသာသတင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္ ပ်ံ႕ ႏွံ႔သြားသည္။ ယင္းသုိ႔ ဂ်ပန္၀င္စက က်ေနာ္တုိ႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လက္ထပ္သြားၾကသည္။ ပထမဦးဆုံး လက္ထပ္သူက ကုိလွေအာင္၊ သူက ဖ်ာပုံသူ သန္းသန္းႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ မဂၤလာလက္ထပ္ ထမင္းစားပဲြ တြင္ က်ေနာ္ စႏၵရားတီးသည္။ လူမ်ားမ်ားမဟုတ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ အသုိင္းအ၀ိုင္းသာ။ ဗိုလ္လက်္ာ ေရႊေတာင္ၾကားရွိ ဧည့္ ခန္းေဆာင္တြင္ က်ေနာ္တုိ႔ လူစု စုေ၀းေနၾကသည္။ က်ေနာ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထုိအခါက နာမည္ေက်ာ္ၾကား ေနေသာ စႏၵရားဆရာ စိန္ေ၀လွ်ံက တီးေနသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းက က်ေနာ္ ေရာက္ၿပီးမၾကာခင္ စိန္ေ၀လွ်ံရွိရာသုိ႔ သြား ကာ ‘ခဏေနဦးဗ်၊ ေဌးၿမဳိင္ စႏၵရားတီးမလို႔’ ဟု ေျပာလုိက္သည္။ က်ေနာ္ အံံ့ဩသြားသည္။ ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ တေယာက္တီး ေနစဥ္ သီခ်င္းမဆုံးခင္ ရပ္ခုိင္းရသည္လုိ႔။ က်ေနာ္ မအံ့ဩေတာ့ ကိုေအာင္ဆန္း က သည္လုိလူမ်ဳိး။ လြန္ခဲ့ေသာ တပတ္ခန္႔ကပင္ သခင္ျမအိမ္ရွိ စႏၵရားကုိ က်ေနာ္တီးေနစဥ္ ကိုေအာင္ဆန္း စစ္၀တ္စစ္စားႏွင့္၀င္လာသည္ က်ေနာ္ေဘးတြင္ ကိုထြန္းလွက သီခ်င္းဆိုေနသည္။ ‘သည္လုိအခါမ်ဳိးမွာ ခ်စ္ၾကမယ္ ၾကင္နာၾကမယ္ သီခ်င္းကမဟန္ ဘူးဗ်’ ဟု က်ေနာ့္ကုိ ၾကည့္ကာ ေျပာလုိက္သည္။ က်ေနာ္က ပထမေတာ့ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း ဘယ္လုိလူပါလိမ့္ဟု ေတြးမိသည္။ က်ေနာ္ဆက္တီးသည္။ ကိုေအာင္ဆန္း ကလည္း ဆက္ေျပာသည္မဟုတ္။ ခ်က္ခ်င္း ေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ အျပင္သုိ႔ထြက္သြားသည္။ ေဟာအခုက်ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ အတင္းတီးခုိင္းျပန္သည္။ က်ေနာ္က မတီးခ်င္၊ မတီးခ်င္သည္မွာ အျခားမဟုတ္ စိန္ေ၀လွ်ံတီးေနသည္ကုိ ရပ္ခုိင္း၍ က် ေနာ့္ကုိ တီးခုိင္းသည္ကို က်ေနာ္မႀကဳိက္။ သူကေတာ့ မရ။ က်ေနာ္က ထုိင္ေနရာမွမထသည္ကို လက္ႏွင့္ေခၚၿပီး အတင္း လုပ္ပါဦးဗ်။ ကဥၥနသီိခ်င္းဟု ဆိုလုိက္သည္။ အားလုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး က်ေနာ္ သီခ်င္းတီးလုိက္သည္။ ဖန္ခြက္ထဲတြင္ ေရႊေရာင္တဖ်တ္္ဖ်တ္ ဆာေကးနံ႔ တသင္းသင္း။ အေပါင္းအသင္းမ်ားမွာ ကသူ က။ ဦးဘဂ်မ္းက ဖုိး၀႐ုပ္ႀကီးကဲ့သို႔ တလႈပ္လႈပ္၊ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လက္ထပ္သြား ၾကသည္ကို က်ေနာ္ အံ့ဩေနသည္။ သခင္ခ်စ္၊ ေက်ာင္းဆရာသခင္ခ်စ္က သူ႔တပည့္မေလး ခင္သန္းညြန္႔ႏွင့္ လက္ထပ္ သည္။ သည္လူေတြ ဘယ္လုိ လူေတြလဲ။ က်ေနာ္ ေတြးမိသည္။ သူတုိ႔ကို ေကာင္းစြာနားမလည္။ က်ေနာ့္ကိုလည္း တ ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ စေနၾကသည္။ အဆုိးဆုံးက ဗိုလ္စၾကၤာ၊ သူက က်ေနာ့္ စႏၵရားလက္သံကုိ သေဘာက်ေနသည္။သူ႔ အိမ္္ရွိ ျပင္သစ္ပေလရယ္ သုံးေခ်ာင္းေထာက္ စႏၵရားႀကီး၊ ဂရင္းပီယာႏုိ က်ေနာ္ပဲ တီးရသည္။ သူႏွင့္အတူေနသူ ေဂ်ာ္ဂ်ီ ကိုတင္ေအာင္က အဂၤလိပ္သီခ်င္းႀကီးမ်ားကုိ ေကာင္းစြာတီးတတ္သူ၊ ဗမာသီခ်င္းေတာ့ သူ မတီးတတ္၊ ကုိတင္ေအာင္ မွာ ၁၉၃၆ က အုိးေ၀မဂၢဇင္း ေကာ္မတီတြင္ ပါသူ၊ (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုတင္ေအာင္သည္ မခင္ၾကည္၏ ညီမအမာႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္) က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုေအာင္ဆန္း ေလွာ္တာျဖစ္မွာပဲဟု ေတြးမိသည္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ။ ထုိအခါက က်ေနာ္သည္ ေရႊေတာင္ၾကားရွိ ဗိုလ္လက္်ာအိမ္မွ စႏၵရားကိုတီးျဖစ္သည္။ ေရႊေတာင္ၾကားရွိ ဗမာ့လြတ္လပ္ ေရးတပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးမ်ား ေနထုိင္ေသာ အိမ္တုိင္းလုိလုိ စႏၵရားရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ တီးသူက မရွိ။ က်ေနာ္ကုိ သူတုိ႔ ကေမွ်ာ္တတ္ၾကသည္။ က်ေနာ္ ဗိုလ္လက္်ာအိမ္မွ စႏၵရားကို သိပ္ႀကဳိက္သည္။ အသံက ခ်ဳိသည္။ က်ေနာ္ တီးေနစဥ္ ကို ေအာင္ဆန္းကားႀကီးႏွင့္ ေရာက္လာသည္။ ထုိအခါက ဗိုလ္လက်္ာ အိမ္တြင္ ကိုဗဟိန္းေနသည္။ ‘ကိုဗဟိန္း ဘယ္မလဲဗ်’ ဟု က်ေနာ္ကုိ လွမ္းေမးမွ စႏၵရားကုိရပ္ကာ ‘မရွိဘူး ကုိေအာင္ဆန္း ကိုဗဟိန္းအျပင္ထြက္သြား တယ္’ ‘လာဗ်ာ က်ေနာ္နဲ႔ လုိက္ခဲ့စမ္းပါ မဂိုလမ္းမွာ ပလာတာသြားစားရေအာင္’ ဟု ရပ္ရင္းေျပာသည္။ ‘ေနပါဦးဗ် ျဖည္းျဖည္း ေပါ့’ က်ေနာ္က မဂိုလမ္းကုိ ပလာတာသြားစားမည္ကုိ သိပ္မႀကဳိက္၊ သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ၿပီမဟုတ္လား၊ သည္ေနရာမ်ဳိးကို တေယာက္တည္း မသြားသင့္ဟု ထင္သည္။ က်ေနာ္က သိပ္မလုိက္ခ်င္၊ သူထုိင္ၿပီးေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စကား တေျပာေျပာ၊ သူက လက္ထပ္မည္အေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို ေျပာသည္။ ‘က်ေနာ္ သိေနတဲ့ ကိစၥပဲ၊ အိ္မ္ေထာင္မႈဆိုတာ လည္း အႏုပညာရွိတယ္ဗ်’ ဟု သူက က်ေနာ္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေျပာလုိုက္သည္။ ကိုေအာင္္ဆန္းက အဂၤလိပ္လုိ တခါတရံေျပာတတ္သည္။ က်ေနာ္က ျပဳံးလုိက္သည္။ က်ေနာ္က အႏုပညာသမားဆုိ၍ က်ေနာ္ကို သည္စကားေျပာျခင္းျဖစ္မည္။ က်ေနာ္တို႔ စကားေျပာလုိက္သည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ သူလည္း ပလာတာ စားခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားၿပီလား မသိ၊ က်ေနာ့္ကုိ မေခၚေတာ့။ မၾကာမီပင္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီး ဧည့္ခန္းေအာက္ထပ္တြင္ လက္ထပ္ပဲြက်င္းပသည္။ ထုိအခါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထပ္သည့္ သတင္းမွာ ဟုိးဟုိးေက်ာ္သြားသည္။ ကိုေအာင္ဆန္း လက္ထပ္သြားသည္။ လက္မထပ္ခင္ ၂ လ ေလာက္ကလားမသိ၊ သူႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အတူေနၾကေသးသည္။ ပထမ က်ေနာ္ ဗိုလ္ေဇယ်အိမ္တြင္ေနသည္။ ဗိုလ္ေဇယ်အထက္ဗမာျပည္ စစ္ထြက္သြားၿပီး သခင္တင္ဦးႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုေအာင္ဆန္းအိမ္သုိ႔ ေျပာင္းသြားၾကသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းက သူႏွင့္အတူလာေနရန္ေခၚသျဖင့္ ေျပာင္းသြားၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ လက္ထပ္အၿပီးတြင္ ေရႊေတာင္ၾကားရွိ အေျမာက္ ၂ လက္ႏွင့္ အိမ္မွ အင္းလ်ားကန္ေဘးရွိ တထပ္အိမ္ေလးသုိ႔ ေျပာင္းသြားသည္။ ထုိအခါက အေရးေတာ္ပုံ ရာဇ၀င္အမည္ရွိ စာအုပ္တအုပ္ ေရးေနသည္။ ယင္းစာအုပ္ကို ကုိိဗဟိန္းက ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိသာ ေရးေစသည္။ ေရးေစလုိသည္မွာ အျခားအေၾကာင္းမဟုတ္၊ ဂ်ပန္သုိ႔ သြားသည့္အေၾကာင္း။ က်ေနာ္က ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္မ်ားကုိ လုိက္ေမးရသည္။ ထုိအခါကေတာ့ ဗိုလ္ရန္ေအာင္ႏွင့္သာေမးရသည္။ယင္းစာအုပ္ ေရးသည့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ ကိုေအာင္ဆန္းထံသြားသည္။ သူက လက္ထပ္ခါစ အင္းလ်ားကန္ေဘးရွိ အိမ္ တြင္ ေနသည္။ သခင္တင္ဦးႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔သြားၾကသည္။ မခင္ၾကည္ႏွင့္ အတူတြဲ၍ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔သည္ ဆင္၀င္မွေန၍ အိမ္ထဲသို႔၀င္ၿပီး စကားေျပာၾကသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ရႊင္ပ်ေနသည္ကို က်ေနာ္သတိ ထားမိသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ယခင္လုိ ႐ႈသိုးသုိး မ်က္ႏွာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့။ ယခုေတာ့ ျပဳံးစစ၊ ခ်ဳိျမျမ၊ မခင္ၾကည္ကုိ လည္း က်ေနာ္က ယခင္က ထင္ထားသည့္အတုိင္း ေခ်ာေမာသူဟု နားလည္ထားသည္။ သခင္တင္ဦးႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ ေယာက္သည္ ကိုုေအာင္ဆန္းတုိ႔ လင္မယား အိမ္မွျပန္လာၾကသည္။ သခင္တင္ဦးႏွင့္ က်ေနာ္က စာအုပ္အေၾကာင္းလည္းေတြး၊ ကုိေအာင္ဆန္းတို႔ အေၾကာင္းလည္းေတြး။ သူ႔ဘ၀ ဆန္းသစ္ လာၿပီဟု က်ေနာ္က ေတြးေနသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ အသိုင္းအ၀ုိင္းတြင္ သူကတမ်ဳိး၊ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ၾကဳတ္၊ သူက လြတ္ လပ္ေရးအေၾကာင္းကုိသာ ေတြးေနသည္။ ယခု အိမ္ေထာင္က်ၿပီဆိုေတာ့ သူ၏ဘ၀သည္ ရႊန္းပလာၿပီဟုု က်ေနာ္က ေတြးေနမိသည္။ ထုိကာလက က်ေနာ္တုိ႔၏ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ေဇယ် စသူတုိ႔လည္း လက္ထပ္သြားၾကသည္။ သခင္သန္း ထြန္းက မခင္ၾကည္အမႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္။ ဗိုလ္ေဇယ်မွာ ၁၉၃၉ မႏၲေလး အေရးေတာ္ပုံတြင္ ပုလိပ္မ်ား ပစ္ခတ္မႈ ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရ၍ ေဆး႐ုံတက္ေနစဥ္က ပန္းသီးလာေပးေသာ ေက်ာင္းသူေလးႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္သည္။ ဗုိလ္လက်္ာ ကလည္း ပဲခူးသူ မခင္လွႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္။ အလွက က်ေနာ္ႏွင့္ သီခ်င္းဆိုဖက္။ သူတုိ႔ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လက္ထပ္သြားၾကသည္ကို က်ေနာ္ ဤသုိ႔ေတြးသည္။ က်ေနာ္က ကိုဗဟိန္းလက္ထပ္ၿပီး စ စစ္မျဖစ္မီ ကာလက အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖူးသည္။ က်ေနာ္ ကိုဗဟိန္း၏အေတြး အေခၚကုိ မွတ္မိေန သည္။ ကုိဗဟိန္းက လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ ဒုကၡ သုတ္ခေတြကုိ ေ၀မွ်ဖို႔ပဲဗ်ဟု ေျပာသည္။ ယခုလည္း သူတုိ႔သည္ ဖက္ဆက္ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ေပါင္းရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည္ မဟုတ္၊ သုိ႔ေသာ္ သမုိင္းဆိုသည္က တမ်ဳိး၊ ကိုေအာင္ဆန္းသြားသည္က တ႐ုတ္ျပည္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ အမြဳိင္သုိ႔သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ‘သမုိင္း ကံၾကမၼာ’ ေၾကာင့္ ဂ်ပန္ သုိ႔ ေရာက္သြားၾကသည္။ သူတို႔ ဖက္ဆစ္မ်ားႏွင့္ မေပါင္းခ်င္သည္ကုိ က်ေနာ္သိေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ စိတ္ဓာတ္ က်ေနသည္ဟု က်ေနာ္ေတြးသည္။ စိတ္ဓာတ္က်သည့္အခါ မိမိ၏ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို ေ၀မွ်မည္ ခ်စ္သူကုိ တမ္းတမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔သည္ တေယာက္ၿပီး တေယာက္လက္ထပ္သြားၾကသည္ဟု ယူဆမိသည္။ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းလည္း ဂ်ပန္ ေခတ္ကတည္းက လက္ထပ္သြားသည္။ သူ႔ဇနီး မႏြယ္က က်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္။ လက္ထပ္ျခင္း ဆိုသည္မွာ မိမိတို႔ ဘ၀၏ အဆိုးအေကာင္း အေတြ႔အၾကဳံကုိ ေ၀မွ်ခံစားျခင္းဟု ယေန႔တုိင္ ေတြးေနသည္ တေယာက္တည္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္းထက္ မိမိစိတ္ဆင္းရဲျခင္းကို ေ၀မွ်မည့္ ခ်စ္သူႏွင့္ ေနရျခင္းသည္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းက သူတုိ႔သည္ လက္ထပ္ၾကေလသလား၊ အသက္ထက္ဆုံးပင္ သူတုိ႔ ဇနီးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ၾကသည့္ အေထာက္အထားရွိၾကသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ သူတုိ႔လက္ထပ္သြားၾကေသာ္ လည္း သူတုိ႔၏ မူလ ယုံၾကည္ခ်က္သည္ ေျပာင္းလဲမသြား၊ ယင္းသည္ ခ်စ္ေမတၱာစစ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒဂုန္တာရာ ၂၃-၂-၉၉ (ထုတ္ေ၀ျခင္း မျပဳရေသးသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ စာအုပ္အတြက္ ေရးသားေပးသည့္ စာမူ ျဖစ္ပါသည္) ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂ အမွတ္ ၇၁ မွ

Thursday, March 08, 2012

ဇိုးခ်ိဳကို သတိရလို ့ေရးတဲ့ကဗ်ာ


ဇိုးခ်ိဳကို သတိရလို ့ေရးတဲ့ကဗ်ာ

အႏွစ္ေလးဆယ္အလြန္ကာလမ်ား
အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မ်ား
ရာျပည့္ကြင္းနံေဘး
ရတနာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ေထာင့္ဆံုးစားပြဲမွာ
သတိပဌာန္ထိပ္က
Saila လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေထာင့္ဆံုးစားပြဲမွာ
အတူ၀ိုင္းထိုင္ခဲ့ၾက ကာလမ်ား
လတ္ဆတ္တယ္လို ့ထင္ရတဲ ့ ေလမ်ား
ရႈရိႈက္လိုက္တိုင္း
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ခုႏွစ္ နဲ ့ခုႏွစ္ဆယ့္ေလး၊ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး
ေသြးညွီနံ ့ေတြအၾကား
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ရင္ခုန္သံေတြမွာ
ကမၻာမေၾကမႈေတြ စုေ၀းလို ့ ….။

အနာဂတ္အတြက္
ငယ္ႏုစဥ္ကာလရဲ ့ သံေယာင္တိုင္တည္စကားမ်ား
မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္ဖူး မ်ား
ေျပးလႊားေနေသာဘတ္စကားအိုႀကီးမ်ား
မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာ သက္ျပင္းမ်ား
ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေသာ ေသာကမ်ား
မ်က္ရည္နဲ ့ရင္းရေသာ ဘ၀မ်ား
လူတေယာက္ရဲ ့သက္တမ္း ျဖတ္သန္းမႈမွာ
ခံစားမႈအား ဘ၀တပါးေျပာင္းသြားၿပီလား
သိရက္နဲ ့ပဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ႀကိတ္ခံစားခဲ့ရ …….။

အထီးက်န္ဆံတဲ့အခါမ်ား
သို ့တရံတခါဆီ(တေပြတည္း) ၊မိုးရဲရင္ေဆာင္းရဲရမယ္
စစ္ကိုင္းလမ္း၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ နားေထာင္မိတဲ့အခါ
ခင္၀မ္းရဲ ့… ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေႁကြး
……………. နင္နဲ့ငါ သူငယ္ခ်င္းပဲေနာ္၊သူစိမ္း ၊ၿမိဳင္၊ႏွင္း
အခ်စ္ကိုရင္း၍၊ညေကာင္းကင္ရဲ ့ေတးသမား၊ျပည္မွာေဆာင္း
ျပန္နားေထာင္မိတဲ့အခါ ……
ဖိုးခ်ိဳေရ …. မင္းတို ့ရဲ ့ေပးဆပ္စြန္ ့လႊတ္မႈအေပၚ
ငါ…တကိုယ္ေကာင္းဆန္သလိုမ်ားျဖစ္ေနေရာ့သလား
ငါ့ဘ၀ ငါ့ကမၻာမွာ ေတာ့ မရဏမင္းရဲ့ သိမ္ဖ်င္းတဲ့အမိန္ ့သံ
နားမွာလွ်ံေနၿပီ ….။

ကမၻာ့အေအးဆံုး အရပ္မွာ
အပူေလာင္ဆံုးေ၀ဒနာေတြနဲ ့
ေန၀င္ခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ့အခါ
ခ်စ္ခင္သူမ်ားကိုတမ္းတ မိတ္ေဆြမ်ားကို အမွတ္ရ
ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ညီၿပီလား
လူစံုၿပီလား
ရထားဥၾသသံၾကားတယ္
စည္းခ်က္ညီညီ စည္းခ်က္ညီညီ စည္းခ်က္ညီည ီ……။

(ေရႊတိဂံုဘုရားပြဲေစ်း စည္းခ်က္ညီဆိုင္ေရွ ့ကဓာတ္ပံုထဲမွာ
ပုဆိုးအနီနဲ ့မင္းဟန္ကိုေတြ ့လို ့ေရးတဲ့ကဗ်ာ)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၇၃၂၀၁၂




Sunday, February 26, 2012

အေရြ ့က ခင္ဗ်ားတို ့ကိုယ္ထဲမွာ

အေရြ ့က ခင္ဗ်ားတို ့ကိုယ္ထဲမွာ

ကမၻာဦးက အစျပဳရိွခဲ့တာလား
ဘယ္ကာလက စခဲ့တာလည္း
ငါ့ ဦးေခါင္းမ်ား ခ်ာခ်ာလည္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား ရြာလည္ေနတယ္ ။

အခုေတာ့
စိတ္ပ်က္ ၿငီးေငြ ့ဘြယ္ ဘ၀ေတြထဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းမ်ား
တြားတြားတက္လာပံု
ကမၻာကုန္က်ယ္သေရြ ့ပါပဲ
ေဟာဒီမွာ……
လဲက် ေရႊဘ ျပန္ထၿပီကြ ။

အားလံုးဗ်ာ ……..
ေသေရး ရွင္ေရး
လူတိုင္းေတြ ့ရမဲ့ေဘး
လူတိုင္း ေတြ ့ရတဲ့ေဘးပါ
အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြ
အေရးေတြ ေဘးေတြ
အတၱေတြ မာနေတြ ခ၀ါခ်
အနာဂတ္လူ ့ေဘာင္ေခါင္းေထာင္ထဘို ့
ၿပိဳင္တူတြန္းလိုက္ၾကပါစို ့ ….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၆၀၂၂၀၁၂
၅း၃၀ေအအမ္


Saturday, February 18, 2012

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ကမၻာ၀င္ရိုးစြန္းနားက ႏိုင္ငံတခုမွာ

ေရေမ်ာကမ္းတင္ေနတဲ့ငါ

လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္က အသိုက္ေရႊ့ ့တယ္။

ေနရာသစ္ကိုခ်ီတက္ဘို ့အတြက္

ေနရာေဟာင္းကို ႏႈတ္ဆက္

ခင္၀မ္းရဲ ့သီခ်င္းငါ့ ရင္တြင္းမွာ............

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ......တျပည္သူမေရႊထားေရ

ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမယ္ .....

ေနရာသစ္မွာ ႏွင္းပြင့္ေတြေလ

အလြမ္းရင့္ေတာ့ ပန္းပြင့္လိုမေၿကြ

ႏွင္းပြင့္လိုေ၀

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္း ႏွင္းရယ္......

ငါေနတဲ့အရပ္မွာ

ေရတြင္းမေတြ ့ရေသာ္လည္း

ငါ .... ေသတြင္းထဲမွာ

ႏွင္းေရ လို ့ေအာ္ခဲ ့တယ္ ။။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၁၈၀၂၂၀၁၂

၀၃း၀၂ ေအအမ္



Tuesday, February 14, 2012

ခ်စ္သူမ်ားေန ့ သမင္လည္ျပန္

ခ်စ္သူမ်ားေန ့ သမင္လည္ျပန္

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ
မလိုပါဘူး အခ်စ္ေရ
တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေလးထဲ
သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္တခ်က္သာ
ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္ဟာ
ျမင္းတေကာင္လို ကဆုန္ေပါက္
ငါ့ေရွ ့ကိုေရာက္ရွိလာတယ္ ။

ရွစ္ဆယ့္ခြန္ရဲ ့ ေဖေဖၚ၀ါရီမွာေ၀တဲ့ႏွင္း
မႏၱေလးရဲ ့ ေတာင္သမာန္မွာ ေ၀တဲ ့ႏွင္း
ေအာ္ …ခ်စ္သူမ်ားေန ့မွာ ေ၀တဲ့ႏွင္း
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး သတိရေနမလား
ကိုယ္က ကမၻာ့၀င္ရိုးစြန္းနားမွာ
ေ၀းကြာျခင္းက တို ့အတြင္းထဲမွာ ။

ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ
ျမစ္ေရေတြက တို ့ႏွစ္ဦးသားကိုတုိးေ၀ွ ့သြား
ခိုင္မာတဲ့ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းက တုတ္ေႏွာင္ထားတယ္မဟုတ္လား
မဂၤလာရွိေသာေန ့ပါ ညီမေလးေရ
အရာရာျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သမွ်
ေက်းဇူးေတြ အခ်စ္ေတြ ေပပြေနတဲ့ဘ၀ေလးထဲမွာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္က
ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလွပ လတ္ဆတ္ေနဆဲ
ပစၥဳပၸန္ရ ဲ ့ေရာက္လာတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလည္း
လွပလတ္ဆတ္ေနၿမဲသာပ
အနာဂတ္ရဲ ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလည္း
လွပလတ္ဆတ္ေနဦးမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ ယံုတယ္ ။

(ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္သက္တမ္း အမွတ္တရ)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၄၀၂၂၀၁၂
၇း၃၈ ေအအမ္



Monday, February 13, 2012

ရွာပံုေတာ္



ရွာပံုေတာ္

လိုခ်င္တာေတြ အရနည္းၿပီး မလိုခ်င္တာေတြ

ဗံုးေပါလေအာ

ဘူးသီးႏုႏုမခူးရ အကင္းေတာင္ မေတြ ့လိုက္ရတဲ့ဘ၀

အဲဒီ ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို ထိပ္တံုးခတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္ ….။

အရင္ဆံုး အစိုးမရတဲ့ စိတ္ေတြကိုပဲ ထိပ္တံုးခတ္ထားလိုက္ပါ

ညညဆို ထထေအာ္တယ္

ဘုန္းႀကီးတေစၧေတြ ဘုန္းႀကီးတေစၧေတြ ၿပီးေတာ့လည္း

ထရံမွာထိုးထားတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ႀကီးနဲ ့

မွတ္ပလားကြ မင္းတို ့အလွည့္က်မွ မင္းတို ့အလွည့္က်မွ

စိတ္လိုလက္ရ ရွိလာတဲ့အခါ

တေယာျပားေလးု ခ်စ္သူကိုေထြးေပြ ့သလိုမ်ိဳး

တမိုးေအာက္မွာ တေယာက္ထဲရွိေနသလို

ကိုခင္၀မ္းႀကီးရဲ ့ သီခ်င္းေတြကို တခုတ္တရ ဖြဲ ့ႏြဲ ့

နာရီေခါက္သံဟာ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္နဲ ့ ညဥ့္ယံကိုေျခာက္လွန္ ့ေန

အို …ဒီညဟာ တမ်ိဳးပဲေလ …..

ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေၾကြး

နင္နဲ ့ငါ သူငယ္ခ်င္းပဲေနာ္ သူစိမ္း

သူ ့အႏုပညာကို နဲနဲေလးမွ မတိမ္းမယိမ္းေစခဲ့သူ

သူ ့အႏုပညာအယူအဆ ငါ့ေသြးသားကေတာင္းတတယ္..

ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ ေမွာ္

အေဖ့သြား ေရထဲမွာ အိပ္ေနသည္ ….။



ဘာရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး

အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ ့ ညေကာင္းကင္ရဲ ့ေတးသမားကို

နားေထာင္ပီး

အခ်စ္ကို ရင္း၍ နားေထာင္ပီး

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ျပန္ျမင္မိတဲ့ အေၾကာင္း …။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၉၀၉၂၀၁၁

၆း၁၀ေအအမ္

က်ိန္စာ

က်ိန္စာ

ေအး မင္းမွာ
အခု ငါ့ေၾကာင့္ရတဲ့ အနာ
ဒီအနာ ရင္းကိုက္ေယာင္ယမ္းလာေလ
မင္းမွာ စိတ္ဒုကၡ ကိုယ္ဒုကၡ ၾကီးမားေလးလံေလ
ျဖစ္မွာပဲ အဲဒီ အနာ ျပည္ေပါက္ေျခာက္ကပ္သြားတဲ့အခါ
မင္း ကိုယ္မွာ အမာရြတ္ဆိုတာၾကီး ထင္းကနဲ က်န္ေနခဲ့လိမ့္မယ္။


အဲဒီေတာ့မွ
ဒီအမာရြတ္ၾကီး
ကို ပြတ္သပ္ျပီးကဗ်ာ
ေတြ တပုဒ္ျပီးတပုဒ္ေရးေပ
ေတာ့ ဘ၀တသက္တာကဗ်ာဆရာ
လုပ္ေပေတာ့ မထီတရီ ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္နဲ႕။ ။

ခင္ေအာင္ေအး
၁၄၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉

Wednesday, February 08, 2012

အႏႈတ္ ၃၀ စင္တီဂရိတ္

အႏႈတ္ ၃၀ စင္တီဂရိတ္

ဥေရာပကို
ငါေရာက္စတုန္းက အခုလိုပဲ
ႏွင္းေတြေ၀တဲ့ေဆာင္းေပါ့ ။

တကၠသိုလ္မွာ ေ၀တဲ့ႏွင္း
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ ့လား
အခ်စ္လက္ကိုဆြဲ ႏွင္းမႈန္ထဲမွာေလွ်ာက္လို ့လည္ခ်င္တယ္
သီခ်င္းေလးေတြမွ မဆံုးေသး
အုန္းကနဲ ၀ုန္းကနဲ လွ်ပ္တပ်က္
မ်က္ေစ့တမွိတ္အတြင္းမွာ
သူစိမ္းတို ့ရဲ ့ ရာသီ ခ်စ္လို ့က်ီစား
ငါ့အား ႏွိပ္စက္ၾကၿပီမို ့လည္း
ဥေရာပရဲ့ ေ၀ဒနာညမ်ား ကဗ်ာစုေတြ
ေသမင္းလက္က လုၿပီး ေရးခဲ့တယ္ ။

ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္က
ေသတြင္းက လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းေျပာျပတာပါ။

အခုေတာ့ …
ေသမင္းက စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ ့ဖမ္းခ်ဳပ္
ရဲရင့္သက္ဇြဲဆိုတဲ့ေကာင္ကို
ပါကင္ဆမ္ ေရာဂါနဲ ့
ရာသက္ပန္ အက်ယ္ခ်ဳပ္တဲ့ေလ ….

အခန္းထဲက
ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
အႏႈတ္ (၇)ရွိတယ္
အခန္းျပဴတင္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
အႏႈတ္(၃၀)ရွိတယ္

တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ ႏွင္းေတြကို
စိုက္ၾကည့္မိေတာ့
အေမ ၊ အကို မိသားစု
ညီမေလး သမီး သား
မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ား
ႏွင္းေတြၾကားမွာ
အၿပံဳးနဲ ့ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။

သီခ်င္းသံ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ၾကားတယ္

သူတို ့အေပၚ တာ၀န္မေၾကသလိုမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား …..
……………………………………………………………
ျပန္သင့္ မျပန္သင့္ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ ……….။

(ခင္၀မ္း သိခ်င္းစာသား။ ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေၾကြး၊ ျပည္မွာေဆာင္း)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၀၃၀၂၂၀၁၂




Saturday, February 04, 2012

ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဒ္လား

ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဒ္လား

မႏုသတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ

လူ ့အသက္တေခ်ာင္းရခဲေကာင္းပံုမ်ား

ဘုရားေဟာေပမို ့သာ။

ေၾသာ္ ..... သတ္လိုက္ၾကတဲ့ အသက္ေတြ

သူတို ့ကသတ္လိုက္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကသတ္လိုက္

ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးမ်ားသဖြယ္

စာနာမႈမ်ား ဘယ္ကမၻာမွာ ထားခဲ့ၾကၿပီလဲ.....

ေဟာဒီဘဒၵကမၻာမွာ ပြင့္သမွ် ဘုရားအဆုူဆူ

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ေတာက္ေခါက္သံ ျပင္းျပင္းတခ်က္ေအာက္မွာ

ေပါက္ကြဲသြားပံုမ်ား တစစီ

နာက်င္ရလြန္းလို ့

နာက်ည္းရလြန္းလို ့

နာက်ည္းစရာေတြမ်ားလြန္းလို ့

အခုေတာ့ ဒီဘ၀ႀကီးထဲ

လူျဖစ္လာရတာကိုပဲ

စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ နာက်ည္းေနမိေတာ့တယ္ ။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၄၀၂၂၀၁၂

နံနက္၀၀း၃၀


Sunday, January 22, 2012

သုမနေက်ာက ဒဏ္ရာေတြလဲ ၾကည့္ၾကပါဦး

သုမနေက်ာက ဒဏ္ရာေတြလဲ ၾကည့္ၾကပါဦး



ေပ်ာ္ေနၾကလား

ေပ်ာ္လိုက္ၾကပါ

စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္

အကုန္လံုးနီးပါး လြတ္လာၾကတာ မဟုတ္လား …။


အေျပာင္းအလဲေတြက

နံနက္ခင္းရဲ ့ အာရုဏ္

ေရာင္နီသန္းလာပံုမ်ိဳး

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အကုန္လံုး

ေဟာဒီ ..မ်က္ေတာင္တဆံုးမွာ

ပံုၾကေတာ့မွာလား ….။



ျပဳခဲ့တဲ့ ငရဲ နဲ ့ ကုသိုလ္တပဲ လဲတဲ့ပြဲမွာ

၀န္နဲ ့အားကမမွ်

ပုခံုးနဲ ့မခ်င္သူမ်ား

ေခါင္းနဲ ့ရြက္ခ်င္သူမ်ား

နဲနဲေလာက္ေတာ့ စဥ္းစားပါ

လူမေသဘူးတဲ့အိမ္က မံုညွင္းဆီ ..

ရွာ … ရွာ … ရွာ ……။



လမ္းမထက္ လြင့္စဥ္ က်က်န္ရစ္တဲ့

ပိုင္ရွင္မဲ့ ဖိနပ္ သခင္မ်ားအတြက္

ဒဏ္ရာနက္နက္ ေသြးစက္လက္

လမ္းမ်ားထက္က ၀ိဥာဥ္မ်ားအသက္

အမွ်ေ၀ဘို ့

လည္ပင္းမွာ အသံနင္ေနတဲ့ လူေတြနဲ ့

သံသရာမွာ ေရစက္မဆံုလို ….။



အတိတ္တုန္းကလည္း

ဖိႏွိပ္ရက္စက္ လိမ္လည္ခဲ့တာ

ကမ္းကုန္ …..



ပစၥဳပၸန္မွာလည္း

ဖိႏွိပ္ရက္စက္ လိမ္လည္ခဲ့တာ

လက္ကုန္ …..



ဒီလိုပံုမ်ိဳးနဲ ့ … အနာဂတ္ကို

ဘယ္လိုယံုလို ့ ဘယ္လိုပံုရမွာတဲ့တုန္း …

စဥ္းစားဦး စဥ္းစားဦး …..



အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ

အခင္းအက်င္းမ်ားအေပၚ

သံသယအေတြး မေတြးနဲ ့

သံသရာရွည္တတ္လြန္းလို ့…..

ကိုယ့္ကိုယ္ကို … ကိုယ့္စိတ္ကို

ကိုယ္ဆံုးမေနတုန္း

သုမနေက်ာေပၚက ဒဏ္ရာေတြလည္း လွည့္ၾကည့္ၾကဦး……။



ခု

လူနဲ႔ ေခြးမ်ား ေတာေၿခာက္ၾက

အေၿပးအၿမန္

ငါ႔ကိုက္လမ္းအတုိင္း ၿပန္လာခဲ့ရာ

ပိုက္ထဲ

ငါ့သစၥာတရားဟာ ငါ့အသက္ကို ယူသြားၾကေပါ့ ။

(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)



(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏ ကိုက္လမ္းကဗ်ာမွ)



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၂၂၀၁၂၀၁၂

နံနက္ ၅း၃၅

























Sunday, January 15, 2012

ၾကားၾကရဲ ့လား …. ခြပ္ေဒါင္းေတာင္ပံရိုက္ခတ္သံ

ၾကားၾကရဲ ့လား …. ခြပ္ေဒါင္းေတာင္ပံရိုက္ခတ္သံ



ဒီကေန ့ …..

ငါ့အသားကိုငါ ဆြဲဆိတ္ၾကည့္လိုက္တယ္

ဒါဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး ….။

ထိခိုက္ပြန္းရွလြယ္လြန္းလွတဲ့(ခိုင္မာတဲ့)

ငါ့ႏွလံုးသားရဲ ့ မ်က္ရည္တာရိုး

လြတ္ေျမာက္ျခင္းေတးသံက

ရိုက္ခ်ိဳူးသြားခဲ့ၿပီ ။



ငါတို ့ေခတ္ရဲ ့ အနာဂတ္မ်ား

ေလွာင္ခ်ိဳင့္မ်ားအတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္

ေသြးခင္းေသာလမ္းမ်ားထက္က

၀ိညာဥ္မ်ားေရွ ့ေမွာက္ကို

တေက်ာ့ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ

ျပည္သူလူထုုႀကီးလည္း

သေျပခင္းေလးကိုပ်ိဳး ယံုၾကည္ခ်က္ေတြတိုးခဲ့ၿပီ ။



မဆံုးေသးေသာတိုက္ပြဲ

မ်က္ရည္လည္ရႊဲ ေသကြဲ ရွင္ကြဲ

ဒါေတြကို အဆံုးသတ္ရမယ့္ပြဲ

ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအေျဖရွာႏႊဲ

ဒါဟာလည္း တိုက္ပြဲတခု ့ပါပဲ ။



မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ

လြတ္ေျမာက္လာတဲ ့ ခြပ္ေဒါင္းတို ့ရဲ ့

ေတာင္ပံရိုက္ခတ္သံမွာ

ငါ …. ၾကားတယ္

ျပည္သူလူထုႀကီးလည္း ၾကားရလိမ့္မယ္

ငါ ... ယံုတယ္

မ်ားစြာေသာ သူခပ္သိမ္းတို႔သည္

သားတကြဲ ၊မယားတကြဲ ၊ မိကြဲ ၊ ဖကြဲ ျဖစ္ၾကရကုန္၏။

ထိုသူတို႔၏ ဒုကၡကို ငါျငိမ္းပါအ႔ံ။ ထိုသူတို႔၏ မ်က္ရည္ကို ငါသုတ္ပါအံ့၊

ငါ၏ ယာလက္ျဖင့္ ဆန္စပါးရိကၡာ ကိုေပးအ့ံ၊

ငါ၏၀ဲလက္ျဖင့္ ၀တ္စား တန္ဆာ ေပးအံ့။

အမိသည္ သားငယ္အား ရင္ခြင္၌ ႏွစ္သိမ့္သကဲ့သို႔

ငါသည္လည္း တုိင္းသူျပည္သားတို႔ကို ႏွစ္သိမ့္ပါအံ့၊

(ေရႊစည္းခုံဘုရားေက်ာက္စာမွ)



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၁၃၀၁၂၀၁၂မနက္၅း၄၅

ဖင္လန္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း









Tuesday, January 10, 2012

ေမာင္ရွင္ ဖတ္ဘို ့ ေရးတဲ့စာ

ေမာင္ရွင္ ဖတ္ဘို ့ ေရးတဲ့စာ

(၂၀၁၂မွာ ေမာင္၇ွင္ဟာ ေမာင္ေသျဖစ္မသြားဘို ့အေရးႀကီးတယ္။)

ေမာင္ရွင္ေရ
ဘ၀ဟာတိုေတာင္းလြန္းပါတယ္။
မႏုသတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာတဲ့
(စာလံုးေပါင္းမွားရင္သည္းခံဖတ္ပါ)
လူ ့ဘ၀ရခဲလွသတဲ့ ဘုရားေဟာတာေနာ္။

အင္း ငါစဥ္းစားတယ္။
ငါတို ့ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့အသက္က်ေတာ့
အသက္လို ့မမွတ္
သူတို့အလွည့္က်မွအသက္ကို
အသက္လို ့ျမင္တာကို ခြင့္လႊတ္ရမတဲ ့လား
သင္ပုန္းေျခရမတဲ့လား ...

သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းကို နာနာေထာင္းပီး
ကိုယ့္ေပါင္က်ေတာ့ သာသာေလးေထာင္း
သူကိုယ္တိုင္မလွဴ
သူမ်ားလွဴတဲ့အလွူေတြမွာလည္း ေခါင္းရင္း၀ိုင္းမွာထိုင္
တ၀တၿပဲစား စားပီးမျပန္
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကိုအာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ ့

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ ့ေလမ်ိဳးနဲ ့တႏွစ္အတြင္းလြတ္လပ္ေရး ..........

ေအာ္ ... ၂၃ႏွစ္အေပၚမွာ မိန္ ့မိန့္ႀကီးထိုင္

အင္းဒီလိုလူမ်ိဳးေတြနဲ ့တမိုးေအာက္အတူေပါက္ခဲ့ရတဲ့
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္စိတ္နာ
ၾကာနီကန္ေလနဲ ့ေျပာရရင္ေတာ့
ပရိတ္သတ္ႀကီးေရ ..... ငိုၾကတာေပါ့ကြာ....။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၀၁၀၁၂၀၁၁




သြားၾကည့္လိုက္ … ကမၻာမေၾကဘူး

သြားၾကည့္လိုက္ … ကမၻာမေၾကဘူး

တေထာင္ကိုးရာေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္ေတာ့
ငါ … လူ ့ေလာကႀကီးကို မေရာက္ေသးပါဘူး …။

ဒီလိုနဲ ့
ငိုေႁကြးျခင္း တေပြ ့တပိုက္ နဲ ့
ေလာကကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္
အေမ့ ၀မ္းၾကာတိုက္ကထြက္ခဲ့တယ္ ….။

က်ေနာ့္ရဲ ့ငယ္ဘ၀
အိပ္ရာ၀င္ညမ်ားရဲ ့ခ်ိဳေတးသံ
ကဗ်ာဆန္မေနခဲ့ဘူး
က်ေနာ့္ရဲ ့ ငယ္ဘ၀
အိပ္ရာ၀င္ညမ်ားဟာ
သူရဲေကာင္း အေထာင္းအေသာင္းတို ့ရဲ ့
ႏွလံုးေသြးနဲ့ ့မီးေဆးတဲ့ဓါး
တုန္ရီႏႈတ္ဖ်ား အေမ့ပါးမွာ ပင္လယ္
က်ေနာ့္ရင္မွာ ဆူနာမီလိႈင္း …

က်ေနာ့္ရဲ့ ငယ္ဘ၀
အိပ္ရာ၀င္ညမ်ားမွာ တခါတခါ
ေခ်ေဂြဗားရား ေဒါက္တာဇီဗားဂိုး
ေဂၚကီရဲ ့အေမ သစၥာေဖာက္အေမ
ေသြးစြန္းေသာေန ့ရက္မ်ား မဟတၱမဂႏၵီ
မာသာထရီဇာ ႏိုက္တင္ေဂးလ္
အဂၢါစႏိုး တရုတ္ျပည္ေပၚမွ ၾကယ္နီတပြင့္
တၿငိမ့္ ၿငိမ့္ဒြန္ ဒီေရျမင့္သစ္
တဂိုးရဲ ့ ့ရွန္တိနိေကတန္
သခင္ဘေသာင္း ေအာင္ဆန္း (သုိ ့မဟုတ္)…
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ၿမိဳ ့မညိမ္း
လူထုဦးလွ လူထုေဒၚအမာ ဒဂုန္တာရာ
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္
ျမသန္းတင့္ ႏိုင္၀င္းေဆြ ေပၚဦးသက္
မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ လြတ္လပ္ေသာသတင္းစာ
အေမဖတ္ျပ ေျပာျပ က်ေနာ္မွတ္မိသမွ်
အေသြးအသားထဲကေတာင္းတေနမိပံုမ်ား ….။

ငယ္ဘ၀လြန္ေျမာက္
အရြယ္ေလးမေရာက္တေရာက္မွာ
ေက်ာေပါက္ႀကီးေတြအေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းေျပာျပ ၾကားရ သိရ
ဒါ ဒဏၰာရီ မဟုတ္ဘူး
ဒါ ပံုျပင္မဟုတ္ဘူး
ဒါဟာ သမိုင္းထဲက အရိုးတြန္သံျဖစ္တယ္
ငါ့ရင္ထဲက ဆူနာမီလိႈင္း ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲလာတယ္ …။

မ်ိဳးဆက္တို ့လက္ဆင့္ကမ္း
ေခတ္၀န္ကို ထမ္းခဲ ့ၾက
ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အက်ဥ္းက်
သတၱ၀ါနဲ ့လက္နက္မမွ်
ဒင္းတို ့ မိုးေကာင္းတုန္းရြာထားၾကကြ
နရသိန္ထဲက ရဲေဘာ္မ်ား
အကိုေတာ္ အမေတာ္မ်ား
ညီေတာ္ ညီမေတာ္မ်ား
ေက်ာေပါက္ႀကီးေတြရဲ ့ မ်ိဳးဆက္
မေျပးေသာ္လဲကန္ရာရွိခဲ့
ေက်ာ္ေပၚမွာ စစ္ဖိနပ္ေျခရာမ်ား
လူရွင္သင္းခ်ိဳင္းမွာ သြားၾကည့္လိုက္
ငါတို ့မေၾကတဲ့အေႂကြးဆပ္ရန္ ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီ ….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၀၇၀၁၂၀၁၂



ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လို ့ မင္းထင္သလဲ

ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လို ့ မင္းထင္သလဲ

တခါတခါေတာ့လဲ ငယ္ဘ၀ေတြကို လြမ္းမိရဲ ့
ငါေနတဲ့အရပ္ ေန ့တာေတြကတိုၿပီး ညေတြကရွည္လ်ားလြန္းလွတယ္
ဘ၀ရဲ ့သုခေတြက နည္းပါးလြန္းၿပီး ဒုကၡေတြက ရွည္လ်ားလြန္းလွတယ္
ဒီရုပ္ခႏၵာႀကီးကိုထမ္းပိုးထားရတာ သံသရာလဲ ေညာင္းလြန္းလွေရာ့မယ္
ခင္၀မ္းရဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚတင္ေနတဲ့အေႁကြး အႀကိမ္ႀကိမ္နားေထာင္ေနမိေတာ့တယ္

ဖိုးခ်ိဳေရ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာကာလေတြကို လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ ငွဲ ့ငွဲ ့ေပးမေနပါနဲ ့
အတၱႀကီးတယ္ေျပာေျပာ တဘ၀စာအတြက္ မ်က္ရည္နဲ ့ေသာက
ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာေတြနဲ ့ေရာေႏွာ ခ်ခြင့္ျပဳပါ (ခ်ကြ)
ေနေရာင္မျမင္ရတဲ့ ေရခဲအေရာင္ေတြၾကားမွာ
ငယ္ဘ၀ကို စြန္တခုလို လႊင့္တင္ဘို ့ႀကိဳးစား
အလို ေဟာဟိုမွာ ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အုပ္စုဖြဲ ့ပ်ံသန္း
အသိုက္အၿမံဳစြန္ ့ခြါတဲ့လမ္းကို ေငးေမာရီေ၀
ေအာ္ ဘ၀နဲ ့ဆႏၵ တထပ္ထဲမက်ပံုမ်ား ။

(သီတင္းကၽြတ္လျပည့္က ျပန္လြတ္လာတဲ့ သရက္ထာင္ကယံုၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားငယ္သူ
ငယ္ခ်င္းမင္းဟန္သို ့အမွတ္တရ)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၁၁၂၂၀၁၁


Thursday, January 05, 2012

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္


ရူးသြပ္သြားေတာ့မယ့္အတိုင္း

ထင္ရာစိုင္းလိုက္ခ်င္မိတယ္

၂၀၁၂ အတြက္ ဆြဲလိုက္တဲ့ဖဲ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အကုန္လံုးလြဲသြားတယ္



ေတာက္ေခါက္သံ တခ်က္ အံထြက္လာတယ္

ေ၀ဒနာ အခင္းအက်င္း

ရိုက္ခ်က္ကျပင္းတယ္

ခံစားမႈ အတိုင္းအတာကို

ဘယ္အရာနဲ ့မ်ား ႏိႈင္းကာျပရပါ့



ကမၻာ့ လူႀကီး လူေကာင္းမ်ား

ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ ေထာက္ခံမႈကို

ခင္ဗ်ားတို ့ အေလးျပဳပါ

ခင္ဗ်ားတို ့ ဂုဏ္ယူပါ၊ လက္ခေမာင္းခတ္ပါ

ခင္ဗ်ားတို ့ ေလးေလးနက္နက္ လက္ခုပ္တီးပါ။

ၿပီးရင္ ခ်ံဴးပြဲခ်ငိုပါ ။



ဟုတ္ကဲ့ ....

ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ ့

ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ခ်င္ပါသလဲ ေမးလာခဲ့ရင္



အဲ့ဒီ မသတီစရာ မ်က္ႏွာေတြကို

ျဖတ္ရိုက္ခ်င္လိုက္တာ


လက္ကုန္ပဲ.....။


ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၄၀၁၂၀၁၂

၄း၄၈ ေအအမ္

Tuesday, January 03, 2012

ဘာေတြမွားခဲ့သလဲ

ဘာေတြမွားခဲ့သလဲ

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ ့ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းမွာ
သံတူေၾကာင္းကြဲ ေ၀ဒနာမ်ား
သံတူေၾကာင္းကြဲ ၀ါဒမ်ား
တႏွစ္ပတ္လံုး အိပ္စက္ေနရာမွ
အလုအယက္တိုးေ၀ွ ့ထြက္လာ
ႏွစ္ေထာင့္တဆယ့္တစ္ဟာ
၀ရုန္းသုန္းကားက်န္ခဲ့ၿပီ ။

ေဟာ့ … လာၾကၿပီ … လာၾကၿပီ
ႏွစ္တႏွစ္ရဲ ့ အစအဦးမွာ
ရည္စားဦးနဲ ့တြဲသလိုမ်ိဳး
သဲသဲလႈပ္လႈပ္
အနာဂတ္ကို အစြံထုတ္မတဲ့

စစ္ပြဲေတြက ျဖစ္တုန္း
ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြက ျဖစ္တုန္း
ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာ
ေဘထုတ္ေတြ ေ၀ေနရတုန္း
အကိုက ေထာင္ထဲ ၁၅ႏွစ္ေနခဲ့ရ
သူငယ္ခ်င္းဖိုးခ်ိဳ မင္းက ၂၁ႏွစ္ေနခဲ့ရ
၂၃ႏွစ္တာကာလအတြင္း
ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ႏွစ္သစ္တို ့ရဲ ့ဆြဲဖဲတိုင္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတို ့ ပံုေအာခဲ့ရတာ
ဒုကၡိတပ်ားတုတ္ပံုေတြ မကုန္ေသးဘူးေလ ။

မိတ္ေဆြတခ်ိဳ ့ အႀကံျပဳတယ္
အေကာင္းျမင္တရား လက္ကိုင္ထားၾကည့္ပါလားတဲ ့
ဟုတ္ကဲ ့ က်ေနာ္ဖ်တ္ကနဲသတိရ
ေဖာ္ေ၀းရဲ ့ကဗ်ာတစ
ငါ့လွ်ာမွထြန္ေၾကာင္းအရစ္ရစ္
တစစ္စစ္နာက်င္ဖူးေယာင္
အိပ္မက္တြင္ပင္ ေသာင္ထြန္းလာသည့္အဆုံး
ျမစ္ေရလုံးလုံးခန္းၿပီ။


ရဲရင့္သက္ဇြဲ ၀၁၀၁၂၀၁၂