မီးေတာက္ထဲကိုပိုးဖလံ တိုး၀င္မိုက္တယ္
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
ေမွ်ာ္ကိုးေနမိတဲ့စိတ္ကို
အျမစ္ျပတ္ေအာင္ မႏႈတ္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး ။
ေလွေမ်ာ ေလွနဲ ့လိုက္ၾကတယ္
ေငြေမ်ာေတာ့လည္း ေငြနဲ ့လိုက္ၾကျပန္တယ္
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အဲဒီထင္ေၾကးထဲကို မ်က္ေစ့စံုမွိတ္
ေနာက္ျပသနာ ေနာက္ရွင္း
ခပ္တင္းတင္းခုန္ဆင္းသြားၾကတယ္ ။
ဘ၀သံသရာမွာ
သမုဒယ အႏုအလွေတြနဲ ့
ယုယုယယ ေနခ်င္ေသာ္လည္း
ဘ၀ေမ်ာေတာ့ ဘ၀ေတြနဲ ့လိုက္ရ
အနာဂတ္ေတြ ေမ်ာေတာ့
ဘာေတြနဲ ့လိုက္ရမွာလဲ
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အဲဒီမီးထဲကိုပဲ ထင္းေတြထပ္ထိုးေနခဲ့ၾက ။
ဟိုးတုန္းကလို
အိပ္ကပ္ထဲ ေအာင္ဘာေလထီလက္မွတ္ေတြ ့ရံုနဲ ့
စကားကို အျပတ္မေျပာလိုက္ဘို ့
အဲသလိုမ်ိဳး ေခတ္ကို
ျပန္ရလိုရျငား ျပန္ရလိမ့္ႏိုးႏိုး
အိပ္မက္အသိုးေတြကို သာသာထိုးထိုးေပးေနျပန္ၿပီ .။
မယူလိုက္က မိုက္လို ့ထင္
ယူလိုက္ျပန္က ၾကိဳက္လို ့ထင္
မျပတ္သားတဲ့ စိတ္ကို ေခတ္တိုင္းမွာ
အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ဆြဲမႏႈတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပံုမ်ား
ထင္းေတြျဖစ္လို ့ ……။။
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၂၀၅၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment