ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လို ့ မင္းထင္သလဲ
တခါတခါေတာ့လဲ ငယ္ဘ၀ေတြကို လြမ္းမိရဲ ့
ငါေနတဲ့အရပ္ ေန ့တာေတြကတိုၿပီး ညေတြကရွည္လ်ားလြန္းလွတယ္
ဘ၀ရဲ ့သုခေတြက နည္းပါးလြန္းၿပီး ဒုကၡေတြက ရွည္လ်ားလြန္းလွတယ္
ဒီရုပ္ခႏၵာႀကီးကိုထမ္းပိုးထားရတာ သံသရာလဲ ေညာင္းလြန္းလွေရာ့မယ္
ခင္၀မ္းရဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚတင္ေနတဲ့အေႁကြး အႀကိမ္ႀကိမ္နားေထာင္ေနမိေတာ့တယ္
ဖိုးခ်ိဳေရ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာကာလေတြကို လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ ငွဲ ့ငွဲ ့ေပးမေနပါနဲ ့
အတၱႀကီးတယ္ေျပာေျပာ တဘ၀စာအတြက္ မ်က္ရည္နဲ ့ေသာက
ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာေတြနဲ ့ေရာေႏွာ ခ်ခြင့္ျပဳပါ (ခ်ကြ)
ေနေရာင္မျမင္ရတဲ့ ေရခဲအေရာင္ေတြၾကားမွာ
ငယ္ဘ၀ကို စြန္တခုလို လႊင့္တင္ဘို ့ႀကိဳးစား
အလို ေဟာဟိုမွာ ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အုပ္စုဖြဲ ့ပ်ံသန္း
အသိုက္အၿမံဳစြန္ ့ခြါတဲ့လမ္းကို ေငးေမာရီေ၀
ေအာ္ ဘ၀နဲ ့ဆႏၵ တထပ္ထဲမက်ပံုမ်ား ။
(သီတင္းကၽြတ္လျပည့္က ျပန္လြတ္လာတဲ့ သရက္ထာင္ကယံုၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားငယ္သူ
ငယ္ခ်င္းမင္းဟန္သို ့အမွတ္တရ)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၁၁၂၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment