ကိုယ့္အေတြးမ်ားလည္းခ်ာခ်ာလည္
တကယ္ေတာ့ ……
ျမစ္ကမ္းနေဘး သြားထိုင္မိတာကိုက
ငါ့ရဲ ့ အျပစ္ပါ …။
တဘ၀စာ အကုသိုလ္မ်ား
ငါ့အေပၚျပဳတ္က်လာပံုက
ဂႏၶာရီဆန္လြန္းလွတယ္….။
လြင္ျပင္က်ယ္ ဟိုဘက္အဆံုးမွာ
ဘာေတြရွိမလဲ
မအိပ္ပဲ မက္ေသာ အိပ္မက္မ်ား
ျမစ္ေရထဲေမ်ာ ပါသြား ႀက ……
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေထြးေပြ ့ခြင့္မရေသာ
အနာဂတ္အား
သပြတ္အူထ ဲဘယ္သူထည့္သြားခဲ့လဲ ….။
အခုေတာ့
ရွိသမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အကုန္လံုး
ပံုရိႈးလိုက္တယ္
ရိုးသားျခင္းအရင္းအျမစ္တခုသာ
ငါ့မွာက်န္ေတာ့တဲ့အထိ …..။
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၆၁၂၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment