“တိုက္ပြဲေခၚသံ”

ေဗဒင္ ကိန္းခန္း
အတိတ္ တေဘာင္
ဘိုးေတာ္ေတြရဲ ့ အေဆာင္ေတြနဲ ့
လူေရာင္ျပန္ခ်င္သူမ်ား၊

ဒီမွာေလ
ဇာတ္တူသားစားလို ့
ဟသာၤကိုးေသာင္းပ်က္စီးေၾကာင္းတရား
စစ္အုပ္စုမွာ နားမရွိရွာဘူး
အခုေတာ့
ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ခံရတဲ့
ေခြးတေကာင္ရဲ ့ တံုံ ့ျပန္မႈမ်ိဳး
ဂမူးးရႈးထိုး ကမၻာ့အလယ္မွာ ၊

မွတ္ထားၾကစမ္းေဟ့
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တဲ့
တကမၻာလံုးမွာ
ငါတို ့ ႏိုင္ငံတခုထဲသာရွိေနတာ
ဂုဏ္ယူစရာ
စစ္အုပ္စုရဲ ့ ေနျပည္ေတာ္က
ရုပ္ထုႀကီး သံုးခု ခမ်ာမွာေတာ့
သနားစရာ ၊

အာဏာရူးတို ့ေရ
အကုသိုလ္ေတြ
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွေတာ့
အကုသိုလ္ေတြပဲ
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မွာေပါ့ ၊

ငါတို ့အဖို ့မွာေတာ့
‘လူထုတိုက္ပြဲနဲ ့လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ
ႀကိဳးပမ္းေပါင္းစပ္ၾက’ဆိုတဲ့
တပ္ဦးရဲ ့ေႁကြးေက်ာ္သံသာ
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္
တိုက္ပြဲေခၚသံျဖစ္တယ္ ။

(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေမြးဖြားျခင္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ျပည့္သို ့)

“ခရီးသည္”

ည
တစတစနဲ ့ ၿပိဳကြဲက်လာ
လ
ေအးျမျမ၀တ္ရံုကို
ဆြဲယူသိမ္းရုပ္
တိမ္အုပ္ေနာက္ကို၀င္သြားတယ္ ၊

အရုဏ္
တေရြ ့ေရြ ့နဲ ့
ေန ့တေန ့ရဲ ့အစကို ဆြဲယူလာခဲ့
ေန
ပူပူေလာင္ေလာင္ သူ ့ရဲ ့အေရာင္ကို
ကမၻာေျမျပင္အေရာက္ပို ့လိုက္တယ္ ၊

အဲဒီလို ညေတြ ေန ့ေတြ
သံသရာအဆက္ဆက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္
အသက္ရွင္လိုသူမ်ား

အဆင္ကြဲ မဲျပာပုဆိုးမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ယံုၾကည္မႈေတြတည္ေဆာက္
အဲဒီေအာက္က သံသယမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ပုဆိုးၿခံဳထဲက
လက္သီးပုန္းမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
သႀကၤန္အေျမွာက္ဆံမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ
ရာဇ၀င္ထဲမွာယစ္မူး
ရူးသြပ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား လႊင့္ပစ္ခဲ့ပါ

ေျမႀကီးရဲ ့ သားသမီးမ်ား
ေျမႀကီးထံျပန္မသြားခင္ၾကားမွာ
သမိုင္းေပးတာ၀န္ ေၾကပြန္ေစဘို ့
တို ့လက္မ်ားနဲ ့ ေခတ္တေခတ္ကို သစ္ေစမယ္ ။

အသက္ရွင္ေနထိုင္နည္း

ဒါဟာ
အိပ္မက္တခုသာ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့
ညီမေလးေရ ၊

သက္တံ့ဆိုတာ
အျမင္အာရံုနဲ ့ခံစား
ဆြဲကိုင္ဆုပ္လို ့မရတဲ့ အရာမဟုတ္လား ။


ရပ္တန္ ့ေနတဲ့
မီးခိုးနဲ ့တိမ္ေတြကို ေတြ ့ဘူးရဲ ့လား
စိတ္ဆိုတာက
ေၾကကြဲမႈမွာအိပ္စက္
အိပ္မက္ရွည္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္ေနေလရဲ ့၊

သံသရာရွည္သေရြ ့ပါပဲ
က်ည္းေပါင္းတက္ ႏွလံုးသားမွာ
ခံစားခ်က္ေတြ မေပ်ာက္သမွ်
ဒဏ္ရာေတြက
လတ္ဆတ္လွပေနဦးမွာပဲ ယံုတယ္ ၊

အလံုးစံု လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္က
၀ဠ္နာ ကံနာတခုလို
တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကၽြမ္း
‘အဆံုးစြန္ထိသာ
ေတြးႏိုင္ခဲ့ရင္
မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး၊

အခုေတာ့
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ ့ ထိုးမယ့္
လူေတြၾကားမွာ
အတံု ့အလွည့္ဆိုတဲ့မာနကိုပယ္ထား
အမွန္တရားနဲ ့သာ
ငါ ရွင္သန္ေနခ်င္တယ္ ။
“အသက္ရွင္ေနထိုင္နည္း ”

ဒါဟာ
အိပ္မက္တခုသာ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့
ညီမေလးေရ ၊

သက္တံ့ဆိုတာ
အျမင္အာရံုနဲ ့ခံစား
ဆြဲကိုင္ဆုပ္လို ့မရတဲ့ အရာမဟုတ္လား ။

ရပ္တန္ ့ေနတဲ့
မီးခိုးနဲ ့တိမ္ေတြကို ေတြ ့ဘူးရဲ ့လား
စိတ္ဆိုတာက
ေၾကကြဲမႈမွာအိပ္စက္
အိပ္မက္ရွည္ေတြနဲ ့ ခရီးဆက္ေနေလရဲ ့၊

သံသရာရွည္သေရြ ့ပါပဲ
က်ည္းေပါင္းတက္ ႏွလံုးသားမွာ
ခံစားခ်က္ေတြ မေပ်ာက္သမွ်
ဒဏ္ရာေတြက
လတ္ဆတ္လွပေနဦးမွာပဲ ယံုတယ္ ၊

အလံုးစံု လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္က
၀ဠ္နာ ကံနာတခုလို
တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကၽြမ္း
‘အဆံုးစြန္ထိသာ
ေတြးႏိုင္ခဲ့ရင္
မဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး၊

အခုေတာ့
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ ့ ထိုးမယ့္
လူေတြၾကားမွာ
အတံု ့အလွည့္ဆိုတဲ့မာနကိုပယ္ထား
အမွန္တရားနဲ ့သာ
ငါ ရွင္သန္ေနခ်င္တယ္ ။

“ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရား၀င္စားသူမ်ား”

ရက္စက္ေသာဘုရင္
(ငါ့ရဲ့)
ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနေသာေျခေထာက္အစံုက
ေသြးမ်ားကိုသင္နမ္းရႈံ ့ဘို ့အတြက္
အခ်ိန္သည္သင့္ကိုဆြဲခ်ေခၚလာေပလိမ့္မည္
(ရွယ္လီ)


ေျမနတ္သမီးရဲ ့သား
ေမတၱာနတ္သမီးလင္သား
ပရီုမီးသယတ္နတ္ဘုရား
လူသားမ်ားအေပၚေမတၱာထား
ဂ်ဴပီတာနတ္မင္းႀကီးတားျမစ္တဲ့ၾကားက
(ေလာကလူဘံုအတြက္)
မီးကိုယူေဆာင္လာခဲ့ ၊

နတ္မင္းႀကီးရဲ ့ေဒါသတရား
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရားအား
ေကာ့ေကးဆပ္ေတာင္မွာ
ေႏွာင္တည္းထားခဲ့ ၊

ပရိုမီးသယတ္ရဲ ့အသဲႏွလံုး
ေန ့အခါမွာ
လင္းယုန္ငွက္မ်ားက ေဖာက္ယူစားသံုး
ေၾကာက္ခမန္းအင္အား ေမတၱာတရားက
ညအခါမွာ
အသဲႏွလံုးအသစ္ျဖစ္ေပၚရစ္တယ္ ၊

တေန၀င္တေနထြက္
အႏွစ္သုံးေထာင္ၾကာေညာင္းရက္ရွည္ထဲမွာ
အလြန္အမင္း ေအးျခင္းပူျခင္း
ဒုကၡတြင္းထဲခံစား
နတ္မိစၦာမ်ားကလည္းႏွိပ္စက္
ပရိုမီးသယတ္ရဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္
ကမာႀၻကီးအတြက္မေျပာင္းလဲလ်က္
ေမတၱာတရားသာ
ဒုကၡအဖံုဖံုကိုေဆးေၾကာသန္ ့စင္ျပစ္မယ္လို ့ယံုထားခဲ့ ၊

ဒီလိုပါပဲ
ဒီမိုကေရစီကိုယံုၾကည္ထား
ငါတိုရဲ ့သူရဲေကာင္းမ်ားလည္း
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရား
ပူးကပ္၀င္စားလာသလား ၊

ခိုင္မာစိတ္အင္အားနဲ ့
ေလာကလူ ့ဘံုအတြက္
ဒီမိုကေရစီအတြက္
--------အတြက္
--------အတြက္
အာဏာရွင္ေတြကိုတိုက္ဖ်က္ေနတဲ့
ဗမာျပည္ရဲ ့
ပရိုမီးသယတ္နတ္ဘုရားမ်ားအား
ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ဂါရ၀ဆင္လ်က္
ရင္၀ယ္ဆုေတာင္း ေအာင္ေစေၾကာင္း ။


ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းအပါင္းအားရွယ္လီ၏ပရုိမီးသယတ္
လြတ္ေျမာက္ျခင္းကဗ်ာျပဇာတ္အားခံစားေရးဖြဲ ့ဂုဏ္
ျပဳအပ္ပါသည္။။

ေပ်ာက္ေသာလမ္း

ပ်ားရည္လို မခ်ဳိေသာဒုကၡမ်ား
အလိုမတူပဲ
တ႐ိႈက္မက္မက္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ဘူးတယ္ အေမ။
ရင္ဘတ္ျပဴတင္းတံခါးကိုလည္း
ပိတ္ထားခဲ့သလား
ဖြင့္ထားမိသလား
မပီ၀ိုးတ၀ါးနဲ႕
တံလွ်ပ္ေတြကို အငမ္းမရေသာက္ေနခဲ့ရၿပီး
ေပ်ာက္ေနတဲ့ လေရာင္အတြက္
အသဲကြဲေနရသူပါအေမ။

မိုက္မွားမိခဲ့တယ္
(အေမရဲ႕သြန္သင္ခ်က္ေတြၾကားက)
ေနေရာင္လေရာင္ ၾကယ္ရဲ႕အေရာင္ေတြ မသိေအာင္ကိုပဲ
မိုက္လံုးႀကီးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕
မိုက္မွားမိခဲ့ပါတယ္. . . အေမ။

အေမျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို
က်ေနာ္ကပစ္ပယ္
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို
အေမကနားလည္
စုန္ေရရဲ႕ သေဘာကို ရင္နဲ႕ခံစား
သိနားလည္လာတဲ့အခါ
က်ေနာ္က အေမ့ရဲ႕ေ၀းရာမွာပါ အေမ။

အေမ့ရင္က ထြက္ခြါပ်ံသန္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း
သံုးဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ခရီးၾကမ္းမွာ
ဘ၀ရဲ႕ အရသာ
ခ်ဳိတ၀က္ ခါးတ၀က္
အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႕ ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီးမွ
ပိုင္ဆိုင္တာေတြ ျပန္လွဲ႕ၾကည့္တဲ့အခါ
ဇနီး သား သမီးနဲ႕ အေႁကြး
မေရရာတဲ့ အနာဂါတ္လဲပါေသးရဲ႕ အေမ။
ညတည ရဲ႕ေခ်ာက္အိပ္မက္တခုလို
ဒုကၡေတြနဲ႕အိပ္ရာကႏုိးထ
က်ေနာ္မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ေၾကကြဲရပါရဲ႕အေမ။

ကံကိုယံုလို႕ ဆူးပံု နင္းတဲ့သား
ဘ၀ရဲ႕ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈ ဆူးေတြၾကားမွာ
အေမ့ရဲ႕ေမတၲာေအးရိပ္
ေခြၽးသိပ္ခ်င္မိတဲ့ ေတာင့္တစိတ္က
တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္
ေသာကအေမာေတြေဖါက္လို႕
အေမရယ္အခုမ်ားေတာ့
အေမ့ဆီကရခဲ့တဲ့အေမြဗီဇ
စာ ကဗ်ာ ဂီတေတြနဲ႕
ဘ၀ကိုၿမိဳၿမိဳခ်ေနမိရဲ႕ အေမ။

ေဒါင္းမိခင္ရဲ ့တရား

ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူမ်ားရဲ ့

သတၱိနဲ ့အမွန္တရားကို

ဘယ္လို ယုတ္မာနိမ့္က်တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြကမွ

ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး ၊



ႀကိဳးၾကာငွက္တို ့ရဲ ့

မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးလို

မနားတမ္းပ်ံသန္းေနတာကိုက

သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ျပည္သူေတြရဲ ့

အနာဂတ္နဲ ့

ခ်ေႁကြးခံထားရတဲ့

မ်ိဳးဆက္မ်ားရဲ ့

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ျဖစ္တယ္ ၊



ဒူးမေထာက္ခဲ့ဘူး

အညံ့မခံခဲ့ဘူး

အတုအေယာင္ညီလာခံ မတက္ဘူး

မယိမ္းမယိုင္ ခိုင္မာတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြက

ေခတ္သစ္ဗမာ့သမိုင္းရဲ ့

ကမည္းတင္ရမယ့္

မွတ္တိုင္မ်ားပဲျဖစ္တယ္ ၊



ဘ၀က ဇာတိ ကို ျဖစ္ေစတယ္

ၿပီးေတာ့ ဇရာ

ေနာက္ ဗ်ာဓိ

အဆံုးက်ေတာ့ မရဏ

ဒါဟာ

တရားသေဘာေပပဲပ ၊

“ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ

ဘယ္အရာမွမၿမဲတဲ့တရားအရ

အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာလဲ

အေႏွးနဲ ့အျမန္

က်ဆံုးရမွာဧကန္

ဒီပဲယင္း အျဖစ္မွန္

ပက္စက္ယုတ္မာစြာႀကံသူ

တရားခံဆိုသူေတြလဲ

အေႏွးနဲ ့အျမန္

ျပည္သူေတြရဲ ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရမွာဧကန္

ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္

တရားေသာတိုက္ပြဲဟာ

ေအာင္ပြဲဆင္ရမွာအမွန္ ” ပဲလို ့

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေတြးအျမင္နဲ ့ႏွလုံးသြင္းေနမယ့္

ငါတို ့ခ်စ္တဲ့ ေဒါင္းမိခင္ေလ

သူမရဲ ့

၅၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့ဟာ

အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ

အမွန္တရားနဲ ့ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခဲ့ေပါ့ ၊



(ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး-ဒီပဲယင္း-၁ ႏွစ္ျပည့္ႏွင့္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၅၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန ့သို ့)

သြားရမယ့္လမ္း

၁၊
အဲဒီ
ေလာကဓံရွစ္ပါး
ခ်ိဳသလား ။ ခါးသလား
ငါတို ့ အတူအကြ
အကုန္ေမာ့ေသာက္ပစ္ခဲ့ၾက ၊

၂၊
ဟိုး အေ၀းႀကီးက အသံ
သဲ့သဲ့ၾကားတယ္ ။
“သေဘာထားၾကီးၾက” တဲ့ေလ။
ရာစုေဟာင္းထဲက
ႀကီးခဲ့ရတဲ့ သေဘာထား
ရာစုသစ္ထဲ ေရာက္တာေတာင္မွ
သေဘာထားကႀကီးေနရတုန္းမို ့
ငါတို ့တေတြရဲ ့ ေက်ာမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြ အတုန္းအရုန္းနဲ ့ပါဘဲ ၊

သေဘာထား ႀကီးရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္အရာမဆို
အတိုင္းအတာ တခုေတာ့ ရွိေလရဲ ့ ။
ငါတို ့တေတြဟာလည္း
ဘုရားဆုပန္ မဟုတ္ေလေတာ့
ပုထုဇဥ္လူသား
အမွားမ်ားလည္း မကင္းေပဘူးေပါ့ ၊
၃၊
ငါ တားဆီးခဲ့တယ္ ။
အရာရာအခ်ိန္မလြန္မွီ
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္
တူတာေတြ တြဲလုပ္ၿပီး
မတူတာေတြ ခြဲလုပ္ဘို ့အထိ ။
ေနာက္ဆံုးရလဒ္
ငါ ေၾကကြဲစိတ္နဲ ့ အဆံုးသတ္ခဲ့ရေပါ့ ၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သေဘာထားႀကီးဘို ့အတြက္
ေလးသေခ်ၤနဲ ့ ကမၻာတသိန္း
ပါရမီျဖည့္စရာ မလိုဘူး ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဘို ့အတြက္
ေတာထြက္ တရားရွာမွီးဘို ့မလိုဘူး ။
သေဘာထားႀကီးဘို ့အတြက္
ႏွလံုးသားႀကီးႀကီး ထားတတ္ဘို ့နဲ ့
သည္းခံခြင့္လြတ္ႏိုင္ဘို ့အတြက္
မုဒိတာမ်ားမ်ား ပြားႏိုင္ဘို ့ပဲလိုတယ္ ၊
၄၊
အယူအဆ တူတူ မတူတူ
(လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္နဲအတူ)
ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္တူရင္
တဦးကိုတဦး
ေဖးမကူရင္း တိုက္ပြဲဆင္မယ္ဆို
အဲဒီ အာဏာရွင္ကို
ေအာင္ပြဲဆင္ရမယ္ဆိုတာ
နဲနဲေလးေတာင္မွ သံသယမရွိသင့္ေပဘူး ၊

(ခံစားမႈတို ့ ပြင့္အန္က်ျခင္း)

ေယာနိေသာ မနသိကာရ နဲ ့ ငါ

နိဒါန္း

သူငယ္ခ်င္းက မၾကာခဏ ေျပာတယ္
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”
အသင့္အတင့္ႏွင့္
ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို ့လိုသည္ တဲ့ ။

၁။
အာဏာရူးေတြကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္မဲပံုမ်ား
ခေလးသူငယ္ေတြရဲ့ အနာဂတ္ကို
သံုးစားမရတဲ့ေခ်ာက္တဲ့ ပစ္ပစ္ခ်ေနမွေတာ့
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ” ကို
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။

သိကၡာအျပည့္နဲ့စီးေမ်ာ
ဧရာ၀တီျမစ္တေက်ာအေပၚမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြၿပီးရင္း ေႁကြေနတာကို
ရင္နာစြာျမင္ေတြ ့ေနရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။
၂။
ေနရာေတြလြဲမွား
စာသင္ခန္းေတြထဲက ေက်ာင္းသားမ်ား
နယ္နမိတ္မ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရး သႏၱိသုခကိုစားသံုး
အာဏာရွင္ကို တြန္းလွန္ေနတာျမင္ေနရမွေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း ။

ရုပ္သြင္သ႑န္က
ေဖါ့ဖေယာင္းလို ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေပမယ့္
ုယံုၾကည္ခ်က္နဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ား
သံမဏိသံဆိုင္ခဲလိုမာေက်ာ
(အမည္နဲ ့လိုက္ဖက္စြာ)
ေလးစားရေသာ ကိုသံခဲေရ
ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ရမယ့္ ခင္ဗ်ားလက္ထဲ
ေသနတ္ကိုင္ဆြဲ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏဲႊေနတာျမင္္ေနရေတာ့
ငါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း။

၃။
ငယ္စဥ္ခေလးဘ၀ထဲကစ
ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးရတဲ့ အကိုေရ
ျပည္တြင္းကေန တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း
ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္မျမင္ရေအာင္မဲေမွာင္
(ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တာကာလ)
နအဖ အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္တာေတာင္မွ
အေမကေန တဆင့္မွာၾကား
“မင္းတို ့ငါတို ့ေခတ္မွာ
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးသတ္ဘို ့ႀကိဳစား”
အဲဒီစကား ျပန္ၾကားရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္ႏိုင္ မွာတဲ့တုန္း။

ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးရဲ့ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရ
လူငယ္မ်ားစြာ တိုင္းျပည္မွထြက္ခြာ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေဖြရင္းနဲ့
(တိုးတက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဖုန္းဆိုးေျမမ်ားမွာ)
ေရေမ်ာကမ္းတင္ ျဖစ္အင္ေတြ ျမင္ေတြ ့ေနရေတာ့
ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးး
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ မွာတဲ့တုန္း။

နိဂံုး။

သူငယ္ခ်င္းေရ
ေက်းဇူးလဲတင္ ခင္လဲခင္တယ္
မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မွာ
အာဏာရွင္စနစ္ ဘံုးဘံုးလဲက်သြားတဲ့အခါ
မင္း မၾကာခဏ ေျပာျပေနတဲ့
“ေယာနိေသာ မနသိကာရ”ကို
ငါ ႏွလံုးသြင္းလို ့ရမွာပါ ။

ဆံုးရႈံးမႈမနက္ျဖန္မ်ား

ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ ဘ၀တြင္းထဲက
ႁကြယ္၀ခ်မ္းသာလိုတဲ့ ရမၼက္ေဇာနဲ ့
ေငြေၾကးဘုရားေရွ ့ေမွာက္္မွာ
စစ္မွန္တဲ့ဘ၀ေတြကို ယဇ္ပူေဇာ္ေနသူငဲ့
ႁကြယ္၀ခ်မ္းသာလိုတဲ့ ရမၼက္ဖံုးလႊမ္း
စံုလံုးကန္းတဲ့ ပ်ိဳရြယ္မႈမ်ား
ရင္းႏွီးေပးျပစ္
တန္ဖိုးအစစ္ မျမင္ရစ္ၿပီ ၊

ေလာကထဲမွာ
ေငြထက္အေရးႀကီးတဲ့့အရာ
မ်ားစြာရွိလည္း
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ခဲ့ ၊

အသိတရား ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ရပါ့မလဲ စဥ္းစားေနဆဲ
အတၱကိုစီး ေလာဘခရီးႏွင္
မဇၥ်ိမပဋိပဋာကိုလည္း မဆင္ခ်င္
ဘုရားေဟာတာေတြလည္းမျမင္
ေငြကိုသာခံုမင္ ေငြရွိလွ်င္ျပည့္စံုၿပီထင္
စိတ္ရဲ ့လိုအင္ဟူသမွ်ကိုလိုက္ေလ်ာ
သံသရာေၾကာထဲနစ္ေမ်ာယစ္မူးေနသူ
ငါလိုလူတေယာက္
ဆံုးရံႈးမႈေတြရဲ ့တန္ဖိုး
ေငြနဲ ့ေပး၀ယ္မရေတာ့တဲ့အခါက်မွ
(ဘာ့အတြက္မ်ား ေငြရွာေနခဲ့ )
စိတ္မသန္ ့တဲ့ လိပ္ျပာစိတ္နဲ ့
အထိတ္တလန္ ့ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကို
ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရေတာ့မယ္ ၊

က်ိန္စာ

· ငါဟာ
ဘ၀မွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
က်ိန္စာသင့္ခဲ့သူ
ဦးေႏွာက္ဆူပြက္
အလိုရမၼက္တြင္းနက္ထဲ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ျပဴတင္းေပါက္ထဲက
ခုန္ဆင္းသြားခဲ့ၾက ၊

· ကမၻာႀကီးကို ထမ္းပိုးထားႏိုင္ဘို ့အတြက္
လန္းဆတ္တဲ့ နံနက္ခင္းမ်ား
ညရထားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခ်ိန္
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းခြင့္ရမယ့္အရပ္ဆီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ ့စြန္ ့ခြါထြက္ခဲ့ ၊

· ေသခ်ာပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြက
မေသခ်ာမႈေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ထား
လြဲမွားတဲ့ခရီးကို သြားခဲ့သူလို
စြန္ ့စားမႈေကာင္းကင္လြင္ျပင္ထဲ
လြင့္ေမ်ာတိမ္တစဟာ ငါျဖစ္တယ္ ၊

· တဘ၀လံုးနီးပါး ေပးခဲ့ရတာေတာင္မွ
ဒုကၡက အာသာမေျပဘူး
ေအးခဲသိပ္သည္း
ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ ့
ဆန္ ့က်င္ဘက္တရား အဲဒီႏွစ္ခုအၾကားမွာ
ဘ၀ဟာ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရ
ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မာနတရား
ပါးလ်ကြယ္ေပ်ာက္
သမုဒၵရာ တစ္ထြာေအာက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ၊

· ညီမေလးေရ
အဲဒီေန ့က စလို ့
ငါ့ရဲ ့ညေတြမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြေတာ့တာပဲ ။

“ ရာစုသစ္ႏွင့္ကၽြႏု္ပ္တို ့”

ပ်ားရည္တစက္ဟာ
အဆိပ္တခြက္ပါပဲ
ဓါးသြားကို လ်က္မိလို ့ ျပတ္က်ရတဲ့လွ်ာ
ေဟာဒီကမၻာမွာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားခဲ့ၿပီလဲ ။

အသိဥာဏ္ေက်ာက္ေဆာင္
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ
အေမွာင္ထု ဒီေရတိုက္စား
မ်က္မျမင္ပု႑ားေျခာက္ေယာက္ရဲ ့ အသိမ်ိဳးနဲ ့
ဘ၀ခရီးကို သြားေနခဲ့ၾက ။

အမွန္တရားသစၥာ
ရွာေဖြစိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ ့
သံသရာခရီးကို တသြားထဲ သြားခဲ့
အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးစံု ေတြ ့ႀကံဳခံစား
ရာစုသစ္ထဲက
သုမနေက်ာမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြသာ တိုးပြားလာခဲ့ရ ။

လိုခ်င္တာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ
ဘာမွ မရတတ္တာ သဘာ၀မို ့
ကံကိုသာ အျပစ္ပံုခ်ထား
ေသာႏုတၱိဳမုဆိုးစကားနဲ ့
ဘ၀ဟာ ငိုခ်င္းခ်ေနရေတာ့မွာလား ။

တကယ္တမ္းစဥ္းစား
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုထဲ
တိုး၀င္သြားတဲ့အခါ
ငါတို ့တေတြ ႀကိဳးစားေဖြရွာ
ပညာ ဆိုတဲ့အရာကသာ
ငါတို ့ရဲ ့ အနာဂတ္ကို
ေျဖာင့္ျဖဴးေစႏိုင္လိမ့္မယ္ ။

“ငါ မုန္းတယ္”

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ေၾကကြဲဘြယ္ အမွတ္တရ
အထိမ္းအမွတ္ ေန ့ရက္မ်ား
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
ငါတို ့ဦးညြတ္ရံု ဦးညြတ္ေနခဲ့ရ
အေျခအေနေတြ
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္
အေတြးအေခၚ အသိဥာဏ္မ်ား
ေျမျမဳပ္သၿဂၤ ိဳလ္ရာ
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာကိုလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
သူတပါးေျမေပၚမွာ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ေလးတခု
ရရွိဘို ့အတြက္
ျဖဴစင္ခဲ့ေသာေစတနာ
အမွန္တရား ရိုးသားမႈမ်ားအား
ခုတံုးလုပ္ ။ လုပ္စားသြားသူမ်ားကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊
အဲဒီလိုပဲ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္
အေျခအေနေလးတခု ရွိလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း
ေစာင့္ေရွာက္ကူညီရမယ့္အစား
ဇာတ္တူသားစားသူမ်ားကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
ငွက္ေပ်ာအူဟင္းနဲ ့
ခေယာင္းလမ္း
ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းမွာ
ဆူးေတာခ်ံဳတိုး
ေတာ္လွန္ေရး ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး
တတိယႏိုင္ငံႀကီးေတြေရာက္တဲ့အခါ
အတိတ္ေမ့ ဘ၀ေမ့ အရာခပ္သိမ္းေမ့
ေတာ္လွန္ေရးကိုပါေမ့တဲ့သူေတြ
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
တိုင္းျပည္အက်ိဳးသယ္ပိုးသူ
ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အသက္ကိုေပးဆပ္သူ
ဘာသာလူမ်ိဳးမခြဲျခား
အားလံုးဟာငါ့အေသြးအသားမ်ားျဖစ္ၾကရဲ ့ ။
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္
တိုက္ပြဲ၀င္ဘို ့ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့
ငါတို ့ရဲေဘာ္ေလးေတြရဲ ့ပူပန္မႈ
(လက္နက္ ။ က်ည္ဆန္ ။ စားနပ္ရိကၡာ )
ငါ့ကို မီးလိုကူးစက္တဲ့အခါ
ၿမိဳ ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ႀကီးမ်ားေပၚက
တို ့ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့
ေထာက္ပံ့ေငြေၾကး လက္ေႏွးေနၾက
အာေပါက္ေအာင္ေျပာရနဲ ့
အေပ်ာ္အပါးမွာ စိတ္ပါလက္ပါ
ေငြကိုေရလိုသံုးေနသူေတြကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
အသက္တေခ်ာင္း ရွင္သန္ေအာင္
ႀကံဖန္ေမြးယူေနရ
ျပည္သူမ်ားရဲ ့ ဘ၀
လက္နက္ကိုင္ဆြဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲေနတဲ့
တပ္ဦးက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားရဲ ့ ဘ၀
ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ
အႏွိမ္ခံ အဖိႏွိပ္ခံ
အႏုိင္က်င့္ခံ ။ ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့
ငါ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ့ ဘ၀
ျပားျပား၀ပ္ၿပီး
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္
ညွင္းပန္းရက္စက္ သတ္ျဖတ္
ပညာေရး စီးပြားေရး လူမႈႈေရး
အစစအရာရာ စုတ္ျပတ္
လူျဖစ္ေပမယ့္
လူ ့အခြင့္အေရးမရွိေတာ့တဲ့
ဗမာျပည္တြင္းက ျပည္သူတို ့ရဲ ့ဘ၀
ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုတို ့ရဲ ့
မူလအစ
အာဏာရွင္စနစ္နဲ ့
အာဏာရွင္တို ့ရဲ ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ ့ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးကို
ငါ မုန္းတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီလိုမ်ိဳး
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ေတာင္ေလာက္ ႀကီးျမင့္ပါေပရဲ ့
ဒီမိုကေရစီ အတြက္
ေတာ္လွန္ေရး အတြက္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္
ငါ့ လုပ္ရပ္ေတြက
ဇီးေစ့ေလာက္ပဲ
ခရီးေပါက္မယ္ ထင္ရဲ ့
လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြထက္
လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြက
နဲေနတာကိုပဲ
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္မပါႏိုင္
ရုပ္အေျခအေန ယိုင္ေနတဲ့
ငါ့ ကိုယ္ငါ
ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို
မုန္းမိေတာ့တယ္ ။

၂၀၀၃ ၊ ၇ ၊ ၂၉
မနက္ခင္း ၃း၃၀ နာရီ

ငါ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ကမၻာ

သက္ျပင္းခ်လိုက္ရမွာလား
ငိုခ်င္းခ်လိုက္ရမွာလား
ဇာတ္သိမ္းကို မေက်ညက္ခဲ့ေတာ့
ဘ၀နဲ ့ကိုယ္နဲ ့
ဟာမိုနီ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ၊

“ဘာမွမေပးခဲ့ပဲနဲ ့
အကုန္လိုခ်င္လို ့ရမလား”
စကားတခြန္းဟာ
ရင္ကိုရိုက္ခ်ိဳးလိုက္သလိုမ်ိဳး
ပိုးစိုးပက္စက္ အသဲေတြဟက္တက္ကြဲခဲ့ေပါ့ ၊


ငါကိုယ္တိုင္ထက္
ငါ့ကို ပိုသိသူႀကီးေရ
ငါတို ့ဘ၀ဟာ
ေရြးစရာလမ္းမရွိခဲ့ဘူးဆိုတာ
မင္းသိရက္သားနဲ ့
အခုမ်ားေတာ့
လေရာင္ေအာက္မွာ
တရားခံတေယာက္လို
ေၾကေၾကကြဲကြဲ၊

အဆံုးမသတ္လို ့ မျဖစ္ဘူး
ငါ့အတၱနဲ ့ ငါ
စီးခ်င္းထိုးဘို ့ ႀကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ
ယံုၾကည္တာေတြစြန္ ့လႊတ္လိုက္ဘို ့
တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္အေပါင္းတို ့ေရ
ႀကိဳက္သလိုသာစြဲခ်က္တင္ၾကပါေတာ့
သမီးသာ ငါ့ရဲ ့ ကမၻာျဖစ္တယ္ ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ

(ငါ့ ကိုယ္ႏွင့္ ငါ အစဥ္မေျပေသာေန ့ရက္မ်ားသို ့)

“၈၈ ေသြးရိုင္းမုန္တိုင္း”

အေၾကာက္တရားနဲ ့
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ဘ၀ေတြကို
ရိုက္ခ်ိဳးေခ်ဖ်က္ျပစ္ဘို ့အတြက္
၈၈ က မုန္တိုင္းကိုေမြးဖြားလိုက္တာပါေမေမ ။

လမ္းမထက္က်ခဲ့တဲ့
ေသြးစက္ေသြးကြက္ေတြထဲက
ရုန္းထ ႀကံဳး၀ါး
သူရဲေကာင္းတို ့ရဲ ့၀ိဥာဥ္မ်ားကလည္း
မုန္တိုင္းျဖစ္သြားၾက
အဲဒီ့မုန္တိုင္းက က်ေနာ္ျဖစ္သြား
အဲဒီက်ေနာ္ကပဲ
၈၈ ရဲ ့ ေသြးသားျဖစ္သြားခဲ့ေပါ ့ေမေမ ၊

မေမ့ေကာင္းစရာအျဖစ္ေတြက
အသစ္သစ္ျပန္ျဖစ္
ႏွလံုးသားမွာ တစစ္စစ္နဲ ့
ဦးေႏွာက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ နာက်င္ခံစား
ခႏၷာကိုယ္ဆဲလ္မ်ားလည္း
၈၈ ရဲ ့ ေသြးအားနဲ ့
ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနဆဲပါေမေမ ။

မုန္တိုင္းေနာက္ကေလေျပေလညွင္း
ဘယ္အခ်ိန္မ်ားဆင္လာမလဲေလ
ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာေတြ
တဆယ့္ငါးႏွစ္တိုင္တိုင္
ၾကာေညာင္းခဲ့ၿပီေမေမေရ ။

မြန္းတည့္ခ်ိန္မွာ၀င္ခဲ့တဲ့ေန
ဆယ္ေႏြမကပူလြန္းလွခဲ့
အတိတ္ရဲ ့အရိပ္ေတြက
ရင္နဲ ့ေက်ာပမာ
တသားထဲကပ္လ်က္ရွိေနဆဲပါေမေမ ။

အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့
အတိတ္ထဲက က်ေနာ္တို ့အရိပ္ေတြကို
ဆြဲမထုတ္သာ အၿမဲလႈပ္ခတ္ေနကာ
ေသြးရိုင္းမုန္တိုင္း ၈၈ ရဲ ့ သမိုင္း
မ်ိဳးဆက္တိုင္းကို ရိုက္ပုတ္လႈပ္ႏႈိး
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးမွန္သမွ်
အျမစ္မက်န္ တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္
ေလးဆယ့္ရွစ္သန္းေသာျပည္သူေတြအတြက္
ထာ၀ရသစၥာ ၈၈ မုန္တိုင္းဟာ
က်ေနာ္တို ့ရင္ထဲ
သစ္လြင္လန္းဆတ္ဆဲပါေမေမ ။

ျမစ္တခုလို စီးဆင္း

လွပတဲ့ေကာင္းကင္ျပာႀကီးရဲ ့ ေအာက္
စိမ္းလမ္းစိုေျပ ကမၻာေျမမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာသက္တမ္းရွိသေလာက္
ငါ့အား စီးဆင္းခြင့္ေပးလွည့္ပါ ၊


၁၊
ဘ၀က ျမစ္တခုလိုစီးဆင္း
ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္း ေရအလ်င္မ်ား
အတိတ္ထဲကို စီး၀င္သြားတဲ့အခါ
ႀကီးရင့္ျခင္း ပစၥဳပၸန္ထဲ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဒီေရလိႈင္းမ်ား
ေတာက္ပေသာအနာဂတ္အား
အဆက္မျပတ္ ရိုက္ခတ္လာၾက ၊

၂၊
ျမစ္တို ့ရဲ ့ သဘာ၀
လႈင္းေလေတြထန္လဲ စီးဆင္း
အညစ္အေၾကးနဲ ့ ဒိုက္သေရာမ်ား
သယ္ေဆာင္ရင္းစီးဆင္း
ကမ္းပါးေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို
တိုက္စားစီးဆင္း
အေကြ ့အေကာက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားလည္း
ျဖတ္သန္းစီးဆင္း
(ဘယ္လိုပင္စီးဆင္း)
အစိပါၸယ္ရွိေသာ စီးဆင္းမႈမ်ိဳးနဲ ့
ျမစ္တခုငါျဖစ္ခ်င္ခဲ့ ။

၃၊
စီးဆင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္
ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳခဲ ့
ေလာကကို ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳခဲ ့
ၹၹၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အက်ိဳးျပဳခဲ့
ၹၹ့့့ၹၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အက်ိဳးျပဳခဲ့
အက်ိဳးျပဳခဲ့မ်ားစြာ ရွိပါရဲ ့လား
ေ၀ဖန္ပိုင္ျခား အသိညာဏ္မ်ား
ဆန္းစစ္ေစျခင္ အျမင္ပီသ
ျမစ္တို ့ရဲ ့သဘာ၀
ထာ၀ရ စီးဆင္းေနဖို ့ပါပဲေလ ။

က်ိန္စာသင့္သူမ်ား

ေ၀းကြာျခင္းရဲ့အတြင္းမွာ
အခ်ိန္အခါမဲ့ရာသီေလမ်ား
ခါးသီးစြာတိုက္ခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္
ေရာက္လာတဲ့အလြမ္းမိုးတိမ္မ်ားက
ကိုယ့္အေပၚက်ိန္စာေတြပဲရြာခ်ေနရဲ့ ။


ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္
တဘ၀စာပိုင္ဆိုင္ဘို ့အတြက္
ဘယ္သူသိႏုိင္မွာတဲ့လဲ
တေန ့တာကုန္ဆံုးတဲ့အခ်ိန္
အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို ့ရဲ့
ရင္လိႈင္းခတ္သံကို
ၾကားရျပီးတဲ့ေနာက္
ပူပန္ေသာကေတြကိုလည္း
ေျဖခ်ေနရတဲ့တခဏမွာ
ရူးသြပ္စြာတပ္မက္ျငိတြယ္
က်ိန္စာေတြကိုပဲျမိဳခ်ေနမိျပန္တယ္ ။

အလြမ္းေတြရင္ႏွင့္အမွ်
ျပည့္လွ်ံက်လာတဲ့အခါ
မိုးေကာင္းကင္အျပည့္
စကားလံုးေတြအံခ်ေနမိခဲ့ ။

ေနလံုးႀကီးကတေန ့တာအတြက္
လက္ျပႏႈတ္ဆက္
လမ္းမီးတိုင္ေတြလင္းလက္လာတဲ့အခါ
လက္ကိုင္ဖုန္းမွန္သားျပင္မွာ
ေပၚလာမယ့္ သူ ့ေခၚသံ
မိဘေမာင္ဘြား အနားမွာ ရွိေနေလမလား
မေယာင္မလည္နဲ ့လမ္းသလားေနမယ့္
သူမကိုျမင္ေယာင္
ေသာကေတြနဲ့ပူေလာင္ေနမလား ၊

ဒီလိုနဲ ့အကြာအေ၀းအပုိင္းအျခားေတြရဲ့ၾကားမွာ
ကုိယ္တို ့ႏွစ္ဦးသားရဲ့ဘ၀မ်ား
က်ိန္စာေန ့ေတြမ်ားလာခဲ့ေပါ့ ။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ

ရိတ္သိမ္းခြင့္

အခ်ိန္နာရီစကၠန္ ့နဲ ့အမွ်
ျပဳစု ့ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ရအခ်စ္မ်ား
မေရရာတဲ့သံသယမ်ားေၾကာင့္
သံသရာရွည္မယ့္အလြမ္းမ်ားသာ
ကိုယ့္မွာေန့တဓူ၀
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မယ္---။။

ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုတဲ့အရာအတြက္
ဘ၀တခုလံုးပံုေအာျခင္းရဲ့ရလဒ္
ကြဲအက္ေၾကမြသြားတဲ ့ႏွလံုးသားနဲ့
အမုန္းမ်ားၾကားက
တိုေရ ရွားေရ မင္းရဲ့
အၾကင္နာအၾကည့္တခ်က္
ေမွ်ာ္လင့္တပ္မက္ဆဲေလ ။

ေနျခည္ခတဲ့ႏွင္း
အရည္ေပ်ာ္ဆင္းရသလိုမ်ဳိး
ခ်စ္ျခင္းရဲ့အစမလွပခဲ့ေတာ့
ေပ်ာ္စရာကင္းတဲ့ကိုယ္တို့ခ်စ္ျခင္းထဲ
ေ၀ဒနာေတြကိုသာနာက်ည္းမွု ့မ်ားစြာနဲ ့
ေဖါေဖါသီသီစားသံုးခဲ့ရျပီ ။

ဆႏၵနဲ ့ဘ၀
တထပ္ထဲမက်တဲ့အခါ
ရင္နင့္စြာလမ္းခြဲ
ေလာကထဲ ေသာကမ်ားနဲ ့
ေနစရာမရွိ ေပ်ာ္စရာမရွိ
“ထာ၀ရ ျမတ္ႏုိးခြင့္တခုသာ
ကိုယ့္တသက္မွာ ဒီအခြင့္ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့”
ေျဖေတြးေတြးရင္း
သံသရာရွည္မယ့္အလြမ္းမ်ားသာ
ကိုယ့္မွာေန ့တဓူ၀
ရိတ္သိမ္းရေတာ့မယ္ ။

ေမာင္လြမ္းမိႈင္း

“ခြပ္ေဒါင္းတို ့ရဲ ့တရားခြင္”

ယုတ္မာပက္စက္
ဇေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္
အာဏာရူး စစ္ဘီလူးေတြၿဖိဳဖ်က္
ၿပိဳပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ
ေလးဆယ့္တႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ ၊

နယ္ခ်ဲ ့အဂၤလိပ္ကိုလိုနီစနစ္
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး
လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ
သမဂၢကေမြးဖြား
ထင္ရွားတဲ့ခြပ္ေဒါင္းမ်ား
လူထုနဲ ့တသားတည္းရွိခဲ့ ၊


ရုပ္နဲ ့နာမ္တရားမွာ
ရုပ္ပ်က္ျပားတာကိုပင္
ေအာင္ပြဲထင္ခဲ့
အိုဘယ့္ အာဏာရူးမ်ားငဲ့၊

ရုပ္တရားျဖစ္တဲ့
သမဂၢအေဆာက္အဦးကို
ၿဖိဳဖ်က္လို ့သာရႏိုင္မယ္ ။
နာမ္တရားျဖစ္တဲ့
သမဂၢစိတ္ဓါတ္အားက
မ်ိဳးဆက္တိုင္းကိုရိုက္ခတ္သြားတဲ့အခါ
အာဏာရူးတို ့မဟာအမွား
ေသြးရူးေသြးတမ္းနဲ ့
အသက္ရွင္ေနရတာဘဲမဟုတ္လား ၊

မႀကံေကာင္းမစည္ရာ
အာရူးတို ့ရဲ ့တရားက
‘ဓါးကိုဓါးခ်င္း ။ လွံကိုလံွခ်င္း
ၿဖိဳခြင္းမယ္တဲ့’စိမ္ေခၚႀကံဳး၀ါး
အဓမၼတရားပါပဲ ။
ဓမၼနဲ ့အဓမၼ
ဘယ္သင္းကေအာင္ပြဲရ
သမိုင္းကသက္ေသျပလိမ့္မယ္ ၊

‘ဟင္းယူမလာနဲ ့
သတင္းယူလာခဲ့
တို ့ေက်ာင္းသားေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲ’
မ်ိဳးဆက္သစ္သမဂၢစိတ္ဓါတ္နဲ ့ႀကံဳး၀ါး
ေထာင္ထဲက မင္းကိုႏိုင္ရဲ ့စကား
ဖိႏွိပ္ခံရတဲ့ သမိုင္းမ်ား
ေခတ္တိုင္းမွာအတူတူပါဘဲ ၊

စိတ္ဓါတ္မက် ၊ စိတ္တက္ႁကြစြာ
သမဂၢအလံေတာ္ေအာက္
ေပါင္းရုံးစုစည္း ေတာ္လွန္ေရးခရီးမွာ
ျပည္သူလူထုကိုဦးေဆာင္
ထြန္းေျပာင္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းသမိုင္း
ဘယ္ေတာ့မွမရိုင္းဘူး ၊

အာဏာရူးစစ္ဘီလူးတို ့အတြက္
ကံၾကမၼာဘီးရဟတ္
တပတ္လည္လာတဲ့အခါ
ခြပ္ေဒါင္းေသြးနဲ ့စီရင္ တရားခြင္ကို
အေၾကာက္တရားနဲ ့ေစာင့္စားၾကေတာ့ ။

(၄၁ႏွစ္ျပည့္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန ့သို ့)

အႏွစ္ႏွယ္ဆယ္ပံုရိပ္

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းသြားဘို ့ မလိုပါဘူး ညီမေလးေရ
သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္တခ်က္မွာ
အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတာ ခဏေလးပါ ၊

၁၉၈၆ ရဲ ့ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ေန ့ညမွာ
ဘုရားသခင္ တားျမစ္ထားတဲ့ အပင္ရွိရာအရပ္
တို ့ႏွစ္ေယာက္
ႏွစ္လံုးသားျပဴတင္းေပါက္က ခုန္ဆင္းခဲ့ၾကတယ္
ပညတ္ထားတဲ့အသီး ခူးဆြတ္လို ့ စားခဲ့ၾကတယ္
ငါ့ပဥၥမေျမာက္ နံရိုး ျပန္ရွာေတြ ့တဲ့ညလဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊


အနံ ့ခံေကာင္းတဲ့ မုဆိုးတို ့ရဲ ့ စက္ကြင္းက
မလြတ္ေတာ့တဲ့အဆံုး
ေတာင္သမန္အင္းနဲ ့ မယ္ဇယ္ပင္တန္းကိုႏႈတ္ဆက္
ေတာင္ၿမိဳ ့ နဲ ့ အမရပူရကို ႏႈတ္ဆက္
တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ ျမည္တြန္သံမ်ားၾကားက
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ ့
အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္မ်ားစြာကိုျဖတ္သန္း
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခရီးလမ္းမွာ
ညီမေလး ေရ
ကြမ္းတယာ ေရတမႈတ္နဲ ့
ငါ့ကို ထားခဲ့မယ့္ အလုပ္ မင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး
ဒုတိယအႀကိမ္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမွာ
မင္းဟာ ငါ့ရဲ ့ တိုက္ေဖၚတိုက္ဖက္
ရဲေဘာ္ တေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္
ငါတို ့ျဖတ္သန္း ဘ၀လမ္းဟာ ၾကမ္းတမ္းလြန္းတယ္ ၊

ဘ၀ရဲ ့ တိုက္ပြဲေတြၾကားကေန
ေလာကဓံတရားတို ့ရဲ ့ ရိုက္ပုတ္မႈၾကားကေန
“ဓါးေတာင္ကိုလဲ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ
မီးပင္လယ္ကိုလဲ ျဖတ္ခဲ့ၿပီ ”
(ငါ့အထင္ေပါ့ေလ)
ညီမေလးေရ
ငါတို ့ရဲ ့မ်ိဳးဆက္ အသက္ဆက္ဘို ့အတြက္
သမီး တေယာက္ (၁၉၉၀)
သား တေယာက္ (၂၀၀၂)
ဘုရားသခင္ရဲ ့ လက္ေဆာင္
ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြနဲ ့ခ်ည္ေႏွာင္ထားေပါ့ ၊

ညီမေလးေရ
အစစအရာရာ ငါ့ဘ၀ကို
ပါရမီျဖည့္ေပးတဲ့အတြက္
ဘုရားသခင္ထံက ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအေပါင္း
မင္းအေပၚက်ေရာက္ပါေစကြယ္
ေနာင္လာမယ့္ႏွစ္တရာတိုင္
သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြကို ထမ္းပိုးရင္းနဲ ့
တဦးကို တဦးေဖးမကူရင္းနဲ ့
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေျမေပၚမွာ
လူတေယာက္ရဲ ့ အခြင့္အေရး ျပည့္ျပည့္၀၀နဲ ့
လူပီသစြာေနထိုင္ခြင့္ရမယ့္
အနာဂတ္ရဲ ့ ေန ့သစ္မ်ားအတြက္
ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဦးစီီု ့ ညီမေလးေရ ။

အေမ့လြမ္းျခင္း

(က်ေနာ္တို ့ကို သြန္သင္ဆံုးမ ပဲ့ျပင္ေပးတဲ့ လမ္းညႊန္ျပေပးတဲ့ က်ေနာ္တို ့ခ်စ္တဲ့ အေမ လူထုေဒၚအမာရဲ ့ေမြးေန ့ မၾကာမွွီ
ေရာက္ရွိလို ့လာပါေတာ့မယ္။ ၂၉ ႏို၀ဘၤာ ၂၀၀၈ မွာ အေမ့အသက္ ၉၃ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ အေမ့စာေတြကို
ျပန္ျပန္ဖတ္မိေလ အေမ့ရဲ ့တန္ဖိုးကိုပိုပိုၿပီး တမ္းတမိေလျဖစ္လာရတယ္။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့မွာ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး ပမာျဖစ္ရၿပီ။
အေမ့ရဲ့ ၉၁ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့ကဗ်ာေလးကိုျပန္ေဖၚျပလိုက္ပါရဲ ့။)

အေမ့လြမ္းျခင္း

မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ား
ႏွစ္ ရက္ လ ၾကာရွည္လာေတာ့
“အေမ့တသက္
ဒီေခတ္ေလာက္ ဆင္းရဲတာ
လူေတြ ဒုကၡျဖစ္တာ မႀကံဳဖူးဘူး
အဲဒီ ဆင္းရဲေနတဲ့ လူေတြကို
ကိုယ္စားျပဳမယ္ဆိုရင္
မင္းတို ့ ရပ္တည္ခ်က္မွန္မွာပဲ ”ဆိုတဲ့
အေမ့ရဲ ့ ဆံုးမ လမ္းညႊန္ျပတဲ့စကား
အေ၀းေရာက္အေမ့သားသမီးမ်ား
ႏွလံုးသားနဲ ့ ဆတ္ဆတ္နာၾကားခဲ့ရပါတယ္အေမ ၊

တကယ္ေတာ့အေမရယ္
အေမ့ေမြးေန ့ေတြမွာ သားတို ့တေတြ
ကဗ်ာေတြရြတ္ၾက
ဆုေတြေတာင္းၾက
အေမ့ရဲ ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ေဖာ္က်ဴးၾက
အေမ့ရဲ ့ စာေပသမိုင္းကို ေမာ္ကြန္းထိုးၾက
အဲသလို လုပ္ေပးရံုကလြဲလို ့
လူထုအတြက္
သားတို ့ ဘာတာ၀န္မ်ားေၾကပြန္ခဲ့ၾကေလသလဲ
အေမ့အရိပ္ကိုခိုၿပီး
သားတို ့ ဆိုးခဲ့ မိုက္ခဲ့ သမွ်
ခြင့္လႊတ္ပ အေမ ၊

သံမဏိႏွလံုးသား
ယံုၾကည္ခ်က္န ့ဲ အမွန္တရားတို ့ရဲ ့ျပယုဂ္
အဲဒီဇာတ္ထုပ္ထဲမွာ
ရာဇ၀င္နဲ ့မႏၱေလးလဲပါတယ္ ။
လူထုဦးလွနဲ ့လူထုေဒၚအမာလည္းပါတယ္။
ရာစုတ၀က္ေက်ာ္
အာဏာရွင္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့
ေတာ္လွန္ေနဆဲ (၉၀)ေက်ာ္ အေမ
သက္ေတာ္ရာေတာ္ ရွည္ပါေစ။
ျမန္မာျပည္ အေမွာင္ေပ်ာက္ၿပီး
အလင္းေရာက္ခ်ိန္မွာ
အေမ့ကိုမ်က္၀ါးထင္ထင္
ေတြ ့ျမင္ ကန္ေတာ့ရလိုပါ၏ ။

(အေမလူထုေဒၚအမာ (၉၁)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန ့သို ့)

“ဒုတိယ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲ”

တဟုန္ထိုးပ်ံသန္းေနတဲ့
ငါတို ့ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
တားဆီးထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့ျပင္းျပတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္နဲ ့
အနာဂတ္သစ္စိတ္ကူးေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့လြပ္လပ္္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြနဲ ့
ရင္ထဲကခံစားမႈေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ပိတ္ဆို ့အေမွာင္ခ်ထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ငါတို ့ရဲ ့ရင္ထဲကထြက္ေပၚလာတဲ့
သစၥာတရားရဲ ့ရိုက္ခတ္မႈနဲ ့
ျပည္သူ ့ထံကပဲ့တင္သံေတြကို
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား
ဆြံ ့အ နားမၾကားေအာင္လုပ္ထားႏိုင္မွာတဲ့လဲ ။

ေအာင္ပြဲဆိုတာ
တိုက္ရဲသူအတြက္
ယံုၾကည္လ်က္ပင္ငါတို ့ျမင္၏ ၊
ေမြးရာပါလူ ့ဂုဏ္သိကၡာ
လူ ့အခြင့္အေရးအတြက္
ဆံုးရႈံးမႈရဲ ့အေႁကြး
အသက္ေသြးနဲ ့ေပးဆပ္
ပင္လံုစိတ္ဓာတ္
ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္
ၹ ့ ့ ့ ့ ့ ့စိတ္ဓာတ္မ်ားစြာ
အဆက္မျပတ္ရွင္သန္
အာဏာရွင္စနစ္ကိုေျမလွန္ၿပီး
အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲဘို ့အတြက္
ငါတို ့ရဲ ့ ေဖါင္ေတြကို ဖ်က္ခဲ့ၿပီ ။

“ငါ့ သူရဲေကာင္း”

ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တဲ့လား
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
ေန ့မွန္း
ညမွန္း မသိရ
နီက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေလးနဲ ့သာ
အေဖၚျပဳေနခဲ့ရရွာသူ
ငါ့ ရဲ ့ သူရဲေကာင္းႀကီးငဲ့ ၊

သင့္ရင္ထဲက
ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီး
အမွန္တရားနဲ႑
ထိန္ထိန္ ၿငီးေနခဲ့ေပါ့။
သင့္ကိုပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့
သံမဏိတံခါးထက္
အဆ ရာ ေထာင္
ခိုင္ခန္ ့ လံုၿခံဳ
ၿဖိဳဖ်က္မရတဲ့ အေဆာက္အအံုအလား
သင့္ ယံုၾကည္ခ်က္
စိတ္တံခါးကို
ဘယ္လို မိစၦာဆိုးတို ့မွ
ရိုက္ခ်ိဳး ေခ်ဖ်က္ဘို ့
မတတ္ႏိုင္ၾကေပဘူး၊

ကတိစကား တခြန္းနဲ ့
လက္မွတ္ တခ်က္အထိုးမွာ
သင္ လြတ္ေျမာက္မယ္ဆိုတာ
သင္သိသလို
ငါလဲ သိပါရဲ ့။
ဒါေပမယ့္
ေသြးပ်က္သူတို ့ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း
ခြပ္ေဒါင္းတို ့က ဘယ္ေတာ့မွ မလြမ္းဘူး
သင့္ ရဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္
ငါ ေလးျမတ္စြာ ဦးညႊတ္လ်က္ပါ ၊

“ရုပ္ နာမ္
ခႏၷာ ႏွစ္ပါး
အိုးစားကြဲသြားသည့္တိုင္ေအာင္
တမလြန္မွာ
ငါ့ အတြက္
ငရဲ မရွိ ။ နိဗၺာန္ မရွိ
လူထုလြတ္ေျမာက္ေရးသာရွိတယ္ ”ဆိုတဲ့
သင့္ရဲ ့ ႀကံဳး၀ါးသံၾကားမွာ
မာယာ တသိန္း
အပလိန္း အနႏၵ
ဗာလနံ စစ္လူမိုက္ေတြဟာ
သင့္ ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြေအာက္မွာ
ေၾကာက္ဒူး တုန္ေနၾကေပေရာ့မယ္ ။

့့“သမိုင္းရွိတယ္”

နာက်ည္းမႈမ်ားနဲ ့
စိတ္ဓာတ္မ်ားက်ည္းေပါင္းတက္လို ့
လြပ္လပ္ေရးစာခ်ဳပ္ႀကီး
ငါးဆယ့္သံုးႏွစ္တာကာလ
ျပည္တြင္းစစ္မီးေရာင္နဲ ့ဖတ္ခဲ့ရ
(ဖတ္ေနရဆဲ)
မၿပီးဆံုးေသးေသာေတာ္လွန္ေရးမ်ား
မ်က္ရည္။ အသက္။ ေသြးေခၽြး
ဓေတး ေပးဆပ္မဆံုးပါပဲ

တခ်ဳိ ့က ေထာင္ထဲ
စိတ္စာတ္ျပင္းျပၿမဲ

တခ်ဳိ ့က ေတာထဲ
လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ဆဲ

တခ်ဳ ့ိက လြတ္ေျမာက္ရာေျမ
နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုသံုးတိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲ

တခ်ဳိ ့က ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္
အေရးေတာ္ပံုလႈိင္းေရစီးနဲ ့
ေလွႀကံဳလိုက္စီးဘို ့ေစာင့္ဆိုင္း

ဟိတ္ အဲ့ဒီမွာ
ဘယ္သူ ့သမိုင္းရုိင္းမလဲ
အခ်ိန္နဲ ့အေျဖညိွိ
ျပည္သူမွာ သမိုင္းအသိရွိတယ္ ။

အနာဂတ္အခင္းအက်င္း

ႀကက္ဥအေရာင္
တိမ္ေတာင္သဖြယ္
မင္းေရးက်ယ္၏ တဲ့
ေႏွာင္းလူေတြေရာ
အခုလူေတြေရာ
အုတ္ေရာေရာ၊ ေက်ာက္ေရာေရာ
လိုရာသံုးစြဲ
လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းႀကီးလဲ
အနာဂတ္နဲ ့လြဲခဲ့ရေပါ့ ၊

ငါးဆယ့္ကိုးႏွစ္ သက္တမ္းမွာ
ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး
သာသာထိုးထိုးေျပာရရင္
ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ေပါ့
ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းႀကီးနဲ ့
ဇာတိမာန္တက္ခဲ့ပံုမ်ား
ပစဳၥပၸန္ႀကီးလဲ အားအားရွိတိုင္း
ေရႊထီးေစာင္းလို ့၊

ဘယ္သူ ့ကို အျပစ္တင္ရမွာလဲ
အနာဂတ္ခမ်ာ ထစ္ခနဲဆို
အတိတ္ထဲ ဆြဲဆြဲထည့္ခံေနရ
ေကာင္းကင္ႀကီးတခုလံုး
စကားလံုးေတြနဲ ့ ေဖာင္းပြလို ့၊

ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
အသက္စေတးခံ သူရဲေကာင္းတို ့ဟာ
စကားလံုးးေတြနဲ ့ မကစားခဲ့ဘူး။
ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
ဘ၀တခုလံုးကိုေပးအပ္
စြန္ ့လႊတ္စြန္ ့စားသူမ်ားဟာ
အတိတ္မွာ မေမြ ့ေလ်ာ္ဘူး ။
ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
အနာဂတ္ကိုတည္ေဆာက္မယ့္လက္ေတြဟာ
လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီးကို
ဖုန္သုတ္သန္ ့ရွင္း ( ၿပီးေတာ့)
ေရလဲေဆးလို မသံုးဘူး၊

ခင္ဗ်ား ယံုလိုက္ပါ
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဟာ
တကမၻာလံုးမွာ
က်ဳပ္တို ့ႏိုင္ငံတခုထဲ ရွိတယ္ဆိုတာ ၹ
ခင္ဗ်ား ခိုင္ခိုင္မာမာႀကီးသာ ယံုလိုက္ပါ
လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ရဲ ့
အခင္းအက်င္းဟာ
ခင္ဗ်ားတို ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့
လက္ထဲမွာ ။

(၅၉ ႏွစ္ျပည့္ လြတ္လပ္ေရးေန ့အခမ္းအနား (တိုက်ိဳ) တြင္ ရြတ္ဆိုေသာကဗ်ာ)

“လေရာင္တမ္းျခင္း”

ညီမေလးေရ
ငါ့ရဲ အေတြးအိပ္မက္ပင္လယ္ထဲ
ပ်ားရည္ျမစ္မ်ား ျမစ္ဖ်ားခံရာ
ဧဒင္ဥယ်ဥ္တံခါး၀မွာ
မက္မက္စက္စက္ ညေတြကို
အထုပ္ျဖည္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
လေရာင္ဟာ
ဖရိုဖရဲနဲ ့ တစစီျပန္ ့က်ဲက်လာတယ္ ၊

ညီမေလးေရ
အဲဒီ လေရာင္ေတြပဲေပါ့
ေသာင္ရင္းျမစ္ေပၚ ၿပိဳက်
ရင္း(၈)တပ္စြဲရာ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚၿပိဳက်
တပ္မဟာ(၇)ရဲ ့ ေက်ာင္းကေလးေပၚၿပိဳက်
ဟိုအေ၀းက ေတာင္တန္းႀကီးေတြကလဲ
ၿပိဳက်လာတဲ့ လေရာင္ကို ေပြ ့ဖက္
မ်က္ရည္ စက္လက္နဲ ့ ၿငီးတြားေနျပန္ေရာ ၊

ညီမေလးေရ
ႏို၀င္ဘာ (၃၀)ရက္ေန ့ရဲ ့ ညဟာ
အခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ ျမဴႏွင္းေတြက
ပိုက်ေနသလိုပါပဲ
အခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ လေရာင္ဟာ
ပိုလွေနသလိုပါပဲ
အဲဒီညဟာ ဘ၀မွာအမွတ္ရစရာ
ရင္း(၈)ကရဲေဘာ္ေတြနဲ ့ စကား၀ိုင္း
လေရာင္နဲ ့
လွခ်င္တိုင္း လွေနခဲ့တယ္ေလ ၊

ညီမေလးေရ
လေရာင္ကို ဥပကၡာျပဳၿပီး
အိပ္စက္ျပစ္လိုက္ဘို ့
ငါ တတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါဘူး
တပ္ဦးကရဲေဘာ္တို ့ရဲ ့
ယံုၾကည္ခ်က္ သံမဏိဓါးသြားဟာ
လေရာင္မွာ တဖိတ္ဖိတ္လက္လို ့
ငါ ယံုတယ္
အနာဂတ္ တိုင္းျပည္သစ္အတြက္
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲတဲ့စိတ္ဓါတ္
ရဲေဘာ္တိုင္းရဲ ့ ရင္ကို
လေရာင္နဲ ့အတူရိုက္ခတ္ေနမယ္ဆိုတာ ။

(၂၀၀၆ ။ ႏို၀င္ဘာ ။ ၃၀)

“長井健司さん“

“長井健司さん“

心を寂しくさせている雨の中、
悲しいひびが影のように、汚れている、
涙を止まらせている事は出来ないように
誰が壊したんですか？
長井健司さん、
川のように情報の流れか
壁が無、国境も無いわよ。
貴方がいつも語っている言葉、
何かが起こっている所を、
誰も行きたくなければ、
誰かが行かなければ行けません。
で　言葉
命をかけて教えてくれましたよね。
長井健司さん、
世界家族全てが
貴方が命と一緒に教えてくれたことを、
触れている手で受け取ってくれましたよ。
独裁者を、
かばってくれた国も
見直してくれているよ、
(日本国も)
長井健司さん、
ビルマーの二度目の民主か運動道で、
忘れられる事無く、貴方を、ビルマーだけではなく
世界人々達も、尊敬し英雄と決まっているわよ。
今は。。。。静かで眠れる所を、
JOHN LENNONのIMAGINE歌に抱き込まれて、
雨の中、
別れの言葉を語って行ってくれ。。。
(長井健司さんを神様が見守ってくれるように)
2007年10月8日お葬式で書きました。
YE YINT THET ZWE.

翻訳者　テンテンウ(FWUBC)

နာကာအိခန္းဂ်ိစံ

လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္
မိုးစက္ေတြၾကားက
ေၾကကြဲရိပ္တို ့ စြန္းထင္းေနတဲ့
မ်က္၀န္းမ်ားရဲ ့ မ်က္ရည္တာရိုး
ဘယ္သူေတြကမ်ား ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့တာလဲ ၊

နာကာအိခန္းဂ်ီးစံ ေရ
သတင္းစီးဆင္းမႈရဲ ့ျမစ္ဟာ
အကန္ ့အသတ္ အတားအဆီး
နယ္နမိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး
ခင္ဗ်ား ေျပာေျပာေနတဲ့
‘တခုခုျဖစ္ေနတဲ့ေနရာကို
ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ပဲျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္
တေယာက္ေယာက္ကေတာ့
သြားဘို ့လိုလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့စကား
အသက္နဲ ့လဲျပခဲ့တာလား ၊

နာကာအိခန္းဂ်ိးစံ ေရ
ကမၻာမိသားစုႀကီးတခုလံုးက
ခင္ဗ်ား အသက္နဲ ့လဲၿပီး
ေပးခဲ့တဲ့သတင္းကို
တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္နဲ ့
လက္ခံယူၾကရပါၿပီ ။

စစ္အုပ္စုကို
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းနဲ ့
ဆက္ဆံေရးေကာင္းေနခဲ့တဲ့
ႏိုင္ငံအခ်ိဳ ့ေတာင္မွ
ျပန္လည္သံုးသပ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းကုန္ၾကၿပီ
(ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအပါအ၀င္ေပါ့)

နာကာအိခန္းဂ်ီးစံ ေရ
ဗမာျပည္သူျပည္သားတို ့ရဲ ့
ဒုတိယအႀကိမ္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္မႈသမိုင္းတေကြ ့မွာ
အမွတ္တရ မွတ္တိုင္စိုက္ထူ
ခင္ဗ်ားလိုလူကို
ဗမာသာမက ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးကပါ
ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ ၊

အခုေတာ့
ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ဘံုဘ၀ဆီကို
ဲဂၽြန္လင္ႏြန္ ရဲ ့
ႈအင္မဲယ္ဂ်င္း သီခ်င္းသံေပြ ့ဖက္ေခၚေဆာင္ရာ
မိုးေရစက္ေတြၾကားမွာ
အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားေပဦးေတာ့ ။ ။

(နာကာအိခန္ဂ်ီးစံအေပၚ ဘုရားသခင္ရဲ ့
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအေပါင္း က်ေရာက္ပါေစ)

၈ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇ စ်ာပနအခမ္းအနားတြင္
ေရးဖြဲ ့ ေသာကဗ်ာအား တႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရအျဖစ္ ျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္၊

“အႏိုင္အရႈံး”

ေၾကကြဲစရာ
မိုးေကာင္းကင္တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား
ေျဖသိမ့္စရာ စကား
ရွားပါးလို ့ ေနေလရဲ ့ ။

မင္းရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္ နဲ ့
ငါရွိတဲ့ အရပ္က ျမင္ရတဲ့
ေကာင္းကင္ လမင္း ၾကယ္စင္
အတူတူပါကြဲ ့ ၊


ငါတို ့
ဘ၀တခုအတြက္
အိပ္မက္ဖူးေတြ ခူးခဲ့ၾကဘူးရဲ ့
အိပ္မက္က ႏိုးထ
မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ေၾကကြဲၾကရ ၊

ေ၀းကြာျခင္းရဲ ့ အတြင္းမွာ
စိတ္ေတြက ခံတြင္းပ်က္
အျမင္အာရံုေတြက ဖ်ားခ်င္ နာခ်င္
အလြမ္းေတြ အန္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ မာနမွာ
ေဆြးေျမ့မႈအန္ဖတ္ေတြ ေပက်ံလိို ့၊

ယူဇနာေပါင္းမ်ားစြာက လာတဲ့အသံ
‘အခ်စ္ရဲ ့ နိဂံုး
အမုန္း ဆိုလား ’
ငါ့ ႏွလံုးသားက သဲ့သဲ့ၾကားရ
တခဏမွာ
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္
ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ျမည္တမ္း အသဲကြဲတမ္းခ်င္းၾကားက
ေနာက္ဆံုးမာန
အခ်စ္ေရ
မင္းကအစ
မင္းရဲ ့ အသိုင္းအ၀န္းတခုလံုး
ငါ့ကို မုန္းတဲ့သူေတြ အကုန္လံုး
ငါ မမုန္းဘူး
အဲဒီအတြက္ ငါမရံႈးဘူး၊

ေၾကကြဲစရာ
မိုးးေကာင္းကင္ တခုတည္းရဲ ့ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက
ေရျခား ေျမျခား ။

“ျပန္မလာႏိုင္သူ”

ေကာင္းကင္တခုလံုး
ေၾကကြဲမႈေတြနဲ ့ပိတ္ဖံုးလို ့
စြန္ ့လႊတ္လိုက္ရမွာလား
ခြင့္လႊတ္လိုက္ရမွာလား
ဦးေႏွာက္နဲ ့ႏွလံုးသား
အားၿပိဳင္မႈၾကားမွာ
ကိုယ္က
အသိုက္အၿမံဳရွိရာ ျပန္မလာႏိုင္သူပဲေလ ၊


လေရာင္နဲ ့မက္တဲ့ အိပ္မက္မွာ
ၾကယ္မစံုညမ်ားရဲ ့
တကိုယ္ေရလြမ္းဆြတ္မႈတို ့
ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတိုင္း မိႈင္းရီလို ့
ခံစားမႈအစိတ္အပိုင္းတိုင္းဟာ
ခ်စ္သူရဲ ့ အလိုက်အတိုင္းသာ
အိပ္မက္ကႏိုးထ မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့ ၊

အမွတ္တရတခုကို
ဘ၀တခုနဲ ့လဲခဲ့ရသူမို ့
ကံ ကံ၏အက်ိဳးေပးမွာ
ေခ်ာလဲ ေရာမထိုင္ခ်င္သူ
သစၥာေဖာက္ခံရသူတေယာက္ရဲ ့မွတ္တမ္း
ရင္ကြဲနာက်ခန္းဟာ
အလြမ္းေတြနဲ ့တမ္းခ်င္းပဲေလ ။

ေပ်ာ္ခ်င္သူနဲ ့
ေပ်ာ္ရာမွာ ေပ်ာ္ရွာပါေတာ့
ကိုယ္က
အသိုက္အၿမံဳရွိရာ ျပန္မလာႏိုင္သူပဲေလ ။

“ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့ မုန္တိုင္းေရ”

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
နာစရာအသဲ
ခြဲထုတ္ထားခဲ့ၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
တို ့တိုင္း တို ့ျပည္ရဲ ့
ရွိသမွ်၀ဋ္ေႁကြး
အကုန္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
နာက်င္ေက်မြ
ဘ၀မ်ားစြာ
တိုက္စားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
ေသသင့္တဲ့သူေတြ
မေသပဲနဲ ့
မေသသင့္တဲ့ျပည္သူေတြ
ေသေစခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
လူမဟုတ္တဲ့သူေတြရဲ ့
အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာ
ရန္သူမ်ိဳး ငါးပါးထဲက
မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ
သူခိုးနဲ ့ မင္း
တေပါင္းတည္းျဖစ္သြားမွေတာ့
ျပည္သူေတြခမ်ာ
ကံ ကံ၏ အက်ိဳး
တရား ဓမၼ အားကိုးလို ့မရေတာ့ၿပီပဲ ။

မုန္တိုင္းေရ
ျပန္မလာနဲ ့ေတာ့
အခင္းအက်င္းက
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္နဲ ့
မက္တဲ့အိပ္မက္လို
အိပ္မက္ကႏိုးထ
ျပည္သူေတြရဲ ့ ဘ၀က
အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့
စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့
၀တ္ရမဲ့ ေနရမဲ့
ကူသူမဲ့ ကယ္သူမဲ့ လူမႈဒုကၡ
ရႈပ္ပြေနတဲ့ အပ်က္အစီးေတြႀကားမွာ
ေသသူ ရွင္သူတို ့ရဲ ့ က်ိန္စာ
လွ်ပ္စီးလိုပ်ိဳးပ်ိဳးျပက္ျပက္
ေကာင္းကင္ႀကီးလဲကြဲအက္
စစ္အုပ္စုရဲ ့ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ဟာ
မိုးခါးေရတိမ္မွာ နစ္ရၿပီပဲ ။


(နာဂစ္ မုန္တိုင္းသင့္ျပည္သူမ်ားသို ့)