အလင္းမဲ့ ေကာင္းကင္ရဲ ့ ည

အသက္
ေသြး
ေခၽြး
မ်က္ရည္စက္မ်ား
အလင္းေပ်ာက္ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ၊
အစိမ္းေရာင္၀တ္ရံုမ်ား နဲ ့
လိုင္စင္ရ သားသတ္သမားမ်ားလက္ထဲ
ယံုၾကည္မႈတခုအတြက္
အသက္ေပးသြားၾကတဲ့
သူရဲေကာင္းမ်ား
ဒ႑ာရီမဟုတ္ခဲ့ဘူး၊

အေမ
ငိုေနမလား
ခ်စ္သူ မ်က္ရည္စက္မ်ားနဲ ့
ေက်ကြဲမႈ မီးအိမ္ကို
ထြန္းညွိေနသလား
ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ
ၾကယ္ေတြ ေၾကြတဲ့လမ္းမွာ ၊

ျငင္းဘို ့ေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္တဲ့
အေျခအေနဆိုးၾကီးကို
အလိုမတူပဲ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ ည
ေစာင္းတီးမပ်က္တဲ့
နီရိုးဘုရင္လို လူစားမ်ားက လြဲလို ့
လူမေသဘူးတဲ့အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ရွာသလိုမ်ိဳး
ေသြးနဲ ့ကိုယ္ သားနဲ ့ကိုယ္
နာက်ည္းခဲ့ရတဲ့ ညပါ ၊

တဆယ့္ကိုးႏွစ္လံုးလံုး
ဘရုတပ္စ္ လိုလူေတြၾကားမွာ
အဲဒီည
ေနာက္တႀကိမ္ မႀကံဳရေအာင္
ဘ၀မ်ားစြာ ေပးဆပ္ေနရင္းနဲ ့
ဆာ၀ီလ်ံ ရဲ ့ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ထြက္စကား
လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့အသံသာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကားေနမိေတာ့တယ္

ညကေတာ့ ကုန္ႏိုင္တယ္လို ့ရယ္ မရွိေတာ့ဘူး ။

“အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ရဲ ့ ”

ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စရာ
အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး
ဒင္းတို ့တေတြရဲ ့
လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ ့
ငါ ေျခေဆးလိုက္ခ်င္တယ္ ၊

ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူးစီးေတာ့
ေမတၱာသုတ္နဲ ့ ေအာင္ႏိုင္ေပမယ့္
ဗမာျပည္ စစ္ဘီလူးစီးတာ
ေမတၱာသုတ္နဲ ့တင္မလံုေလာက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
တကမၻာလံုးက
ဘုန္းႀကီးတေစၦကို
ကမၼ၀ါဖတ္ျပဘို ့
ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ ၊

က်ဳပ္တို ့အတြက္မွာေတာ့
အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့
ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ရဲ ့ နာက်ည္းမႈထဲ
ဥတုသံုးပါးလံုးရဲ ့ ေပးဆပ္မႈေတြပါတယ္ ။
ပိုင္ရွင္မဲ့သြားတဲ့ ဖိနပ္ကေလးမ်ားရဲ ့
ေၾကကြဲပံုရိပ္မ်ား ပါတယ္
နက္နက္ရိႈင္းရႈႈႈိင္း အျမစ္တြယ္ေနတဲ့
အေလ်ာ္အစားေတြပါတယ္။
စြန္ ့လႊတ္စြန္ ့စားသြားသူမ်ားရဲ ့
အရိုးတြန္သံေတြဟာ
ပြဲသိမ္းတိုက္ပြဲအတြက္
တံပိုးခရာသံေတြအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတာေတြပါတယ္ ၊

မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
အတုံ ့အလွည့္မ်ားအတြက္
ဒီကမၻာမွာ
ငါတို ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္
ငါတို ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္
ငါတို ့ အသက္ရွင္ ေန ထိုင္ ၾကတယ္

ေပျဖစ္တုန္းကအိပ္မက္
အနာဂတ္အတြက္
တူတလက္ရဲ ့ သမိုင္းဟာ
အရင္းအႏွီးမ်ားစြာနဲ ့ ေစာင့္ေနေလရဲ ့၊

ခြဲရမယ့္တရား

အၿငိဳးတႀကီး ရြာေနတဲ့မိုးက
တေငြ ့ေငြ ့ေလာင္ေနတဲ့ မီးကို
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့
လက္မိႈင္ခ်ၾကည့္ေနရေတာ့တယ္ ၊

တခ်ိမ္းခ်ိမ္းနဲ ့
ျပစ္ခတ္ေနတဲ့ မိုးခ်ိမ္းသံေတြက
မီးခဲျပာဖံုး အလြမ္းေတြကို
လွ်ပ္စီးပ်က္ အလင္းေရာင္ေတြနဲ ့
တေရြ ့ေရြ ့ ႏွိပ္စက္လို ့ေနၾကတယ္ ၊


အနာဂတ္အတြက္ပါ
ခြဲထားခဲ့ရဦးမယ္
အံုနဲ ့က်င္းနဲ ့ ပက္စက္လြန္းတဲ့
စနစ္ဆိုးၾကား
ေဟာဒီ ငါးႏွစ္သား ခေလးငယ္ဟာ
ႏိုင္ငံလည္း မရွိရွာဘူး
အနာဂတ္လည္း မရွိရွာဘူး ၊

ျဖစ္စဥ္တခုလံုးရဲ ့ တရားခံဟာ
မ်က္မျမင္ ပု႑ား ဆင္စမ္းတဲ့တရားလို
ယုတ္မာသူ စစ္အုပ္စုဟာ
ႏြားေျခရာခြက္ သမုဒၵရာထက္က
ေရတပြက္ပမာ ၊

သက္တံ့ေရာင္စဥ္မ်ားရဲ ့ နိဂံုးမွာ
ဆည္းဆာတိမ္ေတာက္ေနပံုမ်ား
ငါ့ မွာ တရားနဲ ့ေျဖခ်င္ေသာလည္း
ခြဲရဦးမယ့္စကား ရင္နာစြာ
ငါ မေျပာလို ငါမၾကားလို ၊

အခုေတာ့
သမီးနဲ ့သား
ဘ၀မခါးရေလေအာင္
ကိုယ့္မ်က္ရည္ ကိုယ္သုတ္လို ့
ကိုယ္အထုပ္ကိုယ္ဆြဲ
အလြမ္းေတြ တြဲလဲနဲ ့
ေၾသာ္ ့ ့ ့ ့ ခြဲရဦးမယ္၊

“ငါးႏွစ္သားေလးရဲ ့ အေတြးနဲ ့စကား”

မနက္ခင္း ေလေျပေလညွင္းထဲက သီခ်င္း
“အေဖ
ငါ့သားေလ
အိပ္ခ်င္မ်က္လံုးျဖစ္ေနလို ့
ၿပီးေတာ့ေလ ငါ့သား
ေက်ာင္းမႀကိဳက္ဘူး”

အိမ္အျပန္ ေက်ာင္းအဆင္းက သီခ်င္း
“အေဖ
တကၠစီနဲ ့ျပန္ရေအာင္
ငါ့သားေလ
ေခါင္းထဲက ေမာေနလို ့”

ဆည္းဆာရဲ ့ေနာက္ အေမွာင္ေအာက္က သီခ်င္း
“အေဖ
ငါ့သားေလ
ဘာျဖစ္လို ့ ေရခ်ိဳးရမွာလဲ
ေက်ာင္းကျပန္လာထဲက
စိတ္ထဲမွာ ခ်ိဳးၿပီးသား
အေဖ
ငါ့သားေျပာမယ္ေနာ္
ဗမာအေခြေတြက ဘာျဖစ္လို ့
ဗိုက္ထဲက ရယ္(ရီ)ရတာလဲဟင္”

ေန ့တဓူ၀ ေကာင္းကင္းျပာႀကီးေအာက္က သီခ်င္း
“အေဖ
ေျပာမယ္ေနာ္
ငါ့သားရဲ့ တိုင္းျပည္က ဘယ္ဟာလဲဟင္
ငါ့သား တီဗြီထဲမွာ ေတြ ့တဲ့
ဘုန္းႀကီးေတြကို တုတ္နဲ ့ရိုက္တဲ့ ေနရာလား
စုၾကည္စံ ကိုေတာ့ မရိုက္ဘူးေနာ္
ငါ့သားေလ စုၾကည္စံကိုခ်စ္တယ္ ”

“အေဖ
ငါ့သားေျပာမယ္ေနာ္
အေဖက အစည္းေ၀းပဲ
ခဏခဏ သြားေနတာပဲ
တီဗြီထဲမွာ
ဖုန္းၾကီးေတြ အရိုက္မခံရေအာင္
အေဖတို ့ လုပ္လို ့မရဘူးလား
သြားေျပာေပါ့ မရိုက္ပါနဲ ့လို ့”

“အေဖ
ငါ့သားေလးတို ့
ဗမာျပည္ျပန္ရင္ အရိုက္ခံရမွာလားဟင္
အဲဒါဆိုရင္
ငါ့သား စကၤာပူမွာ
မမႀကီးတို ့နဲ ့ သြားေနမယ္
အေဖနဲ ့အေမပဲ ဗမာျပည္ျပန္ ”

ငါးႏွစ္သားေလးရဲ ့
အေတြးစကားမွာ
ငါ ဖ်ားၿပီးက်န္ခဲ့တယ္ ။

“မုန္တိုင္းထဲမွာပြင့္တဲ့ပန္း”

ေန ့ကို

ညက ခိုးယူေနပံုမ်ား

လက္က်န္

ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေလးေတြေတာင္မွ

ကသုတ္ကယက္နဲ ့

ကမၻာေျမကို ႏႈတ္ဆက္လို ့ ၊



ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ

တိတ္ဆိတ္မႈေတြက

ေျမႀကီးနဲ ့ေကာင္းကင္ရဲ ့ၾကားမွာ

မုန္တိုင္းမလာခင္ ၿငိမ္သက္မႈမ်ိဳးနဲ ့

ရက္စက္ေနၾကတယ္ ၊




မုန္တိုင္းေတြေရာက္လာၾကတယ္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္



မုန္ တိုင္း ထဲ မွာ

ပန္း ေတြ ပြင့္ ၾက တယ္ ၊



သာသနာေတာ္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲဘို ့အတြက္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



ေလာကကို အလွဆင္ဘို ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



စနစ္တခုေျပာင္းဘို ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



ေမြးရာပါ လူ ့အခြင့္အေရးအတြက္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္ ၊



အဲဒီ ပန္းေတြပဲေပါ့

မုန္တိုင္းထဲမွာ

တပြင့္ၿပီး တပြင့္ေၾကြ

ဒါေပမယ့္ ငါယံုတယ္

မုန္တိုင္းထဲမွာ

တပြင့္ၿပီး တပြင့္

ေ၀ ေန ဦး မွာ

ပန္းေတြ တပြင့္ၿပီး တပြင့္

ေ၀ ေန ဦး မွာ အေသအခ်ာ ၊



(က်ဆံုးသြားခဲ့ေသာ ရဟန္းသံဃာ ေက်ာင္းသားျပည္သူလူထုႀကီးသို ့)

ေမွာက္က်သြားတဲ့ စက္တင္ဘာညေနခင္းထဲမွာ

စက္တင္ဘာရဲ႕ ညေနခင္းတခု
ပက္ပက္စက္စက္ ေမွာက္က်သြားပံုမ်ား
ေရဒီယိုထဲက မိစာၦတို႔ရဲ႕ နတ္ဆိုးထိုးသံေတြ
လမ္းမ်ားေပၚကို
ႏွလံုးသားေတြထဲကို
ဖိတ္စင္လြင့္က်လာသည္အထိ .....။

ကမာၻမေၾက ေတးသံဟာ
ေမွာက္က်သြားတဲ့ ညေနခင္းထဲမွာ
ေတာက္ေတာက္ပပနဲ႔ အလွ်ံတညီးညီး



“လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားၾက”
“ေၾကာခ်င္းကပ္ထားၾက”
“အရံႈးမေပးဘူးကြ”
“လမ္းေတြပိတ္ထားၾက”
“သစ္ပင္ေတြ လွဲထားၾက”
“သပိတ္စခန္းေတြကို အခိုင္အမာ ကာကြယ္ၾက”
“ရရင္ရ မရရင္ခ်”
ဒါဟာ..... ငရဲပြက္သံ ေသြးပ်က္သံမဟုတ္
ေက်ာင္းသား ျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူတို႔ရဲ႕
ရဲရင့္တဲ့ တိုက္ပြဲေခၚသံျဖစ္တယ္ .....။

ေမွာက္က်သြားခဲ့တဲ့
စက္တင္ဘာရဲ႕ညေနခင္းတခုဟာ
ေအာ္ဂလီဆန္စရာ
ငါတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြအေပၚမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြအေပၚမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ
ကပ္ေရာဂါဆိုးတခုလို အျမစ္တြယ္ေနခ်ိန္မွာ
ငါတို႔တေတြရဲ႕ ညီၫြတ္ေရးဆိုတာကလည္း
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ ဆင္စမ္းသလိုမ်ဳိး
*အိပ္ေရးမဝေသးတဲ့ ဝက္ဝဝႀကီးလို
ဒီယိုင္ ဟိုထိုး ကိုယ္က်ဳိးနည္းစရာခ်ည္းသာပ .....။

ရဲေဘာ္တို႔ေရ .....
အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲထဲမွာ
ဂမ္ဘာရီကို ေမ့ထားလိုက္
ဘန္းကီမြန္းကို ေမ့ထားလိုက္
ျပည္ပအကူအညီေတြ ေမ့ထားလိုက္
သင္တို႔ရဲ႕ ျပင္းျပတဲ့ စိတ္ဆႏၵကိုသာ
ယံုၾကည္ခ်က္ေလးေပၚတင္ၿပီး ပစ္လိုက္စမ္းပါ၊
ေမွာက္က်သြားတဲ့ စက္တင္ဘာညေနခင္းထဲမွာ
လြတ္ေျမာက္ျခင္းေတးသံနဲ႔ သမိုင္းသစ္ကိုဖြင့္လွစ္ၾကမယ္.....။ ။

(* ကဗ်ာဆရာတိုက္ေမာင္း၏ ‘ကုလားထိုင္စိုက္ပ်ဳိးေရး’ ကဗ်ာမွ စာသား)

စပယ္ေတြ ့ ့ ့ ့ ့ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႕

၁။
အေရာင္တူငွက္ေတြ
ဆံုမွတ္တခုကို ဦးတည္ပ်ံသန္းသြားၾကတဲ့ေန ့က
စပယ္ေတြ ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့
အေမ့မွာ တရားနဲ ့ေျဖလည္း မရဘူး ။
၂။
ငါတို ့ ့ ့ ့ ့
ေႏြးေထြးေသာ
ရင္ခြင္မ်ား
အိမ္မ်ား
အေမမ်ား
ခ်စ္သူမ်ား
အနာဂတ္မ်ား
ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ အရာမ်ား
ထားရစ္ ခ်န္ရစ္
ေက်ာခိုင္းထြက္ခြါခဲ့ၾက
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက
စပယ္ေတြလို ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့ ။

၃။
အခုေတာ ့ ့ ့ ့
ဆရာေမာင္ေသာကရဲ ့
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္
ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းရဲ ့
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္
ႏူးညံ့ေသာ ႏွလံုးသား
ခံႏိုင္ရည္နဲ ့ အားတင္းထားခဲ့တဲ့
အေမအိုရဲ ့မ်က္၀န္းမ်ားမွာ
စြန္းထင္းေပက်န္ေနတဲ့
ေသာကရဲ ့အတိုင္းအဆ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကာလ ့ ့ ့ ့ ့
ဟုတ္တယ္ ့ ့ ့ ့ ့
အေမအိုရဲ ့ ့ ့ ့ ့ ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ။

စပယ္ပြင့္ေတြၾကားမွာ အေမၿပံဳးတယ္
ေသာက မ်က္ရည္စေတြနဲ ့
နာနာ က်ည္းက်ည္း ၿပံဳးတယ္ ။
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြနဲ ့
ေရာက္ရွိလာဦးမယ့္ ေန ့သစ္ေတြမွာ
အေမ့ရဲ ့စိတ္ဟာ သားနဲ ့ထပ္တူ
ေအာင္ပြဲကို ေပြ ့ဖက္မယ့္သူပါ
အေမ ေစာင့္ေနတယ္ သားေရ
စပယ္နံ ့ေတြနဲ ့မႊမ္းထံုေနတဲ့ အေမ့ရဲ ့စကား
သားရွိရာအရပ္ဆီကို
သယ္ေဆာင္သြားေပးပါလား ေလညွင္းကေလးးေရ ။
၄။
အေရာင္တူငွက္ေတြ
ဆံုမွတ္တခုကို ဦးတည္ပ်ံသန္းသြားၾကတဲ့ေန ့ကလိုပါပဲ
သားရယ္ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့အခုလည္း
စပယ္ေတြ ပြင့္လိုက္တာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္လို ့
အေမ့မွာ တရားနဲ ့ေျဖလည္း မရဘူး ။

အေမ နဲ ့ သားရဲ ့ကမၻာ

အေမ
မနက္လား
ညလား
သားမသိေတာ့ဘူး
နီက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေအာက္က
အဆက္မျပတ္ရိုက္ႏွက္ခံရမႈသာ
လတ္တေလာမွာ
သားရဲ႕ကမၻာျဖစ္တယ္ ၊

သားရဲ႕ ကမၻာထဲမွာ
ရိုက္ခ်က္တခ်က္တိုင္းဟာ
ေၾကြလြင့္သြားရတဲ့
ၾကယ္တစင္းစီရဲ႕ ခြန္အား
သားကိုယ္ထဲ ပြားမ်ားလို႕သာလာေတာ့တယ္ ၊

ရိုက္ခ်က္ တခ်က္။ ေမးခြန္းတကြက္နဲ႕
ဂ်ာေအးသူ႕အေမရိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းမွာ
ညစ္ညမ္းမႈမွန္သမွ် ကမ္းကုန္
ဖရုႆ၀ါစာေတြ လႊမ္းၿခံဳလို႕
ဒါဟာ ေခတ္သစ္ငရဲခန္း
ေအဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲက အနမ္းမဟုတ္ဘူး
ေသြးေၾကြးအတြက္
အထိတ္တလန္႕ မနက္ဖန္မ်ားစြာ
မင္းတို႕ရဲ႕ ကမၻာသာျဖစ္တယ္ ၊

သားကမၻာထဲမွာ
သားကိုယ္တိုင္မသိတဲ့ ခြန္အားေတြက
မီးလိုေတာက္ေလာင္ေနတယ္
သားကိုယ္တိုင္ကလည္း
မီးေတာက္မီးလွ်ံတခုျဖစ္လို႕ေနတယ္ ၊

အေမေရ
ေသျခင္းတရားကို တြန္းလွန္
ေနျခင္းတရားကို ဆြဲဆန္႕ထားဦး
မိစၦာတို႕လက္က
တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္တဲ့အခါ
ခ်စ္ခ်င္းမ်ားစြာ နဲ႕ ျပန္ဆံုၾကရမယ့္
အေမနဲ႕သားရဲ႕ကမၻာ ။

“အဆံုးသတ္မသြားဘူး(၂)”

တကိုယ္ေရလြမ္းဆြတ္မႈ
အထီးက်န္ကမၻာထဲမွာ
အသိုက္အၿမံဳ ပ်က္ခဲ့ရသူ
တြယ္ရာမဲ့လြင့္ေမ်ာ
ဘ၀အေမာမ်ားစြာ
ခိုလံႈရာ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး ။

အဲဒီ
ဒုကၡမီးေတြကို ၿငိမ္းသတ္ဘို႕
ကံၾကမၼာေရ
ေကာင္းမြြန္လွပတဲ့ ေန႕ရက္မ်ား
ငါ့အတြက္
လက္က်န္မရွိေတာ့ဘူးလား ။

အခုေတာ့
မင္းအတြက္လား
ငါ့အတြက္လား
မသိႏိုင္ေအာင္ကိုပဲ
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ျပင္းထန္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕၊
မင္းကို သနားရမွာလား
ငါ့ကိုယ္ငါ သနားရမွာလား
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ရက္စက္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႕ ၊
မင္းကိုစြန္႕ပစ္လိုက္ရမွာလား
ငါ့ကိုယ္ငါ ဇာတ္သိမ္းလိုက္ရမွာလား
ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြက
ေၾကကြဲဘြယ္ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕ ။

ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႕
ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး ဆိုစကား
(လူေတြမ်ား အမနာပ ေျပာရက္ၾကတယ္)
ရာဇ၀င္အသိုးထဲမွာ
ကဲ့ရက္ခုႏွစ္ရက္ ခ်ီးမႊမ္းခုႏွစ္ရက္နဲ႕
ေရာေႏွာထားရစ္ခဲ့
တို႕ႏွစ္ဦးဟာ
ေရေပးသူနဲ႕ ေရငတ္သူ
ေတြ႕ၾကတဲ့သေဘာသာပ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါ့ ဘ၀ကို ငါခ်စ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး
အေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ဒုကၡမီးက
အဆံုးသတ္မသြားဘူး ။

ေမာင္လြမ္းမိွဴင္း

အလြမ္း

ရပ္ေ၀းေျမျခား တိုင္းတပါးမွာ
ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါ
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ေ၀ဒနာဟာ
မေၾကမျငာနဲ ့
ေဟာ့ဒီရင္မွာ ေနရာအျပည့္ယူလာေတာ့တယ္၊

အေမ့အၿပံဳး အေဖ့အၿပံဳး
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႕
တ၀ုန္၀ုန္းဆူညံေနခဲ့တဲ့
အိမ္အိုေလးတလံုးကို လြမ္းလြမ္းေနတာလဲ
ေဟာ့ဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

ေနမေကာင္းတဲ့အခါ
စိုးရိမ္ပူပင္မႈ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕
ျပဳစုေထြးေပြ႕ အေမ့ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးကို
ျပန္ၿပီးတမ္းတ လြမ္းေနရတာလည္း
ေဟာ့ဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

ေနပူထဲမွာေဆာ့ကစား
အျပင္းဖ်ားတုန္းက
အေဖဆူမွာစုိးလုိ႕
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့အခါ
နဖူးေလးကိုအသာလာစမ္း
က်ေနာ့္ပါေလးကို အေဖနမ္းတာလည္း
ေဟာဒီရင္ထဲက လြမ္းေနတာပါပဲ၊

အိပ္ရာထဲမွာလွဲ အေတြးနယ္ထဲမွာ
ငယ္ကေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြနဲ႕
ေက်ာင္းေျပးၾကတာကအစ
ပ်ိဳရြယ္စဥ္ဘ၀ေတြကို ျပန္ေတြး
ေဆြးေဆြးၿပီး လြမ္းေနရတာလည္း
ေဟာဒီရင္ထဲကပါပဲ၊

အခုေတာ့ အေမေရ
ထစ္ခနဲ႕ဆို လြမ္းလြမ္းေနတတ္တဲ့
ေဟာ့ဒီရင္ကို
မီးရိႈ ့ျပာခ် နလံထခ်င္လွၿပီ ။

(က်န္မာေရးမေကာင္းေသာ ေန႕ရက္မ်ားသို႕)

“မိုးရြာေနဆဲလား”

ၿပိဳမွာေလလားမိုးရဲ ့
တဖြဲဖြဲေစြရြာသြန္း
ကမၻာေျမကိုေတာက္ပ
အစိမ္းေရာင္အစေတြ
ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့
ရင္ကိုမေအးျမေစ
ေႏြကႏၷာေန ့တေန ့လိုပ
မိုးရြာေနဆဲလား၊

ေလာကတခြင္
ေဆးေၾကာသန္ ့စင္
မိုးမင္းအလ်င္ ေလျပင္းဆင္ခဲ့
ေလျပင္းရဲ ့ေနာက္မိုးေပါက္လိုက္ေလ
မိုးေပါက္ေတြက
ကိုယ့္အလြမ္းကို ပိုလြမ္းေစေတာ့တယ္၊

ခ်စ္သူေပးတဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းမႈအလယ္
ကိုယ့္ဘ၀ပင္လယ္
အေငြ ့ပ်ံေကာင္းကင္ယံထက္
အဲ့ဒါ ခ်စ္သူ ့အတြက္
ကိုယ့္ရဲ ့ အလြမ္းမိုးတိမ္ေတြပါကြဲ ့ ၊

တဘ၀စာ
ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူေရ
ျပန္မလာေတာ့မယ့္ သူအတြက္
ကိုယ့္ဘ၀ ေကာင္းကင္မွာ
အလြမ္းမိုးေတြရြာခ်
ခ်စ္သူအတြက္
ေသာကမ်က္ရည္စေတြပဲေပါ့၊

ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြအတြက္
ဘ၀ကို အရူးအမူးဖက္တြယ္ အသက္ရွင္
တိမ္ညိဳတိမ္မဲေတြအံု ့ဆိုင္းတာလဲမျမင္
ကမၻာေျမေတာက္ပ
အစိမ္းေရာင္အစေတြနဲ ့လွေနတာလဲမျမင္
ခ်စ္သူေရ
ဒီရင္မွာ ပူပင္ေသာက
လြမ္းတမ္းတမႈေတြနဲ ့သာ
အျပင္မွာ မိုးရြာေနဆဲလား၊

“ႏွစ္ကာလထဲက အျဖစ္အပ်က္မ်ား”

ဘ၀က
ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳပါပဲ
မာန္မာန မထားတတ္သူ
ကမၻာေျမႀကီးက ေပးသမွ်နဲ ့
ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲတတ္သူပါ ၊

အႏုပညာကို ေပြ ့ဖက္
ကဗ်ာကို ရူးသြပ္တပ္မက္တဲ့သူ
အားနာတတ္တယ္
(တခ်ိဳ ့ကအတယ္လို ့ထင္)
လူေပၚလူေဇာ္မလုပ္တတ္သူပါ ၊

အခ်ိန္တိုင္းမွာ
အားလံုးအတြက္
ကိုယ္သာလ်င္ အနစ္နာခံခ်င္သူ
ရင္ခုန္သံ အသစ္သစ္ေတြကို
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ ရိတ္သိမ္းခ်င္သူပါ ၊

အေမ့ရဲ ့ ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာေနရင္း
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ
ငရဲႀကီး တဆယ့္ႏွစ္ထပ္
နိဗၺန္ဘံု အဖံုဖံု
ခ်စ္ခ်င္းတရားနဲ ့ လႊမ္းၿခံဳေစခ်င္ခဲ့သူပါ ၊

ဘုရားသခင္ကို မယံုခ်င္ေပမယ့္
ဘုရားသခင္ေပးသနားတဲ့
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ားနဲ ့
ဘ၀ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားမိသူပါ ၊

အဲဒီလိုလူတေယာက္ဟာ
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရး
ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္မေကြးေအာင္ႀကိဳးစား
သစၥာတရား
ရွားပါးတဲ့ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ
ကိုယ့္ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြေတြကလဲ
ဘရုတပ္စ္ျဖစ္လိုျဖစ္သြား
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြၾကားမွာ
ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာရဲ ့
“ရန္သူမရွိ
မိတ္ေဆြသာရွိ။
မုန္းသူမရွိ
ခ်စ္သူသာရွိ”ဆိုတဲ့တရား
သံသရာ အဆက္ဆက္
ႏွလံုးသားအထက္မွာ ၊

အလြမ္းပြင့္ေန ့ရက္မ်ား

ရက္ရက္စက္စက္
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
အခန္းငယ္ေလးထဲကေန
ေၾကကြဲမွု အစုစုကို
ထမ္းပိုးေပြ ့ပိုက္ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္နဲ ့
လူတေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္၊

အဲဒီသူဟာ
မဟာပထ၀ီေျမျပင္ ၿပိဳကြဲမတတ္
အလြမ္းပြင့္ေတြ
တပြင့္ၿပီး တပြင့္ ေျခြလို ့။



အဲဒီသူဟာ
အထီးက်န္ လြမ္းဆြတ္မွုေတြကို
ရင္ဘတ္နဲ ့ေက်ာမွာကပ္
ေက်ာင္းအျပန္လမ္းမွာ ရပ္တန္ ့လို ့။

အဲဒီသူဟာ
ဦးေႏွာက္ထက္ႀကီးတဲ့
ႏွလံုးသားနဲ ့ စိတ္အာရံုကို
ေျမမွာခ်နင္းလို ့။

အဲဒီသူဟာ
ေအာင္ေ၀းရဲ ့
“ဘယ္သူေျပာလဲ
တေတာလံုးေႁကြ ”ကဗ်ာတပိုင္းတစကို
အဖန္ဖန္ အခါခါ
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္လို ့။

အဲဒီသူဟာ
သူ ့စိတ္သူမႏိုင္တဲ့အခါ
တယ္လီဖုန္းေတြကို
ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ က်ိန္ဆဲလို ့။

အဲဒီသူဟာ
မိသားစုတကြဲတျပား ျဖစ္စဥ္ကို
ျပန္လွည့္ႀကည့္တဲ့အခါ
ကုန္းေပၚျပစ္တင္ခံရတဲ့ ငါးဟာ
သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာကို
ေတြ ့ရွိလို ့သြားေလရဲ ့။

အဲဒီေန ့မွာပဲ
သူ ့ရဲ ့ ေမြးေန ့ကို
သားသမီးေတြမပါပဲနဲ ့
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ ့ဘဲ
ျဖတ္ေက်ာ္လိုက္ႀကတယ္၊

ေစာင္းတီးမပ်က္သူအတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္

အသံတခုစီရဲႛစီးဆင္းမႁမႀာ
ေၾကကြဲျခင္းက ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္
အဆြဲအငင္၊ အျဖတ္၊ အေတာက္
ခံစားမႈအျပည့္နဲႛအသံမဵားေအာက္မႀာ
နာဂစ္ဟာ ကစုန္ဆိုင္း
ငၝတိုႛ ရင္ထဲ
ဒုန္းစိုင္းလိုႛ၀င္ေရာက္လာေတာ့တယ္ ၊



ေနာက္ခံေတးဂီတအသံၾကားက
ခေလးငယ္ရဲႛအေမကို တမ္းတေခၞသံ
ငၝ့ႎႀလံုးသား တစစီမြေႃခြ
ကမၻာမေၾကစရာမဵား
ငၝတိုႛဘ၀ ငၝတိုႛေခတ္ဳကမႀ
မဵားပဲ မဵားႎိုင္လၾန္းလႀခဵည္ရဲႛ ၊

သံသရာရွည္သမ႖ပၝပဲ
အပူသယ္ဘ၀ေတြကို
ဘယ္လိုေဖးကူမၾကမွာလဲ
သံစဥ္လိႈင္းေတြက
ဆူနာမီလိႈင္းေတြလို ရိုက္ခတ္
နာဂစ္မုန္တိုင္းလို တိုက္ခတ္
ငၝတိုႛရင္အစံုဟာ
မုန္တိုင္း႓ပီးစ ႓မိႂႛပဵက္႒ကီးပမာ
အပဵက္အစီးမဵားဳကားက ကုန္းရုန္းထရ
သည္သီခဵင္းသံက
ငၝတိုႛကို ဆြဲယူထူမ
ငၝတိုႛခဵစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးကိုဆြဲယူထူမ
အဳကင္နာတရားနဲႛလူပီသသူမဵားကို ဆြဲယူထူမ
ဘ၀မဵားကို ျပန္တည္ေဆာက္ျပလိမ့္မယ္ ။

(အၾကင္နာေတြနဲ ့ေဖးကူပၝ သီခဵင္းအားခံစားေရးဖၾဲႛပၝသည္။)

ရာဇ၀င္

အာဏာ ရာထူး စည္းစိမ္
ရွင္သန္ခြင့္
သက္တန္ ့ မိုးတိမ္ ပုတ္သင္ညိဳ
မတည္ၿမဲျခင္းတရား
မက္မက္ေမာေမာ
ေျပာင္းလဲတတ္ျခင္း သေဘာမ်ားေျပာပါတယ္ ။

ကမာၻဦး လူသားေတြထက္
နဲနဲေလးပိုျမင့္တဲ ဘ၀
ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ေဇးရွင္းႀကီးထဲမွာ
တို ့ျပည္သူေတြ ရခဲ့ၾကေပါ့ ။



အိုင္တီ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းမ်ားေတာင္
လက္ခေမာင္း မခတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
သစ္ေတာေတြကလည္း
သူတို ့ရဲ ့ ရင္ဘတ္ႀကီးေတြ ဟင္းလင္းဖြင့္လို ့
ေကာင္းကင္နဲ ့ေျမႀကီးၾကား
နာနာ ႀကည္းႀကည္း
ကမၻာမေၾကေတးသံသာ စီးေမ်ာေနခဲ့ရ ။

ေရႊ၀ါေရာင္ ပိုင္ရွင္မ်ားရဲ ့
သံမဏိစိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့
ရိုက်ိဳး ဦးခိုက္
တို ့တေတြအားလံုး
ဘံုရန္သူကို ၀ိုင္းတိုက္ၾကစို ့။

(ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ၁ႏွစ္ျပည့္ သို ့)

တိုက္စည္တိုက္ေမာင္း ျမည္သံ

ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ၫႊန္း
ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းမယ္
ရမ္းခ်င္ရမ္းမယ္
မဟာပထ၀ီေျမၾကီး
ဟက္တက္ကြဲထဲ
စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားရတဲ့
ေဒ၀ဒတ္လို
ေနာင္တတရားနဲ႔
တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ျမည္တမ္းသံေတြက
မင္းတို႔ႏႈတ္ဖ်ားကိုကူးစက္
ျပည္သူလူထုၾကီးရဲ႕စီရင္ခ်က္ကို
အလိုမတူပဲ လက္ခံရေတာ့မယ္...

သစၥာတရားနဲ႔
ယံုၾကည္ခ်က္စိတ္ထားဟာ
ပင္လယ္ သမုဒၵရာေတြကို
ျဖတ္သြားႏိုင္တယ္...
ေတာင္ေတြကိုထိုးေဖာက္
ထြက္သြားႏိုင္တယ္...
ေကာင္းကင္ၾကီးကို
မီး႐ႈိ႕ျပာခ်...
ကမၻာေျမၾကီးကိုေတာင္မွ
ေခ်မြျပစ္ႏိုင္တယ္...

အခုေတာ့
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ၾကီးကိုပဲ
ကတုတ္လုပ္ျပီး
ဘ၀ကိုခၽြန္းအုပ္ေနခဲ့ရသမွ်
တိုက္ပြဲကို ေစာင့္စားေနခဲ့ရသမွ်
‘အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို
အဆိုးဆံုးအတြက္လည္း
အသင့္ျပင္ထားၾက’ စကားသံဟာ
အဆုံးသတ္တိုက္ပြဲအတြက္
တံပိုးခရာသံသာ ျဖစ္ေတာ့တယ္...

ေဒါင္းသကၤန္းတုိ႔ရဲ႕အလံ

ဘယ္လုိေျဖသိမ့္မလဲ
အသက္ရွင္ေနရတာကို
လိပ္ျပာမလံုသလုိမိ်ဳး...

အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြ
တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာ
ဆူးေတြတေခ်ာင္းျပီးတေခ်ာင္း
ငါ့ ကိုယ္ထဲကို တိုး၀င္လာ...



ေပးဆပ္ေနရတာေတြ
ေအာင္ပဲြနဲ႔ေ၀းေနရတာေတြ
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္ဖို ့မွာလဲ ...

ျပည္တြင္းက လမ္းေတြအေပၚမွာေတာ့
ေရႊ၀ါေရာင္လိႈင္းမ်ား
တလိမ့္လိမ့္တက္လို႔ --
လူမဆန္စြာ ရက္စက္မႈေတြက
ေရႊေရာင္ေတြကုိ
မေမွာင္မိုက္ေစဘူး --

ရုိင္းစိုင္းလြန္းတဲ့
ပက္စက္လြန္းတဲ့
ယုတ္မာလြန္းတဲ့
ခိုင္းႏိႈင္းသံုးႏႈန္းစရာစကားလံုး
ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး --

အျဖစ္အပ်က္ေတြက
ငါတို႕ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို
ပိုခိုင္မာေစခဲ့ျပီ --

ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲ
ေဒါင္းသကၤန္းတို႔ရဲ႔
သာသနာ့အလံ ေလမွာ၀ဲေနဦးမွာအမွန္ပဲ ၊ ၊

“ေရွ ့ဆက္ခ်ီတက္”

ေတာေတာင္ လွ်ိဳေျမာင္
စိမ့္စမ္း ေရတံခြန္...

ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္
ပင္လယ္ သမုဒၵရာ...

ကမၻာကုန္က်ယ္သေရြ႕
ရွာေတြ႕ႏိုင္မယ္မထင္
သည့္ထက္လွတဲ့ တိုင္းျပည္ေတာင္မွ
သည္ေလာက္မလွႏိုင္...



အဲဒီ... တိုင္းျပည္ၾကီးထဲမွာ
ဟုတ္ကဲ့...
ေရာ့ အင့္... ဆိုျပီး
ဘယ္သူမွေပးခဲ့တာမဟုတ္
ခင္ဗ်ားတို႔.. က်ေနာ္တို႔ ပုခံုးေပၚကအထုပ္
သမိုင္းကေပးတဲ့အလုပ္
ကိုယ့္အတၱကို ကိုယ္တိုင္ထိမ္းခ်ဳပ္
(ႏွစ္ေတြ ၾကာလာတဲ့အခါ)
အ႐ႈပ္ထုပ္လို႔ေတာ့ မျမင္ေစလိုပါ...

တေယာက္လဲရင္
တယာက္တြဲထူ
ေသြးတူ ညီတူ ေဖးကူအားေပး
ေတာ္လွန္ေရးမွာ ...
အနာဂတ္အေရးမွာ ...
ေခတ္တေခတ္ကို ထုဆစ္ရာမွာ

ေဟ့ ၹ လာၾက
ေဒါင္းသံ ေဒါင္းဟန္နဲ႔
ေဒါင္းမာန္
ေဒါင္းအလံေလမွာ၀ဲပါလို႔
ေရွ႔ဆက္ခ်ီတက္...

“မ်ိဳးဆက္သစ္အနာဂတ္ႏွင့္ ဆႏၵ”

ျခေသၤ့တို႔ေပ်ာ္စံရာ
ကၽြန္းသာယာမွ
ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး...

သမီးအသက္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ျပီ
အတူေနရ သံုးႏွစ္တာမွ်
ရွိခဲ့ျငားလည္း
တရံမလပ္ တမ္းတခံစား
သမီးအနားမွာ ရွိေနခ်င္...



ဒုတိယအၾကိမ္
အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္မႈသမိုင္းထဲ ေမြးဖြား
သမီးေလးရဲ႕ ‘အား’
အေဖ အေမတို႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထား
ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ...

ရပ္ေ၀းေျမျခား တိုင္းတပါးမွာ
ပညာသင္ၾကား
သမီးအေတြးအေခၚမ်ားလည္း
မမွားေစနဲ႔...
ျမန္မာျပည္မွာေမြး ျမန္မာေသြးမို႔
အမိ်ဳးဂုဏ္လည္း မေပ်ာက္ေစနဲ႔
တိုင္းျပည္ဂုဏ္လည္း မေမွာက္ေစနဲ႔...
ဘယ္လို အာဏာရွင္စနစ္မွန္သမွ်
တြန္းလွန္ျဖိဳဖ်က္... သမီးတို႔မိ်ဳးဆက္
အေဖ အေမတို႔ရဲ႕ အသက္ပါပဲ...

သမီးေလးရဲ႕ အနာဂတ္
ေျဖာင့္မတ္ၾကည္လင္ေစခ်င္သလို
ျမန္မာျပည္သူမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္လည္း
ေတာက္ပရွင္သန္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵ
သမီးရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ
ကိန္း၀ပ္ပါေစ သမီးေရ...

ကိုးကြယ္မႈဘာသာ အယူ၀ါဒ
လူမ်ဳိး ဘယ္လိုပင္ျခားေစ
ျမန္မာျပည္မွာေမြး ျမန္မာျပည္အေရးအတြက္
ျမန္မာႏုိင္ငံသားတိုင္းမွာ
တာ၀န္ကိုယ္စီရွိၾကသည္ဆိုတာ
သမီးေလး သိနားလည္ေစခ်င္...

အဆံုးသတ္ေတာ့ သမီးေရ
ေရစိမ္း ေျမစိမ္း သူစိမ္းေတြၾကားမွာ
ဘယ္ေလာက္ပဲအေနၾကာၾကာ
ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွန္ရင္
ဧရာ၀တီကိုခ်စ္ေစခ်င္တာပါပဲ...
စည္းလံုးမႈရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း
ပုဂံယဥ္ေက်းမႈေကာင္းေတြကို
ခ်စ္ေစခ်င္တာပါပဲ...
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့
ေတာ္လွန္မႈသမိုင္း
ခြပ္ေဒါင္းတိုင္းကို ခ်စ္ေစခ်င္တာပါပဲ...
ခြပ္ေဒါင္းတိုင္းလို ျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ...

ဇန္န၀ါရီ တဆယ့္ခုႏွစ္ရက္

ေအးစက္စူးရွတဲ့
ေဆာင္းေလၾကမ္းတို႔ရဲ႕
အၫွာအတာကင္းမဲ့မႈကို အံတုရင္း
သူစိမ္းဆန္ေသာ ဇန္န၀ါရီေန႔ရက္မ်ားထဲ
ငါ... မင္းကို သတိရေနမိတယ္...။

တခါတရံ
ေန႔မွန္း ညမွန္းမသိရတဲ့
အုတ္ေလွာင္ရံုေလးထဲမွာ...
တခါတရံ
ၾကိဳးသမားေတြရဲ႕
ေခ်ာက္ခ်ားဘြယ္ရာ
အခန္းထဲမွာ...
ေလးဆယ့္ေလးႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ကို
မင္း ဘယ္လိုခံစားမႈမ်ိဳးနဲ႔
ေက်ာ္ျဖတ္ေနမွာလဲဆိုတာ
ငါ သိခ်င္လိုက္တာ...။



ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့...
ျပီးဆံုးခဲ့တဲ့...
ေထာင္တြင္း ဆယ့္တစ္ႏွစ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း
ေနာက္ထပ္ ျဖတ္သန္းရမယ့္
တဆယ့္ငါးႏွစ္တာကာလကို
ဘယ္လိုခံႏိုင္ရည္ေတြနဲ႔
မင္း... ျဖတ္သန္းမယ္ဆိုတာ
ငါ... ေၾကေၾကကြဲကြဲနဲ႔
ေတြးေနမိေသးတယ္။

သားေတြ အနားမွာမရွိဘဲ
ေရာက္ေရာက္လာတဲ့
(သားေတြရဲ႔)
ေမြးေန႔ေတြကိုလည္း
ရင္ကြဲပက္လက္ မ်က္ရည္စက္နဲ႔
အေမ ျဖတ္သန္းေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း မင္းရဲ႕ဇနီး
(ေထာင္တြင္းျဖတ္သန္းမႈ (၇) ႏွစ္ခရီး)
မလြတ္ေျမာက္မီ
မင္းရဲ႕သမီးသံုးေယာက္နဲ႔
မုဆိုးမအေမအိုတေယာက္မွာ
ျမင္းျခံေထာင္နဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္
တလ တလ ေျပးေတြ႔ရတဲ့ဘ၀
ယကၠန္းစင္ထဲက လြန္းတခုလိုသာပ။
ငါ့မွာေတာ့...
အေ၀းေျမတေနရာကေန
ေၾကကြဲေနရင္း
အေမ့ရဲ႕ သားေတြအေပၚထားတဲ့
ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာတရားမွာ ခိုနားေနမိတယ္။

ေလးဆယ့္ေလးႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔မွာ
ညီတေယာက္က
အကိုတေယာက္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့တရား
ရဲေဘာ္တေယာက္က
သူ႔ရဲ႕တိုက္ေဖၚတိုက္ဖက္
ေသြးေသာက္ တေယာက္ကို ယံုၾကည္ေလးစားတဲ့တရား
ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာမ်ားနဲ႔ နာၾကားပါ။

ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္ဘူး...
ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေျမွာက္ဘူး...
ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အရႈံးမေပးဘူး...။

ေမာင္လြမ္းမိွဳင္း

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဘုရားတိုင္ရတု

၁။
သမုိင္းဝင္ေန႔ရက္မ်ားရဲ႕
ဆည္းဆာလြန္ေျမာက္
တိမ္ေတာက္ကြယ္ပုန္း
အေမွာင္ဖုံးခ်ိန္
အေမ့အိမ္ကို လြမ္းမိတယ္။

၂။
အေမ့အိမ္ေပါက္
အလြမ္းေရာက္စဥ္
တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲ
ဘယ္မွာလဲ အေမ ….



စိပ္ပုတီးတကုံး
ႀကိမ္မီးအုံးလ်က္
သားအတြက္ပူေဆြး
ႏွလုံးေသြးမ်ား
မ်က္ရည္ျဖစ္သြား
ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ။

၃။
အရွင္ဘုရား..
တပည့္ေတာ္မ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လုံးလုံး
သားျပန္အလာကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရပါတယ္… ဘုရား
အေမ့ေက်းဇူး
မဆပ္ဖူးခ်င္ေနပါေစ
ေခတ္တခုေျပာင္း
စနစ္ေဟာင္းကို
တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္
ျပည္သူအတြက္
သမုိင္းတေခတ္
ထုဆစ္ရဲသူ
ဤလုိလူပင္
မိဘေက်းဇူးဆပ္သည္
မွတ္ယူပါသည္… ဘုရား။

အဲဒီလုိ ဘုရားတုိင္ရတုဟာ
ေခတ္တုိင္းမွာ
အေမေတြရဲ႕ ရင္ထဲက
စီးဆင္းခဲ့တာ အေသအခ်ာပါ။

၄။
သမုိင္းဝင္ေန႔ရက္မ်ားရဲ႕
ဆည္းဆာလြန္ေျမာက္
တိမ္ေတာက္ကြယ္ပုန္း
အေမွာင္ဖုံးခ်ိန္
အေမ့အိမ္ကို လြမ္းမိတယ္။


(ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးအတြင္း အိမ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ၾကေတာ့ေသာ သားမ်ားႏွင့္ က်န္ရစ္သူ မိခင္မ်ားအတြက္ .... )

ေလွာင္ခ်ိဳင့္တံခါးေတြ ရိုက္ခ်ိဳးၾကေဟ့

ျမန္မာ့သမုိင္းတေလွ်ာက္
အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္မွာ
သူ႔ထက္ဆုိးသူေတာင္မ
သူ႔ေလာက္မဆုိးခဲ့ၾကဘူး
အဲဒီလူေပါ့
တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕
တံေတြးခြက္ထဲပက္လက္ေမ်ာသူ
တိရစာၦန္လုိလူတေယာက္
အာဏာမက္စိတ္က ေတာင္လုိေမာက္ေနပုံမ်ား …၊

ဘဝရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္
တိမ္ေတာက္ေတာက္ထဲမွာ
ေထြးၿပီးသား တံေတြးေတြ ပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔
ေသြး႐ူးေသြးတမ္း အမိန္႔ျပန္တမ္းေတြထုတ္
အေမ့ကုိ ေနာက္တႏွစ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္တဲ့
တံေတြးခြက္ထဲကအေကာင္ေပးတဲ့
အေမ့အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ …။



တကမၻာလုံး ဝက္ဝက္ကြဲပါပဲ
အေမ့အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း
စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း
သတင္းစကားေတြ
သဝဏ္လႊာေတြ
ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြ ပလူပ်ံလုိ႔
တႏွစ္တခါ ေတာေျခာက္သံလား
ေတာလဲသံလား
ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပါပဲ
အေမ့လြတ္ေျမာက္ေရးဟာ
ေလနဲ႔အတူလြင့္ေမ်ာသြားခဲ့
အေမ့စိတ္တခုသာ
သံမဏိေက်ာက္ေဆာင္တခုအလား
ပုိမုိမာေက်ာက်စ္လာခဲ့တယ္ …။

အေမ့ရဲ႕ဒုကၡဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒုကၡမဟုတ္ဘူး
ျပည္သူလူထုရဲ႕ဒုကၡသာလွ်င္ အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡျဖစ္တယ္
ျပည္သူလူထုအတြက္ အေမ့ရဲ႕အသက္ကုိ ေပးထားၿပီးသားမုိ႔
အေမ့ရဲ႕ ခုိင္မာတဲ့စိတ္ဓါတ္အင္းအားေအာက္မွာ
တံေတြးခြက္ထဲကေကာင္ေတြတေန႔ …
ဒူးေထာက္ၾကရမယ္ဆုိတာ သားတုိ႔ ယုံတယ္ …၊

ကံၾကမၼာေရ …
ရက္စက္မႈအေပါင္း သရဖူမေဆာင္းလုိက္ပါနဲ႔
အေမဟာ
ေခတ္သစ္ဗမာျပည္သမုိင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ
ထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့ လမ္းျပၾကယ္ျဖစ္တယ္
အေမဟာ
ျပည္သူလူထုႀကီးျဖစ္တယ္
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ေသြးက
အေမ့ကုိယ္ထဲ လွည့္လည္စီးဆင္းတယ္ …၊

ကမၻာႀကီးေရ …
ဗမာျပည္ႀကီးေရ …
အေမ့ကုိ ခ်စ္သူ မုန္းသူမ်ားအားလုံးအား
အေမ့ကုိယ္စား
ငါတုိ႔က ေက်းဇူးစကားဆုိပါရေစ …၊

အေမလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္
ျပည္သူလူထုလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္
တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္
ေလွာင္ခ်ဳိင့္တံခါးေတြ ႐ုိက္ခ်ဳိးၾကေဟ့ …။

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၆၃ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ)

ျပည္သူ ့အသက္ေတြ အေလ်ာ္ျပန္ေပး

သမၼာက်မ္းစာပါ
ကမၻာပ်က္တဲ့ေန႔ဟာ
နာဂစ္နဲ႔အတူေရာက္လာတယ္ နာဂစ္ျပန္ေတာ့
က်န္ရစ္တယ္…..။

ၾကမ္းၾကား ေလၾကား
မုန္တိုင္းသတိေပးခ်က္ဟာ
(ဘုရားစူးရပါေစရဲ႕)
၀တ္ေက်တန္းေက် ႏိုင္လြန္းလွတယ္…..။



ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္
ေနထိုင္လာတဲ့ႏွစ္မ်ားစြာ
တိုက္ခတ္လာတဲ့မုန္တိုင္းမ်ားစြာ
ႀကံ့ႀကံ့ခံ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါရဲ႕…..
အခုေတာ့…..
ဥကြဲ သိုက္ပ်က္
နာဂစ္ရဲ႕႐ိုက္ခ်က္ထက္
စစ္အုပ္စုရဲ႕ ႐ိုက္ခ်က္ကျပင္းလြန္းတယ္…..။

သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္
ဘယ္သူမွတားဆီးမရႏိုင္ေပမယ့္
ႀကိဳတင္သတိေပး တပ္လွန္႔ႏိႈးေဆာ္
အခ်ိန္ဆိုတဲ့ တန္ခိုးေတာ္က
လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို
ကယ္တင္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္…..။

အၾကင္နာကင္းမဲ့တဲ့ ႏွလံုးသား
စိၪၥမာဏဉာဏ္နဲ႔ အုပ္စိုးသူတို႔လက္ေအာက္က
ျပည္သူတို႔ရဲ႕အသံ
အေမရိကန္လာပါ…..
အဂၤလန္လာပါ…..
ျပင္သစ္လာပါ…..
ကူညီႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သူမွန္သမွ်လာပါ…..
ကူကယ္ရာမဲ့သူတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေကာက္႐ိုးတမွ်င္ပဲေပါ့…..။

အစားအစာေပးပါ…..
ေသာက္စရာ ေရေပးပါ…..
အ၀တ္အထည္ေပးပါ…..
ေနစရာ ေနရာေပးပါ…..
အသံလိႈင္းတို႔ရဲ႕ ပဲ့တင္႐ိုက္ခတ္သံမ်ား
စစ္အုပ္စုမွာ နားမရွိရွာ
ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒုကၡထက္
သူတို႔ရဲ႕ အာဏာလက္မလႊတ္ေရးဒုကၡက
ပိုၿပီးႀကီးမား
အတၱေလာက္ေတြ တဖြားဖြားနဲ႔ေပါ့…..။

ဒါေၾကာင့္…..
ဘုရားသခင္ထံပါး
က်က္သေရယုတ္သူမ်ားအား ဆြဲခ်က္တင္လိုက္တယ္…..

“အို….. ဘုရားသခင္…..
လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသၾကရတယ္
မုန္တိုင္းေၾကာင့္မဟုတ္
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..

လူေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡနဲ႔ႀကံဳရတယ္
မုန္တိုင္းေၾကာင့္မဟုတ္
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..

လူေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡတြင္းထဲမွာ
ထပ္ၿပီးေတာ့ အသက္ဆံုး႐ႈံးရဦးမယ္
မုန္တိုင္းေၾကာင့္မဟုတ္
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..
စစ္အုပ္စုေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္…..

အို….. ဘုရားသခင္…..
ရက္စက္ယုတ္မာေသာ
ႏွလံုးသားရွိသူတို႔၏ သက္တမ္းကား ရွည္လ်ားလြန္းလွ၏…..။
ျဖဴစင္႐ိုးသားေသာ
အျပစ္မဲ့ျပည္သူတို႔၏ သက္တမ္းကား
တိုေတာင္းလွေခ်၏……။
တရားသျဖင့္ မွ်တေသာစီမံမႈကို ေပးေတာ္မူပါ…..
စစ္အုပ္စုက်ဆံုးပါေစ…..
ျပည္သူလူထု လြတ္ေျမာက္ပါေစ…..။“