တုန္ျခင္း ေႏွးျခင္း
ေလးလံျခင္း ေရြ ့မရျခင္း
ေ၀ဒနာမ်ားက
ေသရြာကို တြန္းပို ့ေနတဲ့ၾကား
စာတိုေပစနဲ ့လြမ္း
ပါရမီျဖည့္ဖက္ကို တမ္းတတယ္ …..။
အေမအို ဘယ္လိုေနရွာမလဲ
နရသိန္ထဲက ငါ့ သူရဲေကာင္း
သူပုန္နဲ ့သူ ့ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား
ဆယ္စုႏွစ္တခု ့နီးပါး
ယံုၾကည္တြဲလက္ခိုင္ၿမဲခဲ့သူမ်ား
သမီး သား တူမမ်ား
အလြမ္းဓာတ္က
ခ်ဴပ္တည္းတဲ့ၾကား
ထိုးေဖာက္စီးဆင္းသြားၿမဲ …..။
လူမ်ိဳး မတူဘူး
ဘာသာစကား မတူဘူး
ရာသီဥတု မတူဘူး
ဒါေပမယ့္ တူတာေတြကိုစု
ငါတို ့လိုခ်င္တဲ့ စံနစ္တခု
သူတို ့ ထုဆစ္ထားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္
အဲဒီစံနစ္ေအာက္မွာပါပဲ
အေမေပးတဲ့ အသက္တေခ်ာင္း
ေျဖာင္းကနဲက်ိဳးေၾက
သူတို ့တေတြလက္နဲ ့
ငါ အသက္ဆက္ရွင္သန္ခဲ့ရ …..။
ဘ၀ကေတာ့
မေရရာမေသခ်ာေသးဘူး
ညစဥ္ အိပ္မက္ထဲမွာ
ရထားဥၾသသံ ၾကားရၿမဲ .....။
(ေဆးရံုေပၚမွေ၀ဒနာေန ့ရက္မ်ားသို ့)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ ၁၀ ၁၁ ၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment