ေၾကာက္ေမႊးပါ ဇာဂနာနဲ ့ႏႈတ္
ပါရမီအခံမရွိပဲနဲ ့ နေဘ ေတးထပ္
ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ ရြတ္တတ္ ယံုနဲ ့
လူရႊင္ေတာ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး …၊
တို ့တိုင္းတို ့ျပည္ႀကီးမွာ
လူရႊင္ေတာ္ပဲ ေခၚေခၚ
လူပ်က္ပဲ ေခၚေခၚ
ျပည္သူလူထုႀကီးအေပၚ
သူ ့ေတြးလံုး ပ်က္လံုးေတြက
တစိမ့္စိမ့္ေတြး တေရးေရးျမင္
တၿငိမ့္ၿငိမ့္ၿပံဳး ၀ါးလံုးကြဲရယ္(ရီ)ေစတဲ့
မဟာလူသား
သူဟာ … စြယ္စံုရ အႏုပညာသမားေပါ့ ……။
မ်ိဳးရိုးဗီဇ
ေရခံေျမခံ ေကာင္းသမွ်
ရွင္သန္တဲ့ အပင္ရဲ ့သ႑န္
အႏုပညာ စာေပ ဂီတ
မိဘႏွစ္ပါးဆီက အေမြရ ေပမယ့္
နဂို မူလ ေမြးရာပါ ပါရမီကလည္း
တေခတ္မွာ တေယာက္
တေယာက္ဆို ဆိုသေလာက္ပါပဲ ….။
အေၾကာက္တရားနဲ ့ေခ်ာက္ျခားေနတဲ့
ျပည္သူလူထုႀကီး အေပၚ
မေၾကာက္တရားနဲ ့ေထာက္ျပေျပာဆို
အႏုပညာစြမ္းအားနဲ ့
ေခတ္ရဲ ့၀န္ကို ထမ္းသူ
သူ …. ဘယ္မွာလဲ …..။
သူ ့ရဲ ့ အႏုပညာတရားေအာက္မွာ
အုပ္စိုးသူ ငမိုက္သားတစုဟာ
မွန္ေတာင္ မၾကည့္ရဲရွာ
အမွန္တရား စကားလံုးမ်ား
ခါးသီး ရြံရွာ
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
နရသိန္ထဲမွာ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္
သူ ့ရဲ ့… အႏုပညာ ဗီဇ ပိုထက္ရွလာခဲ့ …။
ဒုကၡအဖံုဖံု ကံုလံုႂကြယ္၀
အႏုပညာ ၀မ္းစာျပည့္သထက္ျပည့္၀လာတဲ့အခါ
အုပ္စိုးသူတို ့ခမ်ာ အေၾကာက္တရားဟာ
မစင္မွာ ေလာက္ပြားသလိုမ်ိဳး
အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပြလီလိမ္
သူ ့ကို ….
ဟိုး …. အေ၀းက နရသိန္ထဲမွာ
အုတ္တံတိုင္း အထပ္ထပ္ ကာရံထားလိုက္ၾကတယ္…။
အႏုပညာသည္ တေယာက္ရဲ ့
တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္လို ့
ရင္ထဲကေတာက္တဲ့မီးအေရာင္
အတားအဆီး အပိတ္အေလွာင္
အေမွာင္ကမၻာကို ထိုးေဖာက္
ျပည္သူေရွ ့ ကိုေရာက္ေလတယ္ …၊
အာဏာရွင္လက္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္လိုသူတိုင္း
သူ ့ကိုတမ္းတ သတိရ
ေၾကာက္ေမႊးပါ ဇာဂနာနဲ ့ ႏႈတ္္္္္ျပစ္ၾက
ေၾကာက္ေမႊးပါ ဇာဂနာနဲ ့ ႏႈတ္္္္္ျပစ္ၾက
ေၾကာက္ေမႊးပါ ဇာဂနာနဲ ့ ႏႈတ္္္္္ျပစ္ၾက ……။
(ကိုဇာဂနာ ၅၀ျပည့္ႏွစ္ ေရႊရတုေမြးေန ့သို ့)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၂ ၀၁ ၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment