(ငယ္ႏုစဥ္တုန္းကအေတြးေလးေတြပါ။ မွ်ေ၀ခံစားၾကည့္ၾကဖို ့ပါ)
ညီမေလးသိရဲ ့လား
ေပၽာ္ရႊင္ဖြယ္ရာညေနခင္းကို
ကိုယ့္လြယ္အိတ္ထဲကထုတ္ခင္းလို႔
ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ကေတာ့
အေပၽာ္ေတြေပၽာက္ဆံုးလုိ႔ေပါ့။
ညီမေလးသိရဲ့လား
အတိတ္ရဲ ့ထိုးႏွက္ခၽက္ေတြက
ပစၥဳပၸန္မွာ ဒဏ္ရာမၽားစြာ
အနာဂတ္မွာေတာ့
ဖၽက္မရတဲ့အမာရြတ္ေတြနဲ႔
ကြဲအက္ေႂကမြ တစ္ဘ၀စာ
ညီမေလး သိရဲ ့လား
ကိုယ့္ရဲ ့ညေတြကမဲေမွာင္
ကိုယ့္ရဲ ့မနက္ခင္းအလင္းေရာင္ကေပၽာက္ဆံုး
ဘ၀တစ္ေလၽာက္လံုးမွာ
ေကာက္စရာပန္းေတြကလဲေႁခာက္
ေသာက္စရာစမ္းေရကလည္းေနာက္
ေလွ်ာက္စရာလမ္းေတြကလဲေပၽာက္နဲ႔ေပါ့။
ညီမေလးသိရဲ ့လား
ကုိယ့္ရဲ ့ေကာင္းကင္ လေရာင္ႁပင္မွာ
အပူစေတြကူမွ်ေ၀သူ
လမ္းႁပႂကယ္ေလး ညီမေလးပဲေလ။
ညီမေလးသိရဲ ့လား
ႏွစ္ဆယ္တစ္-ရာစုႏွစ္သစ္ကို
အခၽစ္မၽားစြာနဲ႔ႄကိဳဆို ကို္ယ့္တို႔အခၽစ္
သစ္ႃပီးရင္းသစ္၊ ခၽစ္ႃပီးရင္း ခၽစ္ႂကမယ္။
၂၀၀၁ ၊ ဇန္န၀ါရီ
No comments:
Post a Comment