စြန္႕၀့ံသူမ်ားနဲ႕ မိူင္းမိသူေတြရဲ့ ၾကား

(မဆုမြန္ ဘေလာက္ဂ္မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။)

စြန္႕၀့ံသူမ်ားနဲ႕ မိူင္းမိသူေတြရဲ့ ၾကား

အျဖဴေရာင္ ပိတ္သားထက္မွာ..အေျမွာက္ေတြကို အသင့္ခ်ိန္ရြယ္ထားတဲ့ တင့္ကားေတြ တန္းစီျပီး တေရြ႕ေရြ႕လာေနတယ္ ေနာက္ခံမွာက မီးခိုးလံုးေတြ .ကၽြန္မတို႕ တစ္တန္းလံုး သိသိသာသာ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ေျခာက္ျခားမူေတြ တုန္လူပ္မူေတြ နဲ႕အတူ ေရွ႕ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရၾကတဲ့အခ်ိန္ တင့္ကားေတြရဲ့ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ီ၀တ္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ဦးေပၚလာတယ္ သူတင့္ကားေတြရဲ့ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ပိတ္ရပ္လိုက္တယ္ သူတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးၾကီး တင့္ကားေတြေရွ႕မွာ မားမားရပ္ေနတယ္ ထုိင္းေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အံ့ၾသေရရြတ္သံ သဲ့သဲ့ၾကားလုိက္ရတယ္ ေနာက္ တင့္ကားၾကီး လူပ္လာတယ္ အားလံုး အလန္႕တၾကား ထေအာ္လိုက္တယ္.

အျဖဴေရာင္၀တ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေလး တင့္ကားရဲ့ ဦးတည္ရာဘက္ကို လိုက္ေရြ႕လိုက္တယ္ ကၽြန္မ တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမိတယ္ ေလေအးခန္းထဲမွာေနရေပမယ့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ပူေလာင္လာသလိုလို လက္ဖ၀ါးတစ္ခုလံုးက ေခၽြးစီးေတြနဲ႕ ေအးစက္ တင္းက်ပ္ေနတယ္။ မေၾကာက္မရြ႕ံ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြကို လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးျပီး ေျပာေနတဲ့ ရဲရင့္မူအျပည့္နဲ႕ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကင္မရာေတြ ေရွ႕မွာေတာင္ ေဆာက္တည္ရာမရ ဖင္တၾကြၾကြနဲ႕ မ်က္မာန္ၾကီးစြာ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ..ေနာက္ျပကြက္က..အၾကမ္းဖက္ နွိမ္နင္းဖို႕အသင့္ျပင္ေနတဲ့ တရုတ္စစ္သားေတြ..ေနာက္ တန္းစီခ်ီတက္လာတဲ့ သံခ်ပ္ကားကားေတြ...သူတို႕အေရွ႕မွာမွ တစ္ဦးတည္း ရပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္..

မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ရပ္လိုက္တဲ့အခါ တင့္ကားၾကီး ျငိမ္သြားတယ္ ေနာက္ သူ အျခားတစ္ဘက္ကို ျပန္ေျပာင္းဦးတည္ျပန္တယ္ အျဖဴေရာင္ေက်ာင္းသားေလး က တင့္ကားရဲ့ ဦးထိပ္ဘက္ကုိ လိုက္ျပီး အလ်င္အျမန္ေျပာင္းရပ္လိုက္ျပန္တယ္ တင့္ကားနဲ႕ေက်ာင္းသားေလး ထုတ္ဆီးတိုးတန္းကစားေနသလို ဒါဟာ ကစားေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး အသက္ကို ထပ္ျပီး ယံုၾကည္ရာအတြက္ အသက္ကိုေတာင္ စြန္႕လႊတ္ဖို႕ အသင့္ရွိေနတဲ့ဆိုတဲ့ ျပရုပ္ကို သူက တကမၻာလံုး သိေအာင္ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ကို ျပလိုက္တာပါပဲ။

ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ မီးလ်ံေတြၾကား ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႕ အလူးအလူးအလိမ့္လိမ့္ ေက်ာင္းသားေတြ..ကၽြန္မတို႕အားလံုးရဲ့ မ်က္နွာျပင္မွာ အံ့ၾသတုန္လူပ္ျခင္းနဲ႕အတူ ..ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္နာက်င္မူေတြနဲ႕...တင့္ကားရဲ့ေရွ႕မွာ မေၾကာက္မရြံ႕ မားမားရပ္ျပီး တားဖို႕ၾကိဳးစားေနတဲ့ တရုတ္ ေက်ာင္းသားေလးအေပၚ ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက ကၽြန္မရင္တစ္ခုလံုးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။ သူလိုလူစားမ်ိဳး..သူလို အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး သူလို ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္မ်ိဳး.. အမည္မသိ စြန္႕လႊတ္သြားတဲ့ တကယ့္ ေက်ာင္းသားအာဇာနည္ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိျပီး ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ထိထိခုိက္ခုိက္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

၁၉၈၉ခုနွစ္က တရုတ္နုိင္ငံ တီအန္မင္ရင္ျပင္ေရွ႕မွာ တရုတ္ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏျပတဲ့ေနရာကို တရုတ္အစိုးရက တင့္ကားေတြနဲ႕တက္ၾကိတ္ျပီး အၾကမ္းဖက္နွိမ္နင္းခဲ့တဲ့ ျပကြက္ေလးကို အေမရိကန္ပါေမာကၡက Freedom of Expression နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး လူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ငတ္မြတ္တယ္ ေက်ာင္းသားေတြက ဘယ္လိုတိုက္ယူခဲ့ရလဲဆိုတာကို တရုတ္အေျခအေနကို ယွဥ္ျပီး သိနိုင္ဖို႕ ဗီဒီယိုကလစ္ေလးတစ္ခုကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ ဖြင့္ျပေနတာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြဆီ မသြားခင္ အမည္မသိ တရုတ္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္တည္း တင့္ကားေတြကို မသြားဖို႕ တားေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးက ကၽြန္မတို႕ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ စိတ္နွလံုးကို ေတာ္ေတာ္ေလး ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားေစပါတယ္။ အားလံုးျငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ နာက်င္မူေတြက အခန္းတစ္ခုလံုးမွာ လႊမ္းျခံဳထားသလိုမ်ိဳး..

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ေဘးနားက အသံ ခပ္သဲ့သဲ့ ထြက္လာတယ္။။ He is so stupid..stupid he should die there should die.. ..အဂၤလိပ္စကားကို အျမဲတမ္းအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ သို႕မဟုတ္ အျမဲတမ္း အမွားမွားအယြင္း အသံထြက္ေလ့ရွိတဲ့ ျပည္မၾကီးက ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း တရုတ္မေလးက လက္နွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းပိုက္ျပီး တစ္စက္ေလးမွ စိတ္ထိခိုက္မူမျပပဲ အဆိုပါျပကြက္က သူ႕အတြက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ၾကီးစြာျဖစ္ရသလိုမ်ိဳး မ်က္နွာထားနဲ႕ သူေရရြတ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္မဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္တပ္အင္အားသံုး တင့္ကားနဲ႕ပါ တက္ၾကိတ္ပစ္လို႕ လူေတြ ေထာင္နဲ႕ခ်ီျပီ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ တီအမ္မင္ရင္ျပင္ျပကြက္ေလးကို ၾကည့္ျပီး နာက်င္မူေတြနဲ႕တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ စာသင္ခန္းေလးထဲက ရုတ္တရက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေရရြတ္လိုက္တဲ့ သူ႕အသံေၾကာင့္ အားလံုး သူ႕ကို အံ့ၾသတၾကီး လွည့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။

ဆရာကိုယ္တိုင္ေတာင္ မ်က္ခံုးပင့္ျပီး သူ႕ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ပါတယ္။ သူဆီက ေအးစက္စက္ေလသံနဲ႕ ဆရာကို တစ္လံုးခ်င္း သူက ေျပာပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး သူ ျပည္ပေရာက္ကတည္းက ေဆြးေႏြးၾကတာ ေျပာၾကတာေတြကို သူၾကားခဲ့ရတယ္ေပါ့။ သူ႕အေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီကိစၥမွာ အစိုးရလြန္တယ္လို႕ မယူဆပါဘူးတဲ့။ ကၽြန္မ သူ႕ကို ၾကည့္ေနရင္းကေန အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာျပီး ေရငတ္သလို ခံစားလာရပါတယ္။ သူတုိ႕အစိုးရအေနနဲ႕ တုိင္းျပည္ လံုျခံဳေရးအတြက္ လုပ္ခဲ့တာသာျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ကို မျငိမ္မသက္ေအာင္ လုပ္တဲ့ သူေတြကို အစိုးရက ျငိမ္သက္ေအာင္ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုျဖစ္တာဟာ သိပ္ျပီးေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ နဂိုကတည္းက အၾကိမ္ၾကိမ္သတိေပးခဲ့တဲ့ အေပၚ ေက်ာင္းသားေတြက မနာခံခဲ့အတြက္ အဲ့လိုျဖစ္တာ သူတုိ႕ၾကိဳသိဖို႕ေကာင္းတယ္ ျဖစ္ေတာ့မွ သိပ္ေတာ့ သနားစရာ စိတ္မေကာင္းစရာမရွိဘူး ဆိုတာကို မ်က္နွာထားခပ္တင္းတင္းနဲ႕ေျပာေနတဲ့ တရုတ္မေလးကို ၾကည့္ျပီး သူ ဘယ္လိုခံယူခ်က္မ်ိဳး ဘယ္လိုနွလံုးသားမ်ိုး ဘယ္လို စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ ေျပာထြက္ေနသလဲဆိုတာ အံ့ၾသတၾကီးနဲ႕ ၾကည့္ေနရင္း သူကို ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးေတြ ကၽြန္မ ပါးစပ္ဖ်ားကို အလုအယက္တိုးေ၀ွ႕လာပါတယ္။

သူ႕ကို ၾကည့္ရင္း ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးက ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ခံရသလို နွလံုးခုန္သံေတြလဲ တဒိန္းဒိန္းျဖစ္လာတယ္။ နုတ္က ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေစးကပ္ေနတယ္။ သူတို႕တုိင္းျပည္အေရး သူတို႕တုိင္းျပည္ကိစၥကို ေျပာေနတာ ငါ၀င္ေျပာရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲ...ပါးစပ္က မထိန္းနိုင္ပဲ ေျပာဖို႕ဟန္ျပင္ခ်ိန္မွာပဲ ဆရာစကားသံ က ထြက္လာတယ္။

ဆရာက မင္း အဲ့ဒီ့အျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္လို နားလည္လက္ခံထားတယ္ဆိုတာေတာ့ ငါမသိဘူးတဲ့ ဒါေပမယ့္ မင္းအခုျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြ လက္နတ္ကိုင္ထားတာ ျမင္လား ေက်ာင္းသားေတြ အၾကမ္းဖက္ေနတာျမင္လားတဲ့ ငါက မင္းတို႕ကို ဒီျပကြက္ကို ျပတယ္ဆိုတာ Freedom of Expression ကို ျပခ်င္တာပဲတဲ့။ မင္းထက္ငယ္တဲ့ မင္းတို႕လူမ်ိဳးေက်ာင္းသားေလးတြဟာ အာဏာအတြက္ ရာထူးဂုဏ္သိမ္ေတြအတြက္ သူတို႕အတြက္ အခြင့္ထူးခံေတြရဖို႕ တိုက္ခဲ့တယ္ ဒီလိုေတာင္းဆိုခဲ့တယ္လို႕ မင္းထင္လားတဲ့။

သူက ခပ္မဲ့မဲ့ျပံဳးတယ္။ဒါဆို ဘာအတြက္ သူတုိ႕တိုက္သလဲတဲ့ ငါတို႕အခု ေက်ာင္းတက္ရတယ္ စီးပြားေရးေတြ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္ ငါသိသေလာက္ေတာ့ တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာ ဘာမွ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ခဲ့တာ ငါ့သက္တမ္းတေလ်ာက္ မၾကားဖူးဘူးတဲ့။ ေအပက္တကၠသိုလ္က Mass Com ကို ဘြဲ႕ရခဲ့ျပီး ရမ္ဂမ္ဟမ္တကၠသိုလ္မွာ Mass Comကိုပဲ မာစတာ လာတက္ေနတဲ့ ျပည္မၾကီးက ေက်ာင္းသူေလးရဲ့ နုတ္ဖ်ားက ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာေနတဲ့ စကားလံုးေတြက ဓားသြားတစ္ခုလို စူးရွလြန္းတယ္။ ကၽြန္မ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္လိုက္တယ္။

ဆရာက ဒါဆို မင္းတို႕တရုတ္ျပည္က မင္းတို႕ေျပာသလို တကယ္ပဲ ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ဆိုရင္ တကယ္ပဲ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ သူတို႕ဘာေၾကာင့္ အခုလို အသက္စြန္႕ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕တုိက္ရမလဲတဲ့ မင္းထက္ငယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ လမ္းေပၚထြက္ျပီး သူတို႕ဘာေၾကာင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ရတယ္ ေတာင္းဆိုရတယ္ ဆိုတာ မင္းသိလားတဲ့။ ဒီလို ေတာင္းဆိုရင္ သူတုိ႕ေသမယ္ သူတုိ႕ကို သတ္မယ္ သူတို႕ပညာေရးကိုထိခိုက္မယ္ ဆိုတာ သိသိခ်ည္းနဲ႕ သူတို႕ရဲ့လြတ္လပ္ျခင္းေတြကို ငတ္မြတ္လြန္းလို႕ အခုလို သူတုိ႕ ေတာင္းဆိုေနတာ ..သူတို႕အတြက္သပ္သပ္ပဲလို႕ မင္းထင္သလားတဲ့ ဆရာက ရုတ္တရက္စကားစျဖတ္လိုက္ျပီး ေနာက္ဆံုးသူတို႕ေသသြားတာေတာင္ မင္းတို႕အစိုးရက..သူတို႕ကိုယ္ထဲကို ၀င္သြားတဲ့ က်ည္ဆံေတာင့္ေတြအေရအတြက္အတိုင္း အစိုးရကို ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ေပးရတယ္ဆိုတာ မင္းသိလားလို႕ ဆရာက ဆိုေတာ့..သူက ခ်က္ျခင္းပဲ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ျပန္ေအာ္ပါတယ္။

ok now you see တဲ့ သူတို႕ရဲ့ အဓိပါယ္မဲ့လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ မိဘေတြပါ ထိခိုက္နစ္နာရတာ သူတုိ႕မွာ ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူး သူမ်ားက ေသြးထိုးတာေတြ လူံေဆာ္တာေတြကို နားေယာင္ျပီး အစိုးရကို ေတာ္လွန္ဖို႕လုပ္တာ သူမ်ားလက္ေ၀ခံေနျပီး တုိင္းျပည္ကို ေတာ္လွန္ေနတဲ့ တဲ့ ဒလိုင္းလာမားလိုပဲတဲ့..စကားသံေတြကို မခံနိုင္လြန္းလို႕ ကၽြန္မ ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာတယ္ လက္နွစ္ဘက္က ထိုင္ခံုလက္တမ္းကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းက ေပါက္ထြက္ေတာ့မလိုပဲ နာက်င္လာမိတယ္။ ဆရာနဲ႕သူမနဲ႕ နွစ္ေယာက္တည္ အျပန္အလွန္ ေျပာေနတဲ့ စကားလံုးေတြၾကားမွာ တတန္းလံုးက တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လို႕ အသက္ရူရက်ပ္လြန္းလို႕ ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးမြန္းက်ပ္လာလို႕ ကၽြန္မ ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္မ လံုး၀ မခံစားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ ၀င္ေျပာလိုက္ရင္ေရာ..တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ေရာ.. အားလံုးက အလန္႕တၾကား ကၽြန္မကို ေမာ့ၾကည့္တယ္ ထိုင္ခံုကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းျပီး ကၽြန္မ အခန္းအျပင္ကို အေျပးတပိုင္း ထြက္သြားလိုက္မိတယ္။ အျပင္ေရာက္မွ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရူိက္ရူလိုက္ရင္း မ်က္စိကို တင္းတင္းမွိတ္ထားလိုက္မိတယ္။

အရာရာဟာ တစ္ထပ္တည္းပါလားး အေျခအေနေတြ လူေတြ အားလံုးဟာ နိုင္ငံသာကြဲတယ္ လူမ်ိဳးသာကြဲတယ္ အားလံုးထပ္တူညီေနၾကပါလား။ သူတို႕ေတြ ေျပာေနတဲ့ ေျပာေနက်စကားလံုးေတြဟာ တစ္ထပ္တည္းက်ေနပါလား။ ေတာ္လွန္သူနဲ႕ေထာက္ခံသူေတြၾကား ဘယ္သူက မ်က္စိမွိတ္ထားသလဲ ဘယ္သူက နားေတြ ပိတ္ထားသလဲ ဘယ္သူက မိူင္းေတြမိေနသလဲ အျပန္အလွန္ စြတ္စြဲခ်က္ေတြၾကား ဘယ္အရာေတြက အမွန္တရားေတြလဲ ဘယ္သူက ဆံုးျဖတ္ေပးနုိင္မလဲ။ ပံုရိပ္ေတြ စကားသံေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြ သမုိင္းေတြဟာ လူသားေတြရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ေတြကို ေျပာင္းလဲေပးနိုင္ပါ့မလား။

စြန္႕လႊတ္သြားသူေတြရဲ့ အတိတ္ပံုရိပ္သမိုင္းေတြဟာ ဒီလို ၀ါဒမိုင္းမိေနသူေတြအၾကားမွာ ဖ်က္မ်ဥ္းေတြ ျဖစ္ ေနသလား သမုိင္းမွားေတြ ၀ါဒအမွားေတြ ခံယူခ်က္အမွားေတြကို ေက်ာင္းသခၤန္းစာေတြ..ဆရာေတြ ပါေမာကၡေတြ။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကေရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးနိုင္ပါ့မလား။ ေမးခြန္းေတြ တန္းစီျပီး ကိုယ့္အေတြးထဲမွာ ၀င္လာမိတယ္။

ေခါင္းကိုပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းခါျပီး သန္႕စင္ခန္းထဲက မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့. မ်က္ရည္စေတြ စြန္းထင္းေနတဲ့ နီရဲေနတဲ့မ်က္၀န္းအစံုနဲ႕ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ေရေခါင္းကို အဆံုးအထိဖြင့္ခ်ရင္း မ်က္နွာကို ေရနဲ႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပက္လိုက္မိတယ္။

8888အေရးေတာ္ပံုမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ပံုရိပ္ေတြ ေသြးေတြ စြန္းထင္းေနတဲ့ ရုပ္အေလာင္းေတြေရွ႕မွာ ရင္ဘတ္ကို စံုထုျပီး ငိုေၾကြးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ အံကို တင္းတင္းၾကိတ္ရင္း ေတြေတြၾကီးေတြရပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ။ အတုန္းအရုန္းလဲျပိဳက်ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားရဟန္းရွင္လူေတြကို က်ည္ဆံေတြၾကားက ဆြဲေျပးၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေသနတ္က်ည္ဆံေတြၾကား သူတုိ႕ ရင္ခြင္ေတြကို ျဖန္႕က်က္ျပီး ကာေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေသြးအလိမ္းလိမ္း ေပက်ံေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးကို ဆြဲေပြ႕ေျပးေနတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသားေတြ။

မၾကာေသးမွီကာလက စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို မိုးေဖြးေဖြး ေရေဖြးေဖြးၾကားမွာ တြဲလက္ေတြ ျမဲျမံေနေအာင္ယွက္တြဲျပီး တစ္သားတည္း လိုက္ပါေတာင္းဆို ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြ ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပက်ံေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမၾကီးထက္က ပိုင္ရွင္မဲ့ေနတဲ့ ဖိနပ္ေလးေတြ. အဖမ္းခံရလို႕ ငုတ္တုတ္ေလးေတြထုိင္ေနရတာကို စစ္ဖိနပ္နဲ႕ကန္ရံု အားမရလို႕ နံပတ္တုတ္နဲ႕ခုန္ခုန္ရိုက္ေနတဲ့ စစ္ေခြးေတြ။ အတံုးအရုံး လဲျပိဳက်ခဲ့ရတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြ အဖိုးအရြယ္ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ .................................................

ကၽြန္မ ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးေပါက္ကြဲသြားမတတ္ နာက်င္မူေတြကို ခံစားလာတယ္။ ၀မ္းနည္းမူ နာက်င္မူေတြက တစ္ကိုယ္လံုး ဆူးနဲ႕ထိုးေနသလိုလို တဆစ္ဆစ္ျဖစ္လာတယ္. ကၽြန္မေရွ႕က ေဘစင္မွာ ရုတ္တရက္ ေသြးေတြ ခ်င္းခ်င္းနီလာတယ္..ကမမ္းကတမ္း မ်က္နွာကို လက္နဲ႕အုပ္ကာလုိက္တယ္..

ကၽြန္မ နွာေခါင္းထဲကေန ေသြးေတြ တေပါက္ေပါက္က်လာပါတယ္။ကၽြန္မ စိတ္အရမ္းလူပ္ရွားရင္ျဖစ္ေစ စိတ္အရမ္းထိခိုက္ရင္ျဖစ္ေစ နွာေခါင္းကေန ေသြးက အဆက္မျပတ္က်လာတတ္တယ္။ ေသြးေတြကို ဖိသုတ္ရင္းက အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရူိက္ရူလိုက္တယ္။ သန္႕စင္ခန္းထဲကို ၀င္လာတဲ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း ထုိင္းမေလးက ေသြးေတြနဲ႕ ခ်င္းခ်င္းနီေနတဲ့ ကၽြန္မ မ်က္နွာကို ျမင္လိုက္ေတာ့ သူအရမ္းလန္႕သြားျပီး.Suu Are you ok are u ok လို႕ အဆက္မျပတ္ေအာ္ရင္း အတင္း ကၽြန္မ မ်က္နွာကို ေမာ့ခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ လက္ကို အသာကာျပိး ငါခနေနရင္ သက္သာမွာပါလို႕ ေျပာတာကို လက္မခံပဲ ကၽြန္မ နွေခါင္းကို တစ္ရူုးစနဲ႕ပိတ္ျပီး ေနာက္၀င္လာတဲ့ ထုိင္းမေလးကို ေရခဲေျပးယူခိုင္းပါတယ္။

ေခါင္းထဲ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မ လက္ေမာင္းကို အသာအယာထိန္းကိုင္လိုက္တဲ့ သူကို ေက်းဇူးတင္စိတ္နဲ႕ ငဲ့ၾကည့္ေတာ့ သူ....ကၽြန္မ နဲ႕သူနဲ႕ မ်က္၀န္းခ်င္း ခပ္ၾကာၾကာဆံုျဖစ္တယ္. နာက်င္မူေတြနဲ႕စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းကို သူရင္မဆိုင္နိုင္လို႕လားေတာ့မသိ မ်က္နွာလႊဲလိုက္တယ္။ သူရဲ့လက္ကို ဖတ္ကနဲပုတ္ခ်လိုက္ျပီး ကၽြန္မ အျပင္ကို တေရာေသာပါး ေျပးထြက္သြားလိုက္တယ္။ က်ိန္းေသတာ တစ္ခုကေတာ့ သူနဲ႕ကၽြန္မနဲ႕ၾကား ေနာင္ကို အေျပာင္အပ်က္သေဘာနဲ႕ေတာင္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလိုစိတ္ ကၽြန္မစိတ္က မရွိေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။အရင္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အင္မတန္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။။ အဲ့ဒီ့ေန႕က ဘန္ေကာက္မွာ မိုးေတြ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို မိုးေရထဲမွာ ေမ်ာခ်လိုက္တယ္။ သူကို ကၽြန္မရင္ထဲကေန အျပီး စြန္ ့ခြာလိုက္တယ္ ။

္Labels: ရင္ကြဲနာ အပိုင္းအစမ်ား