“တႏွစ္ေဟာင္းလို ့”

တခ်ိဳ ့
ေဟာင္းေပမယ့္
ေကာင္းေနဆဲ

တခ်ိဳ ့
ေကာင္းေပမယ့္
ေဟာင္းေနဆဲ

တခ်ိဳ ့
ေဟာင္းလည္း မေဟာင္းဘူး
ေကာင္းလည္း မေကာင္းဘူး

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေဟာင္းပါေစ
ေကာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေကာင္းပါေစ
ေျပာင္းခ်င္တဲ့သူေတြ ေျပာင္းပါေစ

တို ့တေတြမွာေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းတဲ့
ကိုးဆယ္ရဲ ့ ရလဒ္ေကာင္းေတြရွိတယ္
အနာဂတ္ေကာင္းဘို ့
စီအာပီပီ ရဲ ့ ေကာင္းေၾကာင္းေတြရွိတယ္
အစဥ္တစိုက္ မေျပာင္းလဲတဲ့
စစ္မွန္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ ့ကင္းေသာ
ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေၾကာင္းေတြရွိတယ္

မေကာင္းတာမွန္သမွ်
ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ခ်န္ရစ္ၾက

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဴင္းရဲ ့စာတပိုဒ္နဲ ့
ႏွစ္သစ္ကို တက်ိဳက္ၿပီးတက်ိဳက္ ေမာ့လိုက္ၾကေဟ့
“ေကာင္းက်ိဳးအေထြေထြရယ္နဲ ့ ခၽြန္ေစျမေစေသာ
ေဒါင္းအိုးေ၀ရယ္နဲ ့ တြန္ေစ ကေစေသာ ။

“ႏွစ္သစ္”

ဒဏ္ရာေတြဗလပြ
အနာတရမ်ားစြာနဲ ့
ဘ၀ကိုဒရြတ္ဆြဲ
ႏွစ္ေဟာင္းကိုခြဲထားခဲ့ၿပီ၊

အပူေသာက ေမာသမွ်ေတြ
ႏွလံုးေသြးစ မ်က္ရည္စေတြနဲ ့
ကံမေကာင္းအေၾကာငး္မလွခဲ့တဲ့
အတိတ္ေဟာင္း
ႏွစ္ေဟာင္းမွာေနရစ္ခဲ့
ႏွစ္သစ္မွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့
အသက္ရွင္သန္ဘို ့
ႀကိဳးစားရုန္းကန္ရဦးမယ္၊

ရံႈးနိမ့္ျခင္းရဲ ့သက္တမ္း
ျပန္လည္စမ္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ
ဆရာေဇာဂ်ီရဲ ့ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာ
ငါအတြက္ အားေဆးတလက္ျဖစ္ခဲ့၊

ဆံုးရံႈးမႈမ်ားစြာရဲ ့တဘက္ကမ္း
ေတာက္ပတဲ့အနာဂတ္လမ္းမွာ
ေဗဒါပ်ံရဲ ့ ဇြဲသတၱိအားမာန္
ခို၀င္တြယ္ၿငိ ယံုၾကည္ခ်က္အတိနဲ ့
ႏွစ္သစ္ကို ငါေပြ ့ဖက္မိတယ္၊

အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာရွင္

လာတုန္းကလည္း
တေယာက္ထဲပါပဲ
ဘ၀မွာ လိုအပ္သမွ်
အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရ
အေတာင္အလက္ မစံုခင္
အေမ့ရင္ကို ေျခစုန္မကန္ခင္အထိေပါ့ ။

ေမတၱာတရားရဲ ့စြမ္းပကား
ႀကီးမားပံုမ်ား
အေမ့ရင္ခြင္ခိုလံႈ
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုတဲ့ နိဗၺန္ဘံုဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အဖံုဖံုနဲ ့
ဘ၀မွာ ကံုလံုႁကြယ္၀ခဲ့ေလရဲ ့ ။

အခုေတာ့
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေဖာက္
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္
တေထာင့္ငါးရာ ေမတၱာေတာမွာ
ရင္ခံုစရာ အစံုစံုကို တြယ္ငင္ရစ္ခ်ည္
ဆယ္သက္ဆယ္ကမၻာထင္မိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
အေမ့ရဲ ့နိဗၺန္ဘံုဟာ မကံုလံုေတာ့ၿပီပဲ ။

ေလွ်ာက္စမ္း
ကိုယ္ခင္းတဲ့လမ္း
ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း ဆူးၾကမ္းခ်င္ ႀကမ္းစမ္း
ခ်စ္သူရဲ ့အၿပံဳး အားေဆးတခြက္လို သံုးစမ္း
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရိုက္ႏွက္ေမာင္းႏွင္ထားစမ္း
ကံကိုသာယံု ဆူးပံုနင္းစမ္း
ကိုယ့္အခ်စ္နဲ ့ အရာရာကိုအေကာင္းတိုင္းျဖစ္ေစခဲ့ေပါ့ ။

ငမိုက္သား
ကမ္းကုန္ေအာင္မိုက္ခဲ့ပံုမ်ား
အေမအိုကို ေမ့ထားခဲ့ၿပီး
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာစခန္း
လွမ္းခ်င္တိုင္းလွမ္း ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္း၊
ဒီလိုနဲ ့
မိဘေနရာ ေရာက္ရွိလာခဲ့
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာရဲ ့အေတြ ့ဟာ
အသိတရားတေပြ ့တပိုက္နဲ ့
ငါ့ရင္ကိုတိုက္ခတ္လာတဲ့အခါ
ေခတ္သစ္ အဇာသသတ္ဟာ
ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနပါေရာ့လား၊

အံ့ၾသထိတ္လန္ ့
ရိႈက္ငင္ငိုေႁကြး ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
ငါ့ကို အျပစ္ေပးပါ
အေမအိုထံပါး ၀ပ္တြားဦးခိုက္
မိုက္ျပစ္အေႁကြး ခြင့္လႊတ္ေပးပါ၊

အေမအိုရဲ ့ေဆြးေျမ့တဲ့ အေတြးမွာ
သားအတြက္နာက်ည္းစရာမပါ
အေမ့ရင္မွာ
ခ်စ္ေမတၱာတရားသာ လႊမ္းၿခံဳ
သားဘ၀ကို ကံုလံုႂကြယ္၀ ေနေစဦးမွာပါ သားရယ္ ။

(သားဆိုး သားမိုက္မ်ားနဲ ့ မဟာဂရုဏာရွင္ ခ်စ္ခ်င္းတရားျပည့္၀သူအေမမ်ားသို ့)

၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၉

ခ်ယ္ရီေျမလမ္းခြဲ

ေ၀းရမယ့့္အခါ
ႏွလံုးသားမွာ နာက်င္ခံစား
ကမၻာပ်က္သည့္ အလားပါပဲကြယ္၊

ခ်ယ္ရီပြင့္ရာေျမမွာ
တို ့ႏွစ္ေယာက္ဆံုစည္းခဲ့ၾက
ခ်ယ္ရီပြင့္ရာေျမမွာ
တို ့ႏွစ္ေယာက္ခြဲၾကရဦးမယ္၊

ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး
ခ်စ္မိုးေဆြရြာ ခ်စ္ခဲ့ၾကလည္း
ညိွမရတဲ့ျပႆနာ
ယံုၾကည္ခ်က္က စခဲ့တာပါေလ၊

ခြန္အားအရွိဆံုးအရာ
ယံုၾကည္ရာဘ၀
အဲဒီဘ၀မွာ အခ်စ္ဟာ
အစိတ္ပိုင္းတခုမွ်သာ
ကိုယ့္ခံယူထား ႏွလံုးသားမွာ
မင္းနဲ ့ကိုယ္ၾကား
အေပးအယူသေဘာ မထားခဲ့ပါ၊

ေပးခဲ့ရတာနဲ ့ ရခဲ့ရတာ
ဆတူတူပါပဲကြာ
ခ်စ္သူသိထား နားလည္ေပးပါ
“ယံုလို ့ပံုအပ္ခဲ့တာလည္း
ရိုးသားမႈတခုပါပဲ”
ရိုးသားမႈတခုကိုတပ္မက္
ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္-ေဖါက္ဖ်က္ခဲ့ရင္
ကိုယ့္ေရးတဲ့ ကိုယ့္သမိုင္း
ရာဇ၀င္ရိုင္းသြားလိမ့္မယ္၊

ေနရစ္ခ့ဲလို ့ က်န္ခဲ့ရတာလား
က်န္ရစ္ခဲ့လို ့ ေနခဲ့ရတာလား
အေျဖရႈပ္မယ့္ပုစၦာ
ကိုယ္မထုတ္ခ်င္ေတာ့ပါ ၊

ခ်စ္သူသိေလ
စြန္ ့လႊတ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
စြန္ ့လႊတ္ခံရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ရင္မွာခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာ
အတိုင္းအဆမဲ့စြာနာက်င္
ေၾကမြတဲ့ရင္အစံုမွာ
ကံဇတ္ဆရာအလိုက်
ကခဲ့ရတဲ့ဒီဘ၀
ဒီမွ်သာတခန္းရပ္လို ့ ။

က်ိန္စာ

· ငါဟာ
ဘ၀မွာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
က်ိန္စာသင့္ခဲ့သူ
ဦးေႏွာက္ဆူပြက္
အလိုရမၼက္တြင္းနက္ထဲ
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ျပဴတင္းေပါက္ထဲက
ခုန္ဆင္းသြားခဲ့ၾက ၊

· ကမၻာႀကီးကို ထမ္းပိုးထားႏိုင္ဘို ့အတြက္
လန္းဆတ္တဲ့ နံနက္ခင္းမ်ား
ညရထားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခ်ိန္
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းခြင့္ရမယ့္အရပ္ဆီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ ့စြန္ ့ခြါထြက္ခဲ့ ၊

· ေသခ်ာပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြက
မေသခ်ာမႈေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ထား
လြဲမွားတဲ့ခရီးကို သြားခဲ့သူလို
စြန္ ့စားမႈေကာင္းကင္လြင္ျပင္ထဲ
လြင့္ေမ်ာတိမ္တစဟာ ငါျဖစ္တယ္ ၊

· တဘ၀လံုးနီးပါး ေပးခဲ့ရတာေတာင္မွ
ဒုကၡက အာသာမေျပဘူး
ေအးခဲသိပ္သည္း
ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ ့
ဆန္ ့က်င္ဘက္တရား အဲဒီႏွစ္ခုအၾကားမွာ
ဘ၀ဟာ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရ
ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မာနတရား
ပါးလ်ကြယ္ေပ်ာက္
သမုဒၵရာ တစ္ထြာေအာက္ကို ေရာက္သြားတယ္ ၊

· ညီမေလးေရ
အဲဒီေန ့က စလို ့
ငါ့ရဲ ့ညေတြမွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြေတာ့တာပဲ ။

“သမီးေလးအတြက္ ကဗ်ာ”

(အခ်စ္ဆံုးသမီးေလးရဲ ့တဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန ့အတြက္ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးပါ။
သမီးေလးေမြးေတာ့ ကိုယ္က မေလးရွားမွာ၊ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာေရြ ့လ်ားရင္း ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း
စကၤာပူမွာ ေသာင္တင္ခဲ့၊ အဲဒီမွာပဲ သမီးေလးကို ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲေခၚယူေထြးေပြ ့ထားခဲ့၊ သမီးေလးအသက္ (၄)ႏွစ္၊
အတူေနလို ့မွတည္ၿငိမ္မယ္ႀကံကာရွိေသးတဲ့ဘ၀ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ဂ်ပန္ကိုေရြ ့ခဲ့ရျပန္ေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ သမီးေလး
အသက္က(၇)ႏွစ္၊အခုေတာ့ အဲဒီသမီးေလး (၁၈)ႏွစ္ျပည့္ၿပီ၊ သမီးေလးဘ၀မွာ ဖေအနဲ ့အတူေနခဲ့ရကာလ သံုးႏွစ္သာသာ၊
အဲဒီသမီးေလးရင္ထဲမွာ ဖေအရင္ေငြ ့နဲ ့ေ၀းကြာခဲ့ရတဲ့ စိတ္အနာ ရွိေနတယ္။မိသားစုအတူတကြမေနရတဲ့ စိတ္အနာ သမီးေလး
ရင္ထဲမွာ တေျမ့ေျမ့နဲ ့၊ဘယ္သူက ဘယ္သူ ့ကို အျပစ္တင္ရမွာလဲ၊ သမီးေလးအနာဂတ္အတြက္ သမီးစိတ္ခ်မ္းသာဘို ့အတြက္၊
ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဘာကိုပဲေပးရ ေပးရ၊ ကိုယ့္အိမ္သူကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္၊ သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီတဲ့။)





၁။
သမီးေလးေရ
ေခတ္တေခတ္ဟာ
စနစ္တခုကို ေတာင္းဆိုစၿမဲပါ
အရာရာဟာလည္း
မ်က္စိတမိွတ္ လွ်ပ္တပ်က္အတြင္းမွာ
ေျပာင္းလဲေနတယ္ ။
ဘ၀ဆိုတာကေတာ့
သမုဒၵရာထက္က ေရတပြက္ပါပဲ ၊

၂။
သမီးေလးေရ
ေလာကႀကီးမွာ
ေကာက္က်စ္မႈမာယာေတြက
အားေကာင္းလြန္းတယ္
ဘ၀ေတြက
တိုေတာင္းလြန္းတယ္
ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈဆိုတာ
ေမြးရာပါမဟုတ္ဘူးကြဲ ့
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကလည္း
ႀကိဳးစားအားထုတ္သူတို ့အတြက္
ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ ကမၻာတခုပဲေလ
ေလးစားျမတ္ႏိုးရတဲ့
ၾကယ္ပြင့္တိုင္းမွာ
မရိုင္းတဲ့ ရာဇ၀င္သမိုင္းဆိုတာ
ရွိတယ္ကြယ့္ သမီးေလးရဲ ။

၃။
သမီးေလးေရ
ေကသရာဇာျခေသၤ့တို ့
သားေကာင္ဖမ္းတဲ့အခါ
သားေကာင္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္
စိုက္ထုတ္တဲ့ခြန္အားလံု ့လ
အတူတူပါပဲဲကြယ္
အဲဒီ ဥပေဒသကို
လိုက္နာက်င့္သံုး
သမီးေလးရဲ ့ ဘ၀တခုလံုး
ေအာင္ျမင္မႈေတြဖံုးလာမွာ အေသအခ်ာပ ။

၄။
သမီးေလးေရ
သစ္ရြက္ကေလး ေလတိုးလို ့လႈပ္ခါ
စိတ္လႈပ္ရွားတတ္တဲ့
သမီးတို ့အရြယ္မွာ
ႏွလံုးသားဟာ
ဦေႏွာက္ထက္မႀကီးေစနဲ ့
အခ်စ္ဆိုတာလည္း
ဘ၀ရဲ ့အစိတ္အပိုင္းတခုသာပ
ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္တဲ့
ခြန္အား ဥာဏ္အား
သမီးေလး ပြားမ်ားႏိုင္ေစသား ။

၅။
သမီးေလးေရ
မိသားစုနဲ ့ခြဲခြာေနရတဲ့အခါ
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထိမ္းေက်ာင္းႏိုင္မွ
လမ္းေတြက ေကြ ့ေကာက္လြန္းလို ့
မိသားစု တကြဲတျပားဆိုတာလည္း
ေဖေဖတို ့မိသားစု တခုထဲ မဟုတ္ဖူးကြဲ ့
သမီတို ့ ေဖေဖတို ့ ဘ၀ေတြထက္
ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့
မိသားစုတကြဲတျပား ဘ၀မ်ား
ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာ
ေရတြက္လို ့ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ သမီးရယ္ ။

သမီးေလးေရ
ဘ၀ရဲ ့တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲတဲ့အခါ
စိတ္ဓါတ္ကို ႀကံ့ခိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ
ဗမာျပည္ကိုုုုုုုုုုု ခ်စ္ပါ
ဧရာ၀တီကို ခ်စ္ပါ
တိုင္းျပည္ရဲ ့အနာဂတ္ကို သစ္ေစမယ့္
ခြြြြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္ကို ခ်စ္ပါ
ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္လို က်င့္ပါ ။

“မိေ၀း ဖေ၀း သမီးေလး”

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
သမီးအသက္ တဆယ့္ရွစ္မွာ
အတူေနရ သံုးႏွစ္မွ်သာ
အေဖနဲ ့သမီးရဲ ့ ကမၻာ ေၾကကြဲစရာ ၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
အပ်ံသင္စ စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္
သမီးအရြယ္မွာ
ႏွလံုးသားဟာ ဦးေဏွာက္ထက္
မႀကီးေစနဲ ့ သမီးရဲ ့၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
ေလာကႀကီးမွာ
မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ အရာမွန္သမွ်
အသိဥာဏ္ခြန္အားနဲ ့ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား
ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားလဲ မမွားေစနဲ ့ သမီးရဲ ့၊

မိေ၀း ဖေ၀း နုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းတဲ့အခါ
ကိုယ္က်င့္တရားကို အစြန္းအထင္းမခံနဲ ့
ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ပါနဲ ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထက္ ယံုၿပီး
သူမ်ားကို ပံုမအပ္ေလနဲ ့ သမီးရဲ ့ ၊

မိေ၀း ဖေ၀း ႏုနယ္ငယ္ေသး
သမီးေလး
မိသားစုစံုညီစြာေနေရး
မေ၀းေတာ့တဲ့ ကာလတခုမွာ
ဒါဟာ အိပ္မက္တခုမဟုတ္တာအေသအခ်ာ
ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပ သမီးရ ၊

သမီးရဲ ့ ကမၻာမွာ
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိေစရ
ႀကိဳးစားလိုက္စမ္းပ သမီးရ ၊

အို ေကာင္းကင္နဲ ့ေျမျပင္တခြင္
နားဆင္ၾကေလာ
နားစြင့္ၾကေလာ
ေအာင္ျမင္မႈအေပါင္း
သရဖူေဆာင္းမယ့္သူဟာ
ငါတို ခ်စ္မၿငီးတဲ့ ခ်စ္သမီး
ဇြဲေဟမာန္သက္လင္းသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာ
ယံုမွားသံသယ မရွိၾကေလနဲ ့ ။

၂၀၀၈ ။ ဒီဇဘၤာ ။ ၁၉

ဒီဇင္ဘာရဲ ့ေဆာင္းညမ်ား

တိတ္ဆိတ္မႈ အရိပ္ေအာက္မွာ
ဆူညံတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြရွိတယ္
၀င္ကစြပ္ေကာင္တို ့ရဲ ့လွည့္စားမႈမွာ
ေဆာင္းညမ်ား မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ရွာ
၀ဋ္နာ ကံနာ တခုလို
လေရာင္ေအာက္မွာ ။

အံုနဲ ့က်င္းနဲ ့ လက္ခံခဲ့ရတဲ့ ေ၀ဒနာ
နံရိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္းမွာ တူညီတဲ့
ယံုၾကည္မႈေတြရွိတယ္
ေဟရာကလိုက္တပ္စ္ ရဲ ့အာေဘာ္
(ျမစ္တျမစ္ထဲကို လူတေယာက္ႏွစ္ခါမဆင္းႏိုင္)
ငါ့ကို နဲနဲ ေအာ္ခြင့္ေပးပါ ။

ရင္ဘတ္ေတြနဲ ့စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီး
ဘယ္လို ရွင္သန္ဖူးပြင့္ခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာ
ပုခံုးေပၚကတာ၀န္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရံုနဲ ့
ေခတ္တခုလံုး ဆလိုက္ထိုးျပသလိုမ်ိဳး
တကြက္ၿပီး တကြက္
ငါ့မွာ ရင္သတ္ရႈ ့ေမာ ။

ေဆာင္းညမ်ားထဲမွာ
ေစြးေစြးနီတဲ့ေသြးမ်ား
ရဲရဲရင့္ရင့္ စီးဆင္းၾက
ရဲရဲရင့္ရင့္ သမိုင္းမွတ္တိုင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္ စိုက္ထူၾက
စြန္ ့လႊတ္ စြန္ ့စားသြားသူမ်ားရဲ ့
နာနာက်ည္းက်ည္း ေရရြတ္သံမ်ား
ပဲ့တင္လိႈင္းခတ္ လႈပ္ရွား
ဒီဇင္ဘာရဲ ့ ေဆာင္းညမ်ားမွာ ။

ယံုၾကည္ခ်က္

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈနဲ ့
အေၾကာက္တရားမ်ား
ရက္စက္စြာ
ငါ့အေပၚလဲၿပိဳပိက်
ကံဇာတ္ဆရာအလိုရ
ကခဲ့ရတဲ့ဘ၀ထဲ
အိပ္မက္ေတြေတာင္မွ
လန္းဆန္းစြာဖူးပြင့္ခြင့္မရ
အတိတ္ဆီမွာ
ေသာကမ်က္ရည္စေတြနဲ ့ေလ ။

ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္းျဖစ္စဥ္ထဲ
ႀကီးျပင္းရင့္က်က္စြာ ေရြ ့လ်ားစီးဆင္း
စဥ္းစား၊ ေတြးေခၚ၊ ေၿမွာ္ျမင္၊ သံုးသပ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားက
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံရဲ ့အရွင္သခင္ ပ
ျမင္လိုက္ရတဒဂၤ၊ ပစၥဳပၸန္တခဏမွာ
အိပ္မက္ေတြအစြမ္းကုန္ပြင့္လန္း
ခြန္အားသစ္မ်ား ၿဖိဳးေ၀ျပည့္လွ်မ္းလာခဲ့
ဘ၀ဟာ ေနထိပန္းတပြင့္မဟုတ္ခဲ့ၿပီ ။

ရာစုေဟာင္းက လက္ျပႏႈတ္ဆက္
ထားရစ္ခဲ့လည္း
ရာစုသစ္က ဆီးႀကိဳေပြ ့ဖက္
အနာဂတ္ရဲ့
ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္ တမ္းတမက္စဥ္
ေအာ္သံမ်ားၾကား
တို ့ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား
တို ့ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား ေလ
ဆူညံေသြးပြက္ သစၥာျပဳလွ်က္
မဆံုးကမၻာ ဥဒါန္းမေက်ေလေတာ့ၿပီ ။

အတိတ္ရဲ့ ပူပန္ေၾကာက္ရြံ ့မႈမ်ားကို
ပစၥဳပၸန္ရဲ့ခြန္အားမ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားတဲ့အခါ
အနာဂတ္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္ ၾကည္လင္ပီသ
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ ့ ျမင္ေနခဲ့ရအခိုက္မွာ
တို ့ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္ မလြဲ
တို ့ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္ မလြဲပါ ။

(၂၀၀၁၊ ၈၊ ၂၇)

မုဒိတာျမစ္တစင္း၏ ခ်စ္ခ်င္းဖြဲ ့စကား

မိတ္ရင္းေဆြရင္း သူငယ္ခ်င္း
ေနရတဲ့ဘ၀ တခဏမွာ
ရသာခ်ိဳကိုမရွာ မလိုတမာ
အမနာပ စကားတင္းဖြဲ ့
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ခ်စ္ျခင္းကို မဲ့ေစခဲ့ ။


အမွန္တရားနဲ ့သစၥာ
တဘ၀စာရွာေဖြ
ေကာင္းျမတ္တဲ့စိတ္ထား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
အမွားမ်ားေစခဲ့ ။

အျမင္မတူရင္ ရန္သူလိုသေဘာထား
လြပ္လပ္ခြင့္ကို မေလးစား
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့စိတ္ထား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ႏွလံုးသားမွာနားခိုေစခဲ့ ။

အသံုးအႏံႈးစကားလံုးထြားမ်ားနဲ ့
သူမ်ားကိုေ၀ဖန္
ကိုယ္မွားရင္၀န္ခံ
ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္အင္အား
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
ရင္ခြင္ၾကားမွာေမြးမထားခဲ့ ။

ႀကီးသူကိုရိုေသ
ရြယ္တူကိုေလးစား
ငယ္သူကိုသနားညွာတာ
ေလာကနိတိတရားသင္ၾကားတတ္ခဲ့
ဒါနဲ ့မ်ားေတာင္မွ
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား
အပါယ္ငရဲတံခါးကို ဇြတ္အတင္းဖြင့္ခဲ့ ။

မိတ္ရင္းေဆြရင္း သူငယ္ခ်င္း
ငါ့ရဲ ့ခ်ဥ္ျခင္း ျဖစ္ေစျခင္းက
လူတိုင္းရဲ ့ရင္တြင္း
(မင္းအပါအ၀င္)
မုဒိတာျမစ္တစင္း
ခ်စ္ျခင္းမ်ားနဲ ့စီးေစခ်င္ ။

(၂၀၀၁။ ဂၽြန္။ ၃ )

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းမိတဲ့ မဟာအမုန္း

ကိုေဆာင္းရဲ့ ဆီဗံုးထဲမွာ ထားခဲ့တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကိုေတြ ့ေတာ့ ဘာေရးရမွာလဲဆိုတာ မသိဘူး
ျဖစ္ရတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ တုံးတာ။ ကိုေဆာင္းေရ၊ ခင္ဗ်ားနဲ ့က်ေနာ္ အေရာင္တူလွခ်ည္ရဲ့။ ့အဲဒါေၾကာင့္လက္ရွိျဖတ္သန္းေနတဲ့ ဘ၀ခရီးလမ္းရဲ ့ မဟာအမုန္း ဆယ္ခ်က္လံုးကို ကဗ်ာလိုေရးဖြဲ ့ ့ထံုးမိတယ္။
က်ေနာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။


ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းမိတဲ့ မဟာအမုန္း
၁။
ေၾကကြဲဘြယ္ အမွတ္တရ
အထိမ္းအမွတ္ ေန ့ရက္မ်ား
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
ငါတို ့ဦးညြတ္ရံု ဦးညြတ္ေနခဲ့ရ
အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊


၂။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္
အေတြးအေခၚ အသိဥာဏ္မ်ား
ေျမျမဳပ္သၿဂၤ ိဳလ္ရာ
အာဏာရွင္စနစ္ဆိုတာကို
ႏိုင္ေအာင္မတိုက္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကိုငါလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

၃။
သူတပါးေျမေပၚမွာ
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ေလးတခု
ရရွိဘို ့အတြက္
ျဖဴစင္ခဲ့ေသာေစတနာ
အမွန္တရား ရိုးသားမႈမ်ားအား
ခုတံုးလုပ္ ။ လုပ္စားသြားသူမ်ားကို
မတားဆီးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း
ငါ မုန္းတယ္ ၊

၄။
တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္
အေျခအေနေလးတခု ရွိလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း
ေစာင့္ေရွာက္ကူညီရမယ့္အစား
ဇာတ္တူသားစားသူမ်ားကို မသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၅။
ငွက္ေပ်ာအူဟင္းနဲ ့
ခေယာင္းလမ္း
ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းမွာ
ဆူးေတာခ်ံဳတိုး ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းေတြကိုေက်ာ္လႊားေရွ ့တိုး
ေတာ္လွန္ေရး ဘ၀မ်ိဳးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး
တတိယႏိုင္ငံႀကီးေတြေရာက္တဲ့အခါ
အတိတ္ေမ့ ဘ၀ေမ့ အရာခပ္သိမ္းေမ့
ေတာ္လွန္ေရးကိုပါေမ့တဲ့သူေတြကို
တပ္လွန္ ့မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၆။
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္
တိုက္ပြဲ၀င္ဘို ့ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့
ငါတို ့ရဲေဘာ္ေလးေတြရဲ ့ပူပန္မႈ
(လက္နက္ ။ က်ည္ဆန္ ။ စားနပ္ရိကၡာ )
ငါ့ကို မီးလိုကူးစက္တဲ့အခါ
ၿမိဳ ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ႀကီးမ်ားေပၚက
တို ့ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့
ေထာက္ပံ့ေငြေၾကး လက္ေႏွးေနၾက
အာေပါက္ေအာင္ေျပာရနဲ ့
အေပ်ာ္အပါးမွာ စိတ္ပါလက္ပါ
ေငြကိုေရလိုသံုးေနသူေတြကို
ေျပာဆို ေဖ်ာင္းဖ် စည္းရံုးႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၇။
နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားအေပၚမွာ
အသက္တေခ်ာင္း ရွင္သန္ေအာင္
ႀကံဖန္ေမြးယူေနရ
ျပည္သူမ်ားရဲ ့ ဘ၀
လက္နက္ကိုင္ဆြဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲေနတဲ့
တပ္ဦးက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားရဲ ့ ဘ၀ကို
အျပည့္အ၀ ပံ့ပိုးမႈမေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၈။
ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ
အႏွိမ္ခံ အဖိႏွိပ္ခံ
အႏုိင္က်င့္ခံ ။ ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့
ငါ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ ့ ဘ၀
ျပားျပား၀ပ္ၿပီး
ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္
ညွင္းပန္းရက္စက္ သတ္ျဖတ္
ပညာေရး စီးပြားေရး လူမႈႈေရး
အစစအရာရာ စုတ္ျပတ္
လူျဖစ္ေပမယ့္
လူ ့အခြင့္အေရးမရွိေတာ့တဲ့
ဗမာျပည္တြင္းက ျပည္သူတို ့ရဲ ့ဘ၀
ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုတို ့ရဲ ့
မူလအစ
အာဏာရွင္စနစ္နဲ ့
အာဏာရွင္တို ့ရဲ ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ရပ္တန္ ့သြားေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားေအာင္
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါ မုန္းတယ္ ၊

၉။
စိတ္ဓာတ္ေတြက
ေတာင္ေလာက္ ႀကီးျမင့္ပါေပရဲ ့
ဒီမိုကေရစီ အတြက္
ေတာ္လွန္ေရး အတြက္
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္
ငါ့ လုပ္ရပ္ေတြက
ဇီးေစ့ေလာက္ပဲ ခရီးေပါက္ပါ့မလား စိုးရိမ္စိတ္နဲ ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ငါမုန္းတယ္။
၁၀။
လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြထက္
လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြက
နဲေနတာကိုပဲ
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္မပါႏိုင္
ရုပ္အေျခအေန ယိုင္ေနတဲ့
ငါ့ ကိုယ္ငါ
ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို
မုန္းမိေတာ့တယ္ ။

အရူးပါး

(နာဂိုယာက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါ။ အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္လို ့
ဘယ္ေပါက္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။သူ ့သတိရေနတာနဲ ့အာဟာရမွာ
သူေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြထဲက က်ေနာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေလး
အားလံုးအတြက္ ေ၀မွ်လိုက္တယ္)


အိုင္က်ဴ ကျမင့္တယ္ ။
လစ္ရင္ခိုးမယ္ ၊ မိရင္ျပန္ေပးမယ္
မဟုတ္သလိုၿပံဳးျပမယ္ ၊


သူေတာင္းစားလိုေတာင္းမယ္ ၊
ရသေလာက္၀ါးမယ္ ၊
မသိေပမယ့္ သိသလိုတတ္သလို
လိုအပ္သည္မ်ားကို လမ္းညႊန္မယ္ ၊

အထက္ဆိုဖားမယ္ ၊ လာဘ္ထိုးမယ္ ၊ေ၀ယ်ာ၀စၥလုလုပ္ေပးမယ္ ၊
ေအာက္ဆို ဖိမယ္၊ေဟာက္စားလုပ္မယ္ ၊စားခြက္လုမယ္ ၊ရူးသြားေအာင္ေမာင္းမယ္ ၊

ဘာသာေရးဆို ခုတံုးလုပ္မယ္ ၊ ကိုင္းရိႈင္းျပမယ္ ၊
ဘိုးေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ ကိုးကြယ္မယ္ ၊

တရားမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊ တရားစကားေတြေျပာမယ္ ၊
ၿပီးရင္ ဘစ္စနက္ စင္တာ ေတြေထာင္မယ္ ။ ေမွာင္ခိုမယ္ ၊
မတရား ဒုစရိုက္လုပ္မယ္ ၊ကာရာအိုေက မွာအျပာသီခ်င္းဆိုမယ္ ၊
ဖဲ၀ိုင္း ၊ ၾကက္၀ိုင္း ေထာင္မယ္ ၊ မူးယစ္ေဆး ပုန္း ေရာင္းမယ္ ၊

ဆင္ေမြးမယ္ ၊ဆင္လိုက်င့္မယ္ ၊ ဆင္ႀကံႀကံမယ္ ၊
သို ့ေသာ္ အထက္ဆင္ဆို ေၾကာက္တယ္ ၊

က်မ္းက်ိန္ျပမယ္ ၊ ကတိေတြေပးမယ္ ၊
ပြဲေတြက်င္းပမယ္ ၊ ပိုစတာေတြကပ္မယ္ ၊ အသံလႊင့္မယ္ ။
ၿပီးရင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊
မီဒီယာေတြကို ေလွေလွာ္ခိုင္းမယ္ ၊ ျမင္းစီးခိုင္းမယ္ ၊

ဘုရားကို မနက္ဆိုသြားမယ္ ၊
ပုတီး ကို အၿမဲလိုသလိုေဆာင္ထားမယ္ ၊
ေစတီေတြ ့ရင္ ထံုးသုတ္မယ္ ၊
ဗလီေတြ ့ရင္ မီးရိႈ ့မယ္ ၊
ဘုရားေက်ာင္းဆို ၿဖိဳခ်မယ္ ၊
ဘုန္းႀကီး ဆိုေထာင္ခ်မယ္ ၊
သီလရွင္ဆီက ဆန္လုမယ္ ၊

ဧည့္သည္ေတြဆို
ေစတနာကို မရွိေသာ္ျငား ၊
ထမင္းစားဖိတ္မယ္ ၊ အာပလာရိုက္မယ္ ၊ အလံုးႀကီးႀကီးေတြပစ္မယ္ ၊
နားမလည္ေသာ္ျငား ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပမယ္ ၊
ေရမခ်ိဳးရေအာင္ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ သကာေတြေလာင္းမယ္ ။
ကြယ္ရာမွာ ဆားပက္မယ္ ၊
ကူလီကူမာလုပ္မယ္ ၊

သတိျပဳမိသြားရင္
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မယ္ ၊ေလထီးခုန္ျပမယ္ ။
အိုင္က်ဴ ကျမင့္တယ္ ။

ခံစားမႈ၀ိညာဥ္ - ေမာ(၀္)ခ်ယ္ရီ

အေနအထိုင္မတတ္မႈမ်ား

ၾကယ္ေတြ မရုိးမရြ
ေကာင္းကင္ က်ိဳးက်ေတာ့မယ္
ေျမႀကီးကို ေရႊ ့ထားရရင္ေကာင္းမလား ၊

ေခါင္းတိုင္က မီးခိုးလို
ပါးစပ္ အေဟာင္းေတြထဲက
အသံေဟာင္းေတြ ေပၚထြက္လာ
နားေတြလည္း ေညာင္းလွပါၿပီ ။
လမ္းဆိုးလို ့ ယာဥ္ပ်က္တာ
ဘယ္သူ ့ကို စြဲခ်က္တင္ရမလဲ
မ်ိဳးဆက္တစ္ခုလံုး ခ်ေႁကြးခဲ့တာေတာင္မွ
ေရွ ့ေရးက မေကာင္းေသးဘူး ၊

မာယာမ်ားတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ
က်င္းစိမ္ဖို ့ႀကိဳးစားမိသူ ေဂါက္ရိုက္သမား
ဒါဟာ အျပစ္လို ့ ေခၚလို ့ရရင္
အျပစ္တင္ခံပါ့မယ္
က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ်မွာ
ထူး ခၽြန္ဖို ့ပဲ လိုအပ္တယ္ ။

လွသန္း
(ရနံ ့သစ္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၇၀၊ ၁၉၉၉)

(ဘာရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ မွတ္စုစာအုပ္အေဟာင္းေလးထဲမွာ ႀကိဳက္လြန္းလို ့ ကူးထားတဲ့ ဆရာ လွသန္း ရဲ ့
ကဗ်ာေလး ေ၀ငွလိုက္တယ္။)

ဘာေတြထားခဲ့မလဲ

ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ျပန္မေရာက္ဘူး
ေလာကလူ ့ရြာ ဤကမၻာ၀ယ္
ရွင္သန္ေနရ တခဏတြင္
ႏြားေျခရာခြက္ ပင္လယ္ထင္လ်က္
တပ္မက္တြယ္တာ မေနသာဘူး ---၊

မေသခင္ရ ဒီဘ၀မွာ
ရွာထားစီးပြား ဥစၥာမ်ားအား
အမွန္ထင္အပ္ ပံုမအပ္ႏွင့္
သမုဒၵရာထက္ ေရပြက္ပမာ
ရွိသည္သာတည္း ---၊

တမလြန္ခရီး ထြက္သြားႏွင့္ၿပီ
ဘာမွမပါ လက္ခ်ည္းဗလာ
သိမွတ္ရာတည့္
ေသာေသာညံညံ ငိုေႁကြးသံလည္း
နား၀ယ္မၾကားသာၿပီ
ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမည္နည္း ---၊

ဘ၀သံသရာ ၾကင္လည္လာခိုက္
ေမြးဖြားေသဆံုး လူျဖစ္ရႈံးရ
အပမၼာေဒန သမၼာေဒထ
မေမ့ေသာတရား ႏွလံုးသားမွာ
ဆင္ျခင္ကာထား လြတ္ေျမာက္ေလမလား
ႀကိဳးစားခ်င္သည္ ---၊

ရွင္သန္ျခင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္လိုက္ပါ
မရဏမင္းရဲ ့ သိမ္ဖ်င္းအမိန္ ့
အရိပ္ပမာ ကပ္လ်က္သာတည့္
ေၾကာက္စိတ္ကိုပယ္ လူ ့ဘံုလယ္တြင္
မ်ားက်ိဳးကိုသာ ေရွ ့ရႈပါလ်က္
ေစတနာမွန္ပင္ စမ္းေရလ်င္သို ့
တသြင္သြင္စီး ေအးျမၿပီးလွ်င္
စာပန္း စာခိုင္ စာငံု စာဖူး
အထူးထူးတို ့ ငါလွ်င္ေရးဖြဲ ့ခ်င္ခဲ့ ---၊

မင္း ငါ သူ လူတကာတို ့
လူ ့ဘံုခန္း၀ါ လူတို ့ရြာတြင္
မေသခင္မွာ
ဘာေတြထားခဲ့မည္လဲ ---၊

(၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တာေလးပါ။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ တဦး ဦး တိမ္းပါး
သြားတယ္လို ့ ၾကားတိုင္း ဒီကဗ်ာကို ရြတ္မိတယ္။)