မ်ဳိသိပ္ထားရတဲ့ကိစၥ(၂)
ဒါ ကၽြန္ေတာ္ ေသဆုံးခဲ့တဲ့ ေလထုပဲ။
အခါခါ ေသဆုံးခဲ့တဲ့ ေလထုပဲ။
အဏုျမဴေဆာင္း ေအးေအးႀကီးထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ တစ္နံတလ်ားကုိ ၀ါးမ်ဳိမတဲ့
မဟာအမုိက္တုိက္ တိမ္လိပ္ႀကီးေတြနဲ႕
“ေန၀င္ရီတေရာ”လုိ႕ အိပ္မက္တယ္။
ရွိစုမဲ့စု ၾကယ္တစ္ပြင့္ကုိ ခတ္ႏွိပ္ၿပီး
မုိက္မဲရဲရင့္တဲ့ စိတ္ကူးေကာင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
တစ္ခါက ဗာရာဏသီမွာ ငုိက္မ်ည္းေနခဲ့ဖူးတာ
ဟယ္လင္မင္သမီးရဲ႕
နိမိတ္ဖတ္ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ
ပုဂံျပည္ရဲ႕ အုတ္ဖုတ္သမား တစ္ေယာက္
ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ. . .
ေရွ႕ေခတ္ ေရာမအင္ပါယာက
ရထားေမာင္းသမား ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ. . .
မန္ခ်က္စတာ ယူႏုိက္တက္
ေဘာသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ
ဖာ႐ုိဘုရင္ရဲ႕ သမားေတာ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ
ဘာဆုိဘာမွ်
ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ၀ါးေပၚမွာ ပါမလာခဲ့ဘူး။
မ်က္ႏွာသစ္ထားတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခ်ပ္ ရွိတယ္။
ဘာမဆုိ လုိတရတဲ့ ေလႏုေအးေတြ ရယ္ေမာလုိ႕
ေလးနာရီျခားတစ္ခါ
ကၽြန္ေတာ္ မြတ္သိပ္တယ္။
အိပ္မက္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
အိပ္မက္က ႏႈိးၿပီး
အိပ္မက္ ျပန္ျဖစ္သြားေစခဲ့ေပါင္းမ်ားၿပီ။
အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။
(၃၁) ဘုံမွာ အခံစားတတ္ဆုံးေကာင္အျဖစ္
သူမနဲ႕ ေတြ႕ဆုံခဲ့ပုံကုိေတာ့
မ်ိဳသိပ္ထားရဦးမယ္။ ။
ေဇာ္ထြဋ္ႏုိင္
( ပ်ံ႕ လြင့္ ေန ေသာ ေတး ႏွင့္ က ဗ်ာ ၀ိ ညာ ဥ္ , ဘေလာဂ္မွ ကူးယူေဖၚျပသည္)
No comments:
Post a Comment