ညမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္
ေကာင္းကင္မရွိတဲ့ လ
ႀကံဳဘူူးၾကရဲ ့လား
အလင္းမဲ့ေန ့မ်ားမွာ
ငါတို ့ရဲ ့အတၱေတြကို
ေလာင္စာတခုလို အသံုးခ်
အားလံုးအတြက္
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ ့ ၀င္းလက္ေတာက္ပေနခဲ့ဘူးတယ္ ။
အခုမ်ားမွာေတာ့
ေကြးေသာလက္ မဆန္ ့မွီ
ဆန္ ့ေသာလက္ မေကြးမွီ
ေခါက္ရွာငွက္တို ့ရဲ ့ပ်ံသန္းမႈမွာ
ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္၀င္တယ္
အသက္က
ဉာဏ္ရဲ ့ ေစစားရာအတိုင္း ရွင္သန္တယ္
အေမကေတာ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အကုန္လံုး
သား ျပန္လာမယ့္
ေဟာဒီလမ္းကေလးအေပၚ ပံုထားတုန္းပဲ ။
တေန ့တာရဲ ့
ေနာက္ဆံုးအလင္းေရာင္ အကြယ္မွာ
ဘုရားစင္ေရွ ့က ရိႈက္သံဟာ
လမ္းကေလးအေပၚမွာ ပဲ့တင္ထပ္လို ့
ခ်ိဳးျဖဴငွက္တို ့ရဲ ့ ေတာင္ပံခတ္သံမွာ ပဲ့တင္ထပ္လို ့
ခြပ္ေဒါင္းတို ့ရဲ ့ ေတာင္ပံခတ္သံမွာ ပဲ ့တင္ထပ္လို ့
သားေပ်ာက္မိခင္တို ့ရဲ ့ ရင္မွာ ပဲ့တင္ထပ္လို ့ ။
ပဲ့တင္ထပ္လို ့ ၊ ပဲ့တင္ထပ္လို ့၊ ပဲ့တင္ထပ္လို ့ ။
No comments:
Post a Comment