မဟူရာေကာင္းကင္အတြက္
ေရႊေရာင္ခၽည္တမ္းခၽင္း
သန္းေကာင္ထက္ေတာ့
ညၪ့္မနက္ပါဘူးတဲ့
ဆိုရိုးစကားထားခဲ့ႁငားလည္း
ဒို ့တိုင္းေရႊႁပည္ေတာ္မွာေတာ့
သန္းေခါင္ထက္နက္တဲ့ ညၪ့္ေရာင္က
ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္လို႔
ႂကယ္ေရာင္လဲမရွိ
လေရာင္နတၲိနဲ႔ေပါ့ ၊။
တခါ တခါ
လင္းကနဲ လက္ကနဲ
အလင္းမြဲမြဲေလးႁမင္မိလို႔
ေမွ်ာ္လင့္တႄကီး
အနားတိုးႂကည့္မိေတာ့
ေတြ ႔ဆံုေဆြးေႏြုးေရးအတြက္
ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေပးမယ့္
ပိုးစုန္းႂကဴးေလးေတြပဲ ။
အဲဒါကလည္း
မွိတ္တခါ ေပၽာက္တလွည့္
ဖမ္းရခက္ ဆုပ္ရခက္ပါဘိနဲ႔
၀မ္းနည္းရမလို ၀မ္းသာရမလို
အမၽိဳဳးမၽိဳး အမူပိုလို ့ ။
တိုင္းေ၀းႁပည္ႁခားက
ဒုကၡသည္ ဒို႔ႁပည္သားေတြမွာေတာ့
ဆူးႂကားထဲက ဘူးခါးမၽားလို
ေရွ႔တိုးလို႔လဲ ေနရဘို႔မေမွ်ာ္ရဲ
ေနာက္ဆုတ္လို႔လဲ ႁပန္ရမွာ မ၀ံ့မရဲနဲ႔မို႔
သန္းေကာင္ထက္နက္တဲ့ ညၪ့္ယံေတြမွာ
အာရုဏ္ၪီးရဲ႔ေရွ႔ေႁပး
ေရာင္ခၽည္မွ်င္ ခပ္ေရးေရးပဲႁဖစ္ႁဖစ္
ေတာင့္ေတာင့္တတ
ႁမင္ခြင့္ရခၽင္ပါရဲ႔
ခၽစ္စြာေသာ အို ... ေကာင္းကင္ ။
သီတာေအာင္
၉ - ၁၂ - ၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment