နရသိန္ထဲမွွွ ေသြးေသာက္ႀကီးထံ ေပးစာ

ရဲေဘာ္ႀကီး
က်န္းမာေရးဂရုတစိုက္ရွိမယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။ အက်ဥ္းရဲတိုက္ဆိုတာက က်န္းမာေရး ထိခိုက္ ပြန္းရွတဲ့ ေနရာဆိုေတာ့ ေနေကာင္းလားေမးရတာကို စိတ္က ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး မခ်မ္းေျမ ့ခ်င္ဘူးေပါ့။ သို ့ေပမယ့္ ၾကားရတဲ့ သတင္းစကားေတြအရ အားရွိပါတယ္။ အျမဲလိုလို သတိတရရွိေနျမဲဆိုတာ ယံုၾကည္သက္၀င္ပါ။ စည္းနဲ ့ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္အရာကိုမွွ် အလံျဖဴမတင္ခဲ့တာ ယေန ့တိုင္ပါပဲ။ ဒါကလည္း ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့စြန္ ့ လႊတ္ေပးဆပ္ေနမွဳေတြအေပၚမွာ ထားရွိခိုင္မာျမဲျမံတဲ့ သစၥာတရားပါပဲ။ အေနေ၀းတယ္၊ နံရံျခားတယ္။ တိုင္းႏိုင္ငံျခားမယ္။ တိ္ုက္ပဲြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္၊ အနာဂတ္၊ အိပ္မက္ ဖူးသစ္ေတြဟာ အရုဏ္က်င္းတိုင္း လင္းလက္၀င္းပေနတယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္ႀကီး ရဲတိုက္ထဲမွာ ပိုခံစား မိႏိုင္မွာပါ။ အားကစားအယ္ဒီတာ (ေတာင္ႀကီး)နဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့စြယ္စံုဆရာႀကီး (ျမစ္ႀကီးနား) တို ့ အေၾကာင္း ၀တၱဳတပုဒ္ မႏွစ္က ေရးျဖစ္ေသးတယ္။ ကဗ်ာနဲ ့စာကေတာ့ ပံုမွန္ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရဒီယို ရွိရင္ေတာ့ စေနေန ညပိုင္း နားဆင္ပါ။ က်ေနာ့္ရဲ ့ဒုကၡကို ပ်ားရည္စမ္း၍့ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါး ေလးေတြကို အာအက္ဖ္ေအက အပတ္စဥ္ ထုတ္လႊင့္ေပးပါတယ္။
သမီးၾကီးမိသားစုနဲ ့အနီးးဆံုးရွိေနသလို သူတို ့စြန္ ့စားခန္းအတြက္လည္း တက္ႏိုင္စြမ္းသမွ် ေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။ ညီကဗ်ာဆရာ (ဂ်ပန္) ကလည္း သူတတ္ႏိုင္တဲ့အရာ တနည္းအားျဖင့္ အစြမ္းႏိုင္ဆံုးၾကည့္ရွဳေဖးမေနပါတယ္။ သမီးလတ္နဲ ့ေတာ့ ကမၻာရြာက က်ဥ္းလြန္းေတာ့ ေန ့ တုိင္း အိမ္ လည္ေရာက္ေနသလို ခံစားရတယ္။ အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ က်န္းမာေရးက ေကာင္း တယ္လို ့ေျပာရင္ရပါတယ္။ လမ္းေ၀းေ၀းေတာ့ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက ဘယ္ေျခ တေခ်ာင္းလံုးနီးပါး ခဲြစိတ္ရတယ္။ ၄၆ ခ်က္ေပါ့။ ေဆးလိပ္ေသာက္လို ့ျဖစ္တဲ့ ေသြးပ်စ္ ေသြးေၾကာ ပိတ္တဲ့ေရာဂါေပါ့။ ခဲြစိတ္္လိုက္ေတာ့ အမ်ားၾကီးျပန္ေကာင္းသြားပါတယ္။ ကံသီလို ့ မျဖတ္ရ ဘူးေျပာရ မလား၊ ေခတ္မီဖြံ ့ၿဖိဳးတဲ့ႏိုင္ငံက သမားေတြရဲ ့ေစတနာ၊ ပညာရပ္ေတြေၾကာင့္လို ့ပဲ ေျပာရမလား၊ ေျခတဖက္မဆံုးရွဳံးခဲ့ဘူးေပါ့။ ၁၀ နာရီေနာက္က်ရင္ ျဖတ္ကိုျဖတ္ရေတာ့မွာ။ နယ္စပ္ကေန ခ်င္းမိုင္ၿမဳိ ့ ေတာ္ ေဆးရံုၾကီးကို ေအဘီဥကၠဌနဲ ့၂ေယာက္ထဲ ခရီးႏွင္ခဲ့ရတာ။ ညတြင္းခ်င္း ခဲြစိတ္ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ထားပါေလ၊ က်ေနာ့္က်န္းမာေရးက အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ေဆးရံုေတြ ဆရာ၀န္ေတြက လက္တကမ္း မွာရွိေနၾကပါတယ္။ ရဲေဘာ္ႀကီး က်န္းမာေရးကသာ ပိုမို အေရးပါလွပါတယ္။
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ေနေသးသည္၊ ေၾကြးေၾကာ္စူးရဲ၊အားမာန္ခဲသည့္၊ တိုက္ပဲြထဲက ျပည္သူေတြ၊ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာလိုပဲ ေသြးသားထဲမွာ စူးနစ္ယံုၾကည္မွဳမ်ားျဖင့္ -
သင့္ရဲေဘာ္ကဗ်ာဆရာ
၈၈၈၈ မွတ္မွတ္ရရ

နာက်င္ေသာေန ့ရက္မ်ားေနာက္

ကမၻာေျမရဲ ့
နညက်င္တဲ့ေန ့ရက္မ်ား
သူစိမ္းဆန္ဆန္
အၿငိဳးတႀကီး
လမ္းမေတြအေပၚမွာ
ရာဇ၀င္ေတြကို ေသြးနဲ ့ေရးခဲ့ၾက
ေလးဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ထဲမွာ ……။

လူေတြ …လူေတြ
အပူေတြ
ရင္ဘတ္စည္တီး
ခုႏွစ္ရက္ေန ့ရဲ ့မီးဟာ
မၿငိမ္းေသာမီး
သံသရာ တပတ္လည္ဦးမွာပါ ……။

အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို ့လို ့
ကမၻာမေၾက ….. ေတးသံေတြ
အုပ္ဖြဲ ့ ပ်ံသန္း
ေကာင္းကင္နဲ ့တ၀ွမ္း
ေ၀ဒနာနဲ ့ တမ္းခ်င္းေတ ြၾကားမွာ
ၾကယ္ေတြက မ်က္ရည္နဲ ့မႈန္မိႈင္း
လေရာင္က အထိတ္တလန္ ့ေၾကကြဲ
ငါ ….. ေသသြားၿပီလား
အသက္ရွင္ေနဆဲဲဲလား
ဘာမွ မေသခ်ာဘူး …..။

အိပ္မက္ျမဴေတြထဲမွာ
ငါ့ …. ့ရဲေဘာ္ေတြ
ေၾကမြေနတဲ့ ခုႏွစ္ရက္နဲ ့
ရွစ္ရက္ေန ့ မနက္ကို
တိုက္ပြဲ၀င္အလံေတာ္နဲ ့အုပ္
ႏိုင္ငံေတာ္ဓ်ာပန လုပ္လို ့ ….။

သမိုင္း၀င္ ဒီကြက္လပ္ႀကီးပါပဲ
ရာဇ၀င္နဲ ့အမွ်
မ်ိဳုးဆက္တိုင္းရဲ ့ ရင္ကို
လိႈင္းထေစခဲ့တာ
ဖိလွ်င္ ….ၾကြ
ထိလွ်င္ …. ခ်ေဟ့
ေက်ာင္းနံရံတ၀ိုက္
ေဒါင္းအလံစိုက္ၾကမယ္
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္စိတ္ဓာတ္
အဓြန္ ့ရွည္ေစေသာ္၀္ …..။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၀၁၀ ၇ ၇