အေရြ ့က ခင္ဗ်ားတို ့ကိုယ္ထဲမွာ

အေရြ ့က ခင္ဗ်ားတို ့ကိုယ္ထဲမွာ

ကမၻာဦးက အစျပဳရိွခဲ့တာလား
ဘယ္ကာလက စခဲ့တာလည္း
ငါ့ ဦးေခါင္းမ်ား ခ်ာခ်ာလည္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား ရြာလည္ေနတယ္ ။

အခုေတာ့
စိတ္ပ်က္ ၿငီးေငြ ့ဘြယ္ ဘ၀ေတြထဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းမ်ား
တြားတြားတက္လာပံု
ကမၻာကုန္က်ယ္သေရြ ့ပါပဲ
ေဟာဒီမွာ……
လဲက် ေရႊဘ ျပန္ထၿပီကြ ။

အားလံုးဗ်ာ ……..
ေသေရး ရွင္ေရး
လူတိုင္းေတြ ့ရမဲ့ေဘး
လူတိုင္း ေတြ ့ရတဲ့ေဘးပါ
အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြ
အေရးေတြ ေဘးေတြ
အတၱေတြ မာနေတြ ခ၀ါခ်
အနာဂတ္လူ ့ေဘာင္ေခါင္းေထာင္ထဘို ့
ၿပိဳင္တူတြန္းလိုက္ၾကပါစို ့ ….။

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၆၀၂၂၀၁၂
၅း၃၀ေအအမ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ကမၻာ၀င္ရိုးစြန္းနားက ႏိုင္ငံတခုမွာ

ေရေမ်ာကမ္းတင္ေနတဲ့ငါ

လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္က အသိုက္ေရႊ့ ့တယ္။

ေနရာသစ္ကိုခ်ီတက္ဘို ့အတြက္

ေနရာေဟာင္းကို ႏႈတ္ဆက္

ခင္၀မ္းရဲ ့သီခ်င္းငါ့ ရင္တြင္းမွာ............

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ......တျပည္သူမေရႊထားေရ

ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမယ္ .....

ေနရာသစ္မွာ ႏွင္းပြင့္ေတြေလ

အလြမ္းရင့္ေတာ့ ပန္းပြင့္လိုမေၿကြ

ႏွင္းပြင့္လိုေ၀

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းႏွင္းရယ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္း ႏွင္းရယ္......

ငါေနတဲ့အရပ္မွာ

ေရတြင္းမေတြ ့ရေသာ္လည္း

ငါ .... ေသတြင္းထဲမွာ

ႏွင္းေရ လို ့ေအာ္ခဲ ့တယ္ ။။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၁၈၀၂၂၀၁၂

၀၃း၀၂ ေအအမ္

ခ်စ္သူမ်ားေန ့ သမင္လည္ျပန္

ခ်စ္သူမ်ားေန ့ သမင္လည္ျပန္

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ
မလိုပါဘူး အခ်စ္ေရ
တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေလးထဲ
သမင္လည္ျပန္ အၾကည့္တခ်က္သာ
ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္ဟာ
ျမင္းတေကာင္လို ကဆုန္ေပါက္
ငါ့ေရွ ့ကိုေရာက္ရွိလာတယ္ ။

ရွစ္ဆယ့္ခြန္ရဲ ့ ေဖေဖၚ၀ါရီမွာေ၀တဲ့ႏွင္း
မႏၱေလးရဲ ့ ေတာင္သမာန္မွာ ေ၀တဲ ့ႏွင္း
ေအာ္ …ခ်စ္သူမ်ားေန ့မွာ ေ၀တဲ့ႏွင္း
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး သတိရေနမလား
ကိုယ္က ကမၻာ့၀င္ရိုးစြန္းနားမွာ
ေ၀းကြာျခင္းက တို ့အတြင္းထဲမွာ ။

ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ
ျမစ္ေရေတြက တို ့ႏွစ္ဦးသားကိုတုိးေ၀ွ ့သြား
ခိုင္မာတဲ့ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းက တုတ္ေႏွာင္ထားတယ္မဟုတ္လား
မဂၤလာရွိေသာေန ့ပါ ညီမေလးေရ
အရာရာျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သမွ်
ေက်းဇူးေတြ အခ်စ္ေတြ ေပပြေနတဲ့ဘ၀ေလးထဲမွာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္က
ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလွပ လတ္ဆတ္ေနဆဲ
ပစၥဳပၸန္ရ ဲ ့ေရာက္လာတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလည္း
လွပလတ္ဆတ္ေနၿမဲသာပ
အနာဂတ္ရဲ ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ဟာလည္း
လွပလတ္ဆတ္ေနဦးမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ ယံုတယ္ ။

(ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္သက္တမ္း အမွတ္တရ)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၄၀၂၂၀၁၂
၇း၃၈ ေအအမ္

ရွာပံုေတာ္

ရွာပံုေတာ္

လိုခ်င္တာေတြ အရနည္းၿပီး မလိုခ်င္တာေတြ

ဗံုးေပါလေအာ

ဘူးသီးႏုႏုမခူးရ အကင္းေတာင္ မေတြ ့လိုက္ရတဲ့ဘ၀

အဲဒီ ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို ထိပ္တံုးခတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္ ….။

အရင္ဆံုး အစိုးမရတဲ့ စိတ္ေတြကိုပဲ ထိပ္တံုးခတ္ထားလိုက္ပါ

ညညဆို ထထေအာ္တယ္

ဘုန္းႀကီးတေစၧေတြ ဘုန္းႀကီးတေစၧေတြ ၿပီးေတာ့လည္း

ထရံမွာထိုးထားတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ႀကီးနဲ ့

မွတ္ပလားကြ မင္းတို ့အလွည့္က်မွ မင္းတို ့အလွည့္က်မွ

စိတ္လိုလက္ရ ရွိလာတဲ့အခါ

တေယာျပားေလးု ခ်စ္သူကိုေထြးေပြ ့သလိုမ်ိဳး

တမိုးေအာက္မွာ တေယာက္ထဲရွိေနသလို

ကိုခင္၀မ္းႀကီးရဲ ့ သီခ်င္းေတြကို တခုတ္တရ ဖြဲ ့ႏြဲ ့

နာရီေခါက္သံဟာ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္နဲ ့ ညဥ့္ယံကိုေျခာက္လွန္ ့ေန

အို …ဒီညဟာ တမ်ိဳးပဲေလ …..

ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေၾကြး

နင္နဲ ့ငါ သူငယ္ခ်င္းပဲေနာ္ သူစိမ္း

သူ ့အႏုပညာကို နဲနဲေလးမွ မတိမ္းမယိမ္းေစခဲ့သူ

သူ ့အႏုပညာအယူအဆ ငါ့ေသြးသားကေတာင္းတတယ္..

ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ ေမွာ္

အေဖ့သြား ေရထဲမွာ အိပ္ေနသည္ ….။



ဘာရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး

အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ ့ ညေကာင္းကင္ရဲ ့ေတးသမားကို

နားေထာင္ပီး

အခ်စ္ကို ရင္း၍ နားေထာင္ပီး

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ျပန္ျမင္မိတဲ့ အေၾကာင္း …။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၉၀၉၂၀၁၁

၆း၁၀ေအအမ္

က်ိန္စာ

က်ိန္စာ

ေအး မင္းမွာ
အခု ငါ့ေၾကာင့္ရတဲ့ အနာ
ဒီအနာ ရင္းကိုက္ေယာင္ယမ္းလာေလ
မင္းမွာ စိတ္ဒုကၡ ကိုယ္ဒုကၡ ၾကီးမားေလးလံေလ
ျဖစ္မွာပဲ အဲဒီ အနာ ျပည္ေပါက္ေျခာက္ကပ္သြားတဲ့အခါ
မင္း ကိုယ္မွာ အမာရြတ္ဆိုတာၾကီး ထင္းကနဲ က်န္ေနခဲ့လိမ့္မယ္။


အဲဒီေတာ့မွ
ဒီအမာရြတ္ၾကီး
ကို ပြတ္သပ္ျပီးကဗ်ာ
ေတြ တပုဒ္ျပီးတပုဒ္ေရးေပ
ေတာ့ ဘ၀တသက္တာကဗ်ာဆရာ
လုပ္ေပေတာ့ မထီတရီ ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္နဲ႕။ ။

ခင္ေအာင္ေအး
၁၄၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉

အႏႈတ္ ၃၀ စင္တီဂရိတ္

အႏႈတ္ ၃၀ စင္တီဂရိတ္

ဥေရာပကို
ငါေရာက္စတုန္းက အခုလိုပဲ
ႏွင္းေတြေ၀တဲ့ေဆာင္းေပါ့ ။

တကၠသိုလ္မွာ ေ၀တဲ့ႏွင္း
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ ့လား
အခ်စ္လက္ကိုဆြဲ ႏွင္းမႈန္ထဲမွာေလွ်ာက္လို ့လည္ခ်င္တယ္
သီခ်င္းေလးေတြမွ မဆံုးေသး
အုန္းကနဲ ၀ုန္းကနဲ လွ်ပ္တပ်က္
မ်က္ေစ့တမွိတ္အတြင္းမွာ
သူစိမ္းတို ့ရဲ ့ ရာသီ ခ်စ္လို ့က်ီစား
ငါ့အား ႏွိပ္စက္ၾကၿပီမို ့လည္း
ဥေရာပရဲ့ ေ၀ဒနာညမ်ား ကဗ်ာစုေတြ
ေသမင္းလက္က လုၿပီး ေရးခဲ့တယ္ ။

ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္က
ေသတြင္းက လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းေျပာျပတာပါ။

အခုေတာ့ …
ေသမင္းက စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ ့ဖမ္းခ်ဳပ္
ရဲရင့္သက္ဇြဲဆိုတဲ့ေကာင္ကို
ပါကင္ဆမ္ ေရာဂါနဲ ့
ရာသက္ပန္ အက်ယ္ခ်ဳပ္တဲ့ေလ ….

အခန္းထဲက
ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
အႏႈတ္ (၇)ရွိတယ္
အခန္းျပဴတင္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
အႏႈတ္(၃၀)ရွိတယ္

တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ ႏွင္းေတြကို
စိုက္ၾကည့္မိေတာ့
အေမ ၊ အကို မိသားစု
ညီမေလး သမီး သား
မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ား
ႏွင္းေတြၾကားမွာ
အၿပံဳးနဲ ့ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။

သီခ်င္းသံ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ၾကားတယ္

သူတို ့အေပၚ တာ၀န္မေၾကသလိုမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား …..
……………………………………………………………
ျပန္သင့္ မျပန္သင့္ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ ……….။

(ခင္၀မ္း သိခ်င္းစာသား။ ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေၾကြး၊ ျပည္မွာေဆာင္း)

ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၀၃၀၂၂၀၁၂

ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဒ္လား

ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလာဒ္လား

မႏုသတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ

လူ ့အသက္တေခ်ာင္းရခဲေကာင္းပံုမ်ား

ဘုရားေဟာေပမို ့သာ။

ေၾသာ္ ..... သတ္လိုက္ၾကတဲ့ အသက္ေတြ

သူတို ့ကသတ္လိုက္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကသတ္လိုက္

ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးမ်ားသဖြယ္

စာနာမႈမ်ား ဘယ္ကမၻာမွာ ထားခဲ့ၾကၿပီလဲ.....

ေဟာဒီဘဒၵကမၻာမွာ ပြင့္သမွ် ဘုရားအဆုူဆူ

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ခၽြတ္လည္း မကၽြတ္သူမ်ား

ေတာက္ေခါက္သံ ျပင္းျပင္းတခ်က္ေအာက္မွာ

ေပါက္ကြဲသြားပံုမ်ား တစစီ

နာက်င္ရလြန္းလို ့

နာက်ည္းရလြန္းလို ့

နာက်ည္းစရာေတြမ်ားလြန္းလို ့

အခုေတာ့ ဒီဘ၀ႀကီးထဲ

လူျဖစ္လာရတာကိုပဲ

စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ နာက်ည္းေနမိေတာ့တယ္ ။



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၄၀၂၂၀၁၂

နံနက္၀၀း၃၀