ကမၻာဦးရဲ ့ ေန ့လိုပဲ
အရိုင္းဆန္ အရိုးခံ ဖြဲ ့ေတးသီ
ေ၀းကြာမႈရဲ ့ အတြင္းဆီမွာ
တေယာက္ရဲ ့ဒဏ္ရာ
အျပစ္အနာအဆာမ်ားကို
တေယာက္က
ခ်စ္ျခင္းနဲ ့ လႊမ္းၿခံဳ
ဒီကမၻာမွာ လံုၿခံဳမယ္ထင္ခဲ့ၾက ………။
တယ္လီဖုန္းခြက္ထဲက
လွ်ံထြက္လာတဲ့ အသံဟာ
ဗံုးတလံုးလို ၀ုန္းကနဲေပါက္ကြဲ
စိမ္းကားေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားၾကားထဲ
စိမ္းလန္းေသာစကားမ်ား ေလာင္ကၽြမ္းပ်က္သုဥ္း
ေၾကကြဲျခင္းရာသီေတြရဲ ့အခင္းအက်င္းအဆံုးမွာ
တမ္းတျခင္းက အာသာငမ္းငမ္း ……။
အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္
ဘယ္အရပ္မွာ ငါရပ္ရမလဲ
ကာလယႏၱရားႀကီးရဲ ့ ၀ါးၿမိဳမႈထဲ
ဘ၀က တစ … တစ
က်ိဳးပဲ့ ေၾကမြ
ကံဇာတ္ဆရာ အလိုက်ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူး …..။
တေရြ ့ေရြ ့ဆုတ္ခြါသြားတဲ့
ေႏြေႏွာင္းရက္မ်ားရဲ ့ ေနရာမွာ
ေဆာင္းေမွ်ာ္ရက္မ်ား အစားထိုး၀င္လာၾကၿပီ
ၿမိဳ ့့ျပရဲဲ ့ေဆာင္းခိုငွက္ေတြမွာေတာ့
အသိုက္အၿမံဳကို စြန္ ့ခြာခဲ့ၾကေပါ့ …..။
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
ႏို၀င္ဘာ၊ ၃ ၊ ၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment