ငါက … ငါ့ကို … ဘာမွေျပာမသြားဘူး
ကမၻာႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
မင္းကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ငါကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
သူကေရာ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း၊
ကမၻာႀကီး အေပၚက လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
မင္းအေပၚက လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ငါ့ အေပၚကလူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
သူ ့အေပၚက လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း၊
ကမၻာႀကီး ဟိုဘက္ေဘး ဒီဘက္ေဘး
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဘက္မွာေရာ
လူေတြ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
မင္းရဲ ့ ဟိုဘက္ေဘး ဒီဘက္ေဘး
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဘက္မွာေရာ
လူေတြ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ငါ လည္း မင္းနဲ ့အတူတူပဲ လူေတြ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
သူလည္း ငါနဲ့ အတူတူပဲ လူေတြ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ၊
အေမ … အိုႀကီးအိုမက်မွ ေျမးေတြကို ခ်ီပိုးသယ္မ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
မင္း ငါ သူ တို ့လူေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ဟိုမွာ ငါ့မိန္းမ သမီးနဲ့သား မ်က္ရည္နဲ ့မ်က္ခြက္ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
အားလံုး အုန္းအုန္းၾကြက္ၾကြက္ ထြက္ေနတဲ့အသံေတြ မီးကိုေရနဲ ့ျဖန္းလိုက္သလိုမ်ိဳး
ဘုရားစာရြတ္ဆိုသံ အေနာက္မွာ လူတစုက တစံုတခုကိုထမ္းပိုးသယ္မ
အိမ္ေပၚက သယ္ခ်လာၾကတယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ငါလည္းလူၾကားထဲတိုးေ၀ွ ့ ၀င္ေရာက္ ကားနားေရာက္တဲ ့အထိ
ေရွ ့ကလူကို ေက်ာ္ၿပီးအၾကည့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို
ငါ့ကိုယ္ငါ ေတြ ့လိုက္ရတယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
အားလံုးကႏႈတ္ဆက္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ ့ေပါ ့
ငါ ေသသြားၿပီလား ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ငါက ငါ့ကို ငါ ေသသြားၿပီဆို တာ ဘာျဖစ္လို ့ မေျပာခဲ့တာလည္း
ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
အေမ … ညီမေလး …သမီး ..သား…
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား
တေျဖးေျဖး ေ၀းသြား ၀ါးသြား ဘာျဖစ္ေနတာလည္း
ေကာင္းကင္ကေန ပဲ့တင္ျပန္လာတဲ့ ငါ့ရဲ ့အသံ
ငါ့ကဗ်ာ စာအုပ္ေတြ .. ငါ့ကဗ်ာစာရြက္ေတြ မီးမရိႈ ့လိုက္ၾကပါနဲ ့
ငါ ရိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေၾကြး တဲ့အခါ ငါ က ငါ့ကို ခပ္သဲ့သဲ့ ၿပံဳးၾကည့္လို့ ….။
မ်က္ရည္လည္ရႊဲ အိပ္မက္က ႏိုးလာတဲ့ ပြဲမွာ ငါ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ……။
(အိပ္ရာက လန့္ ႏိုး ေၾကကြဲျခင္းတို ့ကေရခ်ိဳးထားသလိုမ်ိဳး ငါ့မွာ ရႊဲရႊဲကိုစိုလို ့)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၁၀ ၀၃ ၂၀၁၁
နံနက္ တနာရီႏွစ္ဆယ္မိနစ္။
No comments:
Post a Comment