အသက္
ေသြး
ေခၽြး
မ်က္ရည္စက္မ်ား
အလင္းေပ်ာက္ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ၊
အစိမ္းေရာင္၀တ္ရံုမ်ား နဲ ့
လိုင္စင္ရ သားသတ္သမားမ်ားလက္ထဲ
ယံုၾကည္မႈတခုအတြက္
အသက္ေပးသြားၾကတဲ့
သူရဲေကာင္းမ်ား
ဒ႑ာရီမဟုတ္ခဲ့ဘူး၊
အေမ
ငိုေနမလား
ခ်စ္သူ မ်က္ရည္စက္မ်ားနဲ ့
ေက်ကြဲမႈ မီးအိမ္ကို
ထြန္းညွိေနသလား
ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ
ၾကယ္ေတြ ေၾကြတဲ့လမ္းမွာ ၊
ျငင္းဘို ့ေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္တဲ့
အေျခအေနဆိုးၾကီးကို
အလိုမတူပဲ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ ည
ေစာင္းတီးမပ်က္တဲ့
နီရိုးဘုရင္လို လူစားမ်ားက လြဲလို ့
လူမေသဘူးတဲ့အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ရွာသလိုမ်ိဳး
ေသြးနဲ ့ကိုယ္ သားနဲ ့ကိုယ္
နာက်ည္းခဲ့ရတဲ့ ညပါ ၊
တဆယ့္ကိုးႏွစ္လံုးလံုး
ဘရုတပ္စ္ လိုလူေတြၾကားမွာ
အဲဒီည
ေနာက္တႀကိမ္ မႀကံဳရေအာင္
ဘ၀မ်ားစြာ ေပးဆပ္ေနရင္းနဲ ့
ဆာ၀ီလ်ံ ရဲ ့ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ထြက္စကား
လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့အသံသာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကားေနမိေတာ့တယ္
ညကေတာ့ ကုန္ႏိုင္တယ္လို ့ရယ္ မရွိေတာ့ဘူး ။
No comments:
Post a Comment